Harry Potter Ates Kadehi adamı asıl korkutucu kılan, gözleriydi. 218 Bir tanesi küçük, karanlık ve boncuk gibiydi. Dige-riyse iri, madeni para kadar yuvarlaktı ve canlı bir elektrik mavisiydi. Mavi göz durmadan, hiç kırpılmadan hareket ediyor, normal gözden tamamen bagımsız bir sekilde yukarı, asagı ve yanlara dogru yuvarlanıyordu - sonra birden tam arkaya dogru yuvarlandı, öyle ki gözün akını görebiliyorlardı. Yabancı, Dumbledore'un yanına geldi. Yüzü kadar feci sekilde yaralı olan elini uzattı, Dumbledore da Harry'nin duyamadıgı bir seyler mırıldanarak onun elini sıktı. Sanki yabancıya bazı sorular soruyor, o da gülümsemeden basını sallıyor ve alçak sesle cevap veriyordu. Dumbledore basını yukarı asagı salladı ve eliyle adama sag yanındaki sandalyeye oturmasını isaret etti. Yabancı oturdu, yele misali koyu gri saçını yüzünden çekti, bir tabak sosis alıp burnundan arta kalan parçaya kaldırdı ve kokladı. Sonra cebinden küçük bir bıçak çıkardı, ucuna bir sosis geçirdi ve yemeye basladı. Normal gözü sosislerin üzerindeydi, ama mavi gözü yuvasında fıldır fıldır dönüp duruyor, Salon'u ve ögrencileri kontrol ediyordu. "Yeni Karanlık Sanatlara Karsı Savunma ögretmenimizi takdim edeyim," dedi Dumbledore neseyle, sessizlige dogru. "Profesör Moody." Yeni personelin takdim edilince alkıslanması âdettendi, ama aynı anda ellerini çırpan Dumbledore ve Hagrid dısında Moody'yi kimse alkıslamadı. kisinin alkısı sessizligin içinde sönük sönük yankılanıp çabucak kesildi. Digerlerinin hepsi Moody'nin acayip gö- 219 rüntüsüne o kadar takılmıstı ki, ona bakmaktan baska bir sey yapamıyorlardı. "Moody mi?" diye fısüdadı Harry, Ron'a. "Deli-Göz Moody mi? Hani babanın bu sabah yardım etmeye gittigi adam?" "Öyle olmalı," diye fısıldadı Ron, korku ve hayranlık dolu bir sesle. "Ona ne olmus?" diye fısıldadı Hermione. "Yüzüne ne olmus?" "Bilmiyorum," diye fısıltıyla cevap verdi Ron, Moody'den gözlerini alamayarak. Moody pek de sıcak olmayan bu karsılamaya karsı tamamen kayıtsız görünüyordu. Önündeki balkabagı suyu sürahisine yüz vermeyip elini yine seyahat pelerinine soktu, içinden bir cep sisesi çıkardı ve büyük bir yudum aldı. çmek için kolunu kaldırdıgında pelerininin etegi yerden birkaç santim havalandı ve Harry ı na-sanın alanda, tahtadan oyulmus bir bacakla, onun ucunda pençeli bir ayak gördü. Dumbledore bogazını temizledi. "Az önce söyledigim gibi," dedi, hepsi hâlâ Deli-Göz Moody'ye bakmakta olan ögrenci kalabalıgına gülümseyerek, "önümüzdeki aylarda hayli heyecanlı bir etkinlige ev sahipligi yapma onuruna erisecegiz. Bu, yüz yılı askın süredir düzenlenmemis bir etkinlik. Üç-büyücü Turnuvası'nın bu yıl Hogvvarts'ta gerçeklesecegini açıklamaktan kıvanç duyuyorum." "SAKA ediyorsunuz!" dedi Fred Weasley yüksek sesle. 220 Moody'nin gelisinden beri Salon'u kaplayan gerginlik bir anda çözüldü. Hemen hemen herkes kahkahalarla güldü, Dumb-ledore da keyifli keyifli kıkırdadı. "Saka etmiyorum, Mr Weasley," dedi. "Ama simdi siz söylediniz de aklıma geldi, yazın çok güzel bir fıkra duymustum. Bir ifrit, bir cadaloz ve bir ayakkabıcı cin bara gidiyorlar..." Profesör McGonagall yüksek sesle bogazını temizledi. "Sey - belki de simdi sırası degil.., hayır..." dedi Dumbledore. "Nerede kalmıstım? Ha, evet, Üçbüyücü Turnuvası... Kimileriniz bu Turnuva'nın nasıl bir sey oldugunu bilmiyordur, bu yüzden umarım bilenler kısa bir açıklama yapmamı mazur görürler. Bu arada da baska seylerle ilgilenebilirler. "Üçbüyücü Turnuvası ilk olarak yedi yüz yıl kadar önce, Avrupa'nın en büyük üç büyücülük okulu arasında dostça bir yarısma olarak basladı. Bu üç okul, Hog-vvarts, Beauxbatons ve Durmstrang'dı. Her okulu temsil etmek üzere birer sampiyon seçilir ve bu üç sampiyon üç sihirli görevi yerine getirmek için yarısırdı. Okullar bes senede bir düzenlenen Turnuva'ya sırayla ev sahipligi yaparlardı. Genellikle bu Turnuva'ya, farklı milliyetlerden genç cadılarla büyücülerin Page 75 Harry Potter Ates Kadehi birbirleriyle bag kurmasının mükemmel bir yöntemi gözüyle bakılırdı - yani, tabii ki, ölüm sayısı artıp Turnuva kaldırılana kadar." "Ölüm sayısı mı?" diye fısıldadı Hermione, korkmus 221 görünüyordu. Ama görünüse bakılırsa Salon'daki ögrencilerin çogu onun endisesini paylasmıyordu; heyecan içinde birbirleriyle fısıldasıyorlardı. Yüzlerce yıl önce meydana gelen ölümlere kafayı takmaktansa, Turnuva hakkında bir seyler Ögrenmek Harry'nin de daha çok ilgisini çekiyordu. "Asırlar boyunca, Turnuva'yı yeniden düzenlemek için çesitli girisimlerde bulunuldu," diye devam etti Dumbledore. "Ama bu girisimlerin hiçbiri basarılı olmadı. Ancak, Uluslararası Sinirsel sbirligi ile Sihirli Oyunlar ve Sporlar Dairelerimiz yeni bir girisim için uygun vaktin geldiginde karar kıldılar. Bu defa hiçbir sampiyonun hayatının tehlikeye girmemesi için yaz boyunca çok çalıstık. "Ekim ayında Beauxbatons ve Durmstrang'ın Müdürleri aday yarısmacılarıyla birlikte gelecekler, üç sampiyonun seçimiyse Cadılar Bayramında yapılacak. Hangi ögrencilerin, okullarına Üçbüyücü Kupası'm kazandırmak ve bin Galleon'luk bireysel ödülü almak için yarısmaya deger olduguna tarafsız bir hakem karar verecek." "Ben sansımı deneyecegim!" diye fısıldadı Fred We-asley masaya dogru. Yüzü böyle bir zafer ve servet ihtimaliyle ısıl ısıl olmustu. Kendini Hogwarts sampiyonu olarak hayal eden bir tek o degildi. Harry her bina masasında insanların ya kendinden geçmis halde Dumbledore'a baktıgını, ya da yanındakilerle hararetli bir sekilde fısıldastıgını görebiliyordu. Sonra Dumbledore yine konusmaya basladı ve Salon'da ses yine kesildi. 222 "Hepinizin Üçbüyücü Kupası'nı Hogvvarts'a getirmeye hevesli olacagınızı biliyorum ama," dedi, "katılan okulların Müdürleri ve Sihir Bakanlıgı bu yılki yarısmacılara yas sınırı getirme konusunda ortak bir karara vardılar. Yalnızca yası tutan yarısmacılar -yani on yedi yasında ve daha büyük olanlar- yarısmaya aday olabilecek. Bu" -Dumbledore sesini hafifçe yükseltti, çünkü birçok kisi bu sözlere öfke dolu nidalarla tepki vermisti, VVeasley ikizleriyse çok kızgın görünüyordu- "gerekli olduguna inandıgımız bir önlem, çünkü ne tür tedbirler alırsak alalım, Turnuva görevleri yine de zorlu ve tehlikeli olacak. Altıncı ve yedinci sınıftan küçük ögrencilerin bu görevlerin üstesinden gelmeleri çok zor. Yası tutmayan herhangi bir ögrencinin kendisini Hogwarts sampiyonu yapsın diye tarafsız hakemimizi ikna etmemesini bizzat ben saglayacagım." Açık mavi gözleri Fred ve George'un suskun yüzlerinin üstünde dolasırken panldadı. "Bu yüzden, on yedi yasından küçükse-niz, aday olmaya çalısarak vaktinizi bosa harcamamanızı rica ediyorum. "Beauxbatons ve Durmstrang heyetleri ekim ayında gelecek ve senenin büyük bir bölümü bizimle kalacaklar. Konuklarımıza bizimle birlikte oldukları süre boyunca her tür misafirperverligi göstereceginizi ve seçilecek Hogwarts sampiyonuna tüm kalbinizle destek olacagınızı biliyorum. Artık geç oldu, yarın sabah derslerinize girerken hepinizin dikkatli ve dinlenmis olmasının ne kadar önemli oldugunu biliyorum. Uyku vakti! Haydi yataga!" 223 l Dumbledore yerine oturdu ve dönüp Deli-Göz Mo-ody ile konusmaya basladı. Ögrenciler epey gıcırtı ve gümbürtü çıkararak masalarından kalktılar ve Giris Salonu'na giden çifte kapıya yöneldiler. "Bunu yapamazlar!" dedi George VVeasley. Kapıya dogru ilerleyen kalabalıga katılmamıstı. Oldugu yerde durmus, Dumbledore'a bakıyordu. "Nisanda on yedi yasında olacagız, niye bizim de sansımızı denememize izin verilmiyor?" "Benim girmemi engelleyemezler," dedi Fred inatla, o da masaya dogru dik dik bakıyordu. "Sampiyonlar normalde izin verilmeyen bir sürü seyi yapabiliyor. Bir de bin Galleon'luk ödül var!" "Evet," dedi Ron, yüzünde dalgın bir ifade vardı. "Evet, bin Galleon..." "Haydi," dedi Hermione, "yürümezseniz burada bir tek biz kalacagız." Harry, Ron, Hermione, Fred ve George, Giris Salo-nu'na dogru yürümeye basladılar. Fred ve George, Dumbtedore'un, on yedi yasından küçüklerin turnuvaya girmesini ne tür yöntemlerle engelleyebilecegini tartısıyorlardı. Page 76 Harry Potter Ates Kadehi "Sampiyonların kim olduguna karar verecek su tarafsız hakem kim?" dedi Harry. "Bilmiyorum," dedi Fred, "ama kandırmamız gereken kisi o. Sanırım bir iki damla Yaslandırıcı ksir bu isin üstesinden gelir, George..." "Ama Dumbledore o yasta olmadıgınızı biliyor," dedi Ron. 224 "Evet, ama sonuçta sampiyonun kim olduguna karar veren o degil, degil mi?" dedi Fred kurnazca. "Bana öyle geliyor ki, hakem kimlerin girmek istedigini ögrendikten sonra, her okuldan en iyi olanı seçecek ve yaslarının kaç olduguna da aldırmayacak. Dumbledore isimlerimizi vermemizi engellemeye çalısıyor." "Ama insanlar ölmüs!" dedi Hermione kaygılı bir sesle. Bir duvar halısının arkasına gizlenmis kapıdan geçip dar bir merdivenden yukarı çıkmaya koyuldular. "Evet," dedi Fred ciddiye almayarak, "ama bu yıllar önce olmus, degil mi? Neyse, zaten birazcık risk olmazsa isin tadı kalmaz. Hey, Ron, de ki Dumbledore'u atlatmanın bir yolunu bulduk... sen de katılmak ister misin?" "Ne dersin?" dedi Ron, Harry'ye. "Katılmak süper olurdu, degil mi? Ama sanırım daha büyük birini isterler... Yeterince sey ögrendik mi bilmiyorum..." "Benim ögrenmedigim kesin," dedi Neville Long-bottom'm kasvetli sesi, Fred ve George'un arkasından. "Ama herhalde ninem denememi isterdi. Boyuna aile serefini ayakta tutmam gerektigi konusunda konusup duruyor. Ben sadece - ayy..." Neville'in ayagı merdivenin ortasındaki bir basamaga gömülmüstü. Hogwarts'ta bu tuzaklı merdivenlerden çok vardı; yası büyük çogu ögrenci için bu basamagı atlamak alıskanlık haline gelmisti, ama Neville'in hafızasının çok zayıf oldugunu herkes bilirdi. Harry ve Ron onu koltuk altlarından tutup çekerek kurtardılar. Bu sırada merdivenin tepesindeki bir sövalye zırhı gıcırdayıp tangırdıyor, hırıltıyla kahkaha atıyordu. 225 "Kes sesini," dedi Ron, onun yanından geçerken siperligini kapatarak. Gryffindor Kulesi'nin girisine geldiler. Giris, pembe, ipek bir elbise giymis sisman bir hanımın büyük portresinin arkasında gizliydi. "Parola?" diye sordu, yaklasırlarken. "Zırva," dedi George. "Alt katta bir Sınıf Baskanı söyledi." Portre öne dogru savruldu ve arkasında bir delik belirdi, bu delikten yukarı çıktılar. Pofidik koltuklarla ve masalarla dolu, daire biçimindeki ortak salonu çıtır çıtır yanan bir ates ısıtıyordu. Hermione neseyle dans eden alevlere karanlık bir bakıs attı, Harry onun "köle emegi" diye mırıldandıgını açık seçik duydu. Sonra Hermione onlara iyi geceler diledi ve kızların yatakhanesine açılan kapıdan geçip gözden kayboldu. Harry, Ron ve Neville döne döne yükselen son merdiveni de çıkıp Kule'nin en üst katındaki yatakhanelerine geldiler. Koyu kırmızı perdelerle ayrılmıs, dört direkli bes yatak duvarların dibinde duruyordu, her birinin ayakucunda sahibinin sandıgı vardı. Dean ve Se-amus yatmak üzereydiler; Seamus, rlanda rozetini karyola baslıgına ignelemis, Dean ise basucundaki komodine Viktor Krum'un bir posterini koymustu. West Ham futbol takımının eski posteriyse onun hemen yanına ignelenmisti. "Kafadan kontak," diye içini çekti Ron, tamamen hareketsiz futbolculara bakarak. Harry, Ron ve Neville pijamalarını giyip yattılar. Bi- 226 ri -süphesiz bir ev cini- çarsafların arasına sıcacık yatak mangalları yerlestirmisti. Yatakta yatıp dısarıda fırtınanın kükreyisini dinlemek çok rahatlatıcı bir seydi. "Ben de katılabilirim aslında/' dedi Ron karanlıgın içinden, uykulu bir sesle. "Yani Fred'le George bir yol bulurlarsa... Turnuva'ya girmek için... olur mu olur, bilemeyiz, degil mi?" "Bilemeyiz herhalde..." Harry yatagında dönüp durdu. Zihninde bir sürü göz kamastırıcı tablo canlanıyordu... Tarafsız hakemi on yedi yasında olduguna inandırmıstı... Hogwarts sampiyonu olmustu... dısarıda, bütün okulun önünde kollarını muzaffer bir sekilde havaya kaldırmıstı, herkes alkıslıyor, çıglık atıyordu... Üçbüyücü Turnuvası'nı kazanmıstı... Bulamklasan kalabalıgın içinde Page 77 Harry Potter Ates Kadehi Cho'nun çehresi öne çıkıyor, hayranlıkla ısıldıyordu... Harry'nin yastıga yasladıgı agzı kulaklarına vardı. Ron'un kendi gördüklerini göremiyor olmasından son derece memnundu. 227 ON ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Deli-Göz Moody Ertesi sabah fırtına dinmisti, ama Büyük Salon' un tavam hâlâ kasvetliydi. Harry, Ron ve Hermione kahvaltıda yeni ders programlariM incelerlerken, kurs-ın grisi renkte koca bulutlar tepede dönüp duruyordu. Birkaç sandalye ötede Fred, George ve Lee Jordan kendilerini yaslandırıp bir blöfle Üçbüyücü Turnuvası'na girmelerini saglayacak sihir yöntemlerini tartısıyorlardı. Parmagıyla ders programının pazartesi sütununu izleyen Ron, "Bugün kötü degil," dedi, "bütün sabah d isardayız. Hufflepuff la Bitkibilim dersi ve Sihirli Yara-Hklann Bakımı... aman be, yine Slytherin'le beraberiz..." Harry de programın altlarına dogru bakarak, "Bugün ögleden sonra arka arkaya iki ders Kehanet var," cbye inledi. Kehanet, ksir'den sonra onun en sevmedigi der&ii. Profesör Trelavvney boyuna Harr/nin ölecegi kehanetinde bulunuyor, bu da Harry'nin canım fena iraîde •sıkıyordu. beımione kızarmıs ekmege yag sürerek, heyecanla, 228 "Sen de benim gibi o dersi bırakmalıydın, degil mi?" dedi. "O zaman Aritmansi gibi mantıklı bir ders alıyor olabilirdin." Ron, Hermione'nin tereyaglı ekmegine bol miktarda reçel sürüsünü izleyerek, "Bakıyorum, yemeye baslamıssın yeniden," dedi. Hermione ona tepeden bakarak, "Cin haklan konusunda tavır almanın daha iyi yöntemleri olduguna karar verdim," dedi. Ron sırıttı. "Öyle... bir de acıkmıstın tabii." Tepelerinde birden bir hısırtı duyuldu ve yüz baykus sabah postasını tasıyarak açık pencerelerden içeri uçtu. Harry içgüdüsel olarak yukarı baktı, ama kahverengi ve gri yıgın arasında beyaza benzer bir sey yoktu. Baykuslar, masaların tepesinde dönerek, mektuplarla paketlerin gönderildigi kisileri aradılar. Büyük, kahverengi bir baykus Neville Longbottom'a dogru süzüldü ve kucagına bir paket bıraktı - Neville hemen hemen her seferinde evde bir sey unuturdu. Salon'un öbür yanında Draco Malfoy'un puhukusu omzuna konmustu. Anlasılan, her zamanki tatlı ve pasta stogunu getirmisti yine. Harry, midesinin kasılmasına neden olan hayal kırıklıgı duygusunu yok saymaya çalısarak, yulaf lapasına döndü. Hedwig'in basına bir sey gelmis ve Sirius'un onun mektubunu bile almamıs olması mümkün müydü acaba? Sırılsıklam sebze tarhı boyunca, üç numaralı seraya gelene kadar bunları düsünüp durdu. Neyse ki Profesör Sprout sınıfa, Harry'nin görüp görecegi en çirkin - 229 bitkileri göstererek onun dikkatini dagıttı. Aslında bitkiden çok, topraktan dikey olarak fırlamıs kalın, siyah, dev salyangozlara benziyorlardı. Her biri hafifçe kıvrılıp bükülüyordu ve üzerlerinde sıvıyla dolu gibi görünen büyük, parlak sislikler vardı. Profesör Sprout cardı bir sesle, "Bezeliyumru'lar," dedi. "Onları sıkmak gerek. rini toplarsınız -" grendigi sesinden belli olan Seamus Finnigan, "Neyi neyi?" dedi. "rini, Finnigan, irini," dedi Profesör Sprout, "hem de son derece degerlidir, ziyan etmeyin. ste irini bu siselerde toplayacaksınız. Ejderi a derisi eldivenlerinizi giyin, Bezeliyumru irini sulandırılmamıs oldugu zaman cilde tuhaf seyler yapabilir." Bezeliyumru'lan sıkmak igrençti, ama tuhaf bir tatmin duygusu da veriyordu. Her sisi sıkınca, bol miktarda koyu, sarımsı yesil sıvı fıskırıyor ve fena halde benzin kokuyordu. Profesör Sprout'un söyledigi gibi sıvıyı siselere doldurdular, dersin sonunda birkaç litre toplamıslardı. Profesör Sprout son siseye mantar tıpa takarak, "Madam Pomfrey memnun olacak," dedi. "natçı akne türleri için mükemmel bir tedavidir Bezeliyumru irini. Ögrencilerin sivilceden kurtulmak için gözükara önlemlere basvurmalarına bir son vermeli." "Zavallı Eloise Midgen gibi," dedi bir Hufflepuff ögrencisi olan Hannah Abbott, alçak sesle. "O Page 78 Harry Potter Ates Kadehi kendi-ninkileri lanetle yok etmeye kalkmıstı." Profesör Sprout basını salladı. "Aptal kız. Neyse ki 230 Madam Pomfrey sonunda burnunu yerine takabildi yine." Islak toprakların ötesindeki satodan, dersin sona erdigini duyuran tiz bir zil sesi duyuldu ve sınıf ayrıldı. Hufflepuff lar Biçim Degistirme dersi için tas merdiveni çıktılar, Gryffindorlar ise diger yöne gittiler. Egimli çimenlerden, Hagrid'in Yasak Orman'in kıyısında duran küçük, ahsap kulübesine. Hagrid kulübesinin yanında duruyordu, bir eli muazzam, siyah zagarı Fang'in tasmasındaydı. Yerde, ayaklarının dibinde, açılmıs birkaç tahta sandık vardı, Fang aglar gibi sesler çıkararak tasmasını, zorluyordu. Belli ki sandıkların içindekileri inceleme hevesine kapılmıstı. Daha yakına geldikleri zaman, kulaklarına tuhaf bir takırdama çalındı. Bu ses, arada bir, minik patlamalara benzeyen seslerle noktalanıyordu. Hagrid, Harry, Ron ve Hermione'ye sırıtarak, "Günaydın!" dedi. "Slytherin'leri beklesek iyi olur, bunu kaçırmak istemezler - Patlar-Uçlu Keleker'ler var!" "Efendim efendim?" dedi Ron. Hagrid parmagıyla sandıkların içindekileri gösterdi. Lavender Brovvn geriye sıçrayarak, "yykkk!" dedi. Harry'ye göre, "yykkk", Patlar-Uçlu Keleker'leri asagı yukarı özetliyordu. Deforme olmus, kabuksuz ıstakozlara benziyorlardı, korkunç derecede soluk ve kaygan görünüyorlardı. Olur olmaz yerlerden bacakları çıkmıstı ve görünürde kafaları yoktu. Her sandıkta yaklasık yüz tane vardı, her biri on bes santim kadardı. Bir- 231 birlerinin tepesine tırmanıyor, kutuların kenarlarına kör gibi tosluyorlardı. Çevreye agır bir çürümüs balık kokusu yayıyorlardı. Arada bir, bir Keleker'in ucundan kıvılcımlar uçusuyor, küçük bir pıt sesi geliyor ve hayvan birkaç santim ileri fırlıyordu. Hagrid iftiharla, "Daha yeni çıktılar yumurtadan," dedi, "yani onlan kendiniz yetistirebileceksiniz! Proje olur dedim!" "Peki, neden onlan yetistirmek isteyecekmisiz!" dedi soguk bir ses. Slytherin'ler gelmisti. Konusan, Draco Malfoy'du. Crabbe ve Goyle, onun sözlerini pek begenmis, kıkırdayıp duruyorlardı. Hagrid'in de afallamıs bir hali vardı. "Yani, ne yaparlar?" diye sordu Malfoy. "Bu isin anlamı ne?" Hagrid agzını açtı, belli ki var gücüyle düsünüyordu. Birkaç saniyelik bir duraklama oldu, sonra sert sert, "O, .bir sonraki derse, Malfoy," dedi. "Bugün bir tek besliyorsunuz. Simdi, birkaç farklı sey denemeniz gerekecek - ben de daha önce hiç onlardan beslemedim, ne severler bilmiyorum - elimde kannca yumurtasıyla kurbaga karacigeri, biraz da çayır yılanı var.- hepsin- -den biraz verip deneyin." "Önce irin, simdi de bu," diye mırıldandı Seamus. Harry, Ron ve Hermione'nin, ellerine avuç dolusu* vıcık vıcık kurbaga karacigeri almalarına ve Patlar-UçlU: Keleker'leri istahlandırmak için egilerek onlan sandık- < lara uzatmalarına yol açan tek sey, Hagrid'e duyduklanj 232 derin sevgiydi. Harry ister istemez, bütün çabalarının tamamen anlamsız oldugunu düsünüyordu, çünkü Ke-leker'lerin agzı yok gibiydi. On dakika sonra Dean Thomas, "Ayyy!" diye feryat etti. "Beni çarptı!" Hagrid aceleyle onun yanma gitti, endiseli görünüyordu. Dean öfkeyle, "Ucu patladı!" dedi, Hagrid'e elindeki yanıgı göstererek. Hagrid basını salladı. "Ah, evet, infilak edince böyle olabiliyor." "yykkk!" dedi Lavender Brovvn yine. "yykk, Hagrid, üstündeki o sivri uç da ne?" Hagrid coskuyla, "Haa, bazılarının igneleri var," dedi (Lavender hemen elini kutudan çekti). "Sanırım onlar erkek... Disilerin karınlarında emici bir sey var... sanırım kan emmek için." Malfoy alayla, "Onları neden canlı tutmaya çalıstıgımızı çok iyi anlıyorum," dedi. "Aynı anda hem Page 79 Harry Potter Ates Kadehi yakan, hem de igne batırıp ısıran ev hayvanlarını kim istemez?" Hermione, "Güzel olmamaları, yararsız oldukları anlamına gelmez," diye cevabı yapıstırdı. "Ejderha kanı sasılacak derecede sihirlidir, ama kendine ev hayvanı olarak bir ejderha istemezdin, degil mi?" Harry ve Ron, çalı gibi sakalının arasından onlara gizli bir gülümseme yollayan Hagrid'e sırıttılar. Hagrid, dünyada her seyden çok bir ejderha beslemek isterdi, bunu çok iyi biliyorlardı - onlar birinci sınıftayken, 233 kısa süre bir ejderhası olmustu, Norbert adlı çok tehlikeli bir Norveç Pütürlüsü. Hagrid canavar cinsinden yaratıkları seviyordu, hepsi bu. Ne kadar ölümcül olursa, o kadar iyi. Bir saat sonra ögle yemegi için satoya çıkarlarken, Ron, "Eh, hiç degilse Kelekerler küçük," dedi. Hermione kızgın bir sesle, "Simdilik küçük," dedi, "ama Hagrid onların ne yedigini kesfedince, boylan yarım metreye vanr herhalde." Ron ona bakıp sinsi sinsi gülerek, "Ama deniz tutmasını ya da, ne bileyim, baska bir seyi tedavi ettikleri anlasılırsa önemi yok, degil mi?" dedi. "Onu Malfoy'u susturmak için söyledigimi pekâlâ biliyorsun," dedi Hermione. "Aslında bence haklı. En iyisi, hepimize saldırmaya baslamadan önce hepsinin üstüne basıp ezmek olurdu." Gryffindor masasına oturdular ve tabaklanna kuzu pirzolasıyla patates doldurdular. Hermione öyle bir hızla yemeye basladı ki, Harry ile Ron ona bakakaldı-lar. * Ron, "Sey - bu, cin haklan konusundaki yeni tavır mı?" dedi. "Aç kalmaktansa kusmaya mı karar verdin?" Hermione, agzı Brüksel lahanası doluyken ne kadar olabilirse o kadar vakarla, "Hayır," dedi, "sadece kütüphaneye gitmek istiyorum." "Ne?" dedi Ron, kulaklarına inanamayarak. "Hermione - bugün okulun ilk günü! Daha ev ödevimiz bile yok!" 234 Hermione omuzlarım silkip, sanki günlerdir yemek yememisçesine yiyecekleri agzına kürekle tıkar gibi tıkmayı sürdürdü. Sonunda fırlayıp ayaga kalktı, "Aksam yemeginde görüsürüz!" dedi ve kosar adım uzaklastı. Ögleden sonra derslerinin basladıgını ilan eden zil çalınca, Harry ve Ron Kuzey Kulesi'ne dogru yola çıktılar. Burada, dik helezonlar çizen bir merdivenin tepesinde, gümüsi renkte bir ayaklı merdiven tavandaki daire seklinde kapaga uzanıp, Profesör Trelavvney'nin yasadıgı odaya açılıyordu. Atesten yayılan o asina tatlı parfüm, ayaklı merdiveni çıkıp içeri girer girmez burunlarına çarptı. Perdeler her zamanki gibi sımsıkı kapalıydı; yuvarlak oda, hepsinin üstüne esarplar ve sallar örtülmüs birçok lambanın verdigi los, kırmızımsı bir ısıkla yıkanıyordu. Harry ve Ron, odayı dolduran ve üzerinde insanların oturdugu kumas döseli sandalye ve puf yıgınının arasından geçerek, yuvarlak, küçük masaya oturdular. Profesör Trelavvney'nin bugulu sesi Harry'nin hemen arkasından, "yi günler," dedi. Harry yerinden sıçradı. Gözlerini fazla büyük gösteren koskocaman gözlüklü sıskacık bir kadın olan Profesör Trelavvney, ne zaman Harry'ye baksa yüzüne yerlesen trajik ifadeyle, onu süzüyordu. Her zamanki gibi bol miktarda boncuk, zincir ve bilezik takmıstı, takıları atesin ısıgında parıldıyordu. Yaslı bir tavırla, "Kafanı bir seye takmıssın, yavrum," dedi Harry'ye. "ç Gözüm, cesur yüzünün ardın- 235 daki dertli ruha erisiyor. Ve üzülerek söylüyorum, kaygıların temelsiz degil. Senin için ileride zor günler görüyorum, heyhat... çok zor... Çok çekindigin sey sahiden gerçeklesecek, korkarım... ve belki de sandıgından daha çabuk..." Sesi alçalarak fısıltı halini aldı. Ron gözlerini Harry'ye çevirdi, Harry de ona ifadesiz ifadesiz baktı. Profesör Trelawney yanlarından sıynlırcasına geçti ve atesin önüne, yüzü sınıfa dönük büyük bir koltuga oturdu. Ona derinden hayran olan Lavender Brown ile Parvati Patil, çok yakınındaki Page 80 Harry Potter Ates Kadehi puflarda oturuyorlardı. "Yavrularım, yıldızlan ele almamızın vakti geldi," dedi Profesör. "Gezegenlerin hareketlerini ve sadece semavi dansın adımlarını anlayabilenlere açıkladıkları esrarlı mesajları ele alacagız. nsan kaderi gezegensel ısınlarla çözülebilir, ki bunlar birbirleriyle karısıp..." Ama Harr/nin aklı baska yerdeydi. Parfümlü ates hep uykusunu getirir, onu aptallastırırdı, Profesör Tre-lawney'nin