Harry Potter Ates Kadehi dogru telasla gidiyordu bile... Görünmezlik Pelerini'ni alacak, yeniden kütüphaneye gidecekti, gerekiyorsa bütün gece orada kalacaktı. On bes dakika sonra kütüphane kapısını açarken, "Lumos," diye fısıldadı Harry. Asasının ucu ısıklı halde, kitap raflarının arasında dolastı, bir sürü kitap aldı - ugursuz büyülerle tılsımlar hakkında kitaplar, denizhalkı ve su canavarlan hakkında kitaplar, ünlü cadılarla büyücüleri, sihirli icatları anlatan kitaplar, sualtında sag kalmaya yakından uzaktan deginebilecek her sey. Onları masaya tasıdı. Sonra da asasından süzülen dar ısık huzmesinde, zaman zaman saatine bakarak, çalısmaya koyuldu... Sabahın biri... sabahın ikisi... devam edebilmesini, kendi kendine defalarca, Diger kitapta... bir sonrakinde... iste su kitapta... demesine borçluydu. * Sınıf Baskanlan banyosunda asılı tablodaki denizkızı gülüyordu. Harry onun kayasının yakınındaki kabarcıklı suda sise mantarı gibi batıp çıkarken, denizkızı Atesoku'nu Harry'nin basının üstünde tutuyordu. Hain hain, "Gel de al!" diye kıkırdadı. "Gel hadi, atla!" Harry soluk soluga, "Yapamam," dedi, Atesoku'nu kapmaya çalısü, batmamak için çırpındı. "Ver onu bana!" Ama o Harry'yi süpürgenin ucuyla bögründen dürtüp canını aartı, bir yandan da gülüyordu. 576 "Acıyor - çekil - ayy -" "Harry Potter uyanmalı, efendim!" "Bırak beni dürtmeyi -" "Dobby, Harry Potter'ı dürtmeli, efendim, uyanması gerek!" Harry gözlerini açtı. Hâlâ kütüphanedeydi. Uyurken Görünmezlik Pelerini basından kaymıstı, yüzü Asa Varsa Çare de Vardır'm sayfalarına yapısmıstı. Dogruldu, gözlügünü düzeltti, parlak gün ısıgında gözlerini kırpıstırdı. "Harry Potter acele etmeli!" diye ciyakladı Dobby. "kinci görev on dakika içinde baslıyor ve Harry Potter -" "On dakika mı?" dedi Harry çatlak bir sesle. "On -on dakika mı?" Saatine baktı. Dobby haklıydı. Saat dokuzu yirmi geçiyordu. Harry'nin midesine tas gibi bir agırlık çökmüstü sanki. Dobby, Harry'nin kol agzını tutup çekistirerek, "Çabuk olun, Harry Potter!" diye cıyakladı. "Diger sampiyonlarla birlikte gölde olmanız gerekiyor, efendim!" Harry umutsuzca, "Çok geç, Dobby," dedi. "Görevi yerine getirmiyorum, nasıl yapılacagını bilmiyorum -" "Harry Potter görevi yapacak!" diye cikledi cin. "Dobby, Harry Potter'ın dogru kitabı bulamadıgını biliyordu, onun için de Dobby onun yerine buldu!" "Ne?" dedi Harry. "Ama sen ikinci görevin ne oldugunu bilmiyorsun ki - " "Dobby biliyor, efendim! Harry Potter göle inip VVheezy'sini bulacak -" 577 "Neyimi, neyimi?" "- ve Wheezy'sini denizhalkından geri alacak!" "VVheezy de ne?" "Sizin Wheezy'niz, efendim, sizin Wheezy'niz -Dobby'ye kazagını veren VVheezy!" Dobby sortunun üstüne giydigi, çekip küçülmüs, açık kahverengi kazagı tutup gösterdi. "Ne?" diye solugunu tuttu Harry. "Ellerinde ha... Ron ellerinde mi?" "Harry Potter'ın en özleyecegi sey, efendim!" diye ciyakladı Dobby. "Ama bir saat sonra -" "- 'is isten geçecek'," diye ezberden okudu Harry, cine dehset dolu gözlerle bakarak. " 'Çok geç, gitti, geri dönmeyecek...'Dobby - ne yapacagım?" "Bunu yemeniz gerek, efendim!" diye cikledi cin. Elini sortunun cebine sokarak top gibi bir sey çıkardı. Yapıskan, grimsi yesil sıçan kuyrukları gibi bir seydi bu. "Göle girmeden önce, efendim - Page 201 Harry Potter Ates Kadehi Galsamotu!" "Ne ise yarar?" dedi Harry, gözlerini dikip Galsamotu'na bakarak. "Harry Potter'a sualtında soluk aldırır, efendim!" "Dobby," dedi Harry, çılgıncasına bir endiseyle, "dinle - emin misin bundan?" m Dobby'nin son kez ona "yardım" etmeye çalısması- " m pek unutamamıstı, sonunda sag kolu kemiksiz kalmıstı çünkü. Cin samimiyetle, "Dobby çok emin, efendim!" dedi. l "Dobby'nin kulagı delik, efendim, o bir ev cini, sömineleri yakıp yerleri silerken satonun her yanını dolasır. 578 Dobby, Profesör McGonagall ile Profesör Moody'yi ögretmenler odasında duydu, bir sonraki görevi konusuyorlardı... Dobby, Harry Potter'ın VVheezy'sini kaybetmesine izin veremez!" Harry'nin bütün kuskulan silinip gitti. Fırlayıp ayaga kalkarak Görünmezlik Pelerini'ni sırtından çıkardı, çantasına tıktı, Galsamotu'nu kaptıgı gibi cebine soktu, sonra da pesinde Dobby'yle kütüphaneden ok gibi çıktı. Kendilerini koridora atarlarken, Dobby, "Dobby'nin mutfakta olması gerek, efendim!" diye ciyakladı. "Dobby'nin yoklugunu anlarlar - iyi sanslar, Harry Potter, efendim, iyi sanslar!" Koridorda deli gibi kosup basamakları üçer üçer inerken, "Görüsürüz, Dobby!" diye haykırdı Harry. Giris Salonu'nda son dakikaya kalmıs birkaç kisi vardı. Hepsi kahvaltısını bitirmis, Büyük Salon'u terk ediyor ve çifte mese kapıdan çıkıp ikinci görevi izlemeye gidiyordu. Herkes ona bakıyordu. Harry yanlarından son sürat geçti, tas merdivenden indigi sırada Co-lin ile Dennis Creevey'ye çarparak onları uçurdu ve ısıklı, soguk araziye çıktı. Çimenlerde paldır küldür kosarken, kasımda ejderhaların bölmesini çevrelemis olan oturma yerlerinin simdi karsı kıyıya dizilmis oldugunu gördü. Agzına kadar dolu tribünlerin görüntüsü asagıdaki göle yansıyordu. Kalabalıgın heyecanlı ugultusu tuhaf bir sekilde sudan yansırken, Harry, kosmaktan bitkin düsmüs halde, gölün öbür yanındaki jüriye dogru ilerledi. Jüri üye- 579 leri suyun kenarındaki altın rengi örtülü bir masada oturuyorlardı. Cedric, Fleur ve Krum jüri masasının yanında durmus, Harr/nin onlara dogru kosturmasını izliyorlardı. Harry çamurda kayarak durup, kazayla Fleur'ün cüppesine de çamur sıçrattı. "Ben... buradayım..." dedi soluk soluga. "Nerede kaldın?" dedi patron edalı, onaylamayan bir ses. "Görev baslamak üzere!" Hany dönüp baktı. Jüri masasında Percy VVeasley oturuyordu - Mr Crouch yine gelmemisti. Hany'yi gördügü için çok rahatlamısa benzeyen Ludo Bagman, "Hadi ama, Percy!" dedi. "Bırak da bir soluk alsın!" Dumbledore, Harry'ye gülümsedi, ama Karkaroff ile Madam Maxime onu gördüklerine hiç de sevinmise benzemiyorlardı... Bakıslarından, Harry'nin gelmeyecegini sanmıs oldukları belliydi. Harry egildi, elleri dizlerinde soluk almaya çalıstı; bögründe, sanki kaburgalarına bir bıçak sokulmus hissr veren bir batma vardı, ama bundan kurtulacak vakti yoktu. Ludo Bagman sampiyonların arasında dolasıyor, onları üç metrelik aralıklarla gölün kıyısına diziyordu. Harry sıranın en sonunda, Krum'un hemen yanındaydı. Krum mayo giymisti, asasını hazır tutuyordu. Bagman, Hany'yi Krum'un biraz daha uzagına çekerken, 'Tamam mı, Harry?" diye fısıldadı. "Ne yapacagını biliyor musun?" 580 "Evet," diye soludu Harry, kaburgalarına masaj yaparak. Bagman, Harry' nin omzunu çabucak sıktıktan sonra jüri masasına döndü. Dünya Kupası'nda yaptıgı gibi asasını kendi gırtlagına çevirdi, "Sonorus!" dedi ve sesi karanlık suyun öbür yanındaki tribünlerde gürledi. "Evet, sampiyonlarımız ikinci göreve hazır, görev ben düdük çalınca baslayacak. Onlardan alınanı geri almak için tam bir saatleri var. Öyleyse, üç deyince baslayın. Bir... iki... uf!" Düdük soguk ve durgun havada tiz bir yankı yaptı. Tribünler alkıs ve tezahüratla canlandı. Harry, diger sampiyonlann ne yaptıgına bakmadan, ayakkabılanyla çoraplarını çıkardı, cebinden bir avuç Galsamotu aldı, agzına tıktı ve göle girdi. Page 202 Harry Potter Ates Kadehi Göl öyle soguktu ki, bacaklarının derisinin, sanki bu buzlu su degil de atesmis gibi daglandıgını hissetti. Daha derine dogru yürüdükçe, ıslanan cüppesi onu asagı çekmeye basladı; su simdi dizlerine kadar gelmisti, hızla uyusan ayakları balçıkta ve yassı, kaygan taslarda kayıyordu. Galsamotu'nu çigneyebildigi hızla, hatır hutur çigniyordu. Otun pis bir kayganlıgı vardı, lastik gibiydi, ahtapot dokunacına benziyordu. Dondurucu su beline geldiginde Harry durdu, yutkundu ve bir seylerin olmasını bekledi. Kalabalıktan kahkahalar duyuyordu ve herhangi bir sihirli güç belirtisi göstermeden göle yürürken aptala benzedigini biliyordu. Bedeninin hâlâ kuru olan kısmı soguktan diken diken olmustu. Buz gibi suya yarı , 581 yarıya gömülmüstü, acımasız bir rüzgâr saçını uçusturuyordu. Harry siddetle titremeye basladı. Tribünlere bakmaktan kaçınıyordu; kahkahalar gittikçe daha gürültülü bir hal alıyordu, Slytherin'lerin tarafından ıslıklar ve yuhalar da gelmeye baslamıstı... Sonra, adeta bir anda, Harry agzıyla burnuna görünmez bir yasak bastınhyormus duygusuna kapıldı. Soluk almaya çalıstı, ama bası döndü. Cigerleri bosalmıstı, birden boynunun iki yanında yakıcı bir agrı hissetti - Harry ellerini bogazına götürdü, kulaklarının hemen altında, soguk havada çırpınan iki büyük yarık hissetti... solungaçları vardı. Durup düsünmeden, ona mantıklı gelen tek seyi yaptı - kendini suya attı. Buz gibi göl suyunun ilk yudumu ona hayat solugu gibi geldi. Basının dönmesi durmustu. Büyük bir yudum daha aldı ve suyun solungaçlarından rahatlıkla geçip beynine oksijen gönderdigini hissetti. Ellerini önüne uzatıp onlara bakh. Suyun altında yesil görünüyorlardı, hayalet elleri gibiydiler ve perdeli olmuslardı. Arkasına dönüp çıplak ayaklarına baktı - onlar da uzamısa, ayak parmaklarının arasında da perdeler vardı. Bir balık gibi yüzgeçleri çıkmıstı anlasılan. Su artık ona buz gibi gelmiyordu... aksine, hos bir serinligi vardı ve çok hafifti... Harry bir kez daha ileri atıldı, yüzgeç gibi ayaklarının onu suda ne hızla ne kadar uzaga götürdügüne hayret etti. Artık net görebildigini ve gözlerini kırpma ihtiyacı hissetmedigini fark etti. Gölde o kadar açılmıstı ki, artık dibi göremiyordu. Döndü ve dibe daldı. 