fal konusundaki abuk sabuk laflan da onu hiç büyülememisti dogrusu - yine de kadının ona az önce söylediklerini düsünmekten kendini alamıyordu. "Çok çekindigin sey sahiden gerçeklesecek, korkarım..." Ama Hermione haklı, diye düsündü Harry sinirlenerek. Profesör Trelawney gerçekten de yaslı bir sahtekârdı. Kendisi o anda hiçbir seyden çekinmiyordu... yani, Sirius'un yakalanmıs olacagına iliskin korkulannı saymazsanız... Hem Profesör Trelawney ne biliyordu ki? Zaten o çok önceden, Profesör'ün fal bakma seklinin 236 talihli tahminlerden ve korkutucu bir tavırdan ibaret oldugu kanısına varmıstı. Tabii, geçen sömestrin sonunda, Voldemort'un yeniden yükseldigine iliskin kehaneti hariç... Dumbledore bile, Harry olanları anlatınca, o transın hakiki oldugunu sandıgını söylemisti... "Harry!" diye mırıldandı Ron. "Ne var?" Harry çevresine baktı; bütün sınıf ona bakıyordu. Oturdugu yerde dogruldu, sıcagın ve düsüncelerinin içinde kaybolarak neredeyse uyuyakalmıstı. "Diyordum ki, yavrum, sen besbelli Satürn'ün mesum etkisi altında dogmussun," dedi Profesör Trelavv-ney. O konusurken Harry heyecanla agzının içine bakmadıgı için, sesinde hafif bir gücenmislik hissi vardı. "Pardon - neyin altında dogmusum?" dedi Harry. "Satürn, yavrum, Satürn gezegeni!" dedi Profesör Trelavvney. Harry bu haber karsısında heyecan duymadıgı için kesinlikle kızmısa benziyordu. "Diyordum ki, besbelli Satürn senin dogum anında semalarda güçlü bir pozisyondaymıs... Siyah saçların... zayıf yapılı olusun... öylesine genç yasta trajik kayıplar... Sanırım kıs ortasında dogmussun dersem yanılmıs olmam, degil mi, yavrum?" "Hayır," dedi Harry, "temmuzda dogdum." Ron hâkim olamadıgı kahkahasını hemen kuru bir öksürüge çevirdi. Yarım saat sonra her ikisine de daire seklinde, karmasık bir harita verilmisti, ikisi de dogum anlarında ge- 237 zegenlerin pozisyonunu belirlemeye çalısıyorlardı. Sıkıcı bir isti, ikide bir zaman çizelgelerine ve açı hesaplarına bakmaları gerekiyordu. Harry bir süre sonra, kendi parsömenine bakıp kaslarını çatarak, "Burada iki Neptün var," dedi. "Dogru olamaz, degil mi?" "Aaaaah," dedi Ron, Profesör Trelawney'nin mistik fısıltısını taklit ederek, "gökte iki Neptün belirmesi, Harry, gözlüklü bir cücenin dogacagına isarettir, burası kesin..." Yakınlarında çalısan Seamus ve Dean yüksek sesle, alaylı alaylı güldüler, ama sesleri Lavender Brown'ın heyecanla ayaklamasını bastıramadı - "Ah, Profesör, bakın! Sanırım bakısımsız bir gezegenim var! Aaah, bu hangisi, Profesör?" Profesör Trelawney haritaya göz atarak, "Uranüs, canım," dedi. Ron, "Uranüs'e ben de bakabilir miyim, Lavender?" dedi. Ne, talihsizliktir ki Profesör Trelawney onu duydu, belki de dersin sonunda onlara bunca çok ev ödevini de bu yüzden verdi. Canı sıkılmıs gibi, "Önümüzdeki ayın gezegen hareketlerinin, kisisel haritanıza iliskin olarak sizi nasıl etkileyeceginin ayrıntılı bir analizi," dedi çabuk çabuk. O anda her zamanki havalı, perimsi halinden çok, Profesör McGonagall'ı andınyordu. "Pazartesiye hazır olmasını istiyorum, mazeret de kabul etmem!" Büyük Salon'a yemege gitmek için merdiveni inen 238 Page 81 Harry Potter Ates Kadehi kalabalıga karısırlarken, Ron acı acı, "Sefil, ihtiyar yarasa," dedi. "Bu, bütün hafta sonunu alır, kesin..." Onlara yetisen Hermione neseyle, "Çok mu ev ödeviniz var?" diye sordu. "Profesör Vector bize hiç ödev vermedi!" Ron üzgün üzgün, "Eh, helal olsun Profesör Vector'a," dedi. Aksam yemegi için sıraya girmis insanlarla dolu Giris Salonu'na varmıslardı. Tam kuyrugun sonuna girmislerdi ki, arkalarından yüksek bir ses geldi. "VVeasley! Hey, VVeasley!" Harry, Ron ve Hermione arkaya döndüler. Malfoy, Crabbe ve Goyle orada duruyorlardı, hepsi de nedense pek memnun görünüyordu. "Ne?" dedi Ron, kısa kesmek için. "Baban gazeteye çıkmıs, VVeasley!" dedi Malfoy, tı-kabasa dolu olan Giris Salonu'ndaki herkes duysun diye fazlasıyla yüksek sesle konusarak. Bir Gelecek Postası çıkardı. "Dinle sunu!" SlHlR BAKANLIGI'NDA YENi HATALAR Sihir Bakanhgı'nın dertleri sona ermemis gibi görünüyor, diye yazıyor Özel Muhabirimiz Rita Skeeter. Geçenlerde Quidditch Dünya Kupası'nda kalabalıgı ' kontrol etmede yetersiz kaldıgı için yaylım atesine tutulan ve cadılarından birinin yok olmasını hâlâ açıklaya-mayan Bakanlık, dün Muggle Esyalarının Kötüye Kullanımı Dairesi'nden Arnold Weasley'nin tuhaf davranısları yüzünden bir kez daha mahcup oldu. 239 Malfoy basını kaldırdı. "Düsünsene, Weasley, adını bile dogru yazmamıslar," dedi, sesi sevinçten incelerek. "Sanki tam anlamıyla bir biçmis gibi, degil mi?" Artık Giris Salonu'ndaki herkes dinliyordu. Malfoy gazeteyi fiyakalı bir sekilde düzeltti ve okumaya devam etti: îki yıl önce uçan bir arabaya sahip olmakla suçlanan Arnold Weasley, dün son derece saldırgan birtakım çöp kutuları yüzünden bazı Muggle yasa koruyuculanyla ("polis") kapıstı. Mr VJeasley'nin, artık tokalasmayla cinayet tesebbüsü arasında ayrım yapamaz hale gelince Bakanlık'tan emekliye ayrılan yaslı eski-Seherbaz "Deli-Göz" Moody'nin yardımına kostugu anlasılıyor. Mr We-asley, Mr Moody'nin son derece iyi korunan evine geldiginde, hiç de sasırtıcı olmayan bir sekilde, onun bir kez daha bos yere etrafı telasa verdigini gördü. Mr Wea$ley polislerden kaçmadan önce birkaç hafızayı degistirmek zorunda kaldı ama, Gelecek Postası'mn, böylesine yakısıksız ve potansiyel olarak utandırıcı bir sahneye Bakan-lık'ı niye karıstırdıgı konusundaki sorularına cevap vermeyi reddetti. "Bir de resim var, Weasley!' dedi Malfoy, gazett yi bir hamlede çevirip havaya kaldırarak. "Annenle babanın evinizin önündeki bir resmi - tabii, buna ev diyebi-lirsen! Annen biraz kilo verse fena olmaz, degil mi?" Ron hiddetle sarsılıyordu. Herkes ona bakıyordu. 240 "Bas git, Malfby," dedi Harry. "Hadi, Ron..." "Ah evet, sen de bu yaz onlarla kalıyordun, degil mi, Potter?" diye pis pis sırıttı Malfoy. "Söylesene bana, annesi gerçekten bu kadar sisko mu, yoksa resimde mi öyle görünüyor?" "Senin annen var ya, Malfoy," dedi Harry -o ve Hermione, kendini Malfoy'un üstüne atmasın diye Ron'un cüppesinin arkasını sıkı sıkı kavramıslardı-"Hani o ifadesi var ya, burnunun altında tezek varmıs gibi? Eskiden beri mi öyle, yoksa sen yanında oldugun için mi öyle görünüyordu?" Malfoy'un solgun yüzü biraz pembelesti. "Ne cüretle anneme hakaret edersin, Potter?" Harry arkasını dönerek, "Sen de o koca agzını açma o zaman," dedi. GÜM! Birçok kisi çıglık attı - Harry ates gibi bir seyin yüzünün yanını yalayıp geçtigini hissetti - asasını çıkarmak için elini cüppesinin içine attı, ama daha ona do-kunamadan ikinci bir GÜM sesi duydu, bir de Giris Salonu'ndan yankılanan bir kükreme. "STE ONU YAPAMAZSIN, EVLAT!" Harry ok gibi döndü. Profesör Moody mermer merdivenden topallaya topallaya iniyordu. Asasını Page 82 Harry Potter Ates Kadehi çıkarmıstı, bu asa tasla kaplı dösemede, tam Malfoy'un durdugu yerde titreyen bembeyaz bir dag gelincigine yönelmisti. Giris Salonu'nda dehset dolu bir sessizlik vardı. Moody'den baska kimse yerinden kıpırüavamıyordu. 241 Moody dönüp Harry'ye baktı - en azından, normal gözü Hanr/ye bakıyordu; digeri basının arka tarafına dönüktü. Moody, "sabet ettirdi mi?" diye homurdandı. Pes ve kulak tırmalayıcı bir sesi vardı. "Hayır," dedi Harry, "ıska geçti." "BIRAK ONU!" diye haykırdı Moody. "Neyi bırakayım?" dedi Harry saskınlıkla. "Sen degil - o!" diye homurdandı Moody, onun omzunun üstünden bas parmagını, beyaz dag gelincigini yerden almak üzereyken donup kalan Crabbe'ye uzatmıstı. Moody topallayarak Crabbe, Goyle ve korku dolu bir ciklemeyle fırlayıp simsek gibi zindanların oraya kaçmaya çalısan gelincige dogru yürüdü. "Hiç sanmıyorum!" diye kükredi Moody, asasını yine hayvana yönelterek - gelincik neredeyse bir metre havaya uçtu, bir sakırtıyla yere çaptı, sonra yeniden havaya fırladı. Gelincik acıyla cikleyerek gitgide daha yukarı dogru fırlarken, Moody, "Rakiplerinin sırtı dönükken saldıran insanlardan hoslanmam," diye homurdandı. "Berbat, ödlekçe, pis bir sey..." Dag gelincigi, bacaklarıyla kuyrugunu çaresizce sallayarak havada uçuyordu. Moody gelincigin her tasa vurusunda ve yeniden yukarı fırlayısında tek tek konusarak, "Sakın - bunu -bir - daha - yapma -" dedi. Sok halinde bir ses, "Profesör Moody!" dedi. 242 Profesör McGonagall, eli kolu kitaplarla do] u, mermer merdivenden iniyordu. Moody gelincigi daha da yukarı fırlatarak, sakin sakin, "Merhaba, Profesör McGonagall," dedi. "Ne - ne yapıyorsunuz?" dedi Profesör McGonagall, zıplayan gelincigi gözleriyle bir yukarı bir asagı izleyerek. "Ders veriyorum," dedi Moody. "Ders - Moody, o bir ögrenci mi?" diye çıglıgı bastı Profesör McGonagall. Kitaplar kucagından yere saçıldı. "Evvet," dedi Moody. Profesör McGonagall, "Hayır!" diye haykırdı, merdivenden kosarak inerken asasını çekip çıkardı; bir dakika sonra Draco Malfoy bir sakırtıyla yeniden belirmisti. Yerde kıvrılmıs yatıyordu, düzgün san saçlan simdi kıpkırmızı olmus yüzüne dagılmıstı. Yüzünü burusturarak ayaga kalktı. Profesör McGonagall dermansız bir sesle, "Moody, biz Biçim Degistirme'yi asla ceza olarak kullanmayız!" dedi. "Profesör Dumbledore bunu sana mutlaka söylemistir, degil mi?" Moody aldırmaz bir tavırla çenesini kasıyarak, "Evet, sözünü etmisti galiba," dedi, "ama ben söyle saglam bir sokun -" "Biz burada cezaya bırakırız, Moody! Ya da kabahatli kimse onun Bina Sorumlusu'yla konusuruz!" Moody, Malfoy'a büyük bir hosnutsuzlukla bakarak, "Ben de öyle yaparım öyleyse," dedi. Soluk renkli gözleri hâlâ acı ve küçük düsmüslükle 243 i sulanan Malfoy, basını kaldınp hain hain Moody'ye baktı ve içinde "babam" sözünün belli belirsiz geçtigi bir seyler mırıldandı. "Ya, öyle mi?" dedi Moody yavasça, topal topal birkaç adım atarken tahta bacagının hafif takırtısı salonda yankılanarak. "Eh, babanı eski günlerden tanırım, evlat... Ona Moody'nin gözünün oglunun üstünde oldugunu söyle... Bunu benim adıma ilet ona... Simdi, Bina Sorumlun Snape olmak, degil mi?" Malfoy gücenmis bir edayla, "Evet," dedi. Moody, "Bir eski dost daha," diye homurdandı. "htiyar Snape'le bir sohbet etsem diyordum ben Page 83 Harry Potter Ates Kadehi de... Sen, gel buraya..." Malfo/u kolunun üstünden yakaladı ve onunla birlikte zindanlara dogru rap rap yürüdü. Profesör McGonagall birkaç saniye onların arkasından endiseyle baktı, sonra asasını düsmüs kitaplarına dogru salladı. Kitaplar yeniden havaya, kollarına yükseldiler. Birkaç dakika sonra Gryffindor masasına oturduklarında, Ron yavasça, "Bana tek kelime söylemeyin," dedi Harry ve Hermione'ye. Çevrelerindeki herkes heyecanla olup bitenler hakkında konusuyordu. Hermione saskınlıkla, "Neden?" diye sordu. Ron, gözleri kapalı ve yüzünde katıksız bir mutluluk ifadesiyle, "Çünkü bu anı ebediyen hafızama kazımak istiyorum," dedi. "Draco Malfoy, hayret verici, zıplayan dag gelincigi..." Harry de, Hermione de güldü ve Hermione ikisinin de tabagına tas kebabı koymaya basladı. 244 "Ama Malfoy'un gerçekten de canını yakabilirdi," dedi. "Aslında Profesör McGonagalTın durdunnası iyi oldu-" "Hermione!" dedi Ron öfkeyle, gözleri bir anda açılarak. "Hayatımın en güzel anını berbat ediyorsun!" Hermione sabırsızlıgını belli eden bir ses çıkarttı ve yine son hızla yemeye koyuldu. Harry onu izleyerek, "Bana bu aksam kütüphaneye dönecegini söylemeyeceksin, degil mi?" diye sordu. "Dönmek zorundayım," dedi Hermione boguk boguk. "Yapacak dünya kadar is var." "Ama demistin ki, Profesör Vector -" "Okul isi degil." Hermione bes dakika içinde tabagını temizlemis ve gitmisti. O gider gitmez de yerine Fred Weasley oturdu. "Moody!" dedi. "Nasıl kıyak bir tip!" Fred'in karsısına oturan George, "Kıyaktan da kıyak!" dedi. kizlerin en iyi arkadası Lee Jordan, George'un yanındaki sandalyeye kayarak, "Acayip kıyak!" dedi. Harry ve Ron'a da, "Bu ögleden sonra bizimle dersi vardı," diye bilgi verdi. Harry merakla, "Nasıldı?" diye sordu. Fred, George ve Lee pek anlamlı bir sekilde bakıstılar. "Hiç böyle bir derse girmemistim," dedi Fred. "isi biliyor, arkadas," dedi Lee. Ron öne egildi. "Neyi biliyor?" '245 George hayranlıkla, "Dısarıda bunu yapmanın nasıl bir sey oldugunu biliyor," dedi. "Neyi yapmanın?" dedi Harry. "Karanlık Sanatlarla savasmanın," dedi Fred. "Görülebilecek her seyi görmüs," dedi George. "Hayret bir sey," dedi Lee. Ron çantasına elini daldınp ders programını çıkardı. Hayal kırıklıgı dolu bir sesle, "Bizim persembeye kadar onunla dersimiz yok!" dedi. 246 ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Affedilmez Lanetler Sonraki iki gün olaysız geçti, tabii Neville'in ksir dersinde altıncı kazanını eritmesini saymazsanız. Yazın kindarlık konusunda iyice ilerleme kaydetmis görünen Profesör Snape, Neville'i cezaya bıraktı. Nevüle cezadan döndügünde sinirleri harap haldeydi, bir fıçı dolusu boynuzlu karakurbagası ayıklamıstı. Hermione'nin, tırnak aralarında kalan kurbaga parçalarım çıkarabilsin diye Neville'e bir Fırçalama Büyüsü ögretmesini izlerlerken, Ron, Harry'ye, "Snape'in kafası niye böyle bozuk biliyorsun, degil mi?" diye sordu. "Evet," dedi Harry. "Moody." Snape'in aslında Karanlık Sanatlara Karsı Savunma dersini vermek istedigi bilinen bir seydi, ama üst üste dört yıldır bu istegini gerçeklestiremiyordu iste. Snape daha önceki Karanlık Sanatlara Karsı Savunma ögretmenlerinden hiç hoslanmaz ve bunu belli ederdi - ama Deli-Göz Moody'ye apaçık düsmanlık göstermekten tuhaf bir sekilde sakınıyor gibiydi. Hatta Harry ne zaman 247 Page 84 Harry Potter Ates Kadehi ikisini bir arada görse -yemek sırasında ya da koridorda birbirlerinin yanından geçerlerken- Snape'in Deli-Göz Mocd/yle göz göze gelmekten (sihirli gözüyle de, sinirsiz gözüyle de) kaçındıgı yönünde bir izlenim edinmisti. "Snape ondan biraz korkuyor galiba," dedi Harry dalgın dalgın. "Moody'nin Snape'i boynuzlu karakurbagasına çevirdigini düsünsene bir," dedi Ron hülyalı gözlerle. "Sonra da onu zindanında zıplatıp durdugunu..." Gryffindor'un dördüncü sınıf ögrencileri Moody'nin ilk dersini öylesine sabırsızlıkla bekliyorlardı ki, persembe günü ögle yemeginden sonra erkenden gelip daha zil çalmadan sınıfın önünde kuyruk oldular. Ortalıkta görünmeyen tek kisi Hermione'ydi. Derse son anda geldi. "Ben-" "- kütüphanedeydin," diye tamamladı Harry onun cümlesini. "Hadi, çabuk ol, yoksa dogru dürüst bir yer bulamayacagız." Aceleyle sınıfa girip ögretmen masasının hemen önündeki üç sandalyeye oturdular ve Karanlık Güçler: Kendini Koruma Rehberi kitaplarını çıkanp alısılmadık bir biçimde sessizce beklemeye basladılar. Az sonra koridordan o tanıdık, takırdayan ayak sesleri duyuldu ve Moody sınıftan içeri girdi. Her zamanki kadar tuhaf ve korkutucu görünüyordu. Cüppesinin hemen altından pençeli, tahta ayagını görebiliyorlardı. "Kaldırabilirsin)/, onları," diye homurdandı, gürül- 248 i tüyle masasına gidip oturarak. "Kitapları diyorum. Onlara ihtiyacınız olmayacak." Kitapları çantalarına koydular. Ron çok heyecanlı görünüyordu. Moody bir yoklama defteri çıkardı, uzun, kır düsmüs gri saçını çarpık ve yaralı yüzünün önünden çekti ve isimleri okumaya basladı. Normal gözü listede düzenli bir sekilde asagı dogru iniyor, sihirli gözüyse dönüp duruyor, cevap veren ögrencilere odaklanıyordu. Son ögrenci de orada oldugunu belirttikten sonra, "Pekâlâ," dedi Moody, "bu sınıf hakkında Profesör Lu-pin'den bir mektup aldım. Karanlık yaratıklarla bas etme konusunda bayagı etraflı bir temel egitim almıssınız - Böcürt'leri, Kırmızı Kafa'ları, Hinzıpır'lan, Garke-nez'leri, Kappa'lan ve kurtadamları islemissiniz, öyle degil mi?" Sınıftan onaylama niteliginde bir ugultu yükseldi. "Ama lanetler konusunda geridesiniz, hem de çok geride," dedi Moody. "Bana da, büyücülerin birbirlerine neler yapabilecekleri konusunda sizi adam etmek düsüyor. Size sadece bir yılda Karanlık -" "Ne, kalmıyor musunuz?" dedi Ron, kendine hâkim olamayarak. Moody'nin sihirli gözü dönüp Ron'a dikildi; Ron hayli endiseli görünüyordu, ama az sonra Moody gülümsedi - Harry onun güldügünü ilk kez görüyordu. Zaten ciddi sekilde yaralı olan yüzü, gülünce daha da çarpılıp kasıldı, ama yine de gülümsemek gibi sıcak bir sey yapabildigini görmek güzeldi. Ron da rahatlamıs gibiydi. 249 "Sen Arthur Weasley'nin oglusun, ha?" dedi Mo-ody. "Baban birkaç gün önce beni çok zor bir durumdan kurtardı... Evet, sadece bir yd kalıyorum. Dumble-dore'a özel bir iyilik bu... Sadece bir yıl, ondan sonra sakin emekliligime dönüyorum." Kaba bir kahkaha attı ve bogum bogum ellerini birbirine çarptı. "Pekâlâ - hemen baslayalım. Lanetler. Farklı farklı güçlerde, farklı farklı sekillerdedir. Simdi, Sihir Bakanlıgı'na bakılırsa, size karsı-lanetleri ögretip isi orada bırakmam gerekiyor. Altıncı sınıfa kadar size yasadısı Karanlık lanetlerin neye benzediklerini göstermemeliymi-sim. Sözde, o zamana kadar bunlarla basa çıkabilecek kadar büyümüs olmazrrussınız. Ama Profesör Dumble-dore sizin cesaretinize güveniyor, Karanlık lanetlerin üstesinden gelebileceginizi düsünüyor. Ben de diyorum ki, neyle karsı karsıya oldugunuzu ne kadar erken ögrenirseniz o kadar iyi. Daha önce hiç görmediginiz bir seye karsı kendinizi nasıl savunacaksınız ki? Size yasadısı bir lanet yapmak üzere olan bir büyücü, durup da ne yaptıgım söylemez. Yüzünüze bakıp tatlı tatlı, kibar kibar yapmaz. Page 85 Harry Potter Ates Kadehi Hazırlıklı olmanız lazım. Tetikte ve dikkatli olmanız lazım. Miss Brown, ben konusurken onu ortadan kaldırmanız lazım." Lavender sıçradı ve kıpkırmızı kesildi. Sıranın altından Parvati'ye tamamlanmıs yıldız tablosunu gösteriyordu. Belli ki Moody'nin sihirli gözü hem basının arkasından, hem de tahtanın içinden görebiliyordu. "Pekâlâ... büyücülük kanunlarına göre hangi lanet- 250 lerin en agır sekilde cezalandırıldıgını bileniniz var mı?" Birkaç tane tereddütlü el kalktı, bunlara Ron'un ve Hermione'nin elleri de dahildi. Moody, Ron'u isaret etti, ama sihirli gözü hâlâ Lavender'ın üzerindeydi. "Ee," dedi Ron tereddüt ederek, "babam bana bir tanesinden bahsetmisti... Adı Imperius laneti olabilir mi?" "Ah, evet," dedi Moody takdirle. "Baban o laneti bilir tabii. Zamanında Bakanhk'ın basına epey bela olmustu Imperius laneti." Moody birbirleriyle uyumsuz ayaklarının üzerinde agır agır dogruldu, masasının çekmecesini açtı ve cam bir kavanoz çıkardı. çinde üç tane büyük ve siyah örümcek kosusturuyordu. Harry yanında oturan Ron'un arkaya kaykıldıgım hissetti - örümceklerden nefret ederdi o. Moody elini kavanoza soktu, örümceklerden birini yakaladı ve hepsinin görebilecegi sekilde avcunun içinde tuttu. Sonra asasını ona dogrulttu ve mırıldandı: "Imperio!" Örümcek Moody'nin elinden atlayıp ince, ipeksi bir ipligin ucunda öne arkaya, sanki trapezdeymis gibi sallanmaya basladı. Bacaklannı kasarak açtı, bir ters parende attı ve ipligini koparıp masanın üstüne indi, sonra da orada daireler çizerek yan yan takla atmaya basladı. Moody asasını söyle bir silkti, örümcek arka bacaklarından ikisinin üzerine kalktı ve basbayagı step dansı yapmaya basladı. 251 i Herkes kahkahalarla gülüyordu - yani Moody hariç herkes. "Komik buluyorsunuz, degil mi?" diye kükredi. "Bunu size yapsam hosunuza gider mi?" Kahkahalar hemen o anda kesildi. "Tam kontrol," dedi Moody alçak sesle. Örümcek kendini top haline getirip yuvarlanmaya baslamıstı. "Onun pencereden dısan atlamasını, kendini bogmasını, içinizden birinin gırtlagına atılmasını saglayabilirim..." Ron elinde olmadan ürperdi. "Yular önce, Imperius lanetiyle kontrol edilen birçok cadı ve büyücü vardı," dedi Moody. Harry onun Voldemort'un gücünün dorugunda oldugu dönemden bahsettigini anlamıstı. "Bakanlık kime bir seylerin zorla yaptırıldıgını, kimin kendi istegiyle hareket ettigini ayırt etmekte epey güçlük çekti. "Imperius lanetine direnilebilir, ben de size bunun nasıl yapılacagını ögretecegim. Ama gerçek bir irade gücü gerekiyor ve bu herkeste olmayan bir sey. Mümkünse bu lanete hedef olmaktan kaçının, daha iyi. SÜREKL TETKTE OLUN!" diye gürledi. Herkes yerinden sıçradı. Moody salto atmakla mesgul olan örümcegi yakaladı ve kavanozuna geri koydu. "Baska lanet bilen var mı? Yine yasadısı bir lanet?" Hermione'nin eli yine kalktı. Sasırtıcı bir sekilde, Neville'inki de. Oysa onun konusmaya gönüllü oldugu tek ders, açık arayla en iyi dersi olan Bitkibilim'di. Ne-vülc de kendi cüretine sasırmıs görünüyordu. 252 "Evet?" dedi Moody. Sihirli gözü yuvasında dönüp Neville'e sabidendi. "Bir de sey var - Cruciatus laneti," dedi Neville, kısık ama anlasılır bir sesle. Moody, Neville'e büyük bir dikkatle bakıyor, dahası simdi bu is için iki gözünü de kullanıyordu. "Adın Longbottom mı?" dedi, sihirli gözü asagı devrilip Üsteyi kontrol ederken. Neville basıyla tedirgin tedirgin onayladı, ama Moody baska soru sormadı. Sınıfa arkasını dönüp Page 86 Harry Potter Ates Kadehi kavanoza elini soktu ve yeni bir örümcek alıp masanın üstüne koydu. Örümcek masanın üstünde kaskatı duruyordu, belli ki hareket edemeyecek kadar korkmustu. "Cruciatus laneti," dedi Moody. "Biraz daha büyük olmalı ki anlayabilesiniz." Asasını örümcege dogrulttu ve, "Engorgio!" dedi. Örümcek sisti. Simdi bir tarantuladan daha iriydi. Artık kendine hâkim olma gayretinden tamamen vazgeçen Ron, sandalyesini geri çekip Moody'nin masasından olabildigince uzaklastırdı. Moody yine asasını kaldırdı, örümcege dogrulttu ve mırıldandı: "Crucio!" Örümcegin bacaklan birden bedeninin üstüne dogru kıvrıldı. Hayvan dönüp korkunç bir sekilde kasılmaya, saga sola yuvarlanmaya baslamıstı. Örümcekten hiç ses çıkmıyordu, ama Harry onun ses çıkarabilse çıglık atıyor olacagından emindi. Moody asasını çekmedi, örümcek daha da siddetle titreyip kasılmaya basladı - "Yeter!" dedi Hermione tiz bir sesle. 253 Harry dönüp ona baktı. Hermione örümcege bakmıyordu, Neville'e bakıyordu. Onun bakıslarını takip eden Harry, Nevüle'in ellerinin sıraya sımsıkı yapıstıgını, parmaklarından kanın çekildigini, gözlerininse dehsetle iri iri açılmıs oldugunu gördü. Moody asasını kaldırdı. Örümcegin bacakları gevsedi, ama hâlâ segiriyordu. Moody, "Reducio," diye mırıldandı ve örümcek normal boyuna döndü. Moody onu alıp kavanoza koydu. "Acı," dedi Moody hafifçe. "Cruciatus lanetini biliyorsanız, birine iskence etmek için kerpetene ve bıçaga ihtiyacınız olmaz... Bir ara bu lanet de çok popülerdi. "Pekâlâ... baska bir lanet bilen?" Harry çevresine baktı. Herkesin yüzünden, son örümcegin basına neler gelecegini merak ettikleri anlasılıyordu. Hermione'nin eli biraz titreyerek de olsa üçüncü kez havaya kalktı. "Evet?" dedi Moody, ona bakarak. "Avada Kedavra," diye fısıldadı Hermione. Birkaç kisi dönüp ona tedirgin bakıslar attı, bunlara Ron da dahildi. "Ah," dedi Moody. Yamuk agzı yine bir gülümsemeyle çarpıldı. "Evet, sonuncusu, en kötüsü. Avada Ke-davra... öldüren lanet." Elini cam kavanozun içine soktu. Üçüncü örümcek basına neler gelecegini biliyormusçasma kavanozun dibinde deli gibi kosusturmaya basladı, Moody'nin parmaklarından kaçmaya çalısıyordu. Ama Moody onu sıkıstırdı ve masanın üstüne yerlestirdi. Örümcek 254 bu defa da tahta yüzeyin üstünde delice kosusturmaya basladı. Moody asasını kaldırdı ve birden Harry'nin içini kötü bir his sardı. "Avcıda Kedavra!" diye kükredi Moody. Göz kamastırıcı bir yesil ısık çaktı ve bir hısırdama duyuldu, sanki devasa ve görünmez bir sey havayı yararak geliyordu. Örümcek aniden sırtüstü devrildi. Üstünde herhangi bir iz yoktu, ama öldügü kesindi. Kızların çogu çıglık atmamak için kendilerine güçlükle hâkim oldular. Örümcek ona dogru kayarken Ron geriye sıçradı, az daha sandalyesiyle birlikte arkaya devrilecekti. Moody ölü örümcegi masanın üstünden süpürüp yere attı. "Güzel degil," dedi sakin bir ses tonuyla. "Hos degil. Ve bir karsı-laneti yok. Önlemenin yolu da yok. Simdiye kadar sadece bir kisi bundan sag çıkabüdi, o da tam karsımda oturuyor." Harry yüzünün kızardıgını hissetti, Moody'nin gözleri (ikisi birden) ona çevriliydi. Ayrıca bütün sınıfın bakıslarını da üzerinde hissedebiliyordu. Harry ise, bos karatahtaya sanki büyülenmis gibi bakıyordu, oysa tahtayı görmüyordu bile... Demek annesi ve babası böyle ölmüstü... tıpkı o örümcek gibi. Onlar da tek bir leke, tek bir iz almadan mı ölmüslerdi acaba? Yasam bedenlerinden alınmadan önce, yesil ısıgın çaktıgını görmüs ve hızla gelen ölümün sesini mi duymuslardı? 255 l Harry üç yıldır annesinin ve babasının ölümünü tekrar tekrar gözünde canlandırıyordu. Page 87 Harry Potter Ates Kadehi Öldürüldüklerini ögrendiginden beri, o gece ne oldugunu ögrendiginden beri gözünde canlandırıyordu bunu: Kılkuyruk ihanet edip annesinin ve babasının yerini Voldemort'a söylemis, o da kulübelerine gelip onlan bulmustu. Voldemorf un önce Harry'nin babasını öldürmesi... James Potter'ın onu engellemeye çalısması ve karısına seslenerek Harry'yi alıp kaçmasını söylemesi... Voldemorfun Lily Potter'ın üstüne gitmesi ve Harry'yi öldürebilmek için ona kenara çekilmesini söylemesi... Annesinin Harry'nin yerine kendisini öldürmesi için yalvarması, oglunun önünden çekilmeyi reddetmesi... Bunun üzerine Voldemorfun onu da öldürmesi, sonra da asasını Harr/ye dogrultması... Harry geçen yıl Ruh Emici'lerle mücadele ederken annesiyle babasının seslerini duydugu için bu ayrıntıları biliyordu - çünkü Ruh Emici'lerin korkunç gücü buydu: Kurbanlarına en kötü anılarını yeniden yasatmak ve onları kendi umutsuzlukları içinde bogup güçsüz bırakmak... Moody yine konusmaya baslamıstı, ama Harry'ye çok uzaktan sesleniyormus gibi geliyordu. Harry büyük bir gayret göstererek kendini toparlayıp simdiki zamana döndü ve Moody'nin söylediklerini dinlemeye basladı. "Avada Kedavra lanetinin arkasında çok güçlü bir büyü olması gerekiyor. Simdi hepiniz asalarınızı çıkarıp bana dogrultabilir ve gerekli sözcükleri söyleyebilirsiniz, ama bunun sonucunda burnum bile kanasa sasa- 256 rım. Ama bu önemli degil. Görevim size bu lanetin nasıl yapılacagını göstermek degil. "Peki, madem bir karsı-laneti yok, size niye gösteriyorum bunu? Çünkü bilmek zorundasınız. Beterin beterinin gücünü görmek zorundasınız ki, karsı karsıya kalmaktan kaçının. SÜREKL TETKTE OLUN!" diye kük-redi ve bütün sınıf yine sıçradı. "Simdi... bu üç lanet, yani Avada Kedavra, Imperi-us ve Cruciatus, Affedilmez Lanetler olarak bilinirler. Bunlardan herhangi birinin bir insan üzerinde kullanılması, Azkaban'da ömür boyu yatmak için yeterlidir. ste karsınızda böyle bir sey var. Size savasmayı ögretmem gereken sey, böyle bir sey iste. Hazırlanmanız gerekiyor. Silahlanmanız gerekiyor. Ama en önemlisi, sürekli, aralıksız, tetikte olmanız gerekiyor. Tüy kalemlerinizi çıkarın... yazın..." Dersin geri kalanını Affedilmez Lanetlerin her biri üzerine notlar alarak geçirdiler. Zil çalana dek kimse konusmadı - ama Moody dersi bitirip de herkes sınıftan çıkınca, bir konusma seli patlak verdi. Çogu hayranlık içinde lanetleri tartısıyordu: "Nasıl segiriyordu, gördün mü?" "- onu nasıl da öldürdü, anında!" Dersten müthis bir gösteriymisçesine bahsediyorlardı, ama Harry dersi pek de eglenceli bulmamıstı. Görünüse bakılırsa, Hermione de aynı duyguları paylasıyordu. "Acele edin," dedi gergin bir sesle Harry ve Ron'a. "Yine o kahrolası kütüphaneye gitmiyoruz ya?" dedi Ron. 257 "Hayır," dedi Hermione ters ters. Yandaki bir koridoru isaret etti. "Neville." Neville koridorun ortasında bir basına durmustu. Moody Cruciatus lanetini uygularken takındıgı dehsete düsmüs ifadeyle ve f altası gibi açılmıs gözlerle karsısındaki tas duvara bakıyordu. "Neville?" dedi Hermione tatlılıkla. Neville çevresine bakındı. "Aa, merhaba." Sesi her zamankinden çok daha tiz-| di. "lginç dersti, degil mi? Acaba yemekte ne var, ben -] ben çok açım, ya siz?" "Neville, iyi misin?" dedi Hermione. "Ha, evet, iyiyim," dedi Neville, yine o dogallıktan uzak, tiz sesle. "Çok ilginç yemekti - yani dersti - acaba yemekte ne var?" Ron, Harr/ye saskın gözlerle baktı. "Neville, ne-?" Tam o anda arkalarından tuhaf bir takırtı geldi. Döndüklerinde, Profesör Moody'nin topallayarak onlara dogru yürüdügünü gördüler. Dördü de susup endiseyle onu izlemeye basladılar, ama Moody her zamankinin ak-. sine usul usul, yumusak bir homurtuyla konustu. "Tamam, evlat," dedi Neville'e. "Odama gelmeye ne dersin? Haydi... bir fincan çay içeriz..." Page 88 Harry Potter Ates Kadehi Moody ile çay içme fikri Neville'in daha da korkmasına neden olmus görünüyordu. Ne kımıldıyor, n< de konusuyordu. Moody sihirli gözünü Harr/ye çevirdi. "Sen iyisiı ya, Potter?" 258 "Evet," dedi Harry, neredeyse meydan okuyan bir edayla. Moody'nin Harry'ye dikilen mavi gözü yuvasında hafifçe titredi. "Bilmek zorundasınız," dedi Moody. "Belki zalimce görünüyor, ama bilmek zorundasınız. Numara yapmanın anlamı yok... Neyse... gel bakalım, Longbottom, bende ilgini çekebilecek bazı kitaplar var." Neville yalvarır gözlerle Harry, Ron ve Hermi-one'ye baktı, ama onlar bir sey demeyince, Moody'nin bogum bogum eli omzunda, kendini ona bırakıp gitmekten baska çaresi kalmadı. "Bu da neydi böyle?" dedi Ron, Neville'le Moody köseyi döndükten sonra. "Bilmiyorum," dedi Hermione. Düsünceli görünüyordu. "Ne dersti ama, ha?" dedi Ron, Harry'ye, hep beraber Büyük Salon'a giderlerken. "Fred ve George haklıymıs, degil mi? Moody isini gerçekten biliyor, degil mi? Avada Kedavra lanetini yaptıgında örümcek nasıl da oracıkta öldü, nasıl da anında nalları dikti -" Ama Ron, Harry'nin yüzündeki ifadeyi görünce hemen sustu ve Büyük Salon'a varana dek bir daha konusmadı. Salona girince de, Profesör Trelavvney'nin ödev verdigi tahminlere bu gece baslamaları gerektigini, çünkü bu isin saatler alacagını söyledi. Hermione aksam yemeginde Harry ve Ron'un sohbetine katılmadı. Yemegini çılgınca bir hızla yedi ve yine kütüphanenin yolunu tuttu. Harry ve Ron, Gryffin- 259 dor Kulesi'ne döndüler. Affedilmez Lanetler konusunu açan bu kez Harry oldu, yemek boyunca baska hiçbir sey düsünememisti. "Bakanlık lanetleri gördügümüzü anlarsa, Moody ve Dumbledore'un bası onlarla derde girmez mi?" diye sordu, Sisman Hanım'a yaklasırlarken. "Evet, herhalde," dedi Ron. "Ama Dumbledore her zaman kendi bildigini okumustur, öyle degil mi? Moody'ye gelince, anlasılan o da yıllardır basını belaya sokup duruyor. Önce saldırıyor, sonra soru soruyor - çöp bidonlarına baksana. Zırva." Sisman Hanım öne dogru savrulup giris deligini açtı ve Gryffindor ortak salonuna tırmandılar. Salon kalabalık ve gürültülüydü. "Kehanet malzemelerimizi alalım mı o zaman?" dedi Harry. "Alalım bari," diye inledi Ron. Kitaplarını ve haritalarını almak için yatakhaneye gittiklerinde, Neville'i orada tek basına buldular, yatagının üstüne oturmus, kitap okuyordu. Moody'nin dersinin çıkısındakine kıyasla hayli sakin görünüyordu, yine de tamamen normale dönmüs sayılmazdı. Gözleri oldukça kırmızıydı. 'yi misin, Neville?" diye rordu Harry. "Ha, evet," dedi Neville. "yiyim, sagol. Profesör Moody'nin verdigi kitabı okuyordum..." Kitabı onlara gösterdi: Akdeniz'in Sihirli Su Bitkileri ve özellikleri. "Anlasılan Profesör Sprout, Profesör Moody'ye, Bit- 260 kibilim'de çok iyi oldugumu söylemis," dedi Neville. Sesinde daha önce Harry'nin nadiren duydugu hafif bir gurur vardı. "O da bunu begenecegimi düsünmüs." Profesör Sprout'un söylediklerini Nevüle'e aktarmak, onu neselendirmek için ne incelikli bir yöntem, diye düsündü Harry. Çünkü Neville'e herhangi bir konuda iyi oldugu nadiren söylenirdi. Bu tam Profesör Lupin'in yapacagı türden bir seydi. Harry ve Ron Gelecegin Sis Perdesini Aralamak adlı kitaplarını alıp ortak salona indiler, kendilerine bir masa buldular ve gelecek ayın tahminleri üzerinde çalısmaya basladılar. Bir saat geçti, çok az ilerleme kaydetmislerdi. Masalan, üstlerinde toplamalar ve simgeler bulunan parsömen parçalarıyla kaplıydı ve Harry'nin beyni Profesör Trelawney'nin atesinin dumanlarıyla doluymusçasma sisliydi. "Bunların ne anlama geldigi hakkında en ufak bir fikrim yok," dedi, önündeki hesaplarla dolu uzun Page 89 Harry Potter Ates Kadehi listeye bakarak. "Bak ne diyecegim," dedi Ron. Ümitsizlik içinde parmaklarını saçlarının içine sokup çıkarmaktan saçları havaya dikilmisti. "Galiba yine o eski Kehanet numarasına kaldık." "Nasıl yani - uyduralım mı diyorsun?" "Evet " dedi Ron. Çiziktirilmis notlardan olusan yıgını masadan asagı süpürdü, kalemini mürekkebe batırdı ve yazmaya basladı. "Önümüzdeki pazartesi/' dedi bir taraftan yazarken, "Mars ve Jüpiter'in sanssız kesismesi nedeniyle 261 büyük ihtimalle öksürüge yakalanacagım." Basını kaldırıp Harry'ye baktı. "Bilirsin onu - sen tahminlerinin arasına bir sürü sefalet koy, havada kapar." "Dogru," dedi Harry, ilk denemesini burusturup, sohbet eden bir grup birinci sınıf ögrencisinin basları üzerinden atese atarak. "Pekâlâ... pazartesi günü beni bir tehlike bekliyor - eee - yanma tehlikesi." "Gerçekten de bekliyor," dedi Ron sıkıntıyla, "pazartesi günü Kelekerler var yine. Peki, sah günü ben... eee..." "Kıymetli bir esyanı kaybedeceksin," dedi Harry. Bir yandan da fikir bulmak için Gelecegin Sis Perdesini Aralamakı karıstırıyordu. "yi buldun," dedi Ron, aynen yazarak. "Seyden... eee... Merkür'ün etkisinden dolayı. Sen niye dost sandıgın biri tarafından arkandan bıçaklanmıyorsun?" "Evet... süper..." dedi Harry, yazarak. "Çünkü... Venüs on ikinci burçta." "Çarsamba günü de bir kavgada yenilecegim." "Ah, tam da ben kavga edecektim. Neyse, ben de iddia kaybedeyim." "Evet, benim kavgayı kazanacagıma iddiaya girmis ol..." Bir saat boyunca tahminler uydurmaya devam ettiler (tahminler giderek daha da trajik bir hal alıyordu). Bu arada insanlar yatmaya çıkıyor, ortak salon yavas yavas bosalıyordu. Crookshanks yanlarına geldi, bos bir sandalyeye atladı ve Harry'ye esrarlı esrarlı bakmaya koyuldu. Hermione de ödevlerini dogru dürüst yapmadıklarını bilse onlara asagı yukarı böyle bakardı. 262 Salona göz gezdirip henüz yazmadıgı bir talihsizlik düsünmeye çalısan Harry, karsı duvarın dibinde Fred'le George'un oturdugunu gördü. Ellerinde tüy kalemleri, kafa kafaya vermis, tek bir parça parsömene bir seyler yazıp duruyorlardı. Fred'le George'un bir köseye çekilip sessiz sessiz çalısmaları görülmüs sey degildi; genellikle olayların tam göbeginde bulunmayı ve samata yapıp ilgiyi üstlerine çekmeyi severlerdi. Parsömenin üzerinde çaksırlarken, gizli kapaklı isler çeviriyormus gibi bir halleri vardı, Harry'nin aklına Kovuk'ta ikisinin yan yana oturup bir seyler yazmaları geldi. O zaman Vfeasley Büyücü Sakaları için yeni bir siparis formu doldurduklarını sanmıstı, ama bu seferki öyleye benzemiyordu: Yoksa mutlaka Lee Jordan'ı da aralanna alırlardı. Harry, yaptıkları isin Üçbüyücü Turnuvası'na girmekle ilgili olup olmadıgını merak etti. Harry onları seyrederken, George, Fred'e hayır anlamında basını salladı, tüy kalemiyle bir seyin üstünü çizdi ve alçak sesle ama yine de ıssız salonun öbür tarafından duyulabilen bir sekilde konustu: "Hayır - onu suçluyor gibi oluyoruz o zaman. Dikkatli olmalıyız..." Derken George basını çevirip Harry'nin onu izledigini gördü. Harry sırıtıp hemen tahminlerine döndü -George'un, onların konusmalarına kulak kabarttıgını düsünmesini istemiyordu. Kısa süre sonra ikizler parsömeni rulo yaptılar, iyi geceler dilediler ve yatmaya Çıktılar. Fred ve George gideli on dakika kadar olmustu ki, portre deligi açıldı ve Hermione, bir elinde bir tomar 263 parsömen, digerinde de o yürürken tıkırdayan bir kutuyla, ortak salona girdi. Crookshanks mırlayarak gerindi. "Merhaba," dedi Hermione. "simi bitirdim!" "Ben de!" dedi Rori muzaffer bir sesle, tüy kalemini masaya fırlatarak. Hermione oturdu, tasıdıgı seyleri bos bir koltuga koydu ve Ron'un tahminlerini önüne çekti. Page 90 Harry Potter Ates Kadehi Crookshanks kucagına kıvrılırken, "Senin için pek iyi bir ay olmayacak galiba?" dedi alaylı alaylı. "Eh, en azından uyarılmadım demem," dedi Ron, esneyerek. "Görünüse bakılırsa iki kez boguluyorsun," dedi Hermione. "Öyle mi?" dedi Ron, tahminlerine göz atarak. "Birini azgın bir Hipogrif in altında kalmaya çevirsem iyi olacak." ' "Sizce bunları uydurdugunuz biraz bariz degil mi?" dedi Hermione. "Bu ne cüret!" dedi Ron, yalancıktan bir öfkeyle. "Burada oturmus, ev cinleri gibi çalısıyoruz!" Hermione kaslarını kaldırdı. "Lafın gelisi canım," dedi Ron hemen. Kafası kesilerek öldügüne dair tahminini yeni bitiren Harry de tüy kalemini bıraktı. "Kutunun içinde ne var?" diye sordu, parmagıyla göstererek. "Sordugun iyi oldu," dedi Hermione, Ron'a pis pis bakarak. Kapagı açıp onlara içindekileri gösterdi. 264 Kutunun içinde elli tane rozet vardı. Hepsi farklı renkteydi, ama hepsinin üstünde aynı harfler vardı: E. R. . T. " 'Erit' mi?" dedi Harry, eline bir rozet alıp bakarak. "Nedir bu?" "Erit degil," dedi Hermione sabırsızca. "E - R -  - T. Ev Cini Refahını lerletme Toplulugu'nün kısaltılmısı." "Hiç duymadım," dedi Ron. "Elbette duymazsın," dedi Hermione hemen, "daha yeni kurdum." "Öyle mi?" dedi Ron hafifçe sasırarak. "Kaç üyen var?" "Sey - ikiniz katılırsanız - üç," dedi Hermione. "Peki, biz üstünde 'erit' yazan rozetlerle ortalıkta dolasmak ister miyiz sanıyorsun?" dedi Ron. "E - R -  - T!" dedi Hermione hararetle. "Aslında adım Dostumuz Sihirli Yaratıkların Utanç Verici stismarına Son Verin ve Yasal Durumlarında Degisiklik çin Sesinizi Yükseltin koyacaktım, ama sıgmadı. Onun için bildirimizin baslıgı bu oldu." Parsömen tomarını onlara dogru salladı. "Kütüphanede etraflı bir arastırma yaptım. Cin köleligi yüzyıllar öncesine uzanıyor. Simdiye kadar kimsenin bu konuda bir sey yapmamıs olmasına inanamıyorum." "Hermione - kulaklarını iyice aç," dedi Ron yüksek sesle. "Onlar - bundan - hoslanıyor. Köle olmayı seviyorlar]" "Kısa vadeli hedeflerimiz," dedi Hermione, sesini Ron'dan da fazla yükseltip hiçbir sey duymamıs gibi 265 yaparak, "ev cinlerinin adil ücretlere ve çalısma kosullarına kavusmasını saglamak. Uzun vadeli hedeflerimiz arasındaysa, asa kullanmama yasasını degistirmek ve Sihirli Yaratıkların Düzenlenmesi ve Denetimi Dairesi'ne bir cin sokmak var, çünkü hayret verecek derecede kıt temsil ediliyorlar." "Peki bütün bunları nasıl yapacagız?" diye sordu Harry. "se, üye almakla baslayacagız," dedi Hermione mutlu bir edayla. "Katılmak için iki Sickle diye düsündüm - bununla bir rozet almıs olacaklar. Gelir'.er brosür kampanyamız için kullanılabilir. Sen mali sorumlusun, Ron - yukarıda senin için bir kumbaram var. Harry, sen de sekretersin. Bu yüzden su anda söylediklerimi yazmak isteyebilirsin, ilk toplantımızın kayıtlan olarak." Hermione'nin ikisine gülümseyerek baktıgı bir sessizlik oldu. Harry, Hermione'ye karsı duydugu kızgınlık ve Ron'un yüzündeki ifadeden duydugu keyif arasında kalmıstı. Az sonra sessizlik bozuldu. Ama bunun nedeni, geçici bir sok yasıyormus gibi görünen Ron degil, camdan gelen yumusak bir tık tık sesiydi. Harry artık tamamen bos olan ortak salonun karsı tarafına baktı ve ay ısıgının aydınlattıgı karbeyaz bir baykusun pencere pervazına tünemis oldugunu gördü. "Hedwig!" diye bagırdı ve sandalyesinden fırlayıp salonun öbür ucuna giderek pencereyi açtı. Hedvvig uçarak içeri girdi, salonu bastan basa geçti ve masaya, Harry'nin tahminlerinin tam üstüne kondu. 266 Page 91 Harry Potter Ates Kadehi "Vakti gelmisti artık!" dedi Harry, aceleyle onun pesinden giderek. "Cevap getirmis!" dedi Ron heyecanl*, Hed-vvig'in bacagına baglı pis parsömen parçasını isaret ederek. Harry çabucak parsömeni açtı ve okumak için masaya oturdu. Bu arada Hedvvig de onun dizine konup usul usul ötmeye koyuldu. "Ne diyor?" diye sordu Hermione soluk soluga. Mektup çok kısaydı ve büyük bir aceleyle çiziktiril-mis gibiydi. Harry yüksek sesle okudu: Harry - Hemen kuzeye uçuyorum. Yara izinle ilgili bu haber, bana buraya ulasan bir dizi tuhaf söylentinin en sonuncusu. Bir daha acırsa, dogruca Dumbledore'a git - onun Deli-Göz'ü emeklilikten aldıgını söylüyorlar, bu da, baska kimse isaretlen okuyamasa da, onun okudugunu gösteriyor. Yakında seninle irtibata geçecegim. Ron ve Hermi-one'ye en iyi dileklerimi ilet. Gözünü açık tut, Harry. Sirius Harry basını kaldırıp Ron ve Hermione'ye baktı. Onlar da gözlerini ona dikmislerdi. "Kuzeye mi uçuyormus?" diye fısıldadı Hermione. "Geri mi dönüyor yani?" "Dumbledore hangi isaretleri okuyormus?" dedi Ron, kafası karısmıs bir halde. "Harry - ne oldu?" 267 Harry alnını yumruklamıs, Hedwig'in sıçrayıp kucagından inmesine neden olmustu. "Ona söylememeliydim!" dedi Harry öfkeyle. "Neden bahsediyorsun sen?" dedi Ron saskın saskın. "Geri dönmek zorunda oldugunu düsündü bu yüzden!" dedi Harry. Bu defa da yumrugunu masaya öyle bir vurdu ki, Hedvvig, Ron'un sandalyesinin arkasına konup kızgın kızgın ötrr eye basladı. "Geri dönüyor, çünkü basımın belada oldugunu düsünüyor! Oysa benim hiçbir seyim yok! Ayrıca sana verecek bir sey de yok yanımda," diyerek, gagasını bir sey bekli-yormus gibisinden açıp kapayan Hedwig'e çıkıstı. "Yiyecek istiyorsan Baykushane'ye çıkman gerekecek." Hedwig ona son derece incinmis bir bakıs attı ve açık pencereden dısarı uçtu. Uçarken kanadıyla Harry'nin kafasına bir tane çakmayı da ihmal etmedi. "Harry," diye yatıstırıcı bir sesle lafa basladı Hermi-one.~ "Ben yatmaya gidiyorum," diye kestirip attı Harry. "Sabahleyin görüsürüz." Yatakhaneye çıkınca pijamasını giydi ve dört direkli yatagına yattı, ama kendini hiç yorgun hissetmiyordu. Sirius geri döner ve yakalanırsa, bu onun, yani Haray'nin suçu olacaktı. Niye dilini tutmamıstı ki sanki? Birkaç saniyelik acı duymus, hemen ötmeye baslamıstı... Keske bunu kendine saklama duyarlılıgını göstermis olsaydı... 268 Harry az sonra Ron'un da yatakhaneye geldigini duydu, ama onunla konusmadı. Uzun bir süre öylece yatıp, yatagının tentesine baktı. Yatakhanede çıt çıkmıyordu. Eger kafası bu kadar mesgul olmasa, Neville'in her zamanki horlamasının duyulmadıgını fark edip, yatakhanede uyanık duran tek kisinin kendisi olmadıgını anlayabilirdi. 269 ON BESNC BÖLÜM Beauxbatons ve Durmstrang Harry ertesi sabah erkenden uyandıgında, aklında eksiksiz bir plan vardı. Sanki uyuyan beyni bütün gece bu plan üstünde çalısmıstı. Kalktı, safagın solgun ısıgında giyindi; Ron'u uyandırmadan yatakhaneden çıkıp bos ortak salona gitti. Kehanet ödevinin hâlâ ürerinde durdugu masadan bir parsömen aldı ve su mektubu yazdı: Sevgili Sirius, Sanırım yara izimin acıdıgını sadece hayal ettim. Sana son yazdıgımda uyku mahmuruydum. Geri gelmenin anlamı yok, burada her sey iyi. Benim için kaygılanma, basım tamamen normale benziyor. Harry Page 92 Harry Potter Ates Kadehi Sonra portre deliginden tırmandı, sessiz satonun içinden geçti (sadece dördüncü kat koridorunun orta yerinde, üzerine büyük bir vazo yuvarlamaya çalısan Peeves tarafından kısa bir süre yolu kesildi), sonunda da Bati Kulesi'nin tepesindeki Baykushane'ye geldi. 270 Baykushane yuvarlak, tas bir odaydı, pencerelerden hiçbirinde cam olmadıgı için hayli soguk ve esintiliydi. Döseme tamamen samanla, baykus pisligiyle ve tükürülmüs fare ve tarla sıçanı iskeletleriyle kaplıydı. Akla gelebilecek her türden yüzlerce baykus burada, kulenin ta tepesine kadar uzanan tüneklere yerlesmislerdi. Çogu uyuyordu, ama arada bir yuvarlak, kehribar rengi bir göz Harry'ye ates saçarak bakıyordu. Hedwig'in bir hüthüt kusuyla bir kahverengi baykus arasına kurulmus oldugunu gördü, pislikle kaplı dösemede birazcık kayarak telasla onun yanına gitti. Hedvvig'i uyandırması ve kendine bakmasını saglamaya ikna etmesi zor oldu, tüneginde kıpırdanıp duruyor, ona kuyrugunu gösteriyordu. Belli ki Harry bir önceki gece ona sükranlarını sunmadıgı için hâlâ kızgındı. Ama Harry ona, belki sen çok yorgunsun, belki Ron'dan Pigwidgeon'ı ödünç istesem daha iyi olur deyince, Hedwig bacagını uzattı. Harry de mektubu onun" bacagına bagladı. Onu koluna alıp duvardaki deliklerden birine tasırken, sırtını oksayıp, "Sirius'u bul, olur mu?" dedi. "Ruh Emici'ler bulmadan önce." Hedwig, Harry'nin parmagını her zamankinden daha sertçe gagalasa da, ona güvence verircesine kulagına dogru usul usul ötmeyi ihmal etmedi. Sonra kanatlarını açıp günese dogru havalandı. Harry, karnındaki o tanıdık rahatsızlık duygusuyla, Hedwig'in uçarak gözden kaybolmasını izledi. Oysa Sirius'un daha 271 !ı önceki cevabını beklerken, bunun kaygılarını artırmaktan çok azaltacagına öyle güvenmisti ki. * Harry kahvaltıda, Hermione ve Ron'a ne yaptıgını söylediginde, "Ama bu yalan, Harry," dedi Hermione. "Yara izinin acıdıgını hayal etmedin, bunu da gayet iyi biliyorsun." "N'olmus?" dedi Harry. "Benim yüzümden Azka-ban'a dönmeyecek." Hermione tartısmayı sürdürmek için agzını açınca, Ron ona sertçe, "Kapat bu konuyu," dedi. Hermione bu seferlik onu dinleyip sustu. Harry ondan sonraki iki hafta boyunca Sirius'u düsünüp kaygılanmamak için elinden geleni yaptı. Evet, her sabah posta baykusları geldiginde endiseyle çevreye bakınmadan duramıyordu, geceleri uyumadan önce karanlık bir Londra sokagında Ruh Emici'ler tarafından kıstırılmıs Sirius'a iliskin korkunç manzaralar görmeyi de en-gelleyemiyordu gerçi. Ama hiç olmazsa sabahla gece arasındaki saatlerde kafasını vaftiz babasına takmamaya çalısıyordu. Keske Quidditch olsaydı, aklımı bunlardan uzaklastırırdı; karısık bir kafaya en iyi gelen sey, zorlu bir antrenmandır, diye düsünüyordu. Öte yandan, dersleri de eskisinden çok daha çetin ve zahmetli bir hal almıstı. Özellikle, Karanlık Sanatlara Karsı Savunma dersi. Profesör Moody, Imperius lanetinin gücünü göstermek ve etkilerine karsı koyup koyamayacaklannı görmek için hepsine sırayla bu laneti uygulayacagını söyleyerek onları sasırtmıstı. 