582 m Tuhaf, karanlık, sisli bir panoramanın üzerinde yüzerken, kulaklarını mutlak bir sessizlik sardı. Sadece üç metre mesafeyi görebiliyordu, onun için de suda hızla giderken gözüne ilisen her sey, sanki üzerine gelen karanlıgın içinden birden fırlar gibiydi: Hafif hafif dalgalanan, arapsaçı gibi siyah otlar, hem mat hem parlak taslarla dolu genis çamur düzlükleri. Gitgide daha derinlere yüzdü, gölün ortasına dogru açıldı. Gözlerini açmıs, tekinsiz bir gri ısıkla aydınlanmıs suyun ötelerine, suyun saydamlıgını yitirdigi yerdeki gölgelere bakıyordu. Küçük balıklar yanından pırpır ederek gümüs birer ok gibi geçiyordu. Bir iki kez ileride daha büyük bir seyin hareket ettigini sandı, ama yakına gidince bunun büyük, kararmıs bir kütük ya da sık bir ot öbeginden baska bir sey olmadıgını anladı. Diger sampiyonlardan, denizhalkından, Ron'dan eser yoktu - neyse ki, dev mürekkep balıgından da. Çevresinde, göz alabildigine, açık yesil otlar uzanıyordu. Bir metreden az derinlikteydiler, çimleri fazlaca büyümüs bir çayın andırıyorlardı. Harry gözlerini kırpmadan önüne bakarak bu losluktaki sekilleri ayırt etmeye çalısıyordu... ve sonra, ansızın, bir sey ayak bilegini yakaladı. Harry gövdesini geri çevirdi ve otların içinden bakan bir Garkenez gördü; küçük, boynuzlu bir su cini. Uzun parmakları Harry'nin bacagını sıkı sıkı yakalamıstı, açık agzından sivri disleri görünüyordu - Harry perdeli elini hemen cüppesinin içine soktu ve el yorda- .583 l mıyla asasını aradı. O asasını kavrayana kadar iki Gar-kenez daha otlardan çıkmıstı, Harry'nin cüppesine yapısmıs, onu asagı çekmeye çalısıyorlardı. Page 203 Harry Potter Ates Kadehi "Relashio!" diye bagırdı Harry, ama hiç ses çıkmadı... Agzından büyük bir kabarcık fırladı ve asası Gar-kenez'lere kıvılcımlar gönderecegine, bir sey püskürttü. Herhalde kaynar suydu bu, çünkü Garkenez'lerin neresine degse, yesil derilerinde kıpkırmızı lekeler meydana getirdi. Harry ayak bilegim Garkenez'den kurtardı ve zaman zaman omzunun üstünden biraz daha sıcak su püskürterek, elinden geldigince hızlı yüzdü. Arada bir Garkenez'lerden birinin yine ayagını yakaladıgını hissediyordu, ama sıkı bir tekme atarak kurtuluyordu. Sonunda ayagı boynuzlu bir kafa-tasına isabet etti. Geri dönünce, aptallasmıs Garke-nez'in, gözler sası halde, uzaga sürüklendigini gördü. Arkadasları ise Harry'ye yumruklarını salladıktan sonra yeniden otların içine gömüldüler. Harry biraz yavasladı, asasını yeniden cüppesine soktu ve çevreye bakınıp dinledi. Suda tam bir daire çizerek geri döndü, sessizlik kulak zarlarını her zamankinden de sıkı sarmıstı. Artık gölün daha da derinliklerinde olması gerektigini biliyordu, ama dalgalanan otlardan baska hareket eden bir sey yoktu. "Nasıl gidiyor bakalım?" Harry kalp krizi geçirdigini sandı. Hızla dönünce, Mızmız Myrtle'ın puslar içinde önünde yüzdügünü ve kalın, incili gözlügünün ardından ona baktıgını gördü. "Myrtle!" diye bagırmaya çalıstı Harry - ama yine 584 agzından sadece çok büyük bir kabarcık çıktı. Mızmız Myrtle resmen kikirdedi. Eliyle göstererek, "Bir de orayı dene istersen!" dedi. "Ben seninle gelmiyorum... onları pek sevmem, çok yakına gidince beni hep kovalıyorlar..." Harry basparmagını havaya kaldırarak ona tesekkürlerim bildirdi ve bir kez daha yola çıktı. Otların içinde sinmis bekleyen Garkenez'lerden kaçınmak için simdi biraz daha yüksekten yüzüyordu. Ona yirmi dakika gibi gelen bir süre boyunca yüzmeye devam etti. O suları yardıkça karanlık anaforlar-ların olustugu muazzam, kara çamur alanlarından geçiyordu artık. Nihayet, akıllara durgunluk veren deniz-sarkısından bölümler duydu. "Bir saatin var onu aramak için Ve bizdekinigeri almak için..." Harry daha da hızla yüzmeye basladı ve çok geçmeden ileride çamurlu suların içinden yükselen kocaman bir kaya gördü. Üzerinde denizhalkının resimleri vardı; ellerinde mızraklarla dev mürekkep balıgına benzeyen bir seyi kovalıyorlardı. Harry, denizsarkısını izleyerek, kayanın yanından yüzüp geçti. "... Süren yarıya indi, oyalanma artık Yoksa aradıgın burada kalır, çürür, yazık..." Birden, her yanı saran koyu karanlıgın içinden, su 585 yosunlarıyla lekelenmis kaba tastan bir barınak yıgını ortaya çıktı. Harry orada burada, karanlık pencerelerde yüzler gördü... Sınıf Baskanları banyosundaki denizkızı tablosuna hiç mi hiç benzemeyen yüzler... Denizhalkının grimsi renkte ciltleri ve uzun, dagınık, koyu yesil saçları vardı. Gözleri de tıpkı kırık disleri gibi sanydı ve boyunlarına iplere dizili çakıl tasları takmıslardı. Yanlarından geçerken Harry'ye bakıp alaycı alaycı güldüler; bir iki tanesi onu daha iyi görmek için magaralarından çıktı. Balıklarmkine benzeyen güçlü, gümüs rengi kuyrukları suyu dövüyordu, mızraklarını ellerinde sımsıkı tutmuslardı. Harry çevresine bakarak daha da hızlandı, çok geçmeden barınakların sayısı daha da arttı. Bazılarının çevresinde yabani otlardan bahçeler vardı, hatta Harry bir kapının dısındaki kazıga baglanmıs ehli bir Garkenez bile gördü. Denizhalkı artık her yandan ortaya çıkıyordu. Merakla ona bakıyor, parmaklarıyla onun perdeli ellerini ve solungaçlarını gösteriyor, elleriyle agızlarını örtüp birbirlerine gizlice bir seyler söylüyorlardı. Harry bir köseyi döndü ve çok tuhaf bir manzarayla karsılastı. Büyük bir denizhalkı kalabalıgı, suyun altındaki bir köy meydanını çevreleyen evlerin önünde yüzüyordu. Ortada bir denizhalkı korosu durmus, sarkı söyleyerek sampiyonlan kendilerine dogru çagırıyordu. Arkalarında ise kabaca yapılmıs bir tür heykel vardı. Bir kayadan yontulmus, dev gibi bir suinsanı. Dört kisi tastan suin-sanının kuyruguna sıkı sıkıya baglanmıstı. Page 204 Harry Potter Ates Kadehi Ron, Hermione ile Cho Chang'ın ortasına baglan- 586 mıstı. Sekiz yasından büyük görünmeyen bir kız da vardı, Harry onun bulut gibi gümüsi saçlarını görür görmez Fleur Delacour'un kardesi oldugunu anladı. Dördü de derin derin uyuyormus gibi görünüyorlardı. Basları omuzlarına düsmüstü ve agızlarından birbiri ardınca kabarcıklar çıkıyordu. Harry hızla rehinelere dogru yüzdü. Denizhalkı mızraklarını indirip ona hücum eder mi diye bir endisesi de vardı, ama hiçbir sey yapmadılar. Rehineleri heykele baglayan ottan ipler kalın, kaygan ve çok saglamdı. Bir an için aklından Sirius'un ona Noel'de aldıgı çakı geçti - dört yüz metre uzakta, satodaki sandıgında kilitliydi, ona hiç faydası yoktu. Söyle bir bakındı. Çevresindeki denizhalkının çogunun ellerinde mızraklar vardı. ki metre boyundaki, uzun, yesil sakallı, köpekbalıgı dislerinden kolyesi olan bir denizerkeginin yanına yüzdü hızla, mızragını almak istedigini isaret etti. Denizerkegi güldü ve basını hayır anlamında iki yana salladı. Sert bir sesle, vıraklar gibi, "Yardım etmeyiz," dedi. Harry öfkeyle, "HAD AMA!" dedi (oysa agzından sadece kabarcıklar çıktı). Mızragı denizerkeginden almaya çalıstıysa da, hâlâ basım sallayan ve gülen deni-zerkegi mızragı çabucak geri çekti. Harry hızla dönerek çevresine bakındı. Sivri bir sey.., ne olursa... Gölün dibinde büyük taslar vardı. Harry daldı ve en çentikli görünenini kapıp yeniden heykele döndü. Ron'u baglayan ipleri kesmeye çalıstı. Birkaç dakikalık zahmetli 587 bir çalısmanın ardından, ipler koptu. Ron, bilinçsiz halde, gölün dibinin birkaç santim üstüne yükseldi, suyun gel-gitiyle birlikte ordan oraya sürükleniyordu. Harry yeniden çevresine bakındı. Öbür sampiyonlardan eser yoktu. Nerede oyalanıyorlardı? Niye acele etmiyorlardı? Hermione'ye döndü, çentikli tası kaldırıp onun iplerini de kesmeye koyuldu - Birden birçok kuvvetli, gri el onu yakaladı. Bes altı denizerkegi onu Hermione'den uzaklastırdı, yesil saçlı baslarını sallıyor ve gülüyorlardı. Bir tanesi, "Kendi rehineni alacaksın," dedi. "Digerlerini bırak..." Harry kızgın kızgın, "Asla!" dedi - ama agzından sadece koca bir kabarcık çıktı. "Görevin kendi arkadasını geri almak... ötekileri bırak..." "Ama o da benim arkadasım!" diye haykırdı Harry, Hermione'yi isaret ederek. Agzından sessiz, muazzam bir gümüs kabarcık çıktı. "Ben onların da ölmesini istemiyorum!" Cho'nun bası Hermione'nin omzundaydı; küçük, gümüs saçlı kız bir hayalet gibi yesil ve solgundu. Harry denizerkeklerini basından atmaya çalıstı, ama daha da fazla gülerek onu geri çektiler. Harry çılgın gibi çevreye bakındı. Diger sampiyonlar neredeydi? Ron'u yüzeye çıkarıp Hermione ile digerleri için geri dönmeye vakti olacak mıydı? Onları yeniden bulabilecek miydi? Ne kadar vakti kaldıgını görmek için saatine baktı -durmustu. 588 Derken çevresindeki denizhalkı heyecanla basının üstünde bir seyi isaret etti. Harry basını kaldırıp bakınca, Cedric'in onlara dogru yüzdügünü gördü. Basının çevresinde muazzam bir kabarcık vardı, yüz hatlarını haddinden fazla genis ve yayık gösteriyordu. Panige kapılmıs bir halde agzını oynatarak, "Kayboldum!" dedi. "Fleur ve Krum da geliyorlar!" Kendim çok rahatlamıs hisseden Harry, Cedric'in, cebinden bir bıçak çıkarıp Cho'nun iplerini kesmesini izledi. Cedric kızı yukarı tasıyıp gözden kayboldu. Harry bakınıp bekledi. Fleur ile Krum neredeydi? Süre kısalıyordu ve sarkıya göre, rehineler bir saat sonra kaybolacaktı... Denizhalkı heyecana kapılarak bagrısmaya basladı. Harry'yi tutanlar ellerini gevsettiler, dönüp arkalarına baktılar. Harry de döndü ve suda onlara dogru canava-rımsı bir seyin geldigini gördü: Köpekbalıgı baslı, mayolu bir insan... Krum'du bu. Biçim Degistirmise benziyordu - ama basarısız bir sekilde. Köpekbalıgı-adam dosdogru Hermione'ye yüzdü ve iplerini ısırıp koparmaya çalıstı. Mesele suydu ki, Krum'un yeni dislerinin aralıkları yunustan küçük bir seyi ısırmaya elverisli degildi. Harry, Krum'un, dikkat etmezse Hermione'yi ikiye bölecegini fark etti. leri atılarak onun omzunu dürttü Page 205 Harry Potter Ates Kadehi ve çentikli tası uzattı. Krum tası kaptı ve Hermione'nin iplerini kesmeye koyuldu. Birkaç saniyede isini bitirmisti. Hermione'yi belinden yakaladı ve geriye bakmadan onunla birlikte ^ süratle yüzeye dogru yükseldi. 