272 Moody asasının bir hareketiyle sıraları ortadan kaldırıp odanın ortasında kocaman bir bosluk bırakırken, Hermione kararsızca, "Ama - ama yasal olmadıgını söylemistiniz, Profesör," dedi. "Demistiniz ki - bunu bir baska insana karsı kullanmak -" Moody, sihirli gözü Hermione'ye dönüp tekinsiz, sabit bir bakısla dikilerek, "Dumbledore bunun nasıl bir duygu oldugunun size ögretilmesini istiyor," dedi. "Belki ögrenmek için zor yolu seçersin - yani baska biri seni tamamen kontrolü altına almak için bu laneti yapınca ögrenirsin - bana göre hava hos. Dersten affedildin. Git bakalım." Bogum bogum parmagıyla kapıyı gösterdi. Hermione kıpkırmızı oldu, gitmek istedigini kastetmedigi anlamında bir seyler mırıldandı. Harry ve Ron birbirlerine bakıp sırıttılar. Hermione'nin böyle önemli bir dersi kaçırmaktansa Bezeliyumru irini yemeyi tercih edecegini biliyorlardı. Moody ögrencileri sırayla öne çagırıp onlara Impe-rius laneti yapmaya basladı. Harry sınıf Page 93 Harry Potter Ates Kadehi arkadaslarının bu lanetin etkisi altında birer birer en olmadık seyleri yapmalarını izledi. Dean Thomas milli marsı söyleyerek ve zıplayarak üç kez odanın çevresinde dolastı. La-vender Brown sincap taklidi yaptı. Neville normal halinde kesinlikle beceremeyecegi bir dizi hayli sasırtıcı JHttnastik numarası sundu. çlerinden hiçbiri lanete kar-Si mücadele edecek güçte degil gibiydi ve hepsi ancak "oody laneti kaldırınca kendine geldi. "Potter," diye homurdandı Moody, "sıra sende." ,273 Harry öne, sınıfın ortasına Moody'nin sıraları kaldırıp açtıgı bosluga yürüdü. Moody asasını kaldırdı, Harry'ye dogrulttu ve, "Imperio!" dedi. Harikulade bir duyguydu. Harry, kafasındaki bütün düsüncelerle kaygılar tatlı tatlı temizlenip yerlerinde sadece varlıgı ve kaynagı belirsiz bir mutluluk kalırken, uçarcasına bir duyguya kapıldı. Kendini son derece rahatlamıs hissediyordu, herkesin onu izlediginin de hayal meyal farkındaydı. Derken Deli-Göz Moody'nin sesini duydu, bos beyninin uzaklardaki bir odasında yankılanıyordu: Sıranın üstüne atla... Sıranın üstüne atla... Harry söz dinler bir sekilde zıplamaya hazırlanarak dizlerini büktü. Sıranın üstüne atla... Niye ama? Beyninin gerisinde bir baska ses uyanmıstı. Aslında, bu aptalca bir sey, dedi ses. _ Sıranın üstüne atla... Hayır, sanmıyorum, tesekkürler, dedi diger ses, biraz daha kesin sekilde... Hayır, pek istemiyorum bunu... Atla.' HEMEN.' Harry bundan sonra hatırı saydır bir acı hissetti. Hem zıplamıs, hem de kendi zıplamasını engellemeye çalısmıstı - sonuçta da kafa üstü sıraya çakılmıs, onu yere devirmis ve, bacaklarının sızlamasına bakılırsa, her iki dizini de kırmıstı. Moody'nin sesi, "ste, bu daha iyi!" dedi. Ve Harry birden kafasındaki boslugun, yankılanma duy- 4 m- l 274 gusunun yok oldugunu hissetti. Neler oldugunu tam olarak hatırladı, dizlerindeki agrı da iki katına çıkmıs gibiydi. "Suna bakın, siz... Potter mücadele etti! Onunla mücadele etti ve az daha yeniyordu! Yeniden deneyecegiz, Potter. Siz, geri kalanlar da dikkat edin - gözlerini kollayın, orada göreceksiniz. Çok iyi, Potter, gerçekten çok iyi! Seni kontrol etmekte güçlük çekecekler!" Bir saat sonra Harry, Karanlık Sanatlara Karsı Savunma dersinden seke seke çıkarken (Harry lanete tamamen direnebilene kadar Moody tam dört sefer aynı seyi tekrarlatmıstı), "Öyle bir konusuyor ki," diye mırıldandı, "sanki hepimiz her an saldırıya ugrayacakmı-sız sanırsın." Her iki adımda bir sıçrayan Ron, "Evet, biliyorum," dedi. Lanetle basa çıkmakta Hany'den daha çok zorlanmıstı ama, Moody etkilerin ögle yemegi vaktine kadar geçecegi konusunda güvence vermisti. "s paranoyak olmaya gelince..." Ron omzunun üstünden tedirgin tedirgin geriye baktı, Moody'nin onu isitecek kadar yakında olup olmadıgını kontrol etmek istiyordu. "Bakanlık'ta ondan kurtulmak istemelerine sasmamalı. Nisan Bir günü arkasından "böö" diye bagıran cadıya ne yaptıgım Seamus'a söylerken duydun mu? Hem yapacak bunca isimiz varken, Imperius lanetini enine boyuna incelemeye vakit bulabilecek miyiz bakalım?" Bütün dördüncü sınıflar bu sömestr yapmaları gereken ödevlerin belirgin biçimde arttıgının farkındaydı. Profesör McGonagall, onlara verdigi Biçim Degistirme . 275 ödevinin miktarı karsısında sınıftan büyük bir inilti yükselince, bunun nedenini açıklamıstı. Gözleri, kare seklindeki gözlügünün arkasında tehlikeli bir sekilde parüdayarak, "Simdi sihir egitiminin çok önemli bir evresine giriyorsunuz!" demisti onlara. "Sıradan Büyücülük Düzeyleriniz yaklasıyor -" Dean Thomas kızgın kızgın, "Besinci sınıfa kadar S. B. D. almıyoruz!" dedi. Page 94 Harry Potter Ates Kadehi "Belki almıyorsunuz, Thomas, ama inan bana her türlü hazırlıga ihtiyacınız olacak! Bu sınıfta bir kirpiyi tatmin edici sekilde ignedenlige çevirmeyi beceren tek kisi hâlâ Miss Granger. Sana hatırlatayım, Thomas, senin ignedenligin, yanına igneyle yaklasan birini görünce hâlâ korkuyla büzülüyor!" Bir kez daha kıpkırmızı olan Hermione, halinden memnunmus gibi görünmemeye çalıstı. Harry ve Ron, Profesör Trelawney bir sonraki Kehanet dersinde onlara ödevleriyle en iyi notlan aldıklarını söyleyince çok eglendiler. Profesör onlann tahminlerinin büyük bölümünü yüksek sesle okumus, onları bekleyen dehset verici seyleri kulan kıpırdamadan kabul ettikleri için ikisini de övmüstü - ama aynı seyi bir sonraki ay için de yapmalarını söyleyince pek o kadar eglenmediler; ikisi de artık felaket bulmakta zorlanıyordu. Bu arada, Sihir Tarihi'ni okutan hayalet, Profesör Binns, onlara on sekizinci yüzyılın Cincüce syanları hakkında haftada bir deneme yazdırıyordu. Profesör Snape ise panzehir bulmaya zorluyordu. Bu ödevi ciddiye almıslardı, çünkü panzehirlerinin ise yarayıp yara- 276 madigini görmek için Noel'den önce içlerinden birini zehirleyebilecegini ima etmisti. Profesör Flitwick ise onlardan, yaklasan Çagırma Büyüleri derslerine hazırlık olarak üç ek kitap okumalarını istemisti. Hagrid bile ödev yükünü agırlastınyordu. Patlar-Uçlu Kelekerler, hiç kimsenin onların ne yedigini kesfedememis olmasını da hesaba katacak olursanız, dikkat çekici bir hızla büyüyordu. Hagrid durumdan pek hosnuttu. "Proje" lerinin bir parçası olarak, Kelekerleri gözlemek ve olaganüstü davranısları hakkında notlar almak amacıyla iki aksamda bir kulübesine gelmelerini söylemisti. Hagrid torbasından koskocaman bir oyuncak çıkaran Noel Baba tavrıyla bunu önerdiginde, Draco Mal-foy düpedüz, "Yapmıyorum," dedi. "Dersler sırasında bu pis seyler zaten canıma yetti, tesekkürler, almayayım." Hagrid'in yüzündeki gülümseme silindi. "Sana ne denirse onu yapacaksın," diye homurdandı, "ya da Profesör Moody'den ilham alırım... yi bir dag gelincigi oldugun söyleniyor, Malfoy." Gryffindor'lar kahkahadan kırıldı. Malfoy öfkeyle kızardı, ama belli ki Moody'nin cezasının hatırası Hag-rid'e cevap vermesini önleyecek kadar acılıydı. Harry, Ron ve Hermione dersin sonunda satoya neseyle döndüler. Hagrid'in Malfoy'a haddini bildirmesini görmek pek keyifliydi dogrusu. Özellikle de Malfoy'un bir yıl önce Hagrid'in atılması için elinden geleni yaptıgını düsünecek olursanız. 277 Giris Salonu'na vardıklarında, orada toplanmıs ögrenci kalabalıgı yüzünden daha fazla ilerleyemediler. Ögrencilerin hepsi mermer merdivenin alt tarafına asılmıs koca bir duyurunun çevresinde toplanmıstı. Üçünün en uzun boylusu olan Ron, önündekilerin baslarının üstünden görebilmek için parmaklarının ucuna yükseldi ve duyuru metnini diger ikisine yüksek sesle okudu: ÜÇBÜYÜCÜ TURNUVASI Beauxbatons ve Durmstrang heyetleri 30 Ekim Cuma günü saat 6'da gelecektir. Dersler bundan yarım saat önce sona erecektir - "Harika!" dedi Harry. "Cuma son ders ksir! Sna-pe'in bizi zehirlemeye valcti kalmayacak!" ögrenciler çantalanyla kitaplarını yatakhanelerine götürecek ve Hos Geldin Söleni'nden önce ko~ - nuklanmızı karsılamak için satonun önünde toplanacaktır. •j Hufflepuff tan Ernie Macmillan kalabalıgın arasından belirerek, "Sadece bir hafta kaldı!" dedi. Gözleri parlıyordu. "Acaba Cedric biliyor mu? Gidip ona söylesem iyi olacak..." Ernie telasla uzaklasırken, Ron bos bakıslarla, "Cedric mi?" dedi. "Diggory," dedi Harry. "Turnuva'ya katılıyor olmalı." 278 "O salak Hogwarts sampiyonu olacak, ha?" dedi Ron, gevezelik eden kalabalık arasından kendilerine yol açıp merdivene dogru giderlerken. "Salak degil," dedi Hermione. "Sen ondan sadece takımı Quidditch'te Gryffindor'u yendigi için hoslanmıyorsun. Çok iyi bir ögrenci oldugunu duydum - ayrıca Sınıf Baskanı." Page 95 Harry Potter Ates Kadehi Konuya son noktayı koymus gibi bir hali vardı. Ron igneli igneli, "Sen ondan sadece yakısıklı oldugu için hoslanıyorsun," dedi. Hermione incinmis bir edayla, "Kusura bakma ama, ben insanlardan sadece yakısıklı oldukları için hoslanmam!" dedi. Ron yüksek sesle, sahte sahte öksürdü; sanki "Lock-hart" der gibiydi. Giris Salonu'na asılan duyurunun sato sakinleri üzerinde belirgin bir etkisi oldu. Ondan sonraki hafta boyunca, Harry nereye giderse gitsin, tek sohbet konusu vardı: Üçbüyücü Turnuvası. Söylentiler bulasıcı mikrop gibi ögrenciden ögrenciye uçuyordu: Kim Hog-vvarts sampiyonu olmaya çalısacakmıs, Turnuva'da neler olacakmıs, Beauxbatons ve Durmstrang ögrencileri onlardan ne sekilde farklıymıs, falan. Harry satonun da titiz mi titiz bir temizlik isleminden geçtigini fark etti. Birtakım kirlenmis portreler ovulup temizlenmisti, ne var ki portre sakinleri bundan hiç hoslanmamıstı, çerçeveleri içinde karanlık mırıldanmalarla toplanmıs oturuyor ve temizlikten acıyan pembe yüzlerini ellerken yüzlerini burusturuyorlardı. Zırhlar 279 birden parlamaya baslamıstı, artık hareket edince gıcırdamıyorlardı. Hademe Argus Filch ise ayakkabılarını silmeyi unutan ögrencilere öyle korkunç davranıyordu ki, birinci sınıftan iki kızı korkutup isteri krizi geçirmelerine neden oldu. Ögretmenler de aynı derecede gergin görünüyorlardı. Profesör McGonagall, Neville'in kendi kulaklarını yanlıslıkla kaktüse dönüstürdügü çok zor bir dersin sonunda, "Longbottom!" diye bagırdı ona, havlarcasına. "Lütfen basit bir Degisim Büyüsü'nü bile beceremedigini Durmstrang'dan hiç kimsenin önünde belli etme" 30 Ekim sabahı kahvaltıya indiklerinde, geceleyin Büyük Salon'un süslenmis oldugunu gördüler. Duvarlarından, her biri bir Hogwarts binasını temsil eden muazzam, ipek flamalar sarkıyordu: Gryffindor için üzerinde altın bir aslan olan kırmızı bir flama, Ravenc-law için bronz kartallı mavi bir tane, Hufflepuff için siyah porsuklu sarı bir flama ve Slytherin'e de gümüs yı-lank yesil bir tane. Ögretmenler masasının arkasında asılı en büyük flamada ise Hogvvarts arması vardı: Kocaman bir "H" harfinin çevresinde birlesmis aslan, kartal, porsuk ve yılan. Harry, Ron ve Hermione, Gryffindor masasında Fred ve George'u gördüler. kisi bir kez daha, görülmemis sekilde herkesten uzakta oturmus, kendi aralarında alçak sesle konusuyorlardı. Ron öne düsüp onların yanına gitti. George umutsuzca, "Tamam, bir bas belası," diyor- 280 du Fred'e. "Ama bizimle sahsen konusmazsa, biz de ona mektubu yollarız. Ya da eline sıkıstırırız. Sonsuza kadar bizden kaçacak hali yok ya." Yanlarına oturan Ron, "Sizden kaçan kim?" dedi. Konusmalarının kesilmesine kızan Fred, "Keske sen olsaydın," diye cevap verdi. Ron, "Bas belası olan da ne?" diye sordu George'a. "nsanın senin gibi burnunu her seye sokan bir kardesi olması," dedi George. Harry, "Üçbüyücü Turnuvası hakkında ne düsünüyorsunuz?" dedi. "Katılmak için bir yöntem buldunuz mu?" George acı acı, "McGonagall'a sampiyonların nasıl seçildigini sordum, ama söylemedi," dedi. "Bana çenemi tutup, rakunumun Biçimini Degistirmekle ugrasmamı söyledi." Ron düsünceli düsünceli, "Acaba görevler ne?" dedi. "Biliyor musun, bence onların üstesinden geliriz, Harry. Daha önce de tehlikeli isler yaptık..." Fred, "Ama bir hakem heyeti önünde degil," dedi. "McGonagall sampiyonların, görevleri ne kadar iyi yerine getirdiklerine göre puan alacaklarını söylüyor." "Hakemler kim?" diye sordu Harry. Hermione, "Eh, katılan okulların Müdürleri hep heyette olur," dedi. Herkes saskınlıkla dönüp ona baktı. "Çünkü 1792 Turnuvası'nda, sampiyonların yakalaması gereken kanatlı yılan gemi azıya alınca, üçü yaralanmıstı." Hepsinin ona baktıgını görünce, kendi okudugu ki- Page 96 Harry Potter Ates Kadehi 281 tapları baskasının okumadıgım görmenin her zamanki sabırsızlıgıyla, "Hepsi Hogıuarts: Bir Tarih'te yazılı," dedi. "Ama tabii tam anlamıyla güvenilir bir kitap degil. 'Gözden Geçirilmis Hogwarts Tarihi' deseler daha dogru bir ad olurmus. Ya da 'Okulun Kötü Yanlannı Cilalayan, Son Derece Taraflı ve Seçici Hogwarts Tarihi'." "Ne demek istiyorsun?" dedi Ron, oysa Harry isin nereye varacagını tahmin etmis gibiydi. Hermione yüksek sesle ve Harry'yi haklı çıkararak, "Ev cinleri!" dedi. "Hogıvarts: Bir Tarih'in bini askın sayfasında, yüz kölenin baskı altında tutulması hakkında hepimizin fikir birligi halinde oldugundan bir kez bile söz edilmiyor!" Harry basını salladı ve yeniden yagda pismis yu-murtasıyla ilgilenmeye koyuldu. Ondaki ve Ron'daki cosku yoksunlugu, Hermione'nin ev cinlerine adalet arama azmini hiç mi hiç törpülememisti. Evet, gerçi ikisi de birer E. R. . T. rozeti için iki Sickle vermislerdi ama, bunu sadece çenesini tutsun diye yapmıslardı. Ancak-Sickle'lan ziyan olup gitmisti. Olsa olsa, Hermione'nin eskisinden de yüksek sesle konusmaya baslamasını sagladıkları söylenebilirdi. O gün bugündür de Harry ve Ron'u rahatsız edip duruyordu. Önce rozetleri taksınlar diye ikisine baskı yapmıs, sonra baskalarını da rozet takmak için iknaya çalısmıstı. Hatta her aksam Gryffindor ortak salonunda insanlan köseye sıkıstırıp, burunlarının dibinde para toplama tenekesini sallayıp tangırdatarak dolastırmaya baslamıstı. Siddetle, "Ücret verilmeyen, köle edilmis bir grup 282 sihirli yaratık tarafından çarsaflarınızın degistirildiginin, söminelerinizin yakıldıgının, sınıflarınızın temizlendiginin ve yemeginizin pisirildiginin farkındasınız, degil mi?" deyip duruyordu. Neville gibi bazıları, sırf Hermione onlara gözlerinden atesler saçarak bakmayı kessin diye para vermeye razı olmustu. Birkaç tanesi söylediklerine ılımlı bir ilgi göstermis, ama kampanyada aktif bir rol alma konusunda gönülsüz davranmıstı. Çogu ise bu ise saka gözüyle bakıyordu. Ron su anda, hepsini güz günesiyle yıkayan tavana gözlerini çevirmisti, Fred ise pastırmasıyla birden fena halde ilgilenmeye baslamıstı (ikizlerin ikisi de E. R. . T. rozeti almayı reddetmisti). Ama George, Hermione'ye egildi. "Dinle, Hermione, sen hiç asagı, mutfaga indin mi??' "Elbetjte hayır," diye kısa kesti Hermione. "Sanmıyorum ki ögrenciler -" George, Fred'i göstererek, "Eh, biz indik," dedi, "defalarca, yiyecek yürütmek için. Ve onları gördüm, onlar mutlu. Dünyanın en iyi isine sahip olduklarını düsünüyorlar -" "Egitimsiz oldukları ve beyinleri yıkandıgı için!" diye basladı Hermione hararetle, ama sonraki sözcükleri yukarıdan gelen ani hısırtılar içinde bogulup gitti. Bu ses posta baykuslarının geldigini haber veriyordu. Harry hemen yukarı baktı ve Hedwig'in ona dogru sü-züldügünü gördü. Hermione de o anda konusmayı bı- 283 r aktı. Harry'nin omzuna kanat çırparak inen, indikten sonra da kanatlarını kapatıp bacagını yorgun argın uzatan Hedvvig'i endiseyle izlediler. Harry, Sirius'un cevabını çekip çıkardı, Hedwig'e kendi pastırma halkalarını ikram etti, o da bunları sükranla yedi. Fred ve George'un Üçbüyücü Turnuvası'na iliskin baska tartısmalara daldıklarından emin olduktan sonra da, Harry, Sirius'un mektubunu Ron ve Hermi-one'ye fısıldayarak okudu. iyi denemeydi, Harry. Ülkeye döndüm ve iyi saklandım. Bana Hogıvarts'ta olup biten her seyi bildirmeye devam etmeni istiyorum. Hedıvig'i kullanma, sürekli baykus degistir ve benim için kaygılanma, sen kendine göz kulak ol, yeter. Yara izin hakkında ne dedigimi unutma. Sirius Ron yavasça, "Neden baykus degistirmen gerekiyor?" diye sordu. Hermione hemen, "Hedwig çok dikkat çeker," dedi. "Farklı bir kus. Sirius nerede saklanıyorsa oraya dönüp duran karbeyaz bir baykus... Yani, pek yerel bir kusa benzemiyor, degil mi?" Harry mektubu rulo yaptı ve cüppesinin içine yerlestirdi. Bir yandan da, eskisinuen daha mı az, daha mı çok kaygılı oldugunu anlamaya çalısıyordu. Sirius'un yakalanmadan geri dönmeyi Page 97 Harry Potter Ates Kadehi becermesi iyi bir seydi herhalde. Onun çok daha yakında olmasının güven ve- 284 rici oldugunu da inkâr edemezdi; artık hiç degilse her yazısında cevap almak için bu kadar beklemesi gerekmeyecekti. "Sag ol, Hedwig," dedi, onu oksayarak. Kus uykulu uykulu öttü, gagasını Harry'nin portakal suyu kadehine sokup çıkardı, sonra yeniden uçup gitti. Besbelli Baykushane'de sıkı ve uzun bir uyku çekmeye can atıyordu. O gün havada hos bir bekleyis duygusu vardı. Kimse derslere pek kafasını veremedi, herkesin aklı fikri Be-auxbatons ve Durmstrang'lıların aksam gelecek olma-sındaydı. ksir dersi bile, her zamankinden yarım saat kısa oldugu için, çok daha kolay tahammül edilir nitelikteydi. Zil erken çalınca, Harry, Ron ve Hermione kosa kosa Gryffindor Kulesi'ne gittiler, onlara söylendigi gibi çantalarıyla kitaplarını bıraktılar, pelerinlerini giydiler ve telasla yeniden asagı, Giris Salonu'na indiler. Bina Sorumluları ögrencilerini sıraya sokuyorlardı. Profesör McGonagall, "VVeasley, sapkanı düzelt," diye payladı Ron'u. "Miss Patil, o gülünç seyi saçınızdan çıkarın." Parvati surat astı ve örgüsünün ucundaki büyük, kelebek süsü çıkardı. "Lütfen beni izleyin," dedi Profesör McGonagall. "Birinci sınıflar önden... itisip kakısmayın..." Sıra halinde merdivenden indiler ve satonun önüne dizildiler. Soguk, duru bir aksamdı. Aksam alacası çö-küyordu ve solgun, seffaf görünüslü bir ay simdiden Yasak Orman'ın üzerinde parlıyordu. Önden dördüncü 285 sırada Ron ile Hermione'nin arasında duran Harry, Dennis Creevey'nin diger birinci sınıflar arasında heyecandan resmen titredigini gördü. Ron saatine göz atarak, "Neredeyse altı oldu," dedi ve ön kapıya gelen yola dogru baktı. "Sizce nasıl gelecekler? Trenle mi?" "Sanmam," dedi Hermione. "Öyleyse nasıl? Süpürgeyle mi?" dedi Harry, yıldızlı gökyüzüne bakarak. "Sanmam... onca uzaktan süpürgeyle gelemezler..." "Anahtar olmasın?" diye önerdi Ron. "Ya da Cisimlenebilirler - belki onların geldigi yerde on yedi yasın altındakilerin de Cisimlenmesine izin veriliyordun" Hermione sabırsızlıkla, "Hogwarts arazisinde Ci-simlenemezsiniz," dedi. "Bunu size kaç kez söyleyece-gim?" Karanlıgın indigi araziyi heyecanla taradılar, ama hiç hareket yoktu. Her sey her zamanki gibi kıpırtısız, sessiz ve sakindi. Harry üsümeye baslamıstı. Acele etseler bari, diye düsündü... Belki de yabancı ögrenciler dramatik bir giris yapmaya hazırlanıyorlardı... Mr We-asley'nin Cjuidditch Dünya Kupası'ndan önce kamp atesi basında söylediklerini hatırladı: "Hep aynı - bir araya geldik mi gösteris yapmadan duramıyoruz..." Derken Dumbledore diger ögretmenlerle birlikte ayakta durdugu arka sıradan seslendi - "Ahha! Eger fena halde yanılmıyorsam, Beauxbatons heyeti yaklasıyor!" 286 Birçok ögrenci hevesle, "Ne; ede?" diye sordu, hepsi farklı yönlere bakıyordu. "îste!" diye haykırdı bir altıncı sınıf ögrencisi, Or-man'm üzerinde bir noktayı göstererek. Büyük bir sey, süpürgeden çok daha büyük bir sey -hatta yüz süpürgeden bile- lacivert gökyüzünden satoya dogru hızla geliyor, her an daha da büyüyordu. Birinci sınıflardan biri, tamamen kendinden geçerek, "Ejderha bu!" diye haykırdı. "Aptallık etme... uçan bir ev!" dedi Dennis Cre-evey. Dennis'in tahmini gerçege daha yakındı... Devasa, kara sekil Yasak Orman'daki agaçların tepelerini sıyırarak geçerken, sato pencerelerinden parıldayan ısıklar üzerine vurdu. Dev gibi, toz mavisi bir atlı araba gör- * düler. Kocaman bir ev boyundaydı, onlara dogru süzülüyordu, her biri beyaz yeleli ve fil boyunda olan bir düzine kanatlı at tarafından çekiliyordu. Araba daha da asagı savrulup muazzam bir hızla inise geçerken, ilk üç sıradaki ögrenciler geriye Page 98 Harry Potter Ates Kadehi dogru çekildi. Sonra, atların yemek tabagından büyük nalları muazzam bir darbeyle yere vurdu. Neville geriye zıplayıp besinci sınıftan bir Slytherin'in ayagına bastı. Bir saniye sonra araba da inmisti. Koskoca tekerleklerinin üzerinde yalpalarken, altın rengi atlar kocaman kafalarını sallıyor ve büyük, alev kırmızısı gözlerini deviriyorlardı. Harry, arabanın kapısı açılmadan önce, kapının üstünde bir arma (her birinden üç yıldız çıkan çapraz, altın iki asa) oldugunu görebildi ancak. 287 Cüppesi soluk mavi renkte bir oglan arabadan atladı, ileri dogru egildi, arabanın dösemesini bir müddet kurcaladı ve bir dizi altın basamagı açtı. Saygıyla geriye dogru sıçradı. Derken Harry parlak, yüksek topuklu, siyah bir ayakkabının (çocuk kızagı büyüklügünde bir ayakkabı) arabanın içinden çıktıgını gördü. Hemen arkasından da ayakkabıyı, Harry'nin hayatında gördügü en kocaman kadın izledi. Arabanın ve atlann muazzam boyutlarının nedeni o anda belli olmustu. Birkaç kisi solugunu tuttu. Harry hayatında bu kadın kadar kocaman tek bir kisi görmüstü: Hagrid. Aralarında iki üç santimlik bir boy farkı oldugundan bile süpheliydi. Ama nasılsa -belki de Hagrid'e alıstıgı için- (simdi basamakların dibinde durmus, fincan gibi gözlerle beklesen kalabalıga bakan) bu kadın daha da anormal ölçüde kocaman geldi ona. Kadın Giris Salonu'ndan vuran ısıga dogru yürüdügü zaman, güzel, yesil zeytin rengi bir yüzü oldugu ortaya çıktı; büyük, kara, berrak gözleri ve epeyce hürmetli bir burnu vardı. Saçı arkaya çekilip pırıl pırıl bir topuz halinde ensesinde toplanmıstı. Tepeden tırnaga siyah satene bürünmüstü, boynunda ve kalın parmaklarında birçok harika opal ısıldıyordu. Dumbledore alkıslamaya basladı; onu örnek alan ögrenciler de ellerini çırpmaya ,koyuldular. Çogu bu kadına daha iyi bakabilmek için ayak parmaklarının ucunda yükselmisti. Kadının yüzü gevsedi, zarif bir gülümsemeye büründü ve parıldayan elini uzatarak öne, Dumbledore'a 288 dogru yürüdü. Kendisi de uzun boylu olan Dumbledo-re'un bu eli öpmek için egilmesine pek gerek kalmadı. "Aziz Madam Maxime/' dedi. "Hogvvarts'a hos geldiniz." Madam Maxime kalın bir sesle, "Dambli-dor," dedi, "iyisindi' umarım?" "Fevkalade formdayım, tesekkürler," dedi Dumble-dore. Madam Maxime, muazzam ellerinden birini kayıtsızca arkaya dogru sallayarak, "Ögrencile'im," dedi. Dikkati tamamen Madam Maxime'in üzerinde toplanmıs olan Harry simdi de, hepsi yeniyetmeligi geride bırakmak üzereymis gibi görünen bir düzine kadar kızla oglanı fark etti. Arabadan inmisler, Madam Maxi-me'in arkasında duruyorlardı. Titriyorlardı da, ama bunda sasılacak bir sey yoktu, çünkü cüppeleri ince ipekten yapılmısa benziyordu, hiçbirinde de pelerin yoktu. Bazıları baslarına esarp ve sal sarmıstı. Harry'nin görebildigi kadarıyla (Madam Maxime'in muazzam gölgesindeydiler) yüzlerinde endiseli bakıslarla baslarını kaldırmıs Hogvvarts'a bakıyorlardı. "Karka'off geldi mi?" diye sordu Madam Maxime. "Her an gelebilir," dedi Dumbledore. "Burada bekleyip onunla selamlasmak mı istersiniz, yoksa içeri ge-Çip biraz ısınmayı mı tercih edersiniz?" "Isınmayı, sanı'ım" dedi Madam Maxime. "Ama atlar -" "Sihirli Yaratıkların Bakımı ögretmenimiz onlara "akmaktan memnun olur," dedi Dumbledore. "Baska - 289 ee - görevlerine iliskin olarak ortaya çıkan önemsiz bir sorunu halledip döner dönmez." Ron sırıtarak Harry'ye, "Keleker'ler," diye mırıldandı. Hogwarts'taki herhangi bir Sihirli Yaratıkların Bakımı ögretmeninin bu ise uygun oldugu konusunda süphesi varmıs gibi görünen Madam Maxime, "Atla'ımı idare etmek için - ee - çok kuvvet ge'ek," dedi. "Çok kuvvetliler..." Dumbledore, "Sizi temin ederim ki Hagrid tam bu isin adamı," diye gülümsedi. Page 99 Harry Potter Ates Kadehi Madam Maxime hafifçe egilerek, "Çok iyi," dedi. "Lütfen bu 'Agrid'e, atla'ın sadece malt viski içtigini söyle'siniz mi?" Dumbledore da egildi. "steginiz yerine getirilecek." Madam Maxime ögrencilerine, "Gelin," diye emretti. Ögrencileriyle tas basamaklara yönelirken, Hog-warts'lılar ikiye ayrılıp yol açtılar. Seamus Finnigan, Lavender ile Parvati'nin üstün-d*en egilerek Harry ile Ron'a, "Sizce Durmstrang'm atlan ne büyüklükte olacak?" diye sordu. "Eh, eger bunlardan büyüklerse, onlarla Hagrid bile basa çıkamaz," dedi Harry. "Yani, Keleker'lerinin saldırısına ugramadıysa demek istiyorum. N'oldu acaba onlara?" Ron umutla, "Belki de kaçmıslardır," dedi. Hermione irkildi. "Aman, agzından çıkanı kulagın duysun. Bu arazide basıbos dolastıklarını düsünebiliyor musun?" 290 Artık biraz da titreyerek durup Durmstrang grubunun gelmesini beklediler. Çogu kisi umutla gökyüzüne bakıyordu. Birkaç dakika boyunca sessizligi sadece Madam Maxime'in kocaman atlarının burunlarından soluk alıp yeri tepmeleri bozdu. Ama sonra - Ron birden, "Bir seyler duyuyor musun?" diye sordu. Harry dinledi; karanlıktan onlara dogru yüksek Ve tuhaf biçimde tekinsiz bir gürültü geliyordu. Boguk bir gümbürtü ve emme sesi vardı, sanki nehir yatagı boyunca dev bir elektrik süpürgesi ilerliyörmüs gibi... "Göl!" diye haykırdı Lee Jordan, eliyle isaret ederek. "Göle bakın!" Çimenlerin üstünde araziye tepeden bakarken, suyun düzgün, kara yüzeyini açık seçik görüyorlardı - ne var ki, birden yüzeyin düzgünlügü gidiverdi. Merkezde, derinlerde bir hareket olmus gibiydi; yüzeyde büyük kabarcıklar olusuyordu, dalgalar çamurlu kıyılara çarpıyordu - ve sonra gölün tam ortasında bir anafor belirdi, sanki gölün zeminindeki dev bir tıpa az önce çekilmis gibi... Uzun, kara bir sırıga benzeyen bir sey anaforun kalbinden yavas yavas yükseldi... ve Harry yelkenleri tutan kalın halatlar gördü... "Bir gemi diregi!" dedi Ron ve Hermione'ye. Gemi yavas yavas, görkemli bir biçimde sudan çıktı. Mehtapta pırıl pırıl parlıyordu. skelet gibi, tuhaf bir görünüsü vardı, deniz altından çıkarılmıs bir enkazdı sanki. Lombozlarda kırpısan solgun, puslu ısıklar da 291 hayalet gözlerini andırıyordu. Sonunda gemi büyük bir sapırtıyla tamamen ortaya çıktı, çalkantılı sularda sallandı ve kıyıya dogru kayarcasına ilerledi. Birkaç dakika sonra, sıg sulara atılan demirin sıpırtısını ve karaya indirilen kalasın tok sesini duydular. nsanlar iniyordu; gemi lombozlarından gelen ısıgın önünden geçen siluetlerini görebiliyorlardı. Harry hepsinin Crabbe ve Goyle gibi iri yapılı olduklarını fark etti. Ama daha yakına gelip de Giris Salonu'ndan süzülen ısıkta çimenlere vardıklarında, cüsselerini aslında giydikleri salkımsaçak, keçelesmis kürkten pelerinlere borçlu olduklarını gördü. Ne var ki, önlerine düsmüs onlan satoya dogru getiren adam farklı türde kürk giymisti: Bakımlı ve gümüsi bir kürktü bu, tıpkı saçı gibi. Yamaçtan yukarı çıkarken gür bir sesle, "Dumble-dore!" diye seslendi. "Nasılsın, azizim, nasılsın?" Dumbledore, "Harika, tesekkürler, Profesör Karka-roff," diye cevap verdi. _Karkaroffun hos ama riyakâr bir sesi vardı; satonun ön kapılarından bosalan ısıkta onun da Dumbledore gibi uzun boylu ve zayıf oldugunu gördüler. Ancak beyaz saçı kısaydı ve sivri sakalı (küçük bir bukleyle sona eriyordu) zayıf hatlı çenesini tamamen gizlemiyordu. Dumbledore'un yanına gelince, her iki eliyle onun elini sıktı. "Sevgili Hogvvarts'ımız," dedi, basını kaldırarak satoya bakıp gülümserken. Disleri sarımtıraktı ve Harry onun gülümsemesinin soguk ve kurnaz bakıslı gözleri- 292 ne yansımadıgını fark etti. "Burada olmak ne kadar iyi, ne kadar... Viktor, gel, sıcaga gel... Bir sakıncası yok ya, Dumbledore? Viktor biraz basını üsütmüs de..." Page 100 Harry Potter Ates Kadehi Karkaroff ögrencilerinden birine öne ilerlemesi için isaret etti. Çocuk yanlarından geçerken, Harry'nin gözüne büyük, kemerli bir burunla kalın, siyah kaslar çarptı. Bu profili tanımak için Ron'un onun koluna vurmasına da, kulagına fısıldamasına da ihtiyacı yoktu. "Harry - bu Krum!" 293 ON ALTINCI BÖLÜM Ates Kadehi Hogvvarts ögrencileri merdivende Durmstrang'lıla-rın arkasında sıra olurlarken, Ron nutku tutulmus bir edayla, "nanmıyorum!" dedi. "Krum, Harry! Viktor Krum!" 'Tanrı askına, Ron, sadece bir Quidditch oyuncusu," dedi Hermione. Ron ona kulaklarına inanarruyormus gibi bakarak, "Sadece bir Quidditch oyuncusu ha?" dedi. "Hermione - o dünyanın en iyi Arayıcılarından biri! Hâlâ ögrenci oldugundan haberim yoktu!" Büyük Salon'a giden diger Hogwarts ögrencileriyle beraber tekrar Giris Salonu'ndan geçtiler. Lee Jordan zıplayıp duruyor, Krum'un basının arkasını daha iyi görmeye çalısıyordu. Altına sınıftan bazı kızlar, yürürken bir yandan da hummalı bir sekilde ceplerinde bir seyler aranıyorlardı - "Ay, inanamıyorum, üzerimde tek bir tüy kalem yok -" "Sapkama rujla imza atar mı dersin?" Hermione, ruj hakkında dırdır eden kızların yamn- 294 dan geçerlerken, burnu büyük bir edayla, "Aman yani," dedi. "Ben imzasını alıyorum," dedi Ron. "Yani, alabilirsem. Yanında tüy kalem yok, degil mi, Harry?" "Hayır, kalemler yukarıda, çantamda," dedi Harry. Gryffindor masasına gidip oturdular. Ron kapıya bakan tarafta oturmaya özen gösterdi, çünkü Krum'la diger Durmstrang'lı ögrenciler hâlâ kapının oradaydılar. Nereye oturacaklarını bilemiyormus gibiydiler. Be-auxbatons ögrencileri ise Ravenclaw masasını tercih etmislerdi. Yüzlerinde somurtkan ifadelerle Büyük Sa-lon'u süzüyorlardı. Üç tanesi baslarındaki esarplarla sallara hâlâ sıkı sıkıya sarılmıs haldeydi. Hermione sinirli bir tavırla, "O kadar da soguk degil ki," dedi. "Pelerinlerini niye getirmemisler sanki?" "Buraya! Gelin, buraya oturun!" diye tısladı Ron. "Buraya! Hermione, toparlan, yer aç -" "Ne?" "Çok geç," dedi Ron acı acı. , Viktor Krum ile Durmstrang'dan arkadasları Slytherin masasına yerlesmislerdi. Harry, Malfoy, Crab-be ve Goyle'un onlar geldi diye pek memnun havalara girdiklerini görebiliyordu. O bakarken, Malfoy, Krum'la konusmak için öne egildi. Ron igneleyici bir sesle, "Evet, iste böyle, yagcılık et, Malfoy" dedi. "Ama bahse girerim Krum onun ruhunu okuyordur... Bahse girerim insanların ona yaltaklanmasına alıskındır... Nerede uyuyacaklar dersiniz? Onlara yatakhanemizde bir yer teklif edebiliriz, 295 Harry... Yatagımı ona veririm, bana göre hava hos. Portatif bir yataga kıvrılırım, olur biter." Hermione onu küçümseyen bir "hıh" sesi çıkardı. Harry, "Beauxbatons'kılardan çok daha keyifli bir halleri var," dedi. Durmstrang ögrencileri kalın kürklerini çıkarıyor ve yıldızlı, siyah tavana ilgiyle bakıyorlardı. Bir kısmı ise altın tabaklarla kadehleri ellerine almıs inceliyordu, besbelli etkilenmislerdi. Bu arada hademe Filch ögretmenlerin masasına sandalye ekliyordu. Bu aksamın serefine kürklü, eski frakını giymisti. Harry onun Dumbledore'un iki yanına dört sandalye daha koydugunu görünce sasırdı. "Ama fazladan sadece iki kisi var," dedi. "Filch neden dört sandalye koyuyor ki, baska kim gelecek?" "Efendim?" dedi Ron. Aklı baska yerdeydi. Hâlâ gözlerini dikmis, hayranlıkla Krum'a bakıyordu. Bütün ögrenciler Salon'a girip kendi binalarının masasında yerlerini aldıktan sonra, ögretmenler içeri girdi. En uçtaki masaya dogru sıra halinde yürüyüp yerlerini aldılar. Sıranın en sonunda Profesör Dumble-dore, Profesör Karkaroff ve Madam Maxime vardı. Mü-dire'leri görününce Page 101 Harry Potter Ates Kadehi Beauxbatons ögrencileri fırlayıp ayaga kalktılar. Hogwarts ögrencilerinden bazıları güldü. Beauxbatons'lular utanmısa benzemiyordu. Madam Maxime, Dumbledore'un sol tarafına yerlesene kadar da yerlerine oturmadılar. Dumbledore oturmadı, Büyük Salon'a bir sessizlik çöktü. "yi aksamlar, hanımlar beyler, hayaletler ve -hep- 296 sinden önce- konuklar," dedi Dumbledore, yabancı ögrencilere gülümseyerek. "Hepinize Hogvvarts'a hos geldiniz demekten büyük memnuniyet duyuyorum. Umarım burada konugumuzken hem rahat, hem de hos vakit geçirirsiniz." Basındaki atkıyı hâlâ sıkı sıkı tutan Beauxbatons'lu bir kız ögrenci hiçbir kuskuya yer vermeyecek sekilde alaylı alaylı güldü. Saçları dikilen Hermione, "Kimse seni burada zorla tutmuyor!" diye fısıldadı. Dumbledore, "Turnuva sölenin sonunda resmi olarak baslayacak," dedi. "Simdi hepinizi yemeye içmeye davet ediyorum, evinizdeymis gibi davranın!" Yerine oturdu. Harry, Karkaroff un hemen öne egilerek onunla konusmaya basladıgını gördü. Önlerindeki tabaklar her zaman oldugu gibi yemekle doldu. Mutfaktaki ev cinleri sınır tanımamıstı anlasılan; Harry'nin önünde o güne kadar gördügü en zengin menü diziliydi. Üstelik aralarında yabancı mutfaklara ait oldugu belli olan yemekler de vardı. ^ Ron büyük bir etli pudingin yanında duran büyük bir tabagı parmagıyla göstererek, "O da ne?" diye sordu. Tabagın içinde bir tür kabuklu deniz hayvanı yahnisi vardı. "Bouillabaisse," dedi Hermione. "Ne bezi, ne bezi?" dedi Ron. "Fransız yemegi," dedi Hermione. "Bir önceki yaz tatilinde yedim. Çok güzeldir." Ron bu kara pudingden tabagına bol bol koyarken, "Senin sözün bana yeter," dedi. 297 Büyük Salon her zamankinden çok daha kalabalık-mıs gibi görünüyordu, oysa fazladan sadece yirmi ögrenci vardı. Belki de farklı renklerdeki üniformalan siyah Hogvvarts cüppelerinin arasında çok dikkati çektigi için daha kalabalık görünüyorlardı. Kürklerini çıkaran Durmstrang ögrencilerinin içlerinde koyu kan kırmızısı cüppeler oldugu anlasılmıstı. Hagrid sölen basladıktan yirmi dakika sonra ögretmenler masasının arkasındaki bir kapıdan usulca Sa-lon'a girdi. Masanın ucundaki yerine süzülürcesine oturup, adamakıllı sargılanmıs elini Harry, Ron ve Her-mione'ye salladı. "Keleker'lerin keyfi yerinde mi, Hagrid?" diye seslendi Harry. Hagrid neseyle, "Bomba gibiler," diye cevap verdi. Ron yavasça, "Ona ne süphe," dedi. "Sonunda hoslarına giden bir yiyecek bulmusa benziyorlar, degil mi? Hagrid'in parmaklan." Tam o sırada bir ses, "Pardon," dedi, "acaba bouil-labaisse'i isti'ör muydunuz?" Sesin sahibi, Dumbledore'un konusması sırasında gülmüs olan Beauxbatons'lu kızdı. Sonunda atkıyı çıkarmıstı. Uzun, gümüsi san saçları dalga dalga, neredeyse beline kadar uzanıyordu. Büyük, lacivert gözleri ve çok beyaz, düzgün disleri vardı. Ron morardı. Basını kaldırıp ona baktı, cevap vermek için agzını açtı, ama agzından çıka çıka hafif bir guruldama sesi çıktı. 298 "Evet, alabilirsiniz," dedi Harry, tabagı kıza dogru iterek. "s'niz bitti mi onla?" Ron soluk soluga, "Evet," dedi, "evet, harikaydı." Kız tabagı aldı ve itinayla Ravenclaw masasına tasıdı. Ron, sanki daha önce hiç kız görmemisçesine, faltası gibi açılmıs gözlerle hâlâ onun arkasından bakıyordu. Harry gülmeye basladı. Anlasılan bu ses Ron'u kendine getirmisti. Ron boguk bir sesle Harry'ye, "O bir Veelal" dedi. "Elbette degil," diye cevap verdi Hermione ters ters. "Agzı açık ayran budalası gibi ona bakan baska hiç kimse görmüyorum!" Oysa bu konuda hiç de haklı sayılmazdı. Kız Sa-lon'u geçerken, birçok oglanın bası ona dogru Page 102 Harry Potter Ates Kadehi çevrildi. Bazılarının, tıpkı Ron gibi, geçici süreyle nutku tutulmusa benziyordu. Ron onu rahatça görebilmek için yana egilerek, "Size söylüyorum, bu normal bir kız degil!" dedi. "Hog-warts'tan böyle kızlar çıkmıyor!" / Harry düsünmeden, "Hogvvarts'tan çıkanlar da hiç fena sayılmaz," dedi. Cho Chang gümüsi saçlı kızdan birkaç sandalye ötede oturuyordu. Hermione onlan harekete geçirmek istermis gibi, "Gözleriniz yuvalarına oturduysa," dedi, "kim geldi diye bakarsınız belki." Anlamlı anlamlı ögretmenler masasını isaret etti. Geri kalan iki bos sandalye az önce dolmustu. Ludo Bagman simdi Profesör Karkaroff un öbür yanında oturuyordu. 299 Perc/nin patronu Mr Crouch ise Madam Maxime'in yanına oturmustu. Harry saskınlıkla, "Onların burada ne isi var?" dedi. "Üçbüyücü Turnuvası'nı onlar düzenliyor sonuçta, degil mi?" dedi Hermione. "Herhalde baslarken burada olmak istediler." kinci yemekler geldiginde, hiç bilmedikleri birkaç tatlı da oldugunu gördüler. Ron, Fransız usulü, tuhaf ve soluk bir sütlü pelteyi yakından inceledi, sonra onu dikkatle birkaç santim sagına çekti ki, Ravenclavv masasından kolayca görülebilsin. Ancak Veela'ya benzeyen kız yeterince yemis gibiydi, gelip tatlıyı almadı. Altın tabaklar temizlendikten sonra, Dumbledore tekrar ayaga kalktı. Simdi Salon'u hos bir gerginlik havası sarmıs gibiydi. Ne olacagını merak eden Harry de hafif bir heyecan hissediyordu. Onlardan birkaç sandalye ötede Fred ve George öne egilmis, gözlerini büyük bir dikkatle Dumbledore'a dikmislerdi. Dumbledore kendisine dönük yüzler denizine gülümseyerek, "Beklenen an geldi," dedi. "Üçbüyücü Turnuvası baslamak üzere. Sandıgı getirmeden önce birkaç kelimelik bir açıklama yapmak istiyorum -" "Neyi getirmeden?" diye mırıldandı Harry. Ron omuzlarını silkti. "- bu yıl izleyecegimiz prosedürü açıklıga kavusturmak için. Ama önce, onları tanımayanlara, Uluslararası Sihirsel sbirligi Dairesi Baskanı Mr Bartemius Crouch ile" -kibar bir alkıs duyuldu- "Sihirli Oyunlar ve 300 Sporlar Dairesi Baskanı Mr Ludo Bagman'ı takdim edeyim."- Belki Vurucu olarak sahip oldugu ünden, belki de sadece daha cana yakın görünüsünden dolayı, Bagman, Crouch'tan çok daha fazla alkıs aldı. Babacan bir el hareketiyle alkısa karsılık verdi. Bartemius Crouch ise adı söylenince ne gülümsedi, ne de el salladı. Onu Quid-ditch Dünya Kupası'ndaki sık takım elbisesiyle hatırlayan Harry, büyücü cüppesiyle tuhaf göründügünü düsündü. Dis fırçası biçimindeki bıyıgı ve kesin bir çizgiyle ikiye ayrılmıs saçları, Dumbledore'un uzun, beyaz saçı ve sakalı yanında çok acayip duruyordu. Dumbledore, "Mr Bagman ve Mr Crouch, Üçbüyü-cü Turnuvası'nm düzenlenmesi için son birkaç ay boyunca yorulmak bilmeden çalıstılar," diye devam etti. "Ve sampiyonlara puan verecek olan jüride, ben, Profesör Karkaroff ve Madam Maxime'le birlikte yer alacaklar." "Sampiyonlar" kelimesinin telaffuz edilmesi üzerine, dinleyen ögrenciler de büsbütün dikkat kesildiler. Belki de • Dumbledore onların ani suskunlugunu fark etmisti, çünkü gülümseyerek, "O halde, zahmet olmazsa sandıgı alalım, Mr Filch," dedi. Salon'un uzak bir kösesinde kimsenin gözüne çarpmadan sinmis bekleyen Filch, mücevherle kaplı büyük, tahta bir sandıkla Dumbledore'a yaklastı. Sandık son derece eski görünüyordu. zleyen ögrencilerden heyecanlı, meraklı bir mırıltı yükseldi. Dennis Creevey sandıgı dogru dürüst görebilmek için sandalyesinin üstüne 301 l, çıkmıstı, ama öyle minikti ki bası yine de hemen hemen herkesinkinden asagıda kalıyordu. Page 103 Harry Potter Ates Kadehi Filch sandıgı itinayla masaya, Dumbledore'un önüne koyarken, "Sampiyonların bu yıl karsılasacakları görevlere iliskin talimatlar Mr Crouch ve Mr Bagman tarafından incelendi," dedi Ehunbledore. "Her asama için gereken düzenlemeleri yaptılar. Okul yılı boyunca üç görev yerine getirilecek ve bunlar sampiyonların farklı farklı niteliklerini sınayacak... sihirli güçlerini - cesaretlerini - sonuca varma yetilerini - ve, elbette, tehlikeyle basa çıkma yeteneklerini." "Tehlike" kelimesi üzerine Salon'a mutlak bir sessizlik çöktü, öyle ki kimse soluk almaya dahi cesaret edemiyordu. Dumbledore sakin sakin, "Bildiginiz gibi Turnuva'da üç sampiyon karsı karsıya geliyor," diye devam etti, "katılan okulların her birinden birer sampiyon. Onlara Turnuva görevlerinin her birini ne kadar iyi yerine getirdiklerine göre puan verilecek ve üçüncü görevden sonra e"n yüksek toplam puana sahip sampiyon Üçbü-yücü Kupası'nı kazanacak. Sampiyonlar tarafsız bir seçici tarafından seçilecek: Ates Kadehi." Dumbledore asasını çıkardı ve sandıgın tepesine üç kere vurdu. Kapak gıcırdayarak yavasça açıldı. Dumbledore uzanıp sandıgın içinden büyük, kabaca yontulmus tahta bir kadeh çıkardı. Dans eden mavi-beyaz alevlerle agzına kadar dolu olmasa, hiç de göze çarpmayan bir kadeh olurdu bu. Dumbledore sandıgı kapadı ve Kadeh'i itinayla 302 onun üstüne yerlestirdi. Kadeh, bulundugu yerde Salon'daki herkes tarafından rahatlıkla görülebiliyordu. "Sampiyon olarak basvurmak isteyen herkesin, adını ve okulunu bir parsömen parçasına açıkça yazıp Ka-deh'e atması gerekiyor," dedi Dumbledore. "Müstakbel sampiyonların basvuru için yirmi dört saatleri var. Yarın gece, yani Cadılar Bayramı'nda, Kadeh, okullarını temsil etmeye en uygun buldugu üç kisinin adını verecek. Kadeh bu gece Giris Salonu'na konacak, böylece yarısmak isteyen herkes ona kolayca erisebilecek." Dumbledore, "Yası küçük ögrencilerin istahı kabarmasın diye," dedi, "Ates Kadehi Giris Salonu'na konunca çevresine bir Yas Çizgisi çizecegim. Yası on yedinin altında olan kimse bu çizgiyi geçemeyecek. "Son olarak, içinizden katılmak isteyen herkese, bu Turnuva'run öyle elini kolunu sallaya sallaya girilecek bir sey olmadıgını vurgulamak isterim. Ates Kadehi bir kez bir sampiyonu seçince, o sampiyon Turnuva'yi sonuna kadar götürmek zorunda. Adınızı Kadeh'e atmak baglayıcı, sihirli bir anlasma olusturur. Bir kez sampiyon secilince arük fikrinizi degistiremezsiniz. Onun için, adınızı Kadeh'e atmadan önce, lütfen yarısmaya katılmaya hazır oldugunuzdan bütün kalbinizle emin olun. Simdi, sanırım yatma vakti geldi. Hepinize iyi geceler." Büyük Salon'dan geçip Giris Salonu'na açılan kapılara giderlerken, Fred Weasley, gözleri parlayarak, "Bir Yas Çizgisi!" dedi. "Eh, bu çizgiyi bir Yaslanma ksiri ile kandırabiliriz, degil mi? Ve adımız bir kez Kadeh'e gir- 303 di mi, son gülen biz olacagız demektir - çünkü Kadeh on yedi yasında olup olmadıgımızı anlayamaz!" "Ama on yedi yasın altındakilerin pek sansı olacagını sanmıyorum," dedi Hermione. "Yeterince sey ögrenmedik ve..." George, "Kendi adına konus," diyerek lafı kısa kesti. "Sen katılmayı deneyeceksin, degil mi, Harry?" Harry bir an Dumbledore'un, on yedi yasın altındaki kimsenin adını koymaması yolundaki ısrannı düsündü, derken Üçbüyücü Turnuvası kupasını alırkenki o harika tablo zihnini yeniden doldurdu... Sonra on yedi yasın altında biri gerçekten de Yas Çizgisi'ni geçerse Dumbledore'un ne kadar kızacagını merak etti... "Nerede?" dedi Ron. Konusmanın tek kelimesini bile dinlemeden, Krum'a ne oldugunu görmek için kalabalıga bakıyordu. "Dumbledore, Durmstrang' idarin nerede uyudugunu söylemedi, degil mi?" Ama merakı anında giderildi. Simdi Slytherin masasının hizasındaydılar ve Karkaroff ögrencilerini apar topar ayaga kaldırmıstı. "Haydi öyleyse, gemiye dönelim," diyordu. "Vik-tor, kendini nasıl hissediyorsun? Yeterince yedin Page 104 Harry Potter Ates Kadehi mi? Mutfaktan biraz tatlı sarap isteteyim mi?" Harry, Krum'un, kürkünü tekrar giyerken basını iki yana salladıgım gördü. Durmstrang'h diger çocuklardan biri umutla, "Pro-fesür, ben sarab isterim," dedi. Karkaroff, sıcak, babacan havası saniyede yok olarak, "Sana teklif etmiyordum, Poliakoff," dedi. "Bakıyo- 304 rum da yine cüppenin önüne boydan boya yemek dökmüssün, igrenç çocuk seni -" Karkaroff döndü ve ögrencilerinin önüne düsüp kapılara dogru yürüdü. Oraya Harry, Ron ve Hermione ile aynı anda vardı. Harry önce o geçsin diye durdu. Karkaroff ona bakarak kayıtsızca, "Tesekkürler," dedi. Ve sonra da donup kaldı. Basını yeniden Harry'ye çevirdi, gözlerine inanamıyormus gibi ona baktı. Müdürlerinin arkasında Durmstrang ögrencileri de durmustu. Karkaroff un gözleri yavasça Harry'nin yüzüne odaklandı ve yara izine dikildi. Durmstrang ögrencileri de merakla Harry'ye bakıyorlardı. Harry gözünün ucuyla bazılarının yüzündeki ifadeyi görüp, meseleyi anladıklarını fark etti. Önüne boydan boya yemek döken çocuk yanındaki kızı dürttü ve parmagıyla açıkça Harry'nin alnını gösterdi. "Evet, o, Harry Potter," dedi arkalarından biri homurtuyla. Profesör Karkaroff oldugu yerde döndü. Deli-Göz Moody orada duruyordu, bastonuna iyice dayanmıstı, sihirli gözü hiç kırpılmaksızın Durmstrang Müdürü'ne dikilmisti. Harry bakarken Karkaroff un yüzünden rengin çekildigini gördü. Yüzüne hiddet ve korku karısımı, dehset dolu bir ifade yerlesti. "Sen!" dedi, Moody'ye gözlerini dikerek. Onu gerçekten gördügünden emin degilmis gibi bir hali vardı. "Evet, ben," dedi Moody karanlık bir edayla. "Pot-305 ter7 a söyleyecek bir seyin yoksa, Karkaroff, yoluna de vam etmek istersin belki. Kapıyı tıkıyorsun." Dogruydu, Salon'daki ögrencilerin yarısı simdi ör ların arkasında bekliyor, yolun niye kesildigini anlamai için birbirlerinin omuzlarının üstünden ileri dogru ba kıyorlardı. Profesör Karkaroff tek kelime daha etmeden, ögreı çilerini de kendisiyle birlikte sürükleyip götürdü. ody, gözden kaybolana kadar onu bakıslarıyla izledi, sihirli gözü arkası üzerinde sabitlesmisti, sekli bozulmus yüzünde yogun bir hosnutsuzluk ifadesi vardı. : * Ertesi gün cumartesiydi ve normalde ögrencilerin çogu cumartesi günleri kahvaltıya geç saatte inerdi. Ancak Harry, Ron ve Hermione diger hafta sonlarına kıyasla erken uyandılar, dahası bu konuda yalnız degildiler. Giris Salonu'na gittiklerinde, yaklasık yirmi kisinin salon çevresinde kümeler halinde toplanmıs oldugunu gördüler. Kimi kızarmıs ekmek yiyor, hepsi Ates Kade-hi'-m inceliyordu. Kadeh, Salon'un ortasına, üzerine genellikle Seçmen Sapka'nın kondugu taburenin üstüne yerlestirilmisti. Yere, taburenin çevresine ise ince, altın bir çizgiyle yirmi bes santim yarıçapında bir çember çizilmisti. Ron üçüncü sınıftan bir kıza heyecanla, "Adını koyan oldu mu?" diye sordu. Kız, "Durmstrang grubunun hepsi," diye cevap verdi. "Ama daha Hogwarts'tan kimseyi görmedim." Harry, "Bahse girerim bazıları adlarını dün gece, 306 biz yatmaya gittikten sonra koymustur," dedi. "Ben olsam öyle yapardım... herkes baksın istemezdim. Ya Kadeh seni hemencecik gerisingeri püskürtürse?" Harry'nin arkasında biri güldü. Harry dönünce Fred, George ve Lee Jordan'ı gördü. Büyük bir heyecanla, telas içinde merdivenden iniyorlardı. Fred muzaffer bir fısıltıyla Harry, Ron ve Hermi-one'ye, "Yaptım," dedi. "çtim." "Neyi?" dedi Ron. "Yaslanma ksiri'ni, kus beyinliler," dedi Fred. George neseyle ellerini ovusturarak, "Hepimize birer damla," dedi. "Birkaç ay büyük olsak yetiyor." Page 105 Harry Potter Ates Kadehi Lee agzı kulaklarında sırıtarak, "Birimiz kazanırsa, bin Galleon'u üçümüz paylasacagız," dedi. Hermione, "Biliyor musunuz, bunun ise yaracagından emin degilim," diye uyardı onları. "Eminim Dumbledore bunu düsünmüstür." Fred, George ve Lee ona kulak asmadılar. Fred heyecanla titreyerek diger ikisine, "Hazır mıyız?" dedi. "Hadi öyleyse - ilk ben gidiyorum -" Fred cebinden üzerinde "Fred VVeasley - Hog-vvarts" yazan bir parsömen parçasını çekerken, Harry onu büyülenmisçesine seyretti. Fred çizginin kenarına kadar yürüdü ve orada durup, on bes metreden asagı atlamaya hazırlanan bir tramplenci gibi ayak parmaklarının üzerinde sallanmaya basladı. Sonra da, Giris Salo-nu'ndaki herkesin gözü üstündeyken, derin bir soluk alıp çizgiyi geçti. Harry bir an onun basardıgını sandı - George ise 307 kesinlikle öyle düsünmüstü, çünkü bir zafer narası atarak Fred'in ardından zıpladı - ama bir an sonra büyük bir cızırtı duyuldu ve ikizlerin ikisi de, sanki görünmeyen bir gülleci tarafından atılmıs gibi, altın çemberin dısına fırlatıldı. Soguk tas dösemede bir metre öteye küt diye indiler. Üstelik, canlarının acıdıgı yetmiyormus gibi bir de rezil olmuslardı: Yüksek bir pat sesinin ardından ikisinin de bir anda birbirinin esi uzun, beyaz sakalları oldu. Giris Salonu kahkahalarla çınladı. Fred ve George bile, ayaga kalkıp birbirlerinin sakallarına söyle iyice bir bakınca, kahkahayı patlattılar. Kalın bir ses, çok egleniyormus gibi bir edayla, "Sizi uyarmıstım," dedi. Herkes arkasına döndü. Profesör Dumbledore'du bu, Büyük Salon'dan çıkıyordu. Gözleri pırıldayarak Fred ve George'u izledi. "Yukarı, Madam Pomfrey'ye gitmenizi tavsiye ederim. Su anda Ra-venclaw'dan Miss Fawcett ve Hufflepuff tan Mr Sum-mers'la ilgileniyor, onlar da sizin gibi kendilerini biraz yaslandırmaya karar vermisler. Ama sunu söyleyebilirim: kisinin sakalları da sizinki kadar güzel degil." Fred ve George, yanı baslarında gülmekten kınlan Lee ile birlikte hastane kanadına dogru yola koyulurken, Harry, Ron ve Hermione de kıkırdayarak kahvaltıya indiler. Büyük Salon'daki süslemeler bu sabah degismisti. Cadılar Bayramı oldugu için, bir canlı yarasalar bulutu sihirli tavanın çevresinde kanatlarını çırparken, yüzlerce oyulmus balkabagı her köseden pis pis sırıtıyordu. 308 Harry ötekilerin önüne düserek, Hogwarts'tan on yedi yasında ya da üstünde hangi ögrencilerin katılabilecegini tartısan Dean ve Seamus'ın yanına gitti. Dean, "Bir rivayete göre, VVarrington sabah erkenden kalkıp adını Kadeh'e atmıs," dedi Harry'ye. "Hani su tembel hayvana benzeyen Slytherin'li azman." Warrington'm karsısında Quidditch oynamıs olan Harry tiksintiyle basını salladı. "Slytherin'li bir sampiyonumuz olamaz!" Seamus küçümsemeyle, "Bütün Hufflepuff lılar da Diggory'yi dillerine dolamıs durumda," dedi. "Oysa onun yakısıklılıgını tehlikeye atmak isteyecegini sanmazdım." HerîTiûne birden, "Dinleyin!" dedi. Giris Salonu'nda insanlar tezahürat yapıyordu. Hepsi sandalyelerinde arkaya döndüler ve Angelina Johnson'ın mahcup mahcup gülümseyerek Salon'a girmekte oldugunu gördüler. Gryffindor Quidditch takımında Kovalayıcı olarak oynayan uzun boylu, kara derili bir kız olan Angelina onların yanına geldi, oturdu ve, "Eh, yaptım iste!" dedi. "Az önce adımı koydum!" Etkilenmis görünen Ron, "Saka ediyorsun!" dedi. "On yedi yasında mısın yani?" diye sordu Harry. Ron, "Elbette öyle, yüzünde sakal görüyor musun?" dedi. "Geçen hafta dogum günümdü," dedi Angelina. Hermione, "Eh, Gryffindor'dan birinin katıldıgına sevindim," dedi. "Umarım seçilirsin, Angelina!" Angelina ona gülümsedi. "Sag ol, Hermione." , 309 Seamus, "Evet, Güzel-Çocuk Diggory olacagına sen ol, daha iyi," dedi. Masalarının önünden geçen birkaç Hufflepuff ona kaslarını fena halde çatarak baktı. Kahvaltıyı bitirip Büyük Salon'dan çıktıkları zaman, Ron, Harry ile Hermione'ye, "Bugün ne Page 106 Harry Potter Ates Kadehi yapacagız, peki?" diye sordu. Harry, "Daha Hagrid'i ziyarete gitmedik," dedi. "Tamam," dedi Ron, "Keleker'lere birkaç parmak bagıslamamızı istemedigi sürece, mesele yok." Birden Hermione'nin yüzü büyük bir heyecanla ısıldadı. "Bak simdi fark ettim - Hagrid'den E. R. . T.'e katılmasını istemedim ben!" dedi neseyle. "Beni bekleyin, t^îTlSîî1 rru. çabucak yukarı çıkıp rozetleri alacagım." Hermione mermer merdivenden yukarı kosarken, Ron sabrı tükenmis halde, "Nesi var bunun ya?" diye sordu. "Hey, Ron," dedi Harry birden. "Arkadasın..." Beauxbatons ögrencileri araziye açılan ön kapılardan giriyorlardı, Veela kız da aralarmdaydı. Ates Kade-hi'nin çevresinde toplanmıs olanlar, onlara geçmeleri için yol verip merakla gözlemeye koyuldular. Madam Maxime, Salon'a ögrencilerinin ardından girdi ve onlan sıraya soktu. Beauxbatons ögrencileri birer birer Yas Çizgisi'ni geçip parsömen parçalarını ma-vi-beyaz alevlere bıraktılar. Her isim atese girerken, ates bir an kıpkızıl yanıyor ve kıvılcım çıkarıyordu. Veela kız kendi parsömenini Ates Kadehi'ne bırakırken, Ron, "Seçilmeyenlere ne olur dersin?" diye fısıl- 310 dadı Harry'ye. "Okullarına mı dönecekler, yoksa Tur-rtuva'yı izlemek için burada mı kalacaklar?" "Ne bileyim," dedi Harry. "Herhalde burada takılırlar... Madam Maxime hakemlik etmek için kalıyor ya." Beauxbatons ögrencilerinin hepsi isimlerini atınca, Madam M,axime onları yeniden Salon'dan geçirip bahçeye çıkardı. Ron ön kapılara dogru hareketlenip onların ardından bakarak, "Peki ya onlar nerede uyuyor?" dedi. Arkalarından gelen büyük bir tangırtı, onlara Her-mione'nin E. R. . T. rozet kutusuyla birlikte döndügünü duyurdu. Ron, "Hah, iyi, çabuk olun," dedi ve gözlerini simdi Madam Maxime'le birlikte çimenlerin yarısına gelmis olan Veela kızın sırtından ayırmadan, mermer merdiveni atlaya atlaya indi. Onlar Hagrid'in Yasak Orman'ın kenarındaki kulübesine yaklasırlarken, Beauxbatons ögrencilerinin nerede uyudugu esrarı da çözüldü. Geldikleri devasa, toz mavisi atlı araba Hagrid'in ön kapısından iki yüz metre kadar uzaga park edilmisti, ögrenciler de yeniden arabaya giriyordu. Arabayı çeken fil cüsseli uçan atlar ise hemen yandaki geçici padokta otluyordu. Harry, Hagrid'in kapısına vurunca, Fang'in top sesi gibi havlamaları ona hemen karsılık verdi. Hagrid kapıyı hızla ardına kadar açıp onları görünce, "Vakti gelmisti!" dedi. "Nerede oturdugumu unuttunuz sandım!" "Gerçekten çok mesguldük, Hag-" diye basladı 311 Hermione, ama sonra Hagrid'e bakıp kalakaldı, nutku tutulmus gibiydi. Hagrid en iyi (ve pek korkunç) tüylü kahverengi takım elbisesini giymis, ekoseli bir sarı-turuncu kravat takmıstı. Ama en fenası bu degildi; belli ki, makine yagma benzeyen bir seyden bolca sürerek saçını ehlilestirmeye çalısmıstı. Saçı simdi yaglı iki hevenk gibiydi -belki de Bill'inki gibi bir atkuyrugu yapmaya çalısmıs, ama haddinden fazla saçı oldugunu kesfetmisti. Bu görünüs ona hiç mi hiç uymuyordu. Hermione bir an gözleri faltası gibi açılmıs halde ona bakakaldı, sonra da besbelli yorumda bulunmamaya karar vererek, "Hımmm -" dedi, "Kelekerler nerede?" Hagrid mutlu mutlu, "Balkabagı tarhının orda," dedi. "Koskocaman oldular, yirmi bes santim falan. Sorun su ki, birbirlerini öldürmeye basladılar." Hermione, Hagrid'in tuhaf saç modeline gözünü dikmis bakan Ron tam bu konuda bir sey söylemek için agzını açmısken, ona susturan bir bakıs atarak, "Ah, hayır, sahi mi?" dedi. Hagrid hüzünle, "Evet," dedi. "Yine de tamam yani, simdi onlan ayrı ayrı kutulara koydum. Hâlâ yirmi tane kadar var." "Ne sans," dedi Ron. Hagrid onun sesindeki alaycı tonu fark etmedi. Hagrid'in kulübesi, bir kösesinde yamalı bir yorgan örtülmüs devasa bir yatagın durdugu tek bir Page 107 Harry Potter Ates Kadehi odadan olusuyordu. Tavandan sarkan bolca füme jambon ve ölü kusun altındaki söminenin önündeyse, yine muaz- 312 zam büyüklükte bir tahta masa ve sandalyeler duruyordu. Hagrid çay yapmaya koyulurken, onlar masaya oturdular ve yeniden Üçbüyücü Turnuvası tartısmasına daldılar. Hagrid de bu konuda onlar kadar heyecanlı görünüyordu. Sırıtarak, "Bekleyin," dedi. "Bekleyin bakalım. Daha önce hiç görmediginiz seyler göreceksiniz. lk görev... ama, söylememem gerekiyor." "Devam et, Hagrid!" Harry, Ron ve Hermione onu yüreklendirdiler, ama Hagrid basını sallayıp sırıtmakla yetindi. "Tadım kaçırmak istemem. Ama bak söyleyeyim, muhtesem olacak. O sampiyonların basını kasıyacak vakti olmayacak. Üçbüyücü Turnuvası'nın yeniden yapıldıgını görecegimi hiç sanmazdım dogrusu!" Sonunda Hagrid'le ögle yemegine oturdular. Gerçi pek bir sey yemediler - Hagrid güveçte biftek oldugunu iddia ettigi bir sey yapmıstı, ama Hermione kendi-ninkinde büyük bir tırnak bulduktan sonra üçünün de istahı kaçtı denebilir. Yine de, Hagrid'e Turnuva'daki görevlerin neler olacagını söyletmeye ugrasarak, katılanlardan hangilerinin sampiyon seçilecegini tahmin etmeye çalısarak ve Fred'le George'un sakallarından kurtulup kurtulmadıgını merak ederek hosça vakit geçirdiler. Ögleden sonra yagmur çiselemeye baslamıstı. Atesin yanında oturup damlaların penceredeki yumusak pıtırtısını dinleyerek, Hagrid'in çoraplarını yamamasını ve Hermione ile ev cinleri konusunda tartısmasını zle- 313 mek insanda bir rahatlık duygusu uyandırıyordu -Hermione ona rozetleri gösterince, Hagrid E. R. I. T.'e katılmayı kesinlikle reddetmisti. Kocaman bir kemik igneye kalın, sarı bir iplik geçirerek, ciddi ciddi, "Bu zalimlik olur, Hermione," dedi. "nsanlara bakmak onların dogasında var, hoslarına gidiyor, anlıyor musun? slerini ellerinden alırsan onları mutsuz edersin, ücret ödemeye çalısmak da hakaret gibi bir sey." Hermione, "Ama Harry onu serbest bırakınca Dobby havalara uçtu!" dedi. "Ve duydugumuza göre simdi ücret talep ediyormus!" "Eh, her türün kaçıkları olur. Bazen bir cin çıkıp özgürlük istemez demiyorum, ama çogunu buna asla ikna edemezsin - hayır, ben bu iste yokum, Hermione." Çok kızmıs görünen Hermione, rozet kutusunu pelerininin cebine tıktı. Bes buçuk sıralarında hava kararmaya baslamıstı. Ron, Harry ve Hermione, Cadılar Bayramı söleni için -daha da önemlisi, okul sampiyonlarının ilan edilmesi için- satoya dönme vakti geldigine karar verdiler. Hagrid yamadıgı çorapları kaldırarak, "Ben de sizinle geliyorum," dedi. "Bir dakika müsaade edin." Hagrid kalktı, yatagının yanındaki sifoniyere gidip bir sey aramaya koyuldu. Burunlarına gerçekten berbat bir koku gelene kadar ona pek aldırmadılar. Ron öksürerek, "Hagrid," dedi, "bu da neyin nesi?" "Ne?" dedi Hagrid, elinde büyük bir siseyle dönerek. "Hosuna gitmedi mi?" 314 Hermione boguk bir sesle, "Tıras losyonu mu bu?" diye sordu. Hagrid, "Sey - kolonya," diye mırıldandı. Yüzü kızarmaya baslamıstı. Boguk bir sesle, "Belki de fazla kaçırdım," dedi. "Gidip çıkarıyorum, durun biraz..." Hantal adımlarla kulübeden dısarı çıktı. Pencerenin dısındaki su fıçısında yüzüne bol bol su çarptıgını gördüler. Hermione saskınlıkla, "Kolonya mı?" dedi. "Hagrid mi?" Harry alçak sesle, "Peki ya saçla takım elbiseye ne demeli?" diye sordu. Ron birden, "Bakın!" dedi. Pencereden dısarıyı isaret ediyordu. Hagrid az önce dogrulmus ve arkasına dönmüstü. Az önce de yüzü kızarmıstı ama, simdikinin yanında hiç kalırdı. Hagrid onları görmesin diye dikkatle dogrulan Harry, Ron ve Hermione pencereden dısarı göz attılar ve Madam Maxime ile Beauxbatons ögrencilerinin o anda Page 108 Harry Potter Ates Kadehi arabalarından çıktıgını gördüler. Belli ki onlar da sölene gidiyordu. Hagrid'in ne dedigini duymuyorlardı, ama Madam Maxime'le konusurken yüzünde ve bugulanan gözlerinde, Harry'nin daha önce bir tek kez gördügü, kendinden geçmis gibi bir ifade vardı -bebek ejderha Norbert'e bakarken takındıgı ifadeydi bu. Hermione gücenmis bir edayla, "Onunla satoya çıkıyor," dedi. "Bizi bekliyor sanmıstım!" Hagrid kulübesine bir bakıs bile atmadan okul ara- 315 zisinde Madam Maxime'le birlikte agır agır yürümeye koyuldu. Beauxbatons ögrencileri de onların koca adımlarına ayak uydurmaya çalısıp kosturarak arkalarından gidiyorlardı. Ron inanamayarak, "Ondan hoslanıyor!" dedi. "Eh, eger sonunda çocukları olursa, dünya rekoru kıracaklar demektir - bahse girerim ki onların bebegi bir ton çeker." Kulübeden çıkıp kapıyı arkalarından kapattılar. Dısarısı sasılacak kadar karanlıktı. Pelerinlerine daha da sıkı sannıp çimenli yamacı tırmanmaya basladılar. Hermione, "Aa, bakın, onlar!" diye fısıldadı. Durmstrang grubu gölden satoya dogru yürüyordu. Viktor Krum, Karkaroffun yanındaydı. Öteki Durmstrang ögrencileri onlara ayak uydurmaya çalısıyorlardı. Ron heyecanla Krum'u gözledi, ama Krum üçünün biraz önünde ön kapılara varıp içeri girerken onlara bakmadı. Mumlarla aydınlatılmıs Büyük Salon onlar girdiginde neredeyse tıkabasa doluydu. Ates Kadehi'nin yeri degistirilmisti, simdi Dumbledore'un ögretmenler masasındaki bos sandalyesinin önünde duruyordu. Fred ve George -yeniden sakalsız halde- hayal kırıklıklarını geride bırakmıs görünüyorlardı. Harry, Ron ve Hermione yerlerine otururlarken, Fred, "Umarım Angelina seçilir," dedi. "Ben de," dedi Hermione soluk soluga. "Eh, birazdan ögreniriz!" Cadılar Bayramı söleni sanki her zamankinden 316 uzun sürdü. Belki de iki günde ikinci sölenleri oldugu için, Harry çesit çesit yemege her zamanki kadar itibar etmedi. leri uzanan boyunlara, yüzlerdeki sabırsız ifadelere, kıpırdanmalara ve Dumbledore'un yemegi bitti mi diye bakmak için ikide bir ayaga kalkmalara bakılırsa, Harry gibi Salon'daki herkes de sadece tabakların temize havale edilmesini ve kimlerin sampiyon seçildigini duymayı istiyordu. En sonunda altın tabaklar yemegin basındaki lekesiz hallerine döndüler; Salon'daki gürültü düzeyi bir anda yükseldi, ama Dumbledore ayaga kalkar kalkmaz kesildi. ki yanındaki Profesör Karkaroff ve Madam Maxime de herkes kadar gergin ve beklenti içindeydi. Ludo Bagman gülümsüyor ve bazı ögrencilere göz kırpıyordu. Sadece Mr Crouch hayli ilgisiz, hatta sıkkındı. Dumbledore, "Evet, Kadeh kararını vermeye hazır sayılır," dedi. "Sanırım bir dakika daha gerekiyor. Simdi, sampiyonların isimleri ilan edilince, onlardan Sa-lon'un bas tarafına gelmelerini, ögretmenler masası boyunca yürümelerini ve bitisik odaya geçmelerini rica ediyorum" -ögretmenler masasının gerisindeki kapıyı gösterdi- "orada ilk talimatlarını alacaklar." Asasını çıkardı, onunla havada büyük bir dalga çizdi; o anda, oyulmus balkabaklarmın içindekiler hariç bütün mumlar söndü, Salon losluga gömüldü. Ates Kadehi artık Salon'daki her seyden daha fazla parlıyordu, alevlerin ısıltılı, parlak mavi-beyazlıgı adeta gözleri acıtıyordu. Herkes gözlüyor, bekliyordu... Birkaç kisi boyuna saatine bakıp duruyordu... 317 Harry'nin iki sandalye ötesindeki Lee Jordan, "Dananın kuyrugu kopuyor," diye fısıldadı. Kadeh'in içindeki alevler birden tekrar kırmızıya döndü. çinden kıvılcımlar saçılmaya basladı. Bir an sonra havaya alevden bir dil fırladı, Kadeh'in içinden kavruk bir parsömen parçası çırpınarak çıktı - bütün Salon solugunu tuttu. Dumbledore parsömen parçasını yakalayarak, yeniden mavi-beyaza dönüsmüs alevlerin ısıgında okuyabilmek için bir kol boyu uzaklıkta tuttu. Güçlü, berrak bir sesle, "Durmstrang sampiyonu," diye okudu, "Viktor Krum." Salon'u bir alkıs ve tezahürat fırtınası sararken, Ron, "Bunda sasılacak bir sey yok!" diye haykırdı. Harry, Viktor Krum'un Slytherin masasından kalktıgını ve Dumbledore'a dogru kamburunu çıkara Page 109 Harry Potter Ates Kadehi çıkara yürüdügünü gördü. Krum saga döndü, ögretmenler masası boyunca yürüdü ve kapıdan bitisik odaya geçerek gözden kayboldu. Karkaroff, "Bravo, Viktor!" diye öyle yüksek sesle bagırdı ki, alkıslara ragmen herkes onu duyabildi. "Buna senin layık oldugunu biliyordum!" Alkıslar ve konusmalar duruldu. Simdi herkesin dikkati, birkaç saniye sonra bir kez daha kırmızıya dönüsen Kadeh üzerinde odaklanmıstı yeniden. Alevlerin ittigi ikinci bir parsömen parçası fırladı. "Beauxbatons sampiyonu," dedi Dumbledore, "Fle-ur Delacour!" "Bu o, Ron!" diye haykırdı Harry. Veela'ya çok ben- 318 zeyen kız zarafetle ayaga kalkmıs, dalga dalga inen gümüsi san saçlarını savurarak Ravenclaw ve Hufflepuff masaları arasından geçiyordu. Hermione gürültüyü bastırarak, "Ay, bakın, nasıl hayal kırıklıgına ugradılar," dedi. Basıyla Beauxbatons grubundaki geri kalan ögrencileri isaret etti. Aslında "hayal kırıklıgı" hafif kalır, diye düsündü Harry. Seçilmeyen kızlardan iki tanesi resmen gözyaslarına bogulmustu. Baslarını kollarına dayamıs, hıçkırıyorlardı. Fleur Delacour da yan odaya girip gözden kaybolunca, Salon'a yeniden sessizlik çöktü, ama bu seferki sessizlik öyle heyecan dolu, öylesine somuttu ki, elinizi uzatsanız dokunabilirdiniz neredeyse. Sırada Hogwarts sampiyonu vardı... Ates Kadehi bir kez daha kızardı, içinden kıvılcımlar fıskırdı, alevden dil havalara yükseldi ve Dumble-dore üçüncü parsömen parçasını çekip aldı. "Hogvvarts sampiyonu," diye seslendi, "Cedric Diggory!" Ron yüksek sesle, "Hayır!" dedi, ama onu Harry'den baska duyan olmadı; yan masadan yükselen tezahürat çok gürültülüydü. Hufflepuffların her biri ayaga fırlamıstı. Cedric, agzı kulaklarında onların yanından geçip ögretmenler masasının arkasındaki odaya yönelirken, haykırıyor ve ayaklarını yere vuruyorlardı. Hatta Cedric'e tutulan alkıs öyle uzadı ki, Dumbledo-re'un sesini duyurabilmesi epeyce vakit aldı. En son patırtı da dinerken, Dumbledore hayatından memnun bir sekilde, "Mükemmel!" dedi. "Simdi, üç 319 sampiyonumuz da belli oldu. Beauxbatons ve Durmst-rang'ın geri kalan ögrencileri de dahil olmak üzere hepinize, sampiyonunuza elinizden gelen destegi vereceginiz konusunda güvenebilecegimden eminim. Sampiyonunuzu destekleyerek gerçek bir katkı -" Ama Dumbledore birden sustu. Herkes onun dikkatini neyin dagıttıgını anlamıstı. Kadeh'teki ates yeniden kırmızıya dönmüstü. çinden kıvılcımlar fıskırıyordu. Birden havaya uzun bir alev fırladı, ucunda bir parsömen parçası daha vardı. Dumbledore neredeyse otomatikman elini uzatıp parsömeni yakaladı. leride tutup üzerinde yazılı ada baktı. Dumbledore elindeki kâgıt parçasına bakarken, uzun bir duraklama oldu. Salon'daki herkes gözünü ona dikmisti. Derken Dumbledore bogazını temizleyip adı okudu - "Harry Potter." 320 ON YEDNC BÖLÜM Dört Sampiyon Harry öylece kalakaldı. Büyük Salon'daki bütün gözlerin ona çevrilmis oldugunun farkındaydı. Afalla-mıstı. Her tarafı uyusmus gibiydi. Rüya görüyor olmalıydı. Dogru duymus olamazdı. Kimse alkıslamadı. Salon'u kızgın anların sesini andıran bir vızıldama kaplamaya baslamıstı; bazı ögrenciler, yerinde donakalmıs olan Harry'yi iyice görebilmek için ayaga kalkıyordu. Bastaki masada Profesör McGonagall da ayaga kalkmıs ve Ludo Bagman'la Profesör Karkaroff un yanından hızla geçerek derhal Profesör Dumbledore'un kulagına bir seyler fısıldamaya baslamıstı. Kulagını ona yaklastırmıs dinleyen Dumbledore'un kasları hafifçe çatıktı. Harry, Ron ve Hermione'ye döndü; ikisinin arkasında, bütün Gryffindor masasının agzı bir karıs açık onu izledigini gördü. "Adımı koymadım," dedi Harry, bos gözlerle onlara bakarak. "Koymadıgımı biliyorsunuz." Page 110 Harry Potter Ates Kadehi 321  Ron da, Hermione de ona aynı derecede bos gözlerle baktılar. Bastaki masada Profesör Dumbledore dogrulmus, basını sallayarak Profesör McGonagall'ı onaylıyordu. "Harry Potter!" diye seslendi bir kez daha. "Harry! Buraya, lütfen!" "Git hadi," diye fısıldadı Hermione, Harry'yi hafifçe iterek. Harry ayaga kalktı, cüppesinin etegine bastı ve fifçe tökezledi. Gryffindor ve Hufflepuff masalarını arasındaki bosluktan yürümeye basladı. Yürüyüs bit-1 mek bilmiyordu; bastaki masa bir gıdım bile yakınlasıyor gibi degildi ve Harry ona bakan yüzlerce gözü, her biri birer projektörmüs gibi, üzerinde hissedebiliyordu. Ugultu gittikçe arttı. Ona bir saat gibi gelen bir sürenin sonunda Dumbledore'un yanına vardı. Bütün ögretmenlerin kendisine baktıgını hissedebiliyordu. "Evet... içeri geç, Harry," dedi Dumbledore. Gülüm-semiyordu. JHarry ögretmenler masasının kıyısından kıyısından yürümeye basladı. Hagrid masanın en sonunda oturuyordu. Harry'ye her zamanki gibi göz kırpmadı/ el sallamadı, selam vermedi. Tamamen afallamıs görünüyordu, Harry yanından geçerken herkes gibi o da bakmakla yetindi. Harry, Büyük Salon'dan çıkınca, cadıların ve büyücülerin resimleriyle bezeli daha küçük bir odada buldu kendini. Odanın öbür ucundaki söminede alev alev yanan bir ates vardı. çeri girdiginde portrelerdeki yüzler dönüp ona 322 baktılar. Burusuk yüzlü bir cadının, resminin çerçevesinden dısan fırlayıp, bitisigindeki ayı balıgı bıyıklı büyücünün resmine girdigini gördü. Yaslı cadı büyücünün kulagına bir seyler fısıldamaya koyuldu. Viktor Krum, Cedric Diggory ve Fleur Delacour atesin çevresinde toplanmıslardı. Alevlerin önündeki siluetleri tuhaf bir sekilde etkileyici görünüyordu. Kambur ve düsünceli duran Krum sömineye yaslanmıstı, diger ikisinden biraz ötedeydi. Cedric ellerini arkasında kavusturmus, atese bakıyordu. Harry içeri girince Fleur Dleacour dönüp baktı ve uzun, gümüs rengi saçlannı arkaya attı. "Ne var?" dedi. "Zalona dönmemiz mi istiyo'lar?" Harry'nin bir haber getirmeye geldigini sanmıstı. Harry ise az önce olanları nasıl açıklayacagını bilemiyordu. Orada öylece durup üç sampiyona baktı. Birden hepsinin ne kadar uzun boylu oldugunun farkına vardı. Arkasından telaslı ayak sesleri geldi ve Ludo Bag-man içeri girdi. Harry'yi kolundan tutup öne çekti. "Olaganüstü!" diye mırıldandı, Harry'nin kolunu sıkarak. "Kesinlikle olaganüstü! Baylar... bayan,' diye ekledi, sömineye yaklasıp diger üçüne hitap ederek. "nanılmaz gibi görünebilir ama - dördüncü Üçbüyücü sampiyonunu takdim ederim!" ) Viktor Krum dogruldu. Somurtkan yüzü, Harry'yi süzerken iyice karardı. Cedric hayrete düsmüs görünüyordu. Bagman'ın söylediklerini yanlıs anladıgından eminmisçesine bir Bagman'a, bir Harry'ye bakıyordu. 323 Fleur Delacour ise saçını arkaya atıp gülümseyerek, "Aman ne komik saka, Miister Bapnan," dedi. "Saka mı?" diye tekrarladı Bdgman saskın saskın. "Yo, yo, saka degil! Az önce Ates Kadehi'nden Harry'nin adı çıktı!" Krum'un kahn kaslan birbirine yaklastı. Cedric'in yüzüne hâlâ kibar bir hayret hâkimdi. Fleur kaslarını çattı. "Ama belli ki yanlıjhk olmus," dedi Bagman'a, küçümser bir edayla. "Ya'ısmaya katılamaz o. Çok küüçük." "Seyy... evet, hayret verici," dedi Bagman, tıraslı çenesini sıvazlayıp Harr/ye gülümseyerek. "Ama biliyorsunuz, yas sının ilk kez bu yü kondu, ekstra bir güvenlik önlemi olarak. Adı da Kadeh'ten çıktıgına göre... artık su noktada bunun kaçısı yok sanıyorum... kurallar öyle, mecbur... Harry'nin elinden geleni yapması gereke-" Arkalarındaki kapı yine açıldı ve kalabalık bir grup içeri girdi: Önde Profesör Dumbledore, hemen Page 111 Harry Potter Ates Kadehi arkasında da Mr Crouch, Profesör Karkaroff, Madam Maxime, Profesör McGonagall ve Profesör Snape. Profesör McGonagall kapıyı kapatmadan önce, Harry'nin kulagına duvarın öte yanından yüzlerce ögrencinin ugultumu geldi. "Madam Maxime!" dedi Fleur hemen, Müdür'ünün yanına giderek. "Bu küüçük çocuk da ya'ısmaya katü-cakdiyo'lar!" Hany her yanını uyusturan inanamamazlık duygusunun altmdd bir yerlerde bir kızgınlık dalgası hissetti. Kf'cük yccuk, ha! 324 Madam Maxime dimdik duruyordu, boyu bütün hasmetiyle gözler önündeydi. Heybetli basının tepesi, mumlarla donanmıs avizeye sürtünüyordu. Siyah satenle kaplı kocaman gögsü sisti. "Bu ne anlama geliyor, Dambli-dor"? diye sordu buyurgan bir edayla. "Bunu ben de ögrenmek istiyorum, Dumbledore," dedi Profesör Karkaroff. Yüzünde zoraki bir gülümseme vardı, mavi gözleriyse buz parçalan gibiydi, "iki tane Hogwarts sampiyonu, ha? Ev sahibi okulun iki sampiyon sokmasına izin verildigini hiç duymamıstım -kuralları yeterince dikkatli okumadım mı acaba?" Kısa ve pis bir kahkaha attı. "Cesi impossible," dedi Madam Maxime. Çok sayıda muhtesem opal tasıyla süsledigi kocaman elini Fleur'ün omzuna koymustu. " 'Ogwarts'ın iki jampiyonu olamaz. Fena hakzızhk bu." "Senin su Yas Çizgisi'nin küçük adayların katılmasını önleyecegini sanıyorduk, Dumbledore," dedi Karkaroff. Zoraki gülümsemesi hâlâ silinmemisti, ama bakısları her zamankinden de soguktu. "Yoksa tabii ki biz de kendi okullarımızdan daha genis bir aday kadrosu seçip getirirdik." "Bu, Potter'ın suçu, baska kimsenin degil, Karkaroff," dedi Snape yumusak bir sesle. Siyah gözleri kinle alev alevdi. "Potter'ın kuralları yıkma konusundaki kararlılıgı yüzünden Dumbledore'u suçlama. Buraya adım attıgı günden beri çizgiyi asıp duruyor -" "Tesekkür ederim, Severus," dedi Dumbledore kah 325 bir sesle. Snape sustu, ama siyah ve yaglı saçlarının arasından gözleri hâlâ hain hain parlıyordu. Profesör Dumbledore simdi Harry'ye bakıyordu. Harry de gözlerini ona çevirmis, yanm ay biçimindeki gözlügün arkasından bakan o gözlerdeki ifadeyi anlamaya çalısıyordu. "Adını Ates Kadehi'ne koydun mu, Harry?" diye sordu Dumbledore sükûnetle. "Hayır," dedi Harry. Herkesin onu dikkatle izlediginin fena halde farkındaydı. Gölgelerin içindeki Snape'ten ona inanmadıgını gösteren sabırsız bir öfültü yükseldi. "Yası büyük bir ögrenciden senin adını Ates Kadehi'ne koymasını istedin mi?" dedi Profesör Dumbledore, Snape'e aldırmayarak. "Hayır," dedi Harry atesli bir sekilde. "Ay, tabiyki yalan söylüyo'!" diye bagırdı Madam Maxime. Snape simdi dudagını bükmüs, basını iki yana sallıyordu. "Yas Çizgisi'ni geçmis olamaz," dedi Profesör McGo-nagall sertçe. "Sanırım hepimiz bunda hemfikiriz -" "Dambli-dor çisgide yanlıs yaptı demek," dedi Madam Maxime, omuz silkerek. 'Tabii ki bu mümkün," dedi Dumbledore kibarca. "Dumbledore, yanlıs yapmadıgını sen de bal gibi biliyorsun!" dedi Profesör McGonagall sinirli bir halde. "Aman, ne saçmalık! Harry çizgiyi kendi geçmis olamaz, Profesör Dumbledore da onun bu is için büyük bir ögrenciyi ayarlamadıgına inandıgına göre, sanırım herkes bu durumu kabul etmeli!" 326 Profesör McGonagall, Profesör Snape'e çok kızgın bir bakıs attı. "Mr Crouch... Mr Bagman," dedi Karkaroff. Sesi yine riyakâr bir tona bürünmüstü. "Siz bizim - ee - tarafsız hakemlerimizsiniz. Bunun kurallara hiç de uygun olmadıgını onaylayacaksınız herhalde." Bagman yuvarlak, çocuksu yüzünü mendiliyle silip, sömine atesinin aydınlattıgı çemberin dısında, yüzü yarı gölgede duran Mr Crouch'a baktı. Mr Crouch'un biraz ürpertici bir hali vardı. Bu yan karanlık ona çok daha yaslı, neredeyse kurukafa benzeri bir görünüm veriyordu. Ama konustugunda, sesi her zamanki sert sesiydi. "Kurallara uymalıyız ve kurallar açık bir sekilde Page 112 Harry Potter Ates Kadehi isimleri Ates Kadehi'nden çıkan kisilerin Turnu-va'da yansmakla yükümlü oldugunu söylüyor." "Eh, Barty kural kitabını harfi harfine bilir," dedi Bagman. Sanki mesele sonuçlanmıs gibi gülümseyerek arkasındaki Karkaroff la Madam Maxime'e döndü. "Ben diger ögrencilerimin isimlerinin bir kez daha konulması konusunda ısrar ediyorum," dedi Karkaroff. Riyakâr ses tonunu ve gülümsemesini bir kenara bırakmıstı artık. "Ates Kadehi'ni yeniden yerine koyacaksınız ve her okuldan iki sampiyon seçilene dek yeni adlar/ eklemeye devam edecegiz. Bu, adil bir çözüm olur, Dumbledore." "Ama Karkaroff, bu is böyle yürümüyor," dedi Bagman. "Ates Kadehi söndü - bir dahaki Turnuva'ya kadar da tekrar yanmaz -" "- ki Durmstrang kesinlikle o Turnuva'ya katılma- 327 yacak!" diye patladı Karkaroff. "Bütün toplantılarımızdan, görüsmelerimizden ve tavizlerimizden sonra böyle bir seyin olmasını pek beklemiyordum! Simdi gitsek mi diye düsünüyorum ister istemez!" "Bos tehdit, Karkaroff," diye hırladı bir ses yakındaki kapıdan. "Artık sampiyonunu bırakamazsın. O yarısmak zorunda. Hepsi yarısmak zorunda. Baglayıcı sihirli anlasma, tıpkı Dumbledore'un dedigi gibi. Nasıl, çok uygun, ha?" Moody odaya girmisti. Atese dogru topallayarak yürüdü, her sag adımında bir takırtı duyuluyordu. "Uygun mu?" dedi Karkaroff. "Korkarım ki seni anlamıyorum, Moody." Harry, Karkaroff un, hor gören bir tavır takınarak, Moody'nin söyledikleri önemsenmeye degmezmis numarası yapmaya çalıstıgını anlamıstı. Ama Karkaroff un elleri onu ele veriyordu; onlan sıkı sıkı kapamıs, yumruk yapmıstı. "Anlamıyor musun?" dedi Moody sakin sakin. "Çok basit, Karkaroff. Birisi Harry'nin adını Kadeh'e koydu, çünkü adı Kadeh'ten bir kez çıktı mı yansmak zorunda kalacagını biliyordu." "Belli ki 'Ogwarts'a elmadan iki ısı'ık vermeyi isteyen bi'isi!" dedi Madam Maxime. 'Tamamen aynı fikirdeyim, Madam Maxime," dedi Karkaroff, egilip onu selamlayarak. "Hem Sihir Bakan-lıgı'na, hem de Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu'na sikâyette bulunacagım -" "Eger birinin sikâyet etmeye hakkı varsa, o da Pot- 328 ter'dır," diye homurdandı Moody. "Ama... enteresan... onun tek kelime ettigini bile duymuyorum..." "Niyçin sikâyet etzin ki?" diye patladı Fleur Dela-cour, ayagını yere vurarak. "Ya'ısma sansı elde etti, di-yil mi? Biz haftala'dır seçilelim ümit ediyo'uz! Okullarımız onurlandı'mak için! Bin Galleon'luk ödüyl - çogu kisinin ugrunda öleceyi bir fi'sat!" "Belki birisi Potter'ın hakikaten de bu ugurda ölecegini umuyordur," dedi Moody, çok hafif bir hırıltıyla. Bu sözlerin ardından son derece gergin bir sessizlik oldu. Çok kaygılı görünen Ludo Bagman sinirli bir sekilde ayaklarının üstünde sallanıp durarak, "Moody, ihtiyar... o nasıl söz!" dedi. "Hepimiz Profesör Moody'nin ögle yemeginden önce kendini öldürmeye yönelik altı tane kadar komplo kesfetmedikçe sabahını ziyan olmus saydıgını biliyoruz," dedi Karkaroff yüksek sesle. "Besbelli simdi ögrencilerine de suikasttan korkmayı ögretiyor. Bir Karanlık Sanatlara Karsı Savunma ögretmeni için tuhaf bir özellik bu, Dumbledore, ama eminim senin de kendine göre birtakım nedenlerin vardı." "Demek bunları hayal ediyorum, ha?" diye homurdandı Moody. "Olmayan seyler görüyorum, öyle mi? Çocugun adını o Kadeh'e koyan kisi usta bir cadı ya da büyücüydü..." "Buna dayir ne delil var kiy?" dedi Madam Maxi-me, kocaman ellerini itiraz edercesine havaya kaldırarak. 329 "Çünkü çok güçlü bir sihirli nesneyi kandırdılar!" dedi Moody. "O Kadeh'i kandırıp Turnuva'da yalnızca üç okulun yarısacagını unutturmak için ender rastlanır güçte bir Sasırtma Büyüsü gerek... Tahminimce Pot-ter'ın kategorisinde tek olmasını saglamak için, adını dördüncü bir okulun Page 113 Harry Potter Ates Kadehi altından soktular..." "Bu konuda epey kafa yormusa benziyorsun, Moody," dedi Karkaroff soguk bir ses tonuyla. "Bu, çok usta isi bir teori - ama duydugum kadarıyla geçenlerde de dogum günü hediyelerinden birinin içinde kurnazca gizlenmis bir basilisk yumurtası olduguna kafanı takmıssın. Ama kutuyu parçalara ayırdıktan sonra aslında içinde bir portatif saat oldugunu anlamıssın. Bu yüzden seni pek ciddiye almazsak anlayısla karsılarsın herhalde..." Moody gözdagı veren bir sesle, "Masum olayları kendi lehine kullananlar vardır," diye yanıtladı. "Karanlık büyücülerin düsündügü sekilde düsünmek benim isim, Karkaroff - bunu sen de hatırlarsın elbet..." "Alastor!" dedi Dumbledore, uyararak. Harry bir an için Dumbledore'un kime hitap ettigini merak etti, ama sonra "Deli-Göz"ün Moody'nin asıl adı olamayacagını fark etti. Moody sustu, yine de Karkaroff u tatmin olmus gözlerle süzüyordu hâlâ - Karkaroff un yü-züyse alev alevdi. "Bu durum nasıl ortaya çıktı, bilmiyoruz," dedi Dumbledore, odada bulunan herkese. "Ancak bana öyle geliyor ki, bunu kabul etmekten baska seçenegimiz yok. Hem Cedric, hem de Harry Turnuva'da yarısmak üzere seçildiler. Öyleyse, yarısacaklar..." 330 "Ama Dambli-dor -" "Sevgili Madam Maxime, eger baska bir fikriniz varsa, duymaktan memnun olurum." Dumbledore bekledi, ama Madam Maxime konusmadı, ters ters bakmakla yetindi. Üstelik bunu yapan bir tek o degildi. Snape çok kızgın görünüyordu; Kar-karoff sinirden mosmordu. Bagman ise çok heyecanlı görünüyordu. "Ee, devam edelim mi öyleyse?" dedi, ellerini ovusturup odadakilere gülümseyerek. "Sampiyonlarımıza talimatları vermemiz gerekiyor, degil mi? Barty, ev sahipligi yapmak ister misin?" Mr Crouch derin bir transtan çıkmıs gibi oldu. "Evet," dedi, "talimatlar. Evet... ilk görev..." Atesin ısıgına adım attı. Harry yakından bakınca onun hasta bir hali oldugunu düsündü. Gözlerinin altında karanlık gölgeler vardı, burusmus derisiyse ince, kâgıt gibiydi. Oysa Quidditch Dünya Kupası'nda böyle görünmüyordu. "lk görev cesaretinizi sınamak üzere tasarlandı," dedi Harry, Cedric, Fleur ve Krum'a. "Bu yüzden ne oldugunu size söylemeyecegiz. Bilinmeyenle yüz yüze gelindiginde gösterilen cesaret bir büyücü için önemli bir özelliktir... çok önemli bir özellik... "lk görev yirmi dört Kasım'da, diger ögrencilerin ve jürinin önünde gerçeklestirilecek. "Sampiyonların Turnuva'daki görevlerini tamamlamak için ögretmenlerinden yardım istemeleri ya da onların yardım teklifini kabul etmeleri yasak. Sampiyon- 331 lar bu ilk asamaya ellerinde sadece asalanyla girecekler. kinci görev hakkında bilgi, ilk görev bittiginde verilecek. Turnuva' nın emek ve zaman isteyen dogası nedeniyle, sampiyonlar yıl sonu sınavlarından muaf tutulacak." Mr Crouch dönüp Dumbledore'a baktı. "Sanırım bu kadar, degil mi, Albus?" "Sanırım," dedi Dumbledore. Mr Crouch'a hafif bir endiseyle bakıyordu. "Bu gece Hogwarts'ta kalmak istemedigine emin misin, Barty?" "Eminim, Dumbledore, Bakanlık'a dönmem gerekiyor," dedi Mr Crouch. "Bu ara isler çok yogun, çok güç bir dönem geçiriyoruz... sin basında genç VVeatherby'yi bıraktım... Çok hırslı... biraz fazla hırslı, aslını sorarsan..." "En azından, gitmeden önce gelip bir içki içmez misin?" dedi Dumbledore. "Haydi, Barty, ben de kalıyorum!" dedi Bagman neseyle. "Simdi her seyin merkezi Hogwarts, biliyorsun. Burası bürodan çok daha heyecan verici!" "Sanmıyorum, Ludo," dedi Crouch, eski sabırsızlıgını andırır bir sesle. "Profesör Karkaroff - Madam Maxime - yatmadan önce bir içkiye ne dersiniz?" dedi Dumbledore. Ama Madam Maxime çoktan kolunu Fleur'ün omzuna dolamıs, onunla birlikte odadan çıkıyordu. Harry ikisinin Büyük Salon'a girerken Fransızca hızlı hızlı konustuklarını duyabiliyordu. Karkaroff, Page 114 Harry Potter Ates Kadehi Krum'u eliyle çagırdı ve onlar da çıktılar, ama konusmadan. 332 "Harry, Cedric, yatmaya gitseniz iyi olur," dedi Dumbledore, ikisine de gülümseyerek. "Eminim Gryffindor ve Hufflepuff sizinle birlikte bu olayı kutlamak için sabırsızlanıyordun Onları, ortalıgın altını üstüne getirmek ve patırtı çıkarmak için böyle mükemmel bir bahaneden mahrum bırakırsanız yazık olur." Harry, Cedric'e baktı. Cedric basıyla onayladı ve odadan çıktılar. Büyük Salon simdi bombostu. Mumların alevi ufal-mıstı, balkabaklannın çentikli gülümsemeleri de bu ısıkta ürpertici ve titrek bir hal almıstı. "Ee," dedi Cedric, hafifçe gülümseyerek. "Yine birbirimize karsı oynuyoruz!" "Sanırım," dedi Harry. Aklına gerçekten de söyleyecek baska bir sey gelmemisti. Kafasının içine tam bir karmasa hâkimdi, sanki beyni yagmalanmıs gibiydi. "Ee... söyle bakalım..." dedi Cedric, Giris Salonu'na ulastıklarında. Salon simdi Ates Kadehi'njn yoklugunda sadece mesalelerle aydınlatılıyordu. "Nasıl koydun adını?" "Koymadım," dedi Harry, ona dik dik bakarak. "Adımı koymadım. Dogruyu söylüyordum." "Haa... peki," dedi Cedric. Harry, Cedric'in ona inanmadıgını anlamıstı. "Eh... görüsmek üzere, öyleyse." Cedric mermer merdivenden yukarı çıkmak yerine sag taraftaki bir kapıya yöneldi. Harry onun kapının arkasındaki tas basamaklan inmesini dinledi, sonra da agır agır mermer basamaklan çıkmaya basladı. 333 l! Ron'la Hermione dısında kimse ona inanacak mıydı, yoksa Turnuva'ya kendisinin katıldıgım mı düsüneceklerdi? Ama ondan üç yıl daha uzun süre büyü egitimi almıs rakiplerle karsı karsıyayken - dahası, yalnızca tehlikeli görünmekle kalmayıp, bir de yüzlerce insanın önünde gerçeklestirilecek görevlerle karsı karsıyayken - nasıl böyle düsünürlerdi ki? Evet, daha önce bunu düsünmüstü... hayalini kurmustu... ama aslında bir sakaydı o sırada, bos bir hayal gibiydi... gerçekten, cidden katılmayı düsünmemisti hiç... Ama bir baskası düsünmüstü... bir baskası onun Turnuva'ya girmesini istemis ve bunu garantiye almıstı. Neden? Ona bir kıyak yapmak için mi? Nedense, öyle oldugunu sanmıyordu hiç... Onun kendini aptal durumuna düsürmesini saglamak için mi? Eh, o zaman dilekleri gerçeklesecek gibi görünüyordu... Ama onu öldürtmek? Yoksa Moody her zamanki gibi paranoyakça mı davranıyordu? Biri Kadeh'e Harry'nin adını oyun olsun, saka olsun diye koymus olamaz mıydı? Gerçekten de biri onun ölmesini istiyor muydu? Hany kafasında bunun cevabını hemen verdi. Evet, biri onun ölmesini istiyordu, bir yasından beri biri onun ölmesini istemisti hep... Lord Voldemort. Ama Lord Voldemort nasıl olup da Harry'nin adını Ates Kadehi'ne koydurtmayı basarmıstı? Voldemorfun uzaklarda, ırak bir ülkede, tek basına saklanıyor olması gerekiyordu... cılız, güçsüz... Ancak yara izinin acısına uyanmadan hemen önce 334 gördügü rüyada Voldemort yalnız degildi... Kılkuy-ruk'la konusuyordu... Harry'nin ölümünü planlıyor- Harry kendini birden Sisman Hanım'm karsısında bulunca çok sasırdı. Ayaklarının onu nereye götürdügünü pek fark etmemisti. Baska bir sürpriz de Sisman Hanım'in çerçevenin içinde yalnız olmamasıydı. Harry alt katta sampiyonlara katıldıgında komsusunun tablosuna atlayan yaslı cadı, simdi Sisman Hanım'in yanında sisine sisine oturuyordu. Buraya Harry'den önce ulasmak için yedi kat merdivenin kenarındaki bütün resimlerden son sürat geçmis olmalıydı. Hem o, hem de Sisman Hanım, Harry'ye çok büyük bir ilgiyle bakıyorlardı. "Aman, aman, aman," dedi Sisman Hanım. "Viplet az önce bana her seyi anlattı. Kim seçilmis okul sampiyonu, efendim?" Page 115 Harry Potter Ates Kadehi "Zırva," dedi Harry donuk bir sesle. "Hiç de degil!" dedi soluk yüzlü cadı, kızarak. - "Yo, yo, Vi, parola bu," dedi Sisman Hanım, yatıstı-1 ncı bir sesle. Menteselerinden öne dogru savrulup Hany'yi ortak salona aldı. Portre açıldıgında Harry'nin kulaklarında öyle bir gürültü patladı ki, az daha sırtüstü devriliyordu. Daha neler olup bittigini anlamadan bir düzine el onu ortak salona çekmisti bile. Gryffindor binasındaki herkes karsısındaydı simdi, hepsi çıglıklar atıyor, alkıslıyor, ıslık çalıyordu. "Turnuva'ya girdigini söylemeliydin bize!" diye 335 bögürdü Fred; yan kızmıs, yan etkilenmis görünüyordu. "Sakallanmadan nasıl becerdin bunu? Müthis!" diye kükredi George. "Becermedim," dedi Harry. "Nasıl oldu bilmi-" Ama simdi Angelina üstüne çullanmıstı. "Neyse, madem ben olamıyorum, en azından bir Gryffindor -" Yine Gryffindor Kovalayıcı'larmdan olan Katie Bell, "Diggory'den geçen seferki Quidditch maçının öcünü alabileceksin, Harry!" dedi çıglık çıglıga. "Yemek var, Harry, gel ye biraz -" "Aç degilim, sölende yeterince yedim -" Ama kimse aç olmadıgını duymak istemiyordu; kimse adını Kadeh'e koymadıgını duymak istemiyordu; tek bir kisi bile Harr/nin pek de kutlama havasında olmadıgının farkına varmamıstı... Lee Jordan bir yerden bir Gryffindor flaması bulup çıkarmıs, ısrarla onu Harr/nin üstüne bir pelerin gibi sarmıstı. Harry kaçamıyordu; ne zaman yatakhaneye gitmek için merdivene dogru hamle etse, çevresindeki kalabalık saflarını sıklasnnyor, ona zorla bir tane daha Kaymakbirası içiriyor, avuçlarına gevrek ve fıstık hkısnnyordu... Herkes bunu nasıl basardıgını, Dumbledore'un Yas Çizgisi'ni nasıl atlatıp Kadeh'e adını nasıl koydugunu ögrenmek istiyordu... "Yapmadım," dedi defalarca, "nasıl oldu, bilmiyorum." Ama insanlar onun bu sözlerini hiç dikkate almadıgına göre, cevap vermese de bir sey degismeyecekti herhalde. 336 "Yoruldum!" diye bagırdı en sonunda. Neredeyse yarım saat geçmisti. "Hayır, cidden, George - yatmaya gidiyorum -" Ron'la Hermione'yi bulmayı, biraz sagduyuya kavusmayı her seyden çok istiyordu, ama görünüse bakılırsa ikisi de ortak salonda degildi. Harry uyuması gerektigi konusunda ısrar edip, merdivenin basında önünü kesmeye çalısan küçük Creevey kardesleri neredeyse ezdikten sonra, silkinip herkesten kurtulmayı basararak elinden geldigince hızlı bir sekilde yatakhaneye çıkh. Bos yatakhanede Ron'u buldugunda çok rahatladı. Ron hâlâ giyinik halde yatagına uzanmıstı. Harry arkasından kapıyı çarparak kapatınca, basını çevirip baktı. "Neredeydin?" dedi Harry. "Ha, merhaba," dedi Ron. Sırıtıyordu, ama bu çok tuhaf, zoraki bir sırıtmaydı. Harry birden hâlâ Lee'nin üstüne sardıgı kırmızı Gryffindor flamasıyla dolasmakta oldugunu fark etti. Hemen üstünden çıkarmak istedi onu, ama çok sıkı dügümlenmisti. Ron hiç kıpırdamadan yatagında yatıp Harr/nin flamayla bogusmasını izledi. "Ee," dedi, nihayet Harry flamayı çıkarıp bir köseye fırlattıktan sonra. 'Tebrikler." "Nasıl yani, tebrikler?" dedi Harry, Ron'a dikkatle bakarak. Ron'un gülümsemesinde kesinlikle bir tuhaflık vardı: Daha çok, birinin acıyla dislerini sıkmasına benziyordu. "Eh... baska kimse Yas Çizgisi'ni geçemedi," dedi - 337 Ron. "Fred'le George bile. Ne kullandın - Görünmezlik Pelerini'ni mi?" "Görünmezlik Pelerini o çizgiden geçmemi saglamazdı ki," dedi Harry yavasça. "Haa, dogru," dedi Ron. "Pelerin olsa bana söylerdin diye düsündüm... çünkü ikimizi de örterdi, degil mi? Ama sen baska bir yol buldun, degil mi?" "Dinle," dedi Harry, "ben o Kadeh'e adımı koymadım. Bunu bir baskası yapmıs olmalı." Ron kaslarını kaldırdı. "Bunu niçin yapsınlar ki?" "Bilmem," dedi Harry. "Beni öldürmek için" demenin fazlaca melodramatik kaçacagını düsündü. Page 116 Harry Potter Ates Kadehi Ron'un kasları öylesine yukarı kalkmıstı ki, saçlarının içinde kaybolma tehlikesiyle karsı karsıyaydılar. "Merak etme, biliyorsun ki bana söyleyebilirsin," dedi. "Digerlerinin bilmesini istemiyorsan tamam, ama niye zahmet edip yalan söyledin, basın belaya girmedi ki sonuçta. Sisman Hanım'ın arkadası, su Violet, . Dumbledore'un senin katılmana izin verdigini bize çoktan söylemisti. Bin Galleon'luk ödül, ha? Üstelik yıl sonu sınavlarına da girmen gerekmiyor..." "O Kadeh'e ismimi koymadım!" dedi Harry, kızmaya baslayarak. "Peki, tamam," dedi Ron, aynı Cedric'inki gibi süpheci bir ses tonuyla. "Bu sabah demistin de, dün gece yapardım, kimse de görmezdi diye... Aptal degilim ben." "Bayagı iyi taklit yapıyorsun o zaman," diye patladı Harry. 338 "Öyle mi?" dedi Ron. Artık yüzünde zoraki bir sırıtma izi bile yoktu. "Sen en iyisi yat, Harry. Herhalde yarın saban erkenden fotograf çekimine falan gitmen gerekiyordur." Dört direkli yatagının çevresindeki perdeleri örttü. Harry ise, gözleri koyu kırmızı kadife perdelerde, kapıda öylece kalakaldı. Kendisine inanacagından emin oldugu insanlardan biri az önce o perdelerin arkasında kaybolmustu. 339 ON SEKZNC BÖLÜM Asalar Tartılıyor Harry pazar sabahı uyandıgında, kendini niye bu kadar berbat, niye bu kadar endiseli hissettigini hatırlaması biraz vakit aldı. Sonra aniden, önceki gecenin anılan adeta üzerine üsüstü. Harry dogrulup dört direkli yatagının perdelerini araladı. Niyeti Ron'la konusmak, Ron'u ona inanmaya zorlamaktı - ama Ron'un yatagı bostu; belli ki kahvaltıya inmisti. Harry giyindi ve dönen merdivenden ortak salona indi"Jçeri girer girmez, kahvaltıyı çoktan bitirmis olan ögrencilerden yine bir alkıs yükseldi. Büyük Salon'a inip de, ona kahraman muamelesi edecek olan diger Gryffindor'larla karsılasma fikri Harr/nin pek hosuna gitmiyordu. Ama ya onu tercih edecek, ya da burada kalıp, kendilerine katılması için çılgınca el kol hareketleri yapan Creevey kardeslere yakalanacaktı. Kararlı adımlarla portreye dogru yürüdü, itip açtı ve dısarı çıktı. Karsısında Hermione duruyordu. "Merhaba," dedi Hermione, elinde peçeteye sanlı 340 birkaç tostla. "Bunu sana getirdim... Biraz yürümek ister misin?" "yi fikir," dedi Harry, minnetle. Asagı indiler ve Büyük Salon'a hiç göz atmadan çabucak Giris Salonu'ndan geçtiler. Az sonra çimlerin üstünden göle dogru yürüyorlardı. Durmstrang gemisi göle demir atmıs, suyun yüzeyinde kara yansımalar olusturuyordu. Soguk bir sabahtı, tostlarını yiyerek yürümeye devam ederlerken, Harry önceki gece Gryffin-dor masasından ayrıldıktan sonra olanları en küçük ayrıntısına kadar Hermione'ye anlattı. Hermione hikâyesini sorgusuz sualsiz kabul edince çok rahatladı. "Eh, kendin katılmadıgını biliyordum tabii," dedi kız, Harry odadaki sahneyi anlatmayı bitirdiginde. "Dumbledore adını okudugunda yüzündeki ifadeyi bir görebilseydin! Asıl mesele, senin adını kim koydu? Çünkü Moody haklı, Harry... Bunu bir ögrencinin yapmıs olabilecegini sanmıyorum... Kadeh'i hayatta kandıramazlardı, ayrıca Dumbledore'un koydugu engeli de -" "Ron'u gördün mü?" diye lafını kesti Harry. Hermione tereddüt etti. "Seyy... evet... kahvaltıdaydı." "Hâlâ kendim katıldıgımı mı düsünüyor?" "Seyy... hayır, sanmıyorum... aslında hayır," dedi Hermione, ne söyleyecegini bilemeyerek. "Aslında hayır da ne demek?" "Aman, Harry, çok belli degil mi?" dedi Hermione sabırsızca. "Kıskanıyor!" 341 "Kıskanıyor mu?" dedi Harry inanamayarak. "Neyi kıskaruyormus? Kendini bütün okulun önünde maskara etmek mi istiyormus?" Page 117 Harry Potter Ates Kadehi "Bak," dedi Hermione sabırla, "ilgiyi toplayan hep sensin, bunu biliyorsun." Harry'nin hiddetle agzını açtıgını görünce, "Biliyorum, bu senin suçun degil," diye ekledi. "Biliyorum, sen istiyorsun diye olmuyor bunlar... ama - seyy - biliyorsun, Ron'un evde de bir sürü kardesiyle rekabet etmesi gerekiyor. Sen onun en iyi arkadasısın ve çok ünlüsün - insanlar seni gördügünde o hep bir kenara itiliyor, o da buna katlanıyor ve hiç lafını etmiyor, ama sanırım artık bu bardagı tasıran son damla oldu..." "Harika," dedi Harry sert sert. "Gerçekten harika. Ona söyle, istedigi zaman yer degistirebiliriz. Söyle, ben buna çok memnun olurum... Nereye gitsem, insanlar agızlan bir kans açık ahuma bakıyorlar..." "Ben Ron'a hiçbir sey söylemiyorum," diye kestirip attı Hermione. "Kendin söyle. Bu sorunu çözmenin tek yolu bu." "O büyüsün diye pesinden kosacak degilim!" dedi Harry. O kadar yüksek sesle konusmustu ki, yakındaki bir agaçta duran baykuslar ürküp havalandı. "Belki boynum kırılınca halimden hiç de memnun olmadıgıma inanır, ya da belki bir tarafım -" "Komik degil," dedi Hermione usulca. "Hiç komik degil." Son derece kaygılı görünüyordu. "Harry, düsünüyordum da - ne yapmamız lazım, biliyor musun? Derhal, satoya döner dönmez?" 342 "Evet, Ron'a bir tekme -" "Sirius'a yazmamız lazım. Olanları ona anlatman gerekiyor. Onu Hogwarts'ta olan biten her seyden haberdar etmeni istemisti... Böyle bir seyin olmasını bekliyordu sanki. Yanımda parsömenle tüy kalem getirdim -" "Yapma," dedi Harry. Biri kulak misafiri olmus mudur diye çevresine bakındı, ama okul arazisi bombostu. "Sırf yara izim acıyor diye ülkeye geri döndü. Birinin beni Üçbüyücü Turnuvası'na soktugunu söylersem herhalde tozu dumana katarak gelir satoya -" "Ona söylemeni isterdi," diye ısrar etti Hermione. "Nasılsa bir sekilde ögrenecektir -" "Nasıl?" "Harry, bu konu hasıraltı edilmeyecek," dedi Hermione, çok ciddi bir edayla. 'Turnuva ünlü, sen de ünlüsün. Gelecek Postası''nda senin Turnuva'y a katılacagınla ilgili bir sey çıkmazsa çok sasırırım... Biliyorsun, zaten simdiden Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'le ilgili kitapların yarısında adın geçiyor... Üstelik Sirius bu haberi senden duymayı tercih ederdi, eminim buna." 'Tamam, tamam, ona yazacagım," dedi Harry, tostundan arta kalan parçayı göle atarak. Orada öylece durup ekmek parçasının suyun üzerinde yüzmesini seyrederlerken, sudan büyük bir dokunaç uzandı ve onu yüzeyin altına çekti. Sonra ikisi geri dönüp satoya gittiler. "Kimin baykusunu kullanacagım?" dedi Harry, merdiveni çıkarlarken. "Bir daha Hedwig'i kullanma demisti." "Ron'a sorsana bakalım, onunkini ödünç -" 343 "Ron'dan hiçbir sey istemem," diye noktayı koydu Harry. "Eh, okul baykuslarından birini al o zaman, onları herkes kullanabiliyor," dedi Hermione. Baykushane'ye çıktılar. Hermione, Harr/ye bir parsömen parçası, bir tüy kalem ve bir sise mürekkep verdi. Sonra da sıra sıra tüneklerin arasında dolasıp çesit çesit baykuslara baktı, bu arada Harry de bir duvarın dibine oturup mektubunu yazdı. Sevgili Sirius, Hogıvarts'ta olan biten her seyden seni haberdar etmemi söylemistin, iste ben de ediyorum - duydun mu bilmiyorum, ama bu yıl Üçbüyücü Turnuvası düzenleniyor ve cumartesi gecesi ben dördüncü sampiyon olarak seçildim. Adımı Ates Kadehi'ne kim koydu bilmiyorum, çünkü ben koymadım, öteki Hogıvarts sampiyonu, Huff-lepuff'tan Cedric Diggory. O anda durup düsündü. Önceki geceden beri bögrüne yerlesen o devasa kaygı konusunda bir seyler söylemek istiyordu, ama bu hissi sözcüklere nasıl dökecegini bilmiyordu. Bu yüzden tüy kalemini mürekkep sisesine bir kez daha banrıp söyle yazdı: Umanm iyisindir, Sahgaga da - Harry. "Bitti," dedi Hermione'ye. Ayaga kalkıp cüppesinin üstündeki samanları temizledi. Bunun üzerine Page 118 Harry Potter Ates Kadehi 344 Hedwig uçarak gelip omzuna kondu ve bacagını uzattı. "Seni kullanamam," dedi Harry. Okul baykuslarına göz gezdirdi. "Bunlardan birini kullanmak zorundayım..." Hedvvig kulak tırmalayıcı bir sesle öttü. Sonra öyle ani yükseldi ki, pençeleri Harry'nin omzunu kesti. Harry mektubunu iri bir hüthüt kusunun bacagına baglarken, Hedwig sırtı ona dönük oturdu. Hüthüt kusu uçup gittikten sonra, Harry uzanıp Hedwig'i oksamak istedi, ama o hiddetle gagasını saklattı ve çatı kirislerine dogru yükselip gitti. "Önce Ron, sonra da sen," dedi Harry kızgın kızgın. "Bu benim suçum degil." * Harry insanlar onun sampiyon oldugu fikrine alısınca isler biraz düzelir sanmıstı belki, ama ertesi gün ne kadar yanıldıgı ortaya çıktı. Artık derslere döndügü için, okulun geri kalanını görmezden gelemiyordu - ve belli ki okulun geri kalanı da, tıpkı Gryffindor'lar gibi, Harry'nin Kadeh'e adını kendisinin koyduguna inanıyordu. Ancak Gryffindor'lann aksine, onlar bunu pek hos karsılamısa benzemiyorlardı. Genellikle Gryffindor'larla araları çok iyi olan Huff-lepufflar, simdi hepsine karsı çok soguk davranıyorlardı. Bu durumun açıkça ortaya çıkması için bir Bitki-bilim dersi yetti. Belli ki Hufflepuff lar, Harry'nin, sampiyonlarının zaferine gölge düsürdügünü düsünüyorlardı. Hufflepuff binasının tarihinde zaten çok az zafer 345 vardı. Bu az sayıdaki zaferlerden birini onlara yine Cedric'in, Gryffindor'u Quidditch'te yenerek kazandırmıs olması, kırgınlıklarını daha da artırıyordu. Normalde Harry'nin çok iyi geçindigi Ernie Macmillan ve Jus-tin Finch-Fletchley, Sıçrayan Sogan'lann saksılannı degistirirken aynı tepsiyi kullanmalarına ragmen, onunla konusmadılar - ama Sıçrayan Soganlardan biri Harry'nin elinden fırlayıp yüzüne çarpınca sevimsiz sevimsiz gülmeyi ihmal etmediler. Ron da Harry'yle konusmuyordu. Hermione ikisinin ortasında oturuyor, kendini zorlayarak bir sohbet ortamı yaratmaya çalısıyordu. Her ne kadar ikisi de normal cevaplar verseler de, göz göze gelmekten kaçınıyorlardı. Harry, Profesör Sprout'un bile ona mesafeli davrandıgını düsünüyordu - ama o da zaten Hufflepuff Bina Sorumlusu'ydu. Normal kosullar altında Harry, Hagrid'le görüsmeyi iple çekerdi. Ne var ki, Sihirli Yaratıkların Bakımı dersi demek, Slytherin'lerle bir arada olmak demekti -sampiyon seçildiginden beri onlarla ilk kez yüz yüze gelecekti. Tahmin edilebilecegi üzere, Malfoy, Hagrid'in kulübesine vardıgında yine pis pis sırıtıyordu. Harry'nin isitme menziline girer girmez, "Aa, çocuklar, bakın, sampiyon," dedi Crabbe ve Goyle'a. "imza albümleriniz yanınızda mı? imzasını hemen alsanız iyi olur, çünkü pek uzun süre bizimle kalacagını sanmıyorum... tarihteki Üçbüyücü sampiyonlarının yarısı ölmüstür... sence sen ne kadar dayanacaksın, Potter? ddiaya vanm, ilk görevin onuncu dakikasını çıkaramazsın." 346 Crabbe ve Goyle dalkavukça güldüler. Ama Malfoy daha ileri gidemedi, çünkü Hagrid kucagında sandıklardan olusan bir kuleyle kulübesinin kösesini dönmüstü. Sandıkların her birinin içinde çok iri bir Patlar-Uçlu Keleker vardı. Hagrid dehsete düsmüs olan sınıfa, Ke-leker'lerin birbirlerini öldürme nedeninin fazladan enerji birikmesi oldugunu, çözümün de her ögrencinin bir Keleker'e tasma takıp kısa bir yürüyüse çıkarmasında yattıgını açıkladı. Bu planın tek iyi yanı, Malfoy'un dikkatini tamamen baska yöne çekmesiydi. Kutulardan birinin içine bakarak, "Bu seyi yürüyüse çıkarmak ha?" dedi tiksinti dolu bir sesle. "Peki ya tasmayı nereye geçirecegiz? gneye mi, patlar ucuna mı, yoksa vantuzuna mı?" "Ortaya bir yere," dedi Hagrid, nasıl yapılacagını göstererek. "Seyy - evet, belki ejderha derisi eldivenlerinizi taksanız iyi olur, hani iyicene güvenli olsun diye. Harry - gel de su iri olanı baglamada bana yardım et..." Ancak Hagrid'in asıl niyeti, Harry'yle sınıftaki diger ögrencilerden uzak bir yerde konusmaktı. Herkes kendi Keleker'iyle uzaklasana dek bekledi, sonra da Harry'ye dönüp çok ciddi bir sesle, "Ee - katılıyorsun, Harry," dedi. "Turnuva'ya yani. Okul sampiyonu." Page 119 Harry Potter Ates Kadehi "Sampiyonlarından biri," diye düzeltti Harry. Hagrid'in çalı gibi kaslarının altındaki böcek karası gözleri çok kaygılı görünüyordu. "Adını Kadeh'e kim koydu, hiçbir fikrin yok mu, Harry?" "Benim koymadıgıma inanıyor musun yani?" dedi 347 ?T Harry. Hagrid'in sözlerinin içinde yarattıgı minnettarlık hissinin yüzüne vurmasını zar zor engelledi. 'Tabii inanıyorum," diye homurdandı Hagrid. "Yapmadım diyorsun, ben de sana inanıyorum -Dumbledore falan da inanıyor." "Keske kimin yaptıgını bilseydim," dedi Harry aa aa. kisi öylece durup çimenlige baktılar; ögrenciler simdi iyice dagılmıstı, hepsi de çok zor durumdaydı. Boylan bir metreye erismis olan Keleker'ler çok güçlüydü. Artık kabuksuz ve renksiz degillerdi, üstlerinde kalın, grimsi, parlak bir zırh çıkmıstı. Dev akreplerle, çekip uzatılmıs yengeçlerin karısımına benziyorlardı -ama görünürde hâlâ kafaları ya da gözleri yoktu. Çok kuvvetlenmislerdi, onlan kontrol alfanda tutmak çok zordu. "Görünüse bakılırsa bayagı egleniyorlar, ne dersin?" dedi Hagrid mutlu mutlu. Harry onun Kele-ker'lerden bahsettigine karar verdi, çünkü sınıf arkadaslarının, eglenmedigi kesindi; arada bir endise verici bir bam sesi çıkıyor, Keleker'lerden birinin ucu patlıyor ve Keleker birkaç metre öteye fırlıyordu. Onun arkasından birkaç kisi karnının üstünde sürükleniyor, çaresizce yeniden ayaga kalkmaya çabalıyordu. "Off, bilemiyorum, Harry," diye iç geçirdi Hagrid birden. Harry'ye bakan yüzünde kaygılı bir ifade vardı. "Okul sampiyonu... her sey de senin basına geliyor gibi, degü mi?" Harry yanıt vermedi. Evet, her sey onun basına geliyor gibiydi... Gölün çevresinde yürürlerken Hermione 348 de asagı yukarı bunu söylemisti. Ve yine Hermione'ye göre, Ron'un Harry'ye küsmesinin nedeni de buydu. * Sonraki birkaç gün Haır/nin Hogwarts'ta geçirdigi en kötü günler arasındaydı. Sadece ikinci sınıfta geçirdigi o kötü aylar simdikiyle kıyaslanabilirdi; o sıralar okulun büyük bir bölümü onun diger ögrencilere saldırdıgından süphelenmisti. Ancak o zaman Ron onun tarafındaydı. Ron yine arkadası olsa bütün okulun davranıslarına katlanabilirdi, ama Ron istemiyorsa Harry de gidip onu kendisiyle barıssın diye ikna etmeye çalısacak degildi. Öte yandan, her taraftan üzerine antipati akarken insan kendini çok yalnız hissediyordu. Hufflepuffların tavrını begenmese de arılayabiliyordu; onların destekleyecek kendi sampiyonlan vardı. Slytherin'lerden gelen acımasız hakaretleri de bekliyordu zaten - o binanın ögrencileri arasında hiçbir zaman sevilmezdi, çünkü Gryffindor'un onları hem Quid-ditch'te, hem de Binalar-Arası Sampiyona'da defalarca yenmesinde önemli payı olmustu. Ama Ravenclavv'la-nn kalplerini dinleyip onu da Cedric kadar destekleyeceklerini ummustu. Ne var ki, yanılmıstı. Ravenclaw'la-nn çogu Harr/nin biraz daha söhrete kavusabilmek için Kadeh'i kandırıp adını kabul ettirdigini düsünüyordu. Bir de Cedric'in sampiyona ondan çok daha fazla benzedigi gerçegi vardı. Düzgün burnu, koyu renk saçları ve kursuni gözleriyle son derece yakısıklı olan Cedric'in de artık Viktor Krum kadar hayranı vardı. Hatta 349 Harry daha önce Krum'un imzasını almak için ellerinden geleni yapan altıncı sınıf ögrencisi kızların, bir ögle yemegi sırasında Cedric'e çantalarını imzalatmak için yalvardıklarını gördü. Bu arada Sirius'tan cevap gelmemisti, Hedwig yanına gelmeyi reddediyordu, Profesör Trelavmey onun ölecegine dair kehanetine her zamankinden de çok güveniyordu ve Profesör Flitwick'in dersinde Çagırma Büyüsü'nde öyle körüydü ki fazladan ev ödevi aldı -Neville dısında bir tek kendisi fazladan ev ödevi almıstı. Flitvvick'in dersinden çıkarlarken, Hermione ona cesaret vermek istercesine, "O kadar da zor degil, Page 120 Harry Potter Ates Kadehi Harry," dedi. Hermione bütün ders boyunca sınıfın her tarafındaki nesneleri kendisine dogru uçurup durmustu; tahta silgilerini, çöp sepetlerini ve Ayskop'lan çeken bir mıknatıs gibiydi. "Dogru dürüst konsantre olamı-yordun, o kadar -" "Neden acaba," dedi Harry sıkıntıyla. Cedric Dig-gory yânlarından geçiyordu, pismis kelle gibi sırıtan kızlarla çevriliydi. Kızların hepsi de Harry'ye sanki çok iri bir Patlar-Uçlu Keleker'mis gibi baktı. "Amaan -bosvereyim, degil mi? Nasılsa bu ögleden sonra her zaman iple çektigim bir sey var: üst üste iki ders ksir..." Gerçi üst üste iki ders ksir'e girmek her zaman korkunç bir deneyimdi, ama su sıralar iyiden iyiye iskence halini almıstı. Snape'le ve Slytherin'lerle birlikte bir buçuk saat boyunca bir zindanda kapalı kalmak, Harry'nin aklına gelip gelebilecek en nahos seydi. 350 Slytherin'lerin hepsi de Harry'yi, okul sampiyonu olmaya cüret ettigi için ellerinden geldigince cezalandırmaya kararlı görünüyordu. Zaten koca bir cuma günü boyunca Hermione yanında oturup sürekli "Aldırma onlara, aldırma onlara, aldırma onlara" diye fısıldayıp durmustu. Bugünün daha iyi geçmesi için de bir neden göremiyordu. Ögle yemeginden sonra Hermione'yle birlikte Sna-pe'in zindanına vardıklarında, Slytherin'lerin dısarıda beklestigini gördüler. Hepsi de cüppesinin gögsüne büyük bir rozet tutturmustu. Harry bir an çılgın bir düsünceye kapılarak onlann E. R. . T. rozetleri oldugunu sandı - ama sonra hepsinin üstünde, yeraltı geçidinin loslugunda parlayan ısıl ısıl kırmızı harflerle aynı yazının bulundugunu gördü: CEDRIC DIGGORY'yi Destekle - j GERÇEK Hogıvarts Sampiyonunu! "Hosuna gitti mi, Potter?" dedi Malfoy yüksek sesle, Harry yaklasırken. "Tek yapabildikleri de bu degil -bak!" Rozeti gögsüne bastırınca üstündeki yazı kayboldu ve yerine yesil yesil parlayan yeni bir yazı belirdi: DANDtK POTTER Slytherin'ler uluya uluya gülmeye basladılar. Hepsi aynım yapıp rozetini gögsüne bastırdı ve Harry'nin 351 çevresi parıldayan DANDÎK POTTER yazılarıyla doldu. Harry yüzünün ve ensesinin kızarmaya basladıgını hissediyordu. Hermione herkesten daha çok gülen Pansy Parkin-son ve Slytherin kız grubuna, "Aman, ne komik," dedi alaya bir ses tonuyla. "Gerçekten çok esprili." Ron, Dean ve Seamus'la birlikte duvarın yanında duruyordu. Gülmüyordu, ama Harry'ye arka çıkıyor da degildi. "Sen de bir tane ister misin, Granger?" dedi Malfoy, Hermione'ye bir rozet uzatarak. "Bende bir sürü var. Ama su anda elime dokunma en iyisi. Daha yeni yıkadım; bir Bulanık'in kirletmesini istemem." Harry'nin günlerdir duydugu kızgınlık gögsündeki bir barajı yıkıp dısan püskürmüstü sanki. Daha kendi de ne yaptıgının farkına varamadan, eli asasına gitmisti. Çevrelerindeki insanlar önlerinden kaçıp koridorda gerilemeye basladılar. "Hany!" dedi Hermione, uyaran bir sesle. "Haydi, Potter," dedi Malfoy sakin sakin. O da kendi asasını çıkardı. "Burada sana göz kulak olacak Mo-ody yok - davran, gözün yiyorsa -" Bir an için birbirlerinin gözlerinin içine baktılar, sonra aynı anda ikisi de harekete geçti. "Furnunculus!" diye bagırdı Harry. "Densaugeo!" diye haykırdı Malfoy. ki asadan da ısık huzmeleri fırladı, havada birbirlerine çarpıp yön degistirdiler - Harr/ninki Goyle'un yüzüne, Malfoy'unki de Hermione'ye isabet etti. Goyle 352 bögürüp ellerini burnuna götürdü, burnunda kocaman, igrenç çıbanlar çıkmaya baslamıstı. Panik Page 121 Harry Potter Ates Kadehi içinde inildeyen Hermione ise agzını eliyle kapatmıstı. "Hermione!" Ron onun nesi olduguna bakmak için hızla fırlamıstı. Harry döndü ve Ron'un Hermione'nin elini agzından çektigini gördü. Hiç hos bir manzara degildi. Hermione'nin zaten normalden daha iri olan ön disleri simdi endise verici bir hızla uzuyordu, kız gitgide bir kunduza benzemeye baslamıstı. Disleri uzadı, uzadı, alt dudagını geçti, çenesine vardı - panik içindeki Hermione onlara dokununca dehset dolu bir çıglık koyuverdi. "Bu tantananın sebebi nedir?" dedi yumusak, ölümcül bir ses. Snape gelmisti. Slytherin'ler yaygara koparıp açıklama yarısma giristiler. Snape uzun, sarı parmagını Malfoy'a dogrultarak, "Açıkla," dedi. "Potter bana saldırdı, efendim -" "Birbirimize aynı anda saldırdık!" diye bagırdı Harry. "- ve Goyle'u vurdu - bakın -" Snape, Goyle'u inceledi. Goyle'ur yüzünün su halinin resmi zehirli mantarlarla ilgili bu kitaba konsa kimse yadırgamazdı. "Hastane kanadına, Goyle," dedi Snape sakin sakin. "Malfoy da Hermione'yi yurdu!" dedi Ron. "Bakini" Snape'e dislerini göstermesi için Hermione'yi zorla- 353 di - Hermione elleriyle onlan saklamak için çırpınıyordu, ama yaka hizasını geçmis oldukları için bu hayli güç bir isti. Pansy Parkinson ve diger Slytherin kızları Snape'in arkasında sessiz kahkahalardan iki büklüm olmus, parmaklarıyla Hermione'yi gösteriyorlardı. Snape, Hermione'y e soguk soguk baktı ve, "Ben bir fark göremiyorum," dedi. Hermione'den bir inilti çıktı; gözleri yasla doldu ve arkasını dönüp kosmaya basladı. Kosa kosa koridordan çıkıp gözden kayboldu. Belki de Harry ile Ron'un Snape'e bagırmaya aynı anda baslamaları bir sanstı; tas koridorda seslerinin o kadar yankılanması da. Bu sayede Snape o samatanın içinde ona tam olarak ne sıfatlar yakıstırdıklarını duyamadı. Yine de özünü anlamıstı besbelli. "Bir bakalım," dedi en ipeksi sesiyle. "Gryffin-dor'dan elli puan, aynca Potter'a ve VVeasley'ye birer ceza. Simdi çabuk içeri girin, yoksa bir haftalık ceza alırsınız." Harry'nin kulakları çınlıyordu. Durumun adaletsizligini düsününce, Snape'e bir lanet yollayıp onu bin yıvısık parçaya ayırmak istiyordu. Snape'in yanından geçti, Ron'la birlikte zindanın arka tarafına dogru yürüdü ve çantasını masanın üstüne vurdu. Ron da sinirden tir tir titriyordu - bir an için sanki ikisinin arasında her sey normale dönmüs gibiydi, ama sonra Ron gidip Dean ve Seamus'la birlikte oturdu ve Harry'yi masasında yalnız bıraktı. Zindanın öbür ucunda, Malfoy, Snape'e arkasını döndü ve pis pis sırıtarak rozetini gögsüne 354 bastırdı. Odanın içinde bir kez daha DANDK POTTER yazısı parladı. Ders baslarken Harry orada öylece oturup Snape'e bakarak, onun basına korkunç seyler geldigini canlandırdı kafasında... ah, Cruciatus lanetini yapmayı bir bilseydi... Snape'i tıpkı o örümcek gibi yerde sırtüstü süründürür, titretir, kasardı... "Panzehirler!" dedi Snape, nahos nahos parıldayan soguk, kara gözleriyle onlara bakarak. "Simdiye kadar hepinizin tariflerinizi hazırlamıs olmanız gerekiyordu. Hepinizin panzehirini dikkatlice karıstırmasını istiyorum, bir tanesini test etmek içini aranızdan birini seçecegiz..." Snape, Harry'yle göz göze geldi ve Harry o anda basına gelecekleri anladı. Snape onu zehirleyecekti. Harry kazanını alıp kosarak sınıfın ön tarafına gittigini ve kazanın içindekileri Snape'in yagh kafasından ssagi boca ettigini hayal etti - Tam o anda birisi zindan kapısını çaldı ve Harry'nin düsünceleri dagıldı. Gelen Colin Creevey'ydi; Harry'ye gülen gözlerle bakarak usulca içeri girdi ve Snape'in masasına dogru yürüdü. "Evet?" dedi Snape. "zninizle, efendim, Harry Potter'ı yukarı götürmem gerekiyor." Snape kanca burnunun üzerinden Colin'e dik dik baktı. Colin'in hevesli yüzündeki gülümseme Page 122 Harry Potter Ates Kadehi kayboldu. 355 "Potter'ın ksir dersinin bitmesine daha bir saat var," dedi Snape soguk soguk. "Ders bitince yukarı gelir." Colin hafifçe kızardı. "Efendim - efendim, onu Mr Bagman istiyor," dedi tedirgin bir sesle. "Bütün sampiyonların gitmesi gerekiyor, sanırım fotograf çekmek istiyorlar..." Harry, Colin'in o son birkaç kelimeyi söylememesi için sahip oldugu her seyi verebilirdi. Cesaret edip göz ucuyla Ron'a baka, ama Ron gözlerini kararlı bir sekilde tavana dikmisti. "Peki, peki," ded^ Snape sinirle. "Potter, esyalannı burada bırak, daha sonra panzehirini denemek için buraya dönmeni istiyorum." "Efendim, lütfen - esyalarını da alması gerekiyor," dedi Colin cikcik bir sesle. "Bütün sampiyonlar -" "Peki, temam!" dedi Snape. "Potter - çantanı al da kaybol gözümün önünden!" Harry çantasını sırtına attı, kalkıp kapıya gitti. Slytherin'lerin sıralarının arasından yürürken, her tarafta VANDÎK POTTER yazdan parlıyordu. Harry zindan kapısını arkasından kapatır kapatmaz konusmaya baslayan Colin, "nanılmaz bir sey, degil mı, Harry?" dedi. "Degil mi ama? Yani sampiyon seçilmen?" "Evet, gerçekten inanılmaz," dedi Harry agır agır, Giris Salonu'nun basamaklarına dogru yürürlerken. "Niçin fotograf istiyorlar, Colin?" "Sarunm Gelecek Postası için!" 356 "Harika," dedi Harry donuk bir sesle. "Bir bu eksikti. Daha çok reklam." Gidecekleri odaya vardıklarında, Colin, "yi sanslar!" dedi. Harry kapıyı çalıp içeri girdi. Oldukça küçük bir sınıfa gelmisti; sıraların çogu odanın arka tarafına itilmis, ortada genis bir açıklık olusturulmusu. Sadece üç sıra, karatahtanın önünde yan yana dizilmis ve üstlerine uzun bir kadife örtü örtülmüstü. Kadife kaplı sıraların arkasına bes sandalye yerlestirilmisti. Bunlardan birinde Ludo Bagman oturmus, Harr/nin daha önce hiç görmedigi, bordo cüppeli bir cadıyla konusuyordu. Viktor Krum her zamanki gibi düsünceli bir halde bir kösede duruyor ve kimseyle konusmuyordu. Cedric ve Fleur sohbet ediyorlardı. Fleur, Harr/nin o zamana kadar gördügünden çok daha mutlu görünüyordu; basını arkaya atıp duruyor, böylece uzun, gümüsi saçlan ısıkta panldıyordu. Elinde hafif hafif tüten büyük, siyah bir fotograf makinesi tutan sis göbekli bir adam, gözünün ucuyla Fleur'ü izliyordu. Bagman birden Harry'yi fark etti ve çabucak ayaga kalkıp ona dogru ilerledi. "Hah, iste geldi! Dördüncü sampiyon! Gel bakalım, Harry, gel bakalım... Endiselenecek bir durum yok, sadece Asa Tartma töreni yapılacak. Diger jüri üyeleri de birazdan burada olurlar -" "Asa Tartma mı?" dedi Harry gergin bir halde. "Asalarınızın tamamen isler durumda olup olmadıgını kontrol etmemiz gerekiyor. Bir sorun falan çıkmasın diye, çünkü biliyorsun, önünüzdeki görevlerde kul- - 357 lanacagmız en önemli araç onlar," dedi Bagman. "Uzman su anda yukarıda, Dumbledore'la birlikte. Sonra da küçük bir fotograf çekimi olacak. Bu, Rita Skeeter," diye ekledi, bordo cüppeli cadıyı isaret ederek. "Gelecek Postası için Turnuva'yla ilgili küçük bir yazı hazırlıyor..." "Belki o kadar da küçük olmaz, Ludo," dedi Rita Skeeter, Harry'den gözlerini ayırmadan. Saçının satafatlı ve tuhaf bir sekilde sert bukleleri, iri çeneli yüzüyle tuhaf bir tezat olusturuyordu. Gözündeki gözlük mücevherlerle bezeliydi. Timsah derisi el çantasını tutan kalın parmaklarının ucunda bes santimlik, kırmızıya boyanmıs tırnaklar vardı. "Baslamadan önce Harry'yle biraz konusabilir miyim?" chedi Bagman'a. Gözlerini ısrarla Harry'den ayır-mıyord^. "Biliyorsun, o en küçük sampiyon... Biraz renk katar, ne dersin?" "Elbette!" diye haykırdı Bagman. "Yani tabii eger -Harry için bir mahzuru yoksa." "Seyy -" dedi Harry. Page 123 Harry Potter Ates Kadehi "Harika," dedi Rita Skeeter. Bir anda kırmızı tırnaklı parmakları Harry'nin kolunu sasırtıcı bir kuvvetle kavramıstı. Onu odadan dısarı sürükledi ve yakındaki bir kapıyı açtı. "O gürültünün ortasında olmayı istemeyiz herhal- 1 de," dedi. "Bakayım... evet, burası güzel, samimi bir l yer." • Orası bir süpürge dolabıydı. Harry gözlerini ona _" çevirdi. 358 "Gel, canım - iste böyle - harika," dedi Rita Skeeter. Ters dönmüs bir kovanın üstüne tasasızca tünedi, Harry'yi mukavva bir kutunun üstüne oturttu ve kapıyı kapattı. çerisi karanlıga büründü. "Simdi, dur bakayım..." Timsah derisi çantasını açtı ve içinden bir avuç dolusu mum çıkardı. Asasını söyle bir sallayıp mumları yaktı, sonra da çevrelerini görebilsinler diye onları sihirli bir sekilde kaldırıp havada asılı durmalarını sagladı. "Harry, Tez-Tekrar Tüyü kullanmama bir itirazın yoktur herhalde. Bu sayede elim bos kalır ve seninle normal bir sekilde konusabiliriz..." "Ne tüyü, ne tüyü?" dedi Harry. Rita Skeeter'm gülümsemesi bütün yüzünü kapladı. Harry üç tane altın dis saydı. Rita Skeeter elini bir kez daha çantasına sokup asit yesili, uzun bir tüy kalem ve bir rulo parsömen çıkardı. Parsömeni Mrs Skovver'ın Her Amaca Uygun Sihirli Pislik-Gidericisi'yle dolu bir sandıgın üzerine koyup açtı. Yesil tüy kalemin ucunu agzına sokup gözle görülür bir hazla bir süre emdikten sonra, parsömenin üzerine dimdik koydu. Tüy kalem hafifçe titreyerek ucunun üstünde dengede durdu. "Deneme... benim adım Rita Skeeter, Gelecek Postası muhabiri." Harry hemen tüy kaleme baktı. Rita Skeeter konusur konusmaz, yesil tüy kalem parsömenin üzerinde gezinerek bir seyler yazmaya baslamıstı. 359 Amansız tüy kalemi nice söhret balonunu patlatan, kırk üç yasındaki çekici sarısın Rita Skeeter - Rita Skeeter yine, "Harika," dedi. Parsömenin üst kısmını yırtıp burusturdu ve çantasına tıktı. Sonra da Harry'ye dogru egilip, "Ee, Harry..." dedi, "Üçbüyücü Turnuvası'na girme kararını nasıl verdin?" "Seyy -" dedi Harry yine, ama tüy kalem dikkatini dagıtıyordu. Henüz o konusmaya baslamadıgı halde, parsömenin üzerinde son sürat geziniyordu. Hanenin gözü tüy kalemin yazmakta oldugu cümleye gitti: Trajik bir geçmisin yadigârı olan çirkin bir yara izini saymazsanız, Harry Potter'ın çekici bir yüzü var, gözleriyse - "Tüy kaleme aldırma, Harry," dedi Rita Skeeter sert bir sesle. Harry isteksizce basını kaldırıp gözlerini ona dikti. "Pekâlâ - niye Turnuva'ya girmeye karar verdin, ? Harry?" "Vermedim," dedi Harry. "Nasıl oldu da adım Ates Kadehi'ne girdi, bilmiyorum. Ben koymadım." Rita Skeeter epey kalem çekilmis olan kaslarından birini kaldırdı. "Yapma, Harry, basım belaya girecek diye korkmana gerek yok. Turnuva'ya hiç girmemis olman gerektigini hepimiz biliyoruz. Ama bu konuda endiselenme. Okurlarımız asilere bayılır." "Ama ben adımı koymadım," diye tekrarladı Harry. "Kim yaptı bilmi-" 360 "Seni bekleyen görevler konusunda kendini nasıl hissediyorsun?" dedi Rita Skeeter. "Heyecanlı mısın? Gergin misin?" "Pek düsünmedim... Evet, gerginim sanırım," dedi Harry. Konusurken içi rahatsız edici bir sekilde burkuluyordu. "Geçmiste, ölen sampiyonlar olmus, degil mi?" dedi Rita Skeeter canlı bir sesle. "Bu konuyu hiç düsündün mü?" "Sey... bu y ü çok daha güvenli olacak diyorlar," dedi Harry. Tüy kalem ikisinin arasındaki parsömenin üstünde paten yaparcasına kayıp duruyordu. "Tabii ki daha önce de ölümün gözlerinin içine bakmıstın, öyle degil mi?" dedi Rita Skeeter, onu dikkatle izleyerek. "Sence bu seni nasıl etkiledi?" "Seyy," dedi Harry yine. Page 124 Harry Potter Ates Kadehi "Sence geçmisindeki bu travma sende kendini kanıtlama arzusu yaratmıs olabilir mi? Söhretine layık olma arzusu? Sence Üçbüyücü Turnuvası'na girmek istemenin nedenlerinden biri de -" "Ben kendim girmedim," dedi Harry. Sinirlenmeye baslamısa. "Annenle babanı hatırlayabiliyor musun hiç?" dedi Rita Skeeter, Harry'nin tepesinden. "Hayır," dedi Harry. "Sence Üçbüyücü Turnuvası'na katıldıgını bilseler ne hissederlerdi? Gurur mu? Endise mi? Kızgınlık mı?" Harry'nin simdi iyice canı sıkılmıstı. Annesiyle ba- 361 basının hayatta olsalar neler hissedeceklerini o nereden bilecekti ki? Rita Skeeter'm onu büyük bir dikkatle izledigini hissedebiliyordu. Kaslarını çattı, onunla göz göze gelmekten kaçınarak bakıslarını tüy kalemin yeni yazdıgı kelimelere dikti. Konu çok az hatırlayabildigi annesiyle babasına geldiginde, o müthis yesil gözler yaslarla doluyor. "Gözümde yas YOK!" dedi Harry yüksek sesle. Rita Skeeter bir sey diyemeden, süpürge dolabının kapısı açıldı. Parlak ısıktan kamasan gözlerini kırpıstıran Harry çevresine baktı. Albus Dumbledore'du bu. Orada durmus, dolabın içinde sıkıs hkıs oturan Rita ile Harry'ye bakıyordu. "Dumbledore!" diye haykırdı Rita Skeeter. Sesinde belirgin bir sevinç vardı, ama Harry tüy kalemle parsömenin Sihirli Pislik-Giderici sandıgının üzerinden kayboldugunu ve Rita'nın pençe gibi ellerinin timsah derisi çantasının agzını alelacele kapattıgını gördü. "Nasılsın?" dedi Rita, ayaga kalkıp Dumbledore'a iri, erkeksi elini uzatarak. "Umarım yazın Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Kongresi hakkındaki yazımı görmüs-sündür." "Enfes bir nahoslugu vardı," dedi Dumbledore, gözleri ısıldayarak. "Özellikle beni antika bir kenar süsü olarak betimlemene bayıldım." Rita Skeeter'm yüzünde en ufak bir mahcubiyet belirtisi yoktu. "Sadece bazı fikirlerinin biraz eski moda 362 oldugunu vurgulamak istemistim, Dumbledore, sokaktaki büyücü -" "Kabalıgın arkasındaki mantıgı duymak çok hosuma gider, Rita," dedi Dumbledore. Nezaketle egilip selam verdi ve gülümsedi. "Ama korkarım ki bu meseleyi daha sonraya bırakmamız gerekecek. Asa Tartma töreni baslamak üzere ve sampiyonlarımızdan biri bir süpürge dolabındayken baslaması imkânsız." Rita Skeeter'dan uzaklasmaktan çok memnun olan Harry çabucak odaya döndü. Diger sampiyonlar kapının yakınındaki sandalyelere oturmuslardı. O da hemen Cedric'in yanına oturdu ve gözlerini kadife kaplı masaya çevirdi. Bes jüri üyesinin dördü masadaydı simdi - Profesör Karkaroff, Madam Maxime, Mr Cro-uch ve Ludo Bagman. Rita Skeeter gelip kösede bir yere oturdu; Harry onun parsömeni yeniden çantasından çıkarıp dizine yaydıgını, Tez-Tekrar Tüyü'nün ucunu emdigini ve onu bir kez daha parsömenin üzerine yerlestirdigini gördü. Dumbledore jüri masasındaki yerini alarak, sampiyonlara dönüp, "Size Mr Ollivander'ı takdim edeyim," dedi. "Asalarınızı kontrol edip Turnuva'dan önce iyi durumda olduklarından emin olmamızı saglayacak." Harry çevresine bakındı ve pencerenin yanında sessiz sessiz duran, iri ve solgun gözlü yaslı büyücüyü görünce bir hayli sasırdı. Daha önce Mr Ollivander'la karsılasmıstı - yıllar önce Diagon Yolu'nda asasını aldıgı asa yapımcısıydı. "Matmazel Delacour, önce sizi alabilir miyiz lüt- 363 fen?" dedi Mr Ollivânder, odanın ortasındaki açıklıga gelerek. Fleur Delacovır, Mr Ollivander'ın yanına dogru azametle yürüdü ve asasını verdi. "Hmmm..." dedi Mr Ollivânder. Baston çevirirmis gibi uzun parmaklarının arasında çevirdigi asadan birtakım pembe ve alan rengi kıvılcımlar çıktı. Sonra Mr Ollivânder onu gözlerine yaklastırıp dikkatle incelemeye basladı. "Evet," dedi usulca, "yirmi dört santim... esnemez... gül agacından yapılma ... ve içinde de... vay Page 125