589 Simdi ne olacak? diye düsündü Harry çaresizlik içinde. Fleur'ün geldiginden emin olsaydı... ama hâlâ ondan bir iz yoktu. Yapılacak tek sey vardı öyleyse... Krum'un düsürdügü tası kaptı, ama denizerkekleri Ron ve küçük kızın çevresinde toplanarak Harry'ye baslarını salladılar. Harry asasını çıkardı. "Çekilin yolumdan!" Agzından sadece kabarcıklar çıktı, ama denizerkekle-rirün onu anladıgını hissetti, çünkü birden gülmeyi kesmislerdi. Sarımsı gözleri Harry'nin asasına dikiliydi ve korkmus görünüyorlardı. Sayıca Harry'ye göre çok üstündüler, ama Harry onların yüzlerindeki bakıstan, dev mürekkep balıgı gibi onların da sihir bilmediklerini anladı. Harry, "Üçe kadar sayıyorum!" diye bagırdı; agzından büyük bir kabarcık seli bosandı. Ne dedigini anlasınlar diye üç parmagını gösterdi. "Bir..." (bir parmagını indirdi) - "iki..." (ikinciyi de indirdi) - Kaçıstılar. Harry ileri atıldı ve küçük kızı heykele baglayan ipleri kesmeye koyuldu. Küçük kız sonunda serbest kaldı. Harry onu belinden yakaladı, Ron'un cüppesinin boyun kısmını tuttu ve ayaklarını dibe vurup yükselmeye basladı. Çok yavas ilerliyorlardı. Harry artık kendini ileri atmak için perdeli ellerini kullanamıyordu; yüzgeçlerini büyük bir süratle çırpıyordu, ama Ron ile Fleur'ün kız-kardesi onu asagı çeken patates çuvallarından farksızdılar... Gözlerini göge dogru kaldırdı, oysa henüz çok derinlerde olması gerektigini biliyordu, üstündeki su öyle karanlıktı ki...  590 Denizhalkı da onunla birlikte yükseliyordu. Çevresinde rahat rahat döndüklerini, onun sudaki çırpınmasını izlediklerini görüyordu... Süre dolunca onu derinliklere mi çekeceklerdi? nsanları yiyorlar mıydı yoksa? Yüzmeye devam etme çabasından Harry'nin bacaklan kasılmıstı. Ron'u ve kızı sürükleme çabasından omuzları fena halde agrıyordu... Büyük bir zorlukla soluk alıyordu. Boynunun iki yanının yeniden acımaya basladıgını hissediyordu... agzındaki suyun ne kadar ıslak oldugunu fark etmeye baslamıstı... ama karanlık da kesinlikle seyrelmeye baslamıstı... tepede gün ısıgını görebiliyordu... Yüzgeçleriyle suyu kuvvetlice dövdü ve onların arak yüzgeç degil, ayak olduklarım fark etti... agzından cigerlerine su doluyordu... bası dönmeye baslamıstı, ama ısık ve havanın sadece üç metre yukarıda oldugunu biliyordu... oraya varmalıydı... varmalıydı... Harry ayaklarını öyle kuvvetle ve süratle çırptı ki, kasları protesto çıglıkları attı sanki. Beyni bile suyla dolmustu adeta, soluk alamıyordu; oksijene ihtiyacı vardı, devam etmesi gerekiyordu, duramazdı - Ve sonra basının gölün yüzeyinden çıktıgını hissetti; harika, soguk, temiz hava ıslak yüzünü yakıyordu; havayı yutarcasına, sanki daha önce hiç solumamıs gibi soludu ve Ron'la küçük kızı da yukarı çekti. Soluk soluga kalmıstı. Her tarafındaki dagınık, yesil saçlı baslar da onunla birlikte sudan çıkıyordu, ama ona gülümsü-yorlardı. Tribünlerdeki kalabalık büyük gürültü çıkarıyordu; 591 bagınp haykınyorlardı, hepsi ayakta gibiydi; Harry onların Ron'la küçük kızın ölmüs olabilecegi izlenimine kapıldıklarını düsündü. Ama yanılıyorlardı... ikisi de gözlerini açmıstı; küçük kızın korkmus ve kafası karısmıs bir hali vardı, Ron ise büyük bir su sütunu fıskırtmakla yetindi, parlak ısıkta gözlerini kırpıstırdı, Harry'ye döndü ve, "Islak, degil mi?" dedi. Sonra Fle-ur'ün kızkardesini gördü. "Onu niye getirdin ki?" "Fleur görünmedi, onu arkada bırakamazdım," diye soludu Harry. "Harry, seni salak," dedi Ron, "o sarkıyı ciddiye almadın, degil mi? Dumbledore hiçbirimizin bogulmasına izin vermezdi!" "Ama sarkıda diyordu ki - " Page 206 Harry Potter Ates Kadehi "O sadece görevi vaktinde tamamlamanı saglamak içindi!" dedi Ron. "Umanm asagıda kahramanlık yaparak vakit kaybetmemissindir!" Harry kendini aptal gibi hissetti, canı da sıkıldı. Ron'a göre hava hostu, tabii; o uykuya dalmıstı. Her an cinayet isleyebilecekmis gibi görünen, eli mızraklı de-nizhalkîyla çevrili haldeyken göl dibinin ne kadar tekinsiz göründügünün farkına varmamıstı. Harry, "Gel," dedi kısaca, "yardım et de onu götürelim, iyi yüzdügünü sanmıyorum." Fleur'ün kardesini suda sürükleyerek, jürinin onları gözledigi kıyıya dogru götürdüler. Yirmi denizinsanı, bir seref kıtası gibi, korkunç gıcırtılı sarkılarını söyleyerek onlara eslik ediyordu. Harry, Madam Pomfrey'yi gördü; Hermione, Krum, 592 Cedric ve Cho'nun üzerine titriyor gibiydi. Hepsi kalın battaniyelere sarılmıslardı. Dumbledore ve Ludo Bag-man kıyıda durmus, yüzerek onlara yaklasan Harry ve Ron'a gülümsüyorlardı. Bembeyaz kesilmis ve bir sekilde her zamankinden genç görünen Percy ise, dayanamayıp onları karsılamak için suya daldı. Bu arada Madam Maxime, isteri krizi geçiriyor gibi görünen, suya dönmek için var gücüyle mücadele eden Fleur Delaco-ur'u tutmaya çalısıyordu. "Gabrielle! Gabridle! Yasıyog mu? Ya'ah mı?" Harry, "O iyi!" demek istedi, ama öyle yorgundu ki, bagırmak bir yana, konusmakta bile güçlük çekiyordu. Percy, Ron'u yakalamıs, kıyıya çekiyordu ("Bırrak beni, Percy, bir seyim yok!"); Dumbledore ve Bagman, Harry'yi ayaga kaldırmaya çalısıyorlardı; Reur, Madam Maxime'in ellerinden kurtulmus, kardesine sarılmıstı. "Ga'kenes'ler... bana saldı'dılar... ah, Gabrielle, sandım ki... sandın; ki..." "Sen, gel bakayım buraya," dedi Madam Pomfrey. Harry'yi yakaladıgı gibi Hermione ile digerlerinin yanına çekti, elindeki battaniyeyle onu öyle sıkı sardı ki, Harry kendini deli gömlegi giymis gibi hissetti. Madam Pomfrey onun bogazından asagı çok sıcak bir iksir bosalttı. Harry'nin kulaklarından dumanlar çıktı. Hermione, "Harry, aferin sana!" diye bagırdı. "Basardın, nasıl basaracagını kendi basına buldun!" "Dogrusu -" diye basladı Harry. Ona Dobby'yi anlatırdı, ama tam o sırada Karkaroff un kendisini gözle- 593 digini fark etti. Masadan ayrılmayan tek jüri üyesi oydu. Harry ve Ron'la Fleur'ün kızkardesi sag salim geri döndüler diye memnun olmus ve içi rahatlamıs görünmeyen tek jüri üyesi de oydu. Harry, "Evet, öyle," dedi. Sırf Karkaroff onu duysun diye sesini biraz yükseltmisti. Krum, "Saçında bir su böccegi varr, Hörm-ovn-nin-ni," dedi. Harry onun Hermione'nin dikkatini yeniden kendi üzerine çekmeye çalıstıgını düsündü; belki de onu gölden kurtaranın kendisi oldugunu hatırlatmaya çalısıyordu. Ama Hermione böcegi elinin sabırsız bir hareketiyle uzaklastırdıktan sonra, "Ama zaman sınırım çok astın, Harry..." dedi. "Bizi bulman çok mu uzun sürdü?" "Yo, hayır., sizi bulmakta zorluk çekmedim..." Harry her an kendini daha da aptal hissediyordu. Sudan çıktıktan sonra sunu kesinlikle anlamıstı: Dumb-ledore'un aldıgı güvenlik önlemleri, sırf sampiyon gelip kurtarmadı diye bir rehinenin ölüme terk edilmesine meydan vermezdi. Niye Ron'u yakalayıp da gitmemisti sanki? Geriye ilk o dönmüs olurdu... Cedric ve Krum baskası için kaygılanarak vakit kaybetmemislerdi; de-nizsarkısım ciddiye almamıslardı... Dumbledore suyun kenarında çömelmis, denizhal-kının reisiymis gibi duran biriyle, çok vahsi ve yırtıcı görünen bir kadınla derin bir sohbete dalmıstı. Deniz-halkının su üstünde oldukları zaman çıkardıkları gıcırtılı seslerin aynısını çıkarıyordu. Besbelli Dumbledore 594 Denizdili konusabiliyordu. Sonunda dogruldu, diger jüri üyelerine döndü ve, "Puan vermeden önce bir top-lansak iyi olacak, sanırım," dedi. Jüri üyeleri bas basa verdiler. Madam Pomfrey, Ron'u Perc/nin pençelerinden kurtarmaya gitmisti. Onu Harry'nin yanma getirdi, battaniye ve Biberli ksir7! verdi, sonra da Fleuı'le kardesini almaya Page 207 Harry Potter Ates Kadehi gitti. Fleur'ün yüzünde ve kollarında birçok kesik vardı, cüppesi de yırtılmıstı, ama belli ki hiç aldırmıyordu. Madam Pomfrey'nin kesikleri temizlemesine de izin vermedi. "Gabrielle'e bakın," dedi ona. Sonra Harry'ye döndü. Solugu kesilmis gibi, "Onu kurta'dın," dedi. "Hem de senin rehinen deyildi bile." O anda, keske üç kızı da heykele baglı halde bırak-saydım, diye düsünen Harry, "Evet," dedi. Fleur egildi, Harry'yi iki yanagından da ikiser kere öptü (Harry yüzünün alev alev yandıgım hissetti, kulaklarından yine duman çıkıyor olsa sasmazdı), sonra da Ron'a, "Sen de - ya'dım ettin -" dedi. "Evet," dedi Ron, son derece umutlu görünüyordu, "evet, biraz -" Fleur üzerine atılıp onu da öptü. Hermione çok kızmıs görünüyordu, ama tam o sırada Ludo Bagman'ın sihirle güçlendirilmis sesi gümledi, hepsini yerinden sıçrattı. Tribünlerdeki kalabalıgın da susmasına yol açtı. "Hanımlar beyler, kararımızı verdik. Denizhalkı Re-isesi Murcus bize gölün dibinde tam olarak neler oldugunu anlattı, biz de sampiyonların her birine 50 puan üzerinden asagıdaki puanlan verdik... 595 "Miss Fleur Delacour, Kabarcık-Kafa Büyüsü'nü kusursuz biçimde kullandıgı halde, hedefine yaklasırken Garkenez'lerin saldırısına ugradı ve rehinesini kurtarmayı basaramadı. Ona yirmi bes puan veriyoruz." Tribünlerden alkıslar duyuldu. Fleur görkemli basını iki yana sallayarak, "Sıfıg hak ettim," dedi boguk bir sesle. "Mr Cedric Diggory de Kabarcık-Kafa Büyüsü kullandı ve rehinesiyle geriye dönen ilk kisi oldu. Ama bir saatlik kısıtlı süreyi bir dakika astı." Kalabalıktaki Huff-lepuff lardan muazzam bir tezahürat yükseldi. Harry, Cho'nun Cedric'e takdir dolu bir bakıs attıgını gördü. "Bu nedenle ona kırk yedi puan veriyoruz." Harry'nin yüregine indi. Eger Cedric süreyi astıysa, kendisi de kesinlikle asmıs demekti. "Mr Viktor Krum her ne kadar eksik bir Biçim Degistirme gerçeklestirse de, bu yöntemi etkin biçimde kullandı, rehinesiyle ikinci olarak geriye döndü. Ona kırk guan veriyoruz." Pek tepeden bakan Karkaroff büyük bir coskuyla alkısladı. "Mr Harry Potter ise Galsamotu'nu etkin biçimde kullandı," diye devam etti Bagman. "Sonuncu olarak döndü, bir saatlik kısıtlı süreyi çok astı. Ancak Deniz-halkı Reisesi bize Mr Potter'ın rehinelere ilk ulasan kisi oldugunu ve dönüsündeki gecikmenin yalnızca kendi-sininkini degil, bütün rehineleri güvenlige kavusturmadaki azminden kaynaklandıgım söylüyor." 596 Ron ve Hermione, Hany'ye yan kızan, yarı acıyan bakıslar attılar. "Jüri üyelerinin çogu," -Bagman burada Karka-roff a çok pis bir bakıs attı- "bunun ahlaklı bir karaktere isaret ettigini ve tam puan hak ettigini düsünüyor. Ancak... Mr Potter kırk bes puan aldı." Harry'nin kalbi hopladı - Cedric'le esit puanla birinci sıradaydı. Bir an sasıran Ron ve Hermione, Harry'ye bakakaldüar, sonra da güldüler ve kalabalıkla birlikte alkıslamaya basladılar. Ron gürültünün üstünde duyulsun diye sesini yükselterek, "Buyur bakalım, Harry!" dedi. "Ahmak degil-missin - ahlaklı karakterin varmıs!" Fleur de heyecanla alkıslıyordu, ama Krum hiç de sevinmis görünmüyordu. Yeniden Hermione'vlp hcriu-sarak onun dikkatini çekrn.eyc Çalıstı, oysa Hermione Harry için sevinç naraları atmakla öyle mesguldü ki, onu dinlemedi bile. Bagman, "Üçüncü ve son görev 24 Haziran aksamı günes batınca yerine getirilecek," dedi. "Sampiyonlara onları neyin bekledigi tam bir ay önce bildirilecek. Sampiyonları desteklediginiz için hepinize tesekkür ederiz." Madam Pomfrey sampiyonlarla rehineleri, hepsine kuru giysiler giydirmek için önüne katıp satoya götürmeye koyulurken, Harry sersemlemis halde, bitti, diye düsündü... bitmisti, görevi basarmıstı... artık 24 Haziran'a kadar hiçbir sey hakkında kaygılanması gerekmiyordu... Harry tas merdivenden satoya çıkarken, bir daha Hogsmeade'e gittiginde Dobb/ye yılın her günü için bir çift çorap almaya karar verdi. Page 208 Harry Potter Ates Kadehi 597 YRM YEDNC BOLUM Patiayak'ın Dönüsü kinci görevin sonrasındaki en iyi seylerden biri, herkesin gölde olup bitenlerin ayrıntılarını dinlemeye pek hevesli olmasıydı: Böylelikle Ron bir kerelik de olsa Harry ile sahne ısıklarını paylasma fırsatı buldu. Harry, ^n'un olaylan yorumlama seklinin her anlatısta birazcık degistigini tark Ctt. Önceleri, gerçegi çok andıran seyler anlatıyordu; en azından, anlattıkları Hermi-one'nin hikâyesine uyuyordu - Dumbledore bütün rehineleri Profesör McGonagall'm odasında büyülü bir uykuya yatırmıstı ve onları uyutmadan önce, hayli emniyette olacakları ve suyun yüzüne çıktıkları anda uyanacakları konusunda güvence vermisti. Oysa bir hafta sonra Ron heyecan verici bir kaçırılma hikâyesi anlatmaya baslamısta. Sözde agır silahlı, elli denizinsamna karsı tek basına bogusmus da, onu baglamadan önce boyun egsin diye dayak atmıslar. Padma Patil'e, "Ama asam cüppemin kolu içinde gizliydi," diye güvence verdi. Ron büyük bir ilgi gördügü için Padma da artık onunla çok daha fazla ilgileni- 598 yordu ve koridorda yanından her geçisinde Ron'la konusmayı ihmal etmiyordu. "stedigim an o deniz-buda-lalarıyla kapısabilirdim." Hermione, "Ne yapacaktın onlara, horlayacak miydin?" dedi huysuz huysuz. Viktor Krum'un en çok özleyecegi sey oldugu için insanlar ona öyle satasıyorlardı ki, pek hırçınlasmıstı. Ron'un kulakları kıpkırmızı oldu ve ondan sonra da olayların büyülü uyku versiyonuna sadık kaldı. Mart ayı gelince hava biraz daha kurudu, ama dısarı her çıktıklarında amansız rüzgâr ellerini ve yüzlerini yakıyordu. Postada gecikmeler vardı, çünkü rüzgâr baykusları rota dısına savuruyordu. Harry'nin Sirrus'a Hogsmeade hafta sonu izni tarihini bildirmek için gönderdigi kahverengi baykus, tüylerinin yansı ters dönmüs halde, cuma sabahı kahvaltıda göründü. Harry bacagından Sirius'un cevabını alır almaz da derhal uçup gitti. Besbelli, yeniden dısan gönderileceginden korkmustu. Sirius'un bu mektubu da neredeyse bir önceki kadar kısaydı. Cumartesi ögleden sonra saat ikide, Hogsmeade'ın dısına çıkan yolun sonundaki çitte (Dervish ve Ban-ges'den sonra) ol. Getirebildigin kadar yiyecek getir. Ron kulaklarına inanamaz gibi, "Hogsmeade'e dönmüs olamaz herhalde," dedi. Hermione de, "Dönmüs gibi görünüyor, degil mi?" dedi. 599 Harry gergin bir sekilde, "Ona inanamıyorum," dedi, "bir yakalansa..." "Ama buraya kadar gelmis sonuçta," dedi Ron. "Hem artık burası da pek Ruh Emici kaynıyor sayılmaz." Harry dalgın dalgın mektubu katladı. Kendine karsı dürüst davranması gerekirse, Sirius'u tekrar görmeyi gerçekten istiyordu. Bu yüzden de ögleden sonranın son dersine -iki saat üst üste ksirgirerken, zindanlara giden basamakları inerken genelde oldugundan çok daha neseliydi. Malfoy, Crabbe ve Goyle, Pansy Parkinson'ın Slytherin kızları çetesiyle birlikte, sınıf kapısının önünde toplanmıslardı. Hepsi Harr/nin göremedigi bir seye bakıp kıkır kıkır gülüyordu. Harry, Ron ve Hermione yaklasırlarken, Pansy'nin buldoku andıran yüzü Goy-le'un genis sırtının arkasından heyecanla onlara bakıyordu. "Geldiler, geldiler!" diye kıkırdadı ve Slytherin'le-rin dügümü çözüldü. Harry, Pansy'nin elinde bir dergi oldugunu gördü - Cadı Gündemi. Kapaktaki hareket eden resim, disleri meydanda gülümseyen ve asasıyla büyük bir pandispanyayı isaret eden kıvırcık saçlı bir cadıyı gösteriyordu. Pansy yüksek sesle, "Burada seni ilgilendirecek bir sey bulabilirsin, Granger!" dedi, sonra da dergiyi Her-mione'ye attı. Sasıran Hermione dergiyi yakaladı. Tam o anda zindan kapısı açıldı ve Snape hepsine içeri gelmelerini isaret etti. 600 Hermione, Harry ve Ron her zaman oldugu gibi zindanın arkasındaki bir masaya gittiler. Snape bugünün iksirinin malzemelerini tahtaya yazmak için onlara arkasını dönünce de, Hermione sıranın altında telasla derginin sayfalarını karıstırdı. Sonunda, orta sayfalarda, aradıkları seyi buldu. Harry ve Ron Hraz daha yakından görmek için egildiler. Harry'nü. r2r.*ai bir resmi kısa bir haberin Page 209 Harry Potter Ates Kadehi tepesinde duruyordu. HARRY POTTER'IN GiZLi ASKI Belki de baska kimselere benzemeyen bir çocuk - ama ergenligin bütün sıradan acılarım çeken bir çocuk, diye yazıyor Rita Skeeter. Annesiyle babasının trajik ölümünden sonra, on dört yasındaki Harry Potter teselliyi Hogıvarts'taki uzun süreli kız arkadası olan, Muggle anne babadan dogma Hermione Granger'da buldugunu düsünmüstü. Kısa süre sonra, zaten kisisel kayıplarla dolu olan hayatında yeni bir duygusal darbe yiyecegini bilemezdi, tabii. Gösterissiz ama hırslı bir kız olan Miss Granger'ın ünlü büyücülere karsı, Harry'nin tek basına tatmin edemeyecegi bir düskünlügü var gibi görünüyor. Bulgaristan Arayıcısı ve son Dünya Quidditch Kupasının kahramanı Viktor Krum'un Hogzvarts'a gelisinden beri, Miss Granger her iki çocugun da sevgileriyle oynuyor. Entrikacı Miss Granger'a açıkça abayı yakmıs olan Krıım, onu yaz tatilinde Bulgaristan'a gelip kendisini ziyaret etmeye davet etti bile. Krum ısrarla "daha önce bir kız hakkında hiç böyle seyler hissetmedigini" söylüyor. 601 Ancak, bu iki bahtsız çocugun ilgisini çeken yalnızca Miss Granger'ın süpheli dogal cazibesi olmayabilir. Güzel ve hayat dolu bir dördüncü sınıf ögrencisi olan Pansy Parkinson, "O kız gerçekten çirkin," diyor. "Ama bir Ask iksiri yapıyor olabilir, kafası epeyce çalısır. Bence isi böyle götürüyor." Ask iksirleri elbette Hogwarts'ta yasak, Albus Dumbledore'un bu iddiaları sorusturacagına da hiç süphe yok. Bu arada, Harry Potter'ın iyiligini dileyenlere, bir dahaki sefere kalbini buna daha fazla layık olan birine vermesini ümit etmek düsüyor. Hermione yazıya bakarken, Ron, "Demistim sana!" diye tısladı. "Sana Rita Skeeter'ı kızdırma demistiml Seni bir tür - kötü kadına çevirmis iste!" Hermione saskınlıgını atıp kahkahayı koyuverdi. "Kötü kadın mı?" diye tekrarladı, dönüp Ron'a bakarken kıkırdamama çabasıyla sarsılarak. Ron, kulakları kızararak, "Annem onlara öyle der," dedi. Hermione hâlâ kıkırdayarak, "Eger Rita'nın elinden bundan fazlası gelmiyorsa," dedi, "ustalıgını kaybediyor demektir." Elinde tuttugu Cadı Gündemi'ni yanındaki bos sandalyeye attı. "Bir yıgın eski moda saçmalık." Basını kaldırıp, yazıdan rahatsız olup olmadıklarını anlamak için onu ve Harry'yi gözleyen Slytherin'lere baktı. Hermione alaycı bir gülüsle onlara el salladı. O, Harry ve Ron, Zekâ-Bileyici ksir için gerekecek malzemeleri çıkarmaya basladılar. 602 Hermione on dakika sonra, elindeki tokmagı havada, bir kâse dolusu bokböcegi ü/erinde tutarken, "Ama bunda bir tuhaflık var," dedi. "Rita Skeeter nasıl bilebilir ki...?" Ron hemen, "Neyi nasıl bilir?" dedi. "Ask ksirleri karıstırmıyordun, degil mi?" Hermione, "Aptallasma," diye cevabı yapıstırdı, yeniden böceklerini dövmeye basladı. "Hayır, sadece... Viktor'un beni yazın davet ettigini nereden bildi?" Hermione bunu söylerken kıpkırmızı kesildi ve gözlerini kararlı bir sekilde Ron'dan kaçırdı. "Ne?" dedi Ron, tokmagını büyük bir gümbürtüyle düsürerek. "Beni gölden çıkarır çıkarmaz söyledi," diye mırıldandı Hermione. "Köpekbalıgı kafasını çıkardıktan sonra. Madam Pomfrey bize battaniye vermisti, Viktor beni, duymasınlar diye jüriden biraz uzaga çekti ve yazın bir sey yapmıyorsam ona gitmek ister miyim diye sordu -" "Peki sen ne dedin?" dedi Ron. Tokmagını almıstı ve gözleri Hermione'nin üstünde oldugu için, onu kâsesinden yirmi bes santim kadar uzaga vuruyor, sırayı dövüyordu. Hermione, "Ve baska kimse için böyle seyler hissetmedigini gerçekten söyledi," diye devam etti. Artık öyle kızarmıstı ki, çevreye sıcaklık yayıyormus gibi geldi Harry'ye. "Ama Rita Skeeter onu nasıl duymus olabilir? Orada degildi... orada mıydı yoksa? Belki gerçekten de bir Görünmezlik Pelerini var; belki de ikinci görevi izlemek için gizlice okul arazisine girdi..." 603 "Peki sen ne dedin?" diye tekrarladı Ron. Tokmagı öyle siddetle vuruyordu ki, sırayı göçertmisti. "Sey, aklım fikrim seninle Harry'nin kurtulup kurtulmadıgınızda oldugu için -" Arkalarından gelen buz gibi bir ses, "Sosyal hayatınız mutlaka büyüleyicidir, Miss Granger," dedi, Page 210 Harry Potter Ates Kadehi "yine de sizden bunu sınıfımda tartısmamanızı istemek zorundayım. Gryffindor'dan on puan." Onlar konusurken Snape sessizce yanlarına gelmisti. Simdi bütün sınıf dönmüs onlara bakıyordu. Malfoy bu fırsattan faydalanarak zindanın öbür ucundan DAN-DÎK POTTER rozetini Harry'ye gösterdi. "Ah... demek masa altında dergi de okuyorsunuz?" dedi Snape, Cadı Gündemi'ni kaparak. "Gryffindor'dan on puan daha... ah, ama elbette..." Snape'in kara gözleri Rita Skeeter'ın yazısını görünce parladı. "Potter'm gazete kupürlerini saklaması gerek..." Zindan Slytherin'lerin kahkahasıyla çınladı, Snape'in ince agzı da sevimsiz bir gülümsemeyle büküldü. Harry'yi öfkeden kudurtarak, yazıyı yüksek sesle okumaya koyuldu. "Harry Potter'm Gizli Askı... aman aman, Potter, simdi derdin ne böyle? Belki de baska kimselere benzemeyen bir çocuk..." Harry yüzünün yandıgını hissedebiliyordu. Snape, Slytherin'ler söyle gür bir kahkaha atabilsinler diye, her cümlenin sonunda duruyordu. Yazı, o okudugu zaman, gerçekte oldugundan on kat beter geliyordu kulaga. "... Bu arada, Harry Potter'm iyiligini dileyenlere, bir 604 dahaki sefere kalbini buna daha fazla layık olan birine vermesini ümit etmek düsüyor. Ne kadar dokunaklı," diye alaycı alaycı güldü Snape. Slytherin'lerin sınıfı çınlatan kahkahaları sürerken, dergiyi katladı. "Eh, sanırım en iyisi üçünüzü ayırmak. Belki de böylece kafanızı karmasık ask hayatlarınıza degil, iksirlerinize yorabilirsiniz. We-asley, sen burada kal. Miss Granger, oraya, Miss Parkin-son'ın yanına. Potter - benim masamın önündeki masaya. Hadi. Hemen." Öfkeden deliye dönen Harry, malzemeleriyle çantasını kazanının içine attı ve kazanı zindanın bas tarafındaki bos masaya sürükledi. Snape arkasından geldi, masasına oturup Harry'nin kazanını bosaltmasını izledi. Snape'e bakmamaya kararlı olan Harry, bokböceklerini ezmeyi sürdürdü. Her birisinin Snape'in yüzü oldugunu hayal ediyordu. Sınıfın geri kalanı yeniden çalısmaya baslayınca, Snape alçak sesle, "Basının sana olan bu ilgisi, zaten büyümüs olan burnunu daha da büyütmüse benziyor, Potter," dedi. Harry cevap vermedi. Snape'in onu kıskırtmaya çalıstıgım biliyordu; bunu daha önce de yapmıstı. Hiç kuskusuz, ders sona ermeden Gryffindor'dan yuvarlak hesap elli puan indirmek için bahane anyordu. Snape, "Bütün büyücülük dünyasının senden etkilendigi seklinde bir yanılgıya düsmüs olabilirsin," diye devam etti. Öyle alçak sesle konusuyordu ki, baska hiç kimse onu duyamıyordu (Harry bokböceklerini ezmeyi sürdürdü, oysa onları çoktan incecik toz haline getir- 605 t  misti bile). "Ama ben resminin gazetelerde kaç kez çıktıgına aldırmıyorum. Bana göre, Potter, sen kendini kuralların üstünde gören pis bir küçük çocuktan baska bir sey degilsin." Harry toz haline gelmis böcekleri kazanına koyup, zencefil köklerini kesmeye basladı. Elleri sinirden hafifçe titriyordu, ama sanki Snape'in ona söylediklerini du-yamıyormus gibi, basını kaldırmadı. Snape daha da yumusak ve tehlikeli bir sesle, "Bunun için seni adil bir sekilde uyanyorum, Potter," dedi, "minik çaplı bir söhret olsan da olmasan da - bir kez daha gizlice odama girerken seni yakalarsam -" Harry sagırlık tasladıgını unutarak, öfkeyle, "Ben odanızın yakınına bile gitmedim!" dedi. "Bana yalan söyleme," diye tısladı Snape. Dipleri görünmeyen kara gözleri Harry'ninkileri burgu gibi de-liyordu sanki. "Kanguru derisi. Galsamotu. Her ikisi de benim özel stogumdan ve onları kimin çaldıgını biliyorum." Harry dik dik Snape'e baktı, gözlerini kırpmamaya ya da suçlu görünmemeye kararlıydı. Aslında, bunların ikisini de Snape'ten o çalmamıstı. Onlar ikinci sınıftayken, kanguru derisini Hermione almıstı -Çok Özlü ksir için gerekiyordu- ve Snape o sıralar Harry'den süphelendigi halde, bunu Page 211 Harry Potter Ates Kadehi asla kamtlayamamıstı. Galsamotu'nü ise Dobby almıstı, tabii. Harry sogukkanlılıkla, "Neden söz ettiginizi bilmiyorum," diye yalan söyledi. "Odama girildigi gece sen yatagında degildin!" di- 606  ye tısladı Snape. "Biliyorum, Potter! Deli-Göz Moody de senin hayranlar kulübüne katılmıs olabilir ama, ben davranısını hos görmeyecegim! Bir kere daha gece gezintisine çıkıp odama girersen, Potter, bedelini ödersin!" "Tamam," dedi Harry sakin bir sekilde, zencefil köklerine dönerek. "Eger içimden oraya gitmek gelirse, bunu aklımdan çıkarmayacagım." Snape'in gözleri atesler saçtı. Bir elini kara cüppesinin içine daldırdı. Harry bir an Snape'in asasını çekip ona bir lanet yapmak üzere oldugunu sandı - sonra Snape'in, içinde tamamen berrak bir iksir olan küçük bir kristal sise çıkardıgını gördü ve bakakaldı. "Bunun ne oldugunu biliyor musun, Potter?" dedi Snape, gözleri yeniden tehlikeli bir sekilde parıldamaya baslamıstı. "Hayır," dedi Harry, bu kez dogru söylüyordu. "Veritaserum - öylesine güçlü bir Hakikat ksiri ki, üç damlası bile en gizli sırlarını bütün sınıfın önünde ortaya dökmene yeter," dedi Snape, kötücül bir edayla. "Simdi, bu iksirin kullanımı çok sert Bakanlık talimatlarıyla kontrol edilir. Ama eger sen ayagını denk almazsan, bir bakarsın elim kayıvermıs -" kristal siseyi hafifçe salladı "- hem de tam aksamları içtigin balkabagı suyunun üstünde. ste o zaman, Potter... iste p zaman benim odama girip girmedigini anlarız." Harry hiçbir sey söylemedi. Yeniden zencefil köklerine döndü, bıçagını aldı ve onları bölmeye koyuldu. Bu Hakikat ksiri isinden hiç hoslanmamıstı, dogrusu 607 Snape'ten de elinin kayıp ona iksir vermesini beklerdi hani. Snape böyle bir sey yaparsa agzından neler dökü-lebilecegini düsününce, titremesini zorlukla önledi... Bir sürü insanın basına dert açmak bir yana -basta Her-mione ve Dobby olmak üzere- sakladıgı bütün o diger seyler de vardı... Sirius'la baglantısı oldugu gerçegi gibi... ve -düsününce içi burkuldu- Cho'ya karsı duygulan gibi... Zencefil köklerini de kazana attı ve acaba Moody'nin izinden gidip sadece özel bir cep sisesinden mi içmeye baslasa diye düsündü. Zindan kapısı çalındı. Snape her zamanki sesiyle, "Girin," dedi. Kapı açılırken sınıf dönüp baktı. Profesör Karkaroff içeri girdi. Snape'ın masasına yürürken herkes onu izledi. Parmagını yine keçi sakalına dolamıs, kıvırıp duruyordu ve endiseli görünüyordu. Snape'in masasına varır varmaz, "Konusmamız gerek," dedi. Söylediklerini kimsenin duymamasına öyle dikkat ediyordu ki, dudaklarını belli belirsiz oynatıyordu; basarısız bir vantrilok gibiydi. Harry gözlerini zencefil köklerinden ayırmadan kulak kabarttı. Snape, "Seninle dersimden sonra konusurum, Karkaroff -" diye mırıldandı. Ama Karkaroff onun sözünü kesti. "Beni atlatma, Severus, ben simdi konusmak istiyorum. Benden kaçıyoısun." "Dersten sonra," diye tersledi onu Snape. Harry, yeterince armadülo safrası döküp dökmedigini anlamak için ölçme kabına bir göz atma bahanesiy- 608 le, ikisine yan yan baktı. Karkaroff çok endiseli, Snape de kızgın görünüyordu. Karkaroff iki saatlik ders sona erene kadar Snape'in masasının basında dikilip durdu. Ders sonunda Sna-pe'in ondan kaçmasını önlemeye azmetmis görünüyordu. Karkaroff un ne diyecegini merak eden Harry, zilden iki dakika önce armadillo safrası sisesini bile bile döktü. Böylece de sınıfın geri kalanı gürültüyle kapıya dogru giderken, kazanının arkasına saklanıp yeri silmek için bir bahanesi oldu. Snape'in Karkaroff a, tıslarmıs gibi, "Neymis bu kadar acele olan?" dedigini duydu. "Bu," dedi Karkaroff. Kazanının yanından gözetleyen Harry, Karkaroff un, cüppesinin sol kolunun Page 212 Harry Potter Ates Kadehi yenini yukarı çekip Snape'e dirseginin altında, kolun iç tarafında bir seyi gösterdigini gördü. "Ee?" dedi Karkaroff, hâlâ dudaklarını oynatmamak için elinden geleni yapıyordu. "Görüyor musun? Asla bu kadar net olmamıstı, ta o zamandan -" Kara gözleriyle sınıfı tarayan Snape, "Kapat sunu!" diye hırladı. "Ama sen de fark etmis olmalısın -" diye basladı Karkaroff, endiseli bir sesle. "Daha sonra konusabiliriz, Karkaroff!" diye tersledi Snape. "Potter! Ne yapıyorsun sen orada?" Harry masum masum, "Armadillo saframı temizliyorum, Profesör," dedi. Dogrulup Snape'e elindeki sırılsıklam bezi gösterdi. Karkaroff bir anda geri dönüp zindandan çıktı. 609 Hem kaygılı, hem öfkeli görünüyordu. Fevkalade kızgın bir Snape'le yalnız kalmak istemeyen Harry de kitaplarıyla malzemelerini çantasına attı ve az önce tanık oldugu seyi Ron ile Hermione'ye anlatmak için son hızla sınıfı terk etti. * Ertesi gün ögleyin satodan ayrıldıklarında, dısanda gümüs renkli zayıf bir günesin parladıgım gördüler. Hava bütün yıl oldugundan daha ılımlıydı ve Hogsme-ade'e geldiklerinde üçü de pelerinlerini çıkartıp omuzlarına atmıslardı. Sirrus'un getirmelerini söyledigi yiyecekler Harry'nin çantasındaydı. Ögle yemeginde masadan bir düzine tavuk budu, bir somun ekmek ve bir sürahi balkabagı suyu yürütmüslerdi. Dobby'ye hediye almak için Bayramlık Büyücügi-yim dükkânına girdiler. Orada bulabilecekleri en renkli çoraplan seçerek hosça vakit geçirdiler. Aralarında, parıldayan altın ve gümüs yıldızlı deseni olan bir çift çorapla, çok koktugu zaman yüksek sesle bagıran bir çift çorap da vardı. Sonra, saat bir buçukta High Street'ten yukarı dogru yola koyuldular, Dervish ve Banges'i geçtiler ve köyün ucuna dogru yürüdüler. Harry daha önce hiç bu yönde gitmemisti. Dolambaçlı yol onlan, Hogsmeade'i çevreleyen yabanıl kırlara götürüyordu. Burada az sayıda kulübe vardı, bahçeleri de daha büyüktü; Hogsmeade'in gölgesinde yattıgı dagın etegine dogru yürüyorlardı. Bir köseyi dönünce, yolun sonunda bir çit gördüler. Çok büyük, salkımsaçak tüylü, kara bir köpek, ön ayaklan en üst tahtada, onlan 610 bekliyordu. Agzında gazeteler vardı ve pek tanıdık görünüyordu... Yanma vardıkları zaman Harry, "Merhaba, Sirius/' dedi. Kara köpek hevesle Harry'nin çantasını kokladı, kuyrugunu bir kez salladı, sonra döndü ve yükselerek dagın kayalık etegine giden çalılıgı geçip yoluna devam etti. Harry, Ron ve Hermione çiti asıp onun pesinden gittiler. Sirius önlerine düsüp onları, yerin taslarla ve kayalarla kaplı oldugu dagın etegine götürdü. Ona göre hava hostu tabii, dört ayagı vardı. Ama Harry, Ron ve Hermione'nin çok geçmeden solugu kesildi. Daha yükseklere, dagın tepesine dogru giden Sirius'u takip ettiler. Yarım saat kadar dik, dolambaçlı ve taslı bir patikadan tırmandılar, günes altında terleyerek Sirius'un sallanan kuyrugunu izlediler. Harry'nin çantasının kayısları omzunu kesiyordu. Nihayet, Sirius birden gözden kayboldu, yok oldugu yere vardıklarında kayada dar bir yarık gördüler. Güçlükle içeri girdiklerinde, kendilerini serin ve los bir magarada buldular. Magaranın bir ucunda, ipinin ucu büyük bir kayaya baglı, Hipogrif Sahgaga duruyordu. Yan gri at, yan dev kartal olan Sahgaga'nın yırtıa bakıslı, turuncu gözü onlan görünce parladı. Hepsi egilip ona selam verdiler. Sahgaga üçünü bir an hükmeden bakıslarla süzdükten sonra, pullu ön dizlerini egdi ve Hermione'nin kosup tüylü boynunu oksamasına izin verdi. Harry ise kara köpege bakıyordu. Köpek vaftiz babasına dönüsmüstü. 611 Sirius yırtık pırtık, gri bir cüppe giymisti, Azkaban'dan çıktıgında üzerinde olan cüppe. Siyah saçları, söminenin içinde belirdigi zamankinden daha uzundu, hem karmakarısıktı, hem de keçelesmisti. Çok zayıf görünüyordu. Agzındaki eski Gelecek Postası gazetelerini magaranın zeminine fırlattıktan sonra, boguk bir sesle, "Tavuk!" dedi. Page 213 Harry Potter Ates Kadehi Harry çantasını açtı ve tavuk butlarıyla ekmek çıkınını ona verdi. Sirius çıkını açıp bir but kaparak, "Sag ol," dedi. Yere oturdu, disiyle koca bir parça kopardı. "Daha çok fare yiyorum. Hogsmeade'den fazla yiyecek çalamam; dikkati üstüme çekerim." Harry'ye sırıttı, ama Harry onun sırıtısına gönülsüz bir sekilde karsılık verdi. "Burada ne isin var, Sirius?" dedi. Sirius köpegi andıran bir sekilde tavuk kemigini geveleyerek, "Vaftiz baban olarak görevimi yerine getiriyorum," dedi. "Endiselenme, kendime sevimli bir sokak köpegi süsü veriyorum." Hâlâ sırıtıyordu, ama Harry'nin yüzündeki kaygıyı görünce daha ciddi bir sekilde, "Olay yerinde olmak istedim," dedi. "Son mektubun... eh, diyelim ki isler daha da karısık bir hal aldı. Birisi gazeteyi attıgında hemen çalıyorum ve anlasıldıgı kadarıyla tek kaygılanan da ben degilim." Basıyla magara zeminindeki, sayfalan sararmakta olan Gelecek Postası gazetelerini isaret etti, Ron da gazeteleri alıp açtı. 612 Ama Harry hâlâ gözlerini dikmis, Sirius'a bakıyordu. "Ya seni yakalarlarsa? Ya görünürsen?" "Burada benim Animagus oldugumu bilen kisiler, yalnızca siz üçünüz ve Dumbledore," dedi Sirius, omuz silkerek. Bir yandan da tavuk budunu kıtlıktan çıkmıs gibi yemeyi sürdürüyordu. Ron, Harry'yi dürttü ve Gelecek Postası gazetelerini ona verdi. ki taneydi. Birinin manseti Bartemius Cro-uch'un Esrarengiz Hastalıgı'y dr, ötekininki de Bakanlık Cadısı Hâlâ Kayıp - Sihir Bakam Simdi Sahsen ilgileniyor. Harry, Crouch hakkındaki yazıya bir göz atfa. Cümlecikler gözüne dogru zıplıyordu sanki: Kasımdan beri halk arasında görünmedi... evi terk edilmis gibi... St Mungo Sihirsel Hastalıklar Hastanesi yorum yapmaktan kaçınıyor... Bakanlık ciddi hastalık rivayetlerini dogrulamayı reddediyor... Harry yavas yavas, "Sanki ölüyormus gibi bir hava yaratıyorlar," dedi. "Ama eger buraya gelebildiyse, o kadar hasta olamaz..." Ron, Sirius'a, "Agabeyim, Crouch'un özel yardım-cısıdır," dedi. "O, Crouch'un fazla çalısmaktan bitap düstügünü söylüyor." Harry agır agır, hâlâ yazıyı Okuyarak, "Bak, son kez yakından gördügümde gerçekten hasta gibiydi," dedi. "Adımın Kadeh'ten çıktıgı gece..." Hermione soguk bir sesle, "Winky'yi atmanın cezasını çekiyor, degil mi?" dedi. Sirius'un tavuk kemiklerini çatır çutur yiyen Sahgaga'yı oksuyordu. ''Bahse girerim ki, simdi keske yapmamıs olsam diyordur - VVinky 613 artık yanında degil, artık ona bakmıyor ya, bahse girerim ki simdi aradaki farkı anlamıstır." Ron, Hermione'ye karanlık bir bakıs atarak, "Her-mione kafayı ev cinleriyle bozdu," diye mırıldandı Siri-us'a. Ama Sirius ilgilenmis görünüyordu. "Crouch ev cinini mi kovdu?" "Evet, Quidditch Dünya Kupası'nda," dedi Harry. Karanlık saret'in ortaya çıkısını, VVinky'nin, elinde sıkı sıkı tuttugu Harry'nin asasıyla bulunusunu ve Mr Crouch'un korkunç öfkesini anlatmaya koyuldu. Harry anlatmayı bitirdiginde, Sirius yeniden ayaga kalkmıs, magarada volta atıp duruyordu. Biraz sonra, yeni bir tavuk kemigini sallayarak, "Surasını iyice anla-yayım," dedi. "Cini önce Üst Loca'da gördünüz. Crouch'a yer ayırmıstı, degil mi?" Harry, Ron ve Hermione bir agızdan, "Dogru," dediler. "Ama Crouch maça gelmedi, ha?" "Hayır," dedi Harry. "Sanırım çok mesgul oldugunu söyledi." Sirius magarayı sessizce bir uçtan bir uca adımladı. Sonra da, "Harry," dedi, "Üst Loca'dan çıktıktan sonra asan cebinde mi diye kontrol etmis miydin?" "Hımmm..." Harry iyice düsündü. Sonunda, "Hayır," dedi. "Agaçlıga girmeden önce kullanmam gerekmedi. Elimi cebime soktugumda da, orada sadece En-vaigöz vardı." Sirius'a baktı. "Yani sen, saret'i yapan kimse, Üst Loca'da benim asamı mı çaldı demek istiyorsun?" 614 Page 214 Harry Potter Ates Kadehi "Mümkündür," dedi Sirius. Hermione, "O asayı VVinky çalmadı!" diye ısrar etti. Sirius, kasları çatık, magarayı adımlamaya devam ederken, "O locada sadece cin yoktu," dedi. "Arkanızda baska kim oturuyordu?" "Bir sürü insan," dedi Harry. "Bulgar bakanlar... Cornelius Fudge... Malfoy'lar..." Ron birden, "Malfoy'lar!" dedi. Öyle bagırmıstı ki, sesi magaranın dört bir yanında yankılandı, Sahgaga da sinirli sinirli basını savurdu. "Bahse girerim Lucius Malfoy'dur!" "Baska kimse yok muydu?" dedi Sirius. Harry, "Kimse yoktu," dedi. Hermione, "Vardı, Ludo Bagman, vardı," diye hatırlattı ona. "Aa, evet..." Sirius volta atmayı sürdürerek, "Bagman hakkında, eskiden VVimbourne VVasps'in Vurucusu oldugu dısında bir sey bilmiyorum," dedi. "Nasıl biri?" "dare eder," dedi Harry. "Bana Üçbüyücü Turnuvası'nda yardım teklif edip duruyor." Sirius kaslarını daha da fazla çatarak, "Öyle mi?" dedi. "Niye ediyor acaba?" "Benden hoslanmıs," dedi Harry. "Hımm," dedi Sirius, düsünceli görünüyordu. Hermione, "Karanlık saret belirmeden hemen önce agaçlıkta gördük onu," dedi Sirius'a. "Hatırlıyor musunuz?" dedi Harry ile Ron'a. Ron, "Evet ama, agaçlıkta kalmadı, degil mi?" dedi. 615 "Biz ona ayaklanmadan söz eder etmez, kamp yerine1 geri döndü." "Nereden biliyorsun?" diye cevabı yapıstırdı Her-mione. "Nereye Buharlastıgını nereden biliyorsun?" Ron kulaklarına inanamayarak, "Hadi canım," dedi, "yani sen simdi Karanlık saret'i Ludo Bagman mı yaptı diyorsun?" Hermione inatla, "Onun yapmıs olması VVinky'nin yapmıs olmasından daha akla yakın," dedi. Ron anlamlı anlamlı Sirius'a baktı. "Demistim sana. Kafayı ev cinlerine -" Ama Sirius elini kaldırıp Ron'u susturdu. "Karanlık saret yaratıldıgında, cin elinde Harry'nin asasıyla yakalanınca, Crouch ne yaptı?" "Çalılıklara bakmaya gitti," dedi Harry, "ama baska kimse yoktu." 'Tabii," diye mırıldandı Sirius, yukarı asagı volta atarak, "tabii, bunu kendi cinine kondurmak istemiyordu... sonra da onu kovdu mu?" "Evet," dedi Hermione hararetle, "onu kovdu, sırf çadırînda kalmadı ve onu ezmelerine -" "Hermione," dedi Ron, "su cinden bahsetmeyi keser misin!" Sirius basını salladı. "O, Crouch'un notunu senden iyi vermis, Ron. Bir adamın nasıl biri oldugunu anlamak istiyorsan, kendisiyle esit olanlara degil, astlarına nasıl muamele ettigine bak." Elini tıras olmamıs yüzünde gezdirdi, belli ki harıl hani düsünüyordu. "Barty Crouch'un ortadan kaybol- 616 maları... Quidditch Dünya Kupası'nda ev cininin kendisine yer ayırmasını saglama zahmetine katlanıyor, ama sonra da kalkıp maçı izlemeye gelmiyor. Üçbüyü-cü Turnuvası'nı yeniden baslatmak için çok çalısıyor ve sonra ona da gelmekten vazgeçiyor... Crouch'a yakısmayan seyler bunlar. Eger daha önce hastalık yüzünden bir gün olsun izin aldıysa, Sahgaga'yı yerim." "Crouch'u tanıyor musun yani?" diye sordu Harry. Sirius'un yüzü karardı. Birden, Harry'nin onunla ilk karsılastıgı geceki kadar tehdit edici göründü. Harry'nin Sirius'u hâlâ katil sandıgı geceki kadar. Sirius alçak sesle, "Haa, Crouch'u tanıyorum tabii," dedi. "Benim Azkaban'a gönderilmem için emir veren oydu - mahkemeye çıkarılmadan." Ron ve Hermione bir agızdan, "Ne?" dediler. "Saka ediyorsun!" dedi Harry. Sirius tavuktan büyük bir lokma daha ısırarak, "Hayır, etmiyorum," dedi. "Crouch eskiden Sihirli Page 215 Harry Potter Ates Kadehi Yasal Yaptırım Dairesi Baskanı'ydı, bilmiyor muydunuz?" Harry, Ron ve Hermione hayır anlamında baslarını salladılar. "Herkes onun Sihir Bakam obuasını bekliyordu," dedi Sirius. "Büyük bir büyücüdür, Barty Crouch, sihir gücü yüksektir - ve iktidar hırsıyla doludur. Yo, asla bir Voldemort destekçisi olmadı," dedi, Harry'nin yüzündeki bakısı okuyarak. "Hayır, Barty Crouch her zaman Karanlık yana iliskin hislerini yüksek sesle belirtirdi. Ama Karanlık yana karsı olan bir sürü insan... neyse, anlamazsınız... çok gençsiniz..." 617 Ron sesinde sinirli bir tınıyla, "Babam da Dünya Kupası'nda böyle demisti," dedi. "Sen yine de bir denesene, niye denemiyorsun?" Sirius'un zayıf yüzü bir gülümsemeyle aydınlandı. "Pekâlâ, deneyeyim..." Magaranın üst kısmına dogru yürüdü, geri geldi ve, "Voldemort'un su anda güçlü oldugunu varsayın," dedi. "Kimlerin onu destekledigini bilmiyorsunuz, kimin onun için çalısıp kimin çalısmadıgını bilmiyorsunuz. Ama biliyorsunuz ki, insanları kontrol ediyor, onlara ellerinde olmadan korkunç seyler yaptırabiliyor. Kendiniz, aileniz ve dostlarınız için korkuyorsunuz. Her hafta daha fazla ölüm, daha fazla kaybolma, daha fazla iskence haberi geliyor... Sihir Bakanlıgı karmakarısık, ne yapacaklarını bilmiyorlar, her seyi Muggle'lar-dan saklamaya çalısıyorlar, ama bu arada Muggle'lar da ölüyor. Her yerde terör var... panik... kargasa... Böyle günlerdi iste. "ste böyle günler bazı insanların en iyi, bazılarının da en kötü taraflarını ortaya çıkarır. Crouch'un ilkeleri baslangıçta iyi olabilir - ben bilemiyorum. Bakanlık'ta hızla yükseldi ve Voldemorf un destekçilerine karsı çok sert önlemler almaya basladı. Seherbaz'lara yeni haklar verildi - örnegin, esir alma yerine öldürme hakkı. Ayrıca, mahkemeye çıkarılmadan dosdogru Ruh Emici'lere teslim edilen tek kisi de ben degildim. Crouch siddete siddetle karsılık verdi ve süphelilere karsı Affedilmez Lanef lerin kullanılması için yetki verdi. Bana kalırsa, Karanlık yandakilerin çogu kadar amansız ve acımasız- 618 lastı. Yanlıs anlamayın, onu destekleyenler vardı - birçok kisi onun isleri yapma seklinin dogru oldugunu düsünüyordu ve bir sürü cadıyla büyücü onun Sihir Bakanı olması için yaygara ediyordu. Voldemort kaybolunca, Crouch'un bu üst mevkiye gelmesine an meselesi gözüyle bakılmaya baslandı. Ama sonra hayli talihsiz bir olay meydana geldi..." Sirius acı acı güldü. "Crouch'un kendi oglu, ikna güçleri sayesinde Azkaban'dan uzak kalmayı beceren bir grup Ölüm Yiyen'le birlikte yakalandı. Besbelli Voldemort'u bulup onu yeniden iktidara getirmeye çalısıyorlardı." "Crouch'un oglu mu yakalandı?" dedi, solugu kesilen Hermione. "Aynen," dedi Sirius. Tavuk kemigini Sahgaga'ya attı, kendisi de yere, ekmek somununun yanına sırtüstü uzanarak onu ikiye böldü. "htiyar Barty için bayagı kötü bir soktu sanırım. Ailesiyle evde biraz daha fazla vakit geçirmeliymis, degil mi? Arada bir bürosundan erken saatte çıkmalıymıs... kendi oglunu tanımalıymıs." Ekmegi koca parçalar halinde yutmaya baslamıstı. "Oglu gerçekten bir Ölüm Yiyen miydi?" diye sordu Hany. "En ufak bir fikrim yok," dedi Sirius, hâlâ agzına ekmek tıkıyordu. "O getirildiginde ben de Azka-ban'daydım. Bunların çogunu çıktıktan sonra ögrendim. Oglan gerçekten de, Ölüm Yiyen olduklarına hayatım üzerine bahse girebilecegim kisilerle yakalanmıstı - ama o da yanlıs zamanda yanlıs yerdeydi belki, tıpkı ev cini gibi." 619 Hermione, "Crouch oglunu oradan çıkarmaya çalıstı mı?" diye fısıldadı. Sirius havlamaya çok benzeyen bir kahkaha attı. "Crouch oglunu çıkaracak, ha? Onun notunu verdin sanıyordum, Hermione. tibannı lekeleme tehdidinde bulunan her sey gitmeliydi; bütün hayatını Sihir Bakanı olmaya adamıstı. Kendisini ona adamıs bir ev cinini, yeniden Kara saret'le arasında baglantı kurdugu için kovusunu gördünüz - bu size onun nasıl biri oldugu hakkında bir fikir vermiyor mu? Crouch'un baba muhabbeti sadece oglunun mahkemeye çıkmasını saglamakla sınırlı kaldı ve, anlatılanlara göre, bu mahkeme de Crouch'un oglandan ne kadar nefret ettigini göstermesi için bir araçtan öte bir sey degildi... sonra da onu dosdogru Azkaban'a yolladı." Page 216 Harry Potter Ates Kadehi Harry alçak sesle, "Kendi oglunu Ruh Emici'lere mi teslim etti?" diye sordu. "Öyle," dedi Sirius, artık hiç de egleniyormus gibi görünmüyordu. "Ben Ruh Emici'lerin onu içeri getirisini gördüm, hücremin kapısındaki parmaklıkların arasından izledim. Tas çatlasa on dokuz yasından fazla degildi. Onu benimkinin yakınında bir hücreye koydular. Gece olunca, anne, anne, diye bagırmaya basladı. Ama birkaç gün sonra sesi kesildi... sonunda hepsinin sesi kesilir zaten... yani uykularında haykırmadıklan sürece..." Bir an için, Sirius'un gözlerindeki ölgün bakıs her zamankinden daha belirgin hale geldi, sanki üstüne panjur kapanmıs gibi. 620 "Yani hâlâ Azkaban'da mı?" dedi Harry. "Hayır," dedi Sirius donuk bir sesle. "Hayır, artık orada degil. Onu getirmelerinden bir yıl sonra öldü." "Öldü mü?" "Tek ölen o degil," dedi Sirius acı acı. "Çogu orada çıldırır ve sonunda çogu yemek yemekten vazgeçer. Yasama arzusunu yitirirler. Bir ölümün yaklastıgını daima anlayabilirdin, çünkü Ruh Emici'ler bunu hissederlerdi ve heyecanlanırlardı. O çocuk geldiginde de hayli hasta gibiydi. Crouch, Bakanlık'ın önemli bir üyesi oldugu için, karısıyla ikisine ogullarını ölüm döseginde ziyaret etme izni verilmisti. Barty Crouch'u en son o zaman gördüm, karısını yarı yarıya tasıyarak hücremin önünden geçti. Anlasılan kadının kendi de kısa süre sonra öldü. Kederden. Tıpkı çocugu gibi tükenip gitti. Crouch oglunun cenazesini almaya gelmedi. Ruh Emici'ler onu kalenin dısına gömdüler. Gömerlerken izledim." Sirius az önce agzına götürdügü ekmegi kenara attı ve onun yerine balkabagı suyu sürahisini alıp basına dikti. "ste böyle, ihtiyar Crouch tam basarıya ulastıgını sandıgı anda her seyi kaybetti," diye devam etti, elinin tersiyle agzını silerek. "Bir an, bir kahraman, Sihir Bakanı olmanın esiginde... bir an sonraysa, oglu ölmüs, karısı ölmüs, aile itibarına leke sürülmüs biri. Kaçtıktan sonra duydugum kadanyla, eski popülerligini de kaybetmis. Oglu öldükten sonra insanlar çocuga karsı biraz daha sempati duymaya ve iyi bir aileden genç, hos bir çocugun nasıl olup da böyle yoldan çıktıgını sormaya 621 i basladılar. Babasının onunla hiç ilgilenmedigi sonucuna vardılar. Böylece en üst kademedeki isi Cornelius Fud-ge aldı, Crouch da Uluslararası Sihirsel sbirligi Dairesi'ne kaydırıldı." Uzun bir sessizlik oldu. Harry, Quidditch Dünya Kupası'nda, agaçlıkta, onun sözünü dinlemeyen ev cinine tepeden bakarken Crouch'un gözlerinin nasıl fincan gibi oldugunu düsünüyordu. Crouch, VVinky'nin Karanlık saret'in altında bulunmasına bu yüzden asırı tepki göstermisti demek. Ona oglunu ve eski skandali hatırlatmıstı ve Bakanlık'ta gözden düsüsünü... Harry, "Moody diyor ki, Crouch kafayı Karanlık büyücüleri yakalamakla bozmus," dedi Sirius'a. "Evet, ben de bunun onda bir tür manyaklık halini aldıgını duydum," dedi Sirius, basını sallayarak. "Bana sorarsan, bir Ölüm Yiyen daha yakalayarak eski popülerligine kavusacagını sanıyor hâlâ." Ron zafer duygusuyla, "Ve satoya gizlice girip Sna-pe'in odasını karıstırdı!" dedi, Hermione'ye bakarak. "Evet," dedi Sirius, "ve bu da hiç akla yakın degil." "Hayır, yakın!" dedi Ron heyecanla. Ama Sirius basını sallad . "Dinle bak, eger Cr juch, Snape hakkında arastırma yapmak istediyse, niye Tur-nuva'nın jürisine katılmak için gelmiyor? Hogwarts'ı düzenli olarak ziyaret etmek ve gözünü Snape'in üzerinden ayırmamak için ideal bir bahane olurdu." "Demek sen Snape'in bir isler karıstırıyor olabilecegini düsünüyorsun?" diye sordu Harry, ama Hermione hemen lafını kesti. 622 "Bak, ne dersen de ben aldırmıyorum, Dumbledore, Snape'e güveniyor -" "Öf, bırak artık, Hermione," dedi Ron sabırsızca. "Biliyorum, Dumbledore zeki falan ama, bu Page 217 Harry Potter Ates Kadehi gerçekten de uyanık bir Karanlık büyücünün onu kandıramayacagı anlamına -" "Öyleyse birinci sınıftayken Snape niye Harry'nin hayatını kurtardı? Neden bırakmadı ölsün?" "Bilmiyorum - belki de Dumbledore'un onu kovacagını düsündü -" "Sen ne dersin, Sirius?" dedi Harry yüksek sesle. Ron ve Hermione de dinleyebilmek için didismeyi bıraktılar. Sirius, Ron ile Hermione'ye düsünceli düsünceli bakarak, "Bence ikisinin de haklı oldugu yanlar var," dedi. "Snape'in burada ders verdigini ögrendigimden beri, Dumbledore'un onu niye ise aldıgını merak ediyorum. Karanlık Sanatlar, Snape'i hep büyülemistir, okulda da bununla ünlüydü. Pis, kılçık, yaglı saçlı bir çocuktu," diye ekledi Sirius. Harry ve Ron da birbirlerine bakıp sırıttılar. "Snape okula geldiginde yedinci sınıftaki çocukların yarısından fazla lanet biliyordu ve girdigi Slytherin çetesinin hemen hemen bütün üyeleri sonunda Ölüm Yiyen oldu." Sirius parmaklarını kaldırdı ve tek tek saymaya basladı. "Rosier ve VVilkes - ikisi de Voldemort'un düsüsünden bir yıl önce Seherbaz'lar tarafından öldürüldüler. Lestrange'lar -evli bir çift- Azkaban'dalar. Avery - duydugum kadarıyla, yaptıklarını Imperius lanetinin 623 etkisi altında yaptıgını söyleyerek basını dertten kurtarmıs - hâlâ kaçak. Ama benim bildigim kadarıyla, Snape asla bir Ölüm Yiyen olmakla suçlanmadı - hos, bunun da pek anlamı yok ya, neyse. Çünkü çogu hiç yakalan-mamıstı. Ve Snape de basını derde sokmayacak kadar akıllı ve kurnazdır, burası kesin." "Snape, Karkaroff u yakından tanıyor, ama bunun duyulmasını pek istemiyor," dedi Ron. Harry hemen, "Evet, dün Karkaroff ksir dersine geldiginde Snape'in yüzünü görecektin!" dedi. "Karkaroff onunla konusmak istiyordu, Snape'in ondan kaçtıgını söylüyordu. Karkaroff gerçekten kaygılanmıs görünüyordu. Snape'e kolundaki bir seyi gösterdi, ama ben ne oldugunu göremedim." Sirius samimi bir hayretle, "Snape'e kolundaki bir seyi mi gösterdi?" dedi. Parmaklarını dalgın dalgın kirli saçlarından geçirdi, sonra da yine omuz silkti. "Eh, bunun ne oldugu hakkında hiçbir fikrim yok... ama eger Karkaroff gerçekten kaygüanmıssa ve derdine çare bulmak için Snape'e gidiyorsa..." Sirius bakıslarını magara duvarına dikti ve çaresizlikle dislerini sıktı. 'Tabii, Dumbledore'un Snape'e güvenme meselesi de var. Dumbledore'un baskalarının güvenmeyecegi kisilere güvendigini biliyorum ama, Voldemort için çalısmıs olsa Snape'in Hogwarts'ta ders vermesine izin verecegini hiç sanmam." Ron inatla, "Peki öyleyse Moody ve Crouch niye ille de Snape'in odasına girmek istiyorlar?" diye sordu. Sirius agır agır, "Eh," dedi, "Deli-Göz, Hogvvarts'a 624 geldikten sonra tek tek her ögretmenin odasını aradıysa sasmam. Moody, Karanlık Sanatlara Karsı Savunma'yı ciddiye alır. Onun pek kimseye güvendigini sanmıyorum, yasadıklarından sonra bunda sasacak bir sey de yok. Ama Moody için sunu söyleyeyim: Mecbur kalmadıkça hiç öldürmedi. Mümkünse eger, insanları hep sag olarak teslim etti. Serttir ama, asla Ölüm Yiyen'lerin düzeyine inmemistir. Crouch'a gelince... o farklı bir konu, bak... Gerçekten hasta mı? Eger öyleyse, niye sürüne sürüne Snape'in odasına gelme zahmetine katlandı? Degilse... neler karıstırıyor? Dünya Kupası'nda o kadar önemli ne yapıyordu da Üst Loca'ya gelmedi? Turnu-va'nın jürisinde yer alması gerektigi sırada neler yapıyordu?" Sirius sustu, bakısları hâlâ magaranın duvannday-dı. Sahgaga kayalık zeminde dolanıyor, gözünden kaçmıs olabilecek kemikleri anyordu. Sonunda Sirius basını kaldırıp Ron'a baktı. "Agabeyin, Crouch'un özel yardımcısı dedin, degil mi? Ona son zamanlarda Crouch'u görüp görmedigini sorabilir misin acaba?" Ron kuskulu bir sekilde, "Deneyebilirim," dedi. "Ama Crouch'un bir seyler çevirdigi havasını verme-sem iyi olur. Percy, Crouch'u sever." Sirius, Gelecek Postosı'nın ikinci nüshasını isaret ederek, "Hazır sormusken, Bertha Jorkins hakkında ellerinde herhangi bir ipucu olup olmadıgını da ögrenmeye çalıs," dedi. "Bagman olmadıgını söylemisti," dedi Harry. Page 218 Harry Potter Ates Kadehi . 625 Sirius basıyla gazeteyi isaret ederek, "Evet, oradaki yazıda öyle deniyor," dedi. "Bertha'nın hafızasının ne kadar zayıf oldugu konusunda vır vır edip durmus. Belki ben onu tanıyalı beri degismistir ama, benim bildigim Bertha hiç de unutkan degildi - tam tersi. Biraz ap-talcaydı ama, dedikodu için kusursuz bir hafızası vardı. Bu yüzden basını çok belaya soktu; ne zaman çenesini kapatması gerektigini bilmezdi çünkü. Düsünüyorum da, Sihir Bakanlıgı için bayagı bir sorun olmustur herhalde... Belki de Bagman bunun için onca uzun süredir Bertha'yı arama zahmetine katlanmadı..." Sirius derin derin içini çekti ve gölgeli gözlerini ovusturdu. "Saat kaç?" Harry saatine baktı, sonra saatin gölde bir saat kaldıgından beri çalısmadıgını hatırladı. "Üç buçuk," dedi Hermione. Sirius ayaga kalkarak, "Okula dönseniz iyi olur," dedi. "Simdi, dinleyin..." Harry'ye sert sert baktı - "Beni görmek için okuldan sıvısmanızı istemiyorum, ta-maırî mı? Bana buraya mesaj yollayın yeter. Sıradısı buldugunuz her seyi bana bildirmenizi hâlâ istiyorum. Ama sen izin almadan Hogwarts'tan ayrılmayacaksın. Bu birisinin sana saldırması için ideal bir fırsat olur." Harry, "Simdiye kadar kimse bana saldırmadı," dedi. "Bir ejderhayla iki Garkenez hariç." Ama Sirius ona kaslarını çatıp baktı. "Umrumda bile degil... Ben ancak bu Turnuva sona erince rahat bir soluk alacagım, o da ancak haziranda bitiyor. Ve unutmayın, aranızda benden söz ederseniz, bana Fırtik deyin, tamam mı?" 626 Harry'ye bos peçeteyle siseyi verdi ve vedalasmak için Sahgaga'nm yanına gidip onu oksadı. "Ben de sizinle köyün kıyısına kadar yürüyecegim," dedi. "Bakalım bir gazete daha asırabilecek miyim?" Magaradan çıkmadan önce biçim degistirip yeniden kocaman, kara köpek oldu. Dagdan asagı, kayalık arazide onunla birlikte yürüyüp yine çite geldiler. Burada her birinin onun kafasını oksamasına izin verdi, sonra da dönüp köyün dısına dogru bir kosu tutturdu. Harry, Ron ve Hermione, Hogsmeade'e yürüyüp, oradan da Hogwarts'a dogru yola koyuldular. Satoya çıkan yoldan yukarı dogru yürürlerken, Ron, "Acaba Percy, Crouch hakkında bütün bunları biliyor mu?" diye sordu. "Ama belki de aldırmıyördür... Belki bunlar onun Crouch'a daha da fazla hayran olmasına yol açıyordur. Evet, Percy kurallara bayılır. O olsa olsa, Crouch kendi oglu için bile kuralları çignemeyi reddediyor, der." Hermione, "Percy kendi ailesinden birini asla Ruh Emici'lerin önüne atmaz," dedi siddetle. "Bilmiyorum," dedi Ron. "Eger meslegine engel oldugunu düsünüyorsa... Percy gerçekten hırslıdır yani..." Tas basamaklardan çıkıp Giris Salonu'na geldiler, Büyük Salon'dan yükselen nefis yemek kokulan oraya kadar geliyordu. Ron derin derin soluk alarak, "Zavallı yaslı Pırtık," dedi. "Seni gerçekten seviyor olmalı, Harry... Düsünsene bir, fareyle besleniyor." 627 YRM SEKZNC BÖLÜM Mr Crouch'un Deliligi Harry, Ron ve Hermione pazar günü kahvaltının ardından Baykushane'ye gidip Percy'ye mektup yolladılar. Sirius'un önerdigi gibi, ona son zamanlarda Mr Crouch'u görüp görmedigini sordular. Hedwig'i kullandılar, çünkü çok uzun zamandır ona hiç is verilmemisti. Baykushane penceresinden onun uçarak uzaklasmasını seyrettikten sonra, Dobby'ye yeni çoraplarını vermek için mutfaga indiler. Ev cinleri onlan neseyle karsıladılar. Yine egilerek selam,.verdiler, reverans yaptılar ve çay hazırlamak için etrafta kosusturup durdular. Dobby hediyesini görünce resmen costu. "Harry Potter, Dobby'ye çok iyi davranıyor!" diye ci-yakladı, kocaman gözlerindeki iri iri gözyaslarını silerek. "O Galsamotu'yla hayatımı kurtardın, Dobby, gerçekten," dedi Harry. "Su eklerlerden biraz daha yoktur herhalde, degil mi?" dedi Ron, gülümseyen ve ısrarla egilerek selam veren ev cinlerine bakarak. Page 219 Harry Potter Ates Kadehi 628 Hermione sinirli bir sekilde, "Daha yeni kahvaltı ettin!" dedi, ama dört cinin tasıdıgı koca bir gümüs tepsi dolusu ekler onlara dogru geliyordu bile. "Fırtık'a göndermek için bir seyler alsak iyi olur," diye mırıldandı Harry. "yi fikir," dedi Ron. "Pig'e yapacak is çıkar. Bize fazladan biraz yiyecek veremezsiniz herhalde, degil mi?" dedi çevresindeki cinlere. Cinler sevinçle egilip selam verdiler ve biraz daha yiyecek getirmeye gittiler. "Dobby, VVinky nerede?" dedi Hermione, çevresine bakarak. Dobby'nin kulakları hafifçe düstü. "Winky orada, atesin yanında, küçükhanım," dedi alçak sesle. "Ah canım," dedi Hermione, VVinky'yi görünce. Harry de sömineye baktı. VVinky yine aynı taburede oturuyordu. Kendini koyverip öyle pislenmisti ki, arkasındaki isten kararmıs tuglalardan zar zor ayırt edilebiliyordu. Giysileri yıkanmamıs ve paçavraya dönmüstü. Gözlerini atese dikmis, elinde bir sise Kaymakbirası'yla taburesinin üstünde hafifçe sallanıyordu. Onu izlerlerken, siddetle hıçkırdı. "VVinky artık günde altı siseyi düz ediyor," diye fısıldadı Dobby, Harry'ye. "Eh, çok sert bir sey degil o içki," dedi Harry. Ama Dobby basını iki yana salladı. "Bir ev cini için sert, efendim." VVinky yine hıçkırdı. Eklerleri getiren cinler islerinin basına dönerken, ona suçlayan gözlerle baktılar. Dobby üzgün üzgün, "VVinky sıla hasreti çekiyor, , 629 Harry Potter," diye fısıldadı. "Winky eve dönmek istiyor. Winky hâlâ efendisinin Mr Crouch oldugunu sanıyor, efendim ve Dobby ne derse desin, artık efendisinin Profesör Dumbledore oldugunu kabul etmiyor." Birden Harry'rün aklına bir sey geldi. "Hey, VVinky," dedi, onun yanına gidip egilerek. "Mr Crouch'un neler yaptıgını bilmiyorsundur, degil mi? Üçbü-yücü Turnuvası'na gelmeyi bıraktı da." VVinky'nin gözlerinde bir ısık yanıp söndü. Kocaman gözbebekleri Harry'ye odaklandı. Yine hafifçe sallandı ve, "E-Efendi gelme mi - hık - bıraktı?" dedi. "Evet," dedi Harry, "onu birinci görevden beri görmedik. Gelecek Postası hasta oldugunu söylüyor." VVinky, Harry'ye bugulu gözlerle bakarak biraz daha sallandı. "Efendi - hık - hasta?" Alt dudagı titremeye basladı. "Ama bunun dogru oldugundan emin degiliz," dedi Hermione hemen. "Efendi'nin VVinky'sine - kik - ihtiyacı var!" diye inledi- cin. "Efendi - hık - kendi basına - hık - yapamaz..." "Diger insanlar kendi ev islerini kendileri yapıyorlar, biliyorsun, VVinky," dedi Hermione ciddi bir edayla. "VVinky - hık - Mr Crouch için - hık - sadece ev isi yapmıyor!" diye kızgın kızgın ciyakladı VVinky. Bu sırada daha da beter sallanıp, zaten her tarafı leke içinde olan bluzuna Kaymakbirası döktü. "Efendi - hık -Winky'ye güveniyor - hık - ve ona en önemli - hık - en gizli -" 630 "Ne?" dedi Harry. Ama Winky basım siddetle sallayıp, üstüne biraz daha Kaymakbirası döktü. "Winky efendisinin - hık - sırlarını saklı tutar," dedi isyankâr bir tavırla. Simdi fena halde sallanıyor, Harry'ye sası gözlerle bakıp kaslarını çatıyordu. "Sen -hık - burnunu sokuyorsun sen." "VVinky, Harry Potter'la bu sekilde konusmamalı!" dedi Dobby kızarak. "Harry Potter cesur ve asil ve Harry Potter burnunu sokmaz!" "Burnunu sokuyor - hık - efendimin - hık - özel ve gizli islerine - hık - VVinky iyi bir ev cini - hık - VVinky sessizligini korur - hık - insanlar - hık - kurcalar durur - hık -" VVinky'nin gözkapaklari düstü. Ansızın taburesinden sömineye kaydı ve orada horul horul horlamaya basladı. Bos Kaymakbirası sisesi tas döseli zeminin üzerinde yuvarlanarak uzaklastı. Bes altı tane ev cini hemen oraya geldi, tiksinmis görünüyorlardı. Biri siseyi aldı; digerleri VVinky'nin üstüne büyük, kareli bir masa örtüsü serip uçlarını altına tıkıstırarak onu tamamen Page 220 Harry Potter Ates Kadehi örttüler. "Bunu görmek zorunda kaldıgınız için biz özür diler, beyefendiler ve küçükhamm!" diye ciyakladı yakındaki bir cin. Basını iki yana salladı, çok mahcup bir hali vardı. "Bizi VVinky'ye bakıp da yargılamayacagınızı umuyor biz, beyefendiler ve küçükhamm!" "O mutsuz!" dedi Hermione, sabrı tükenerek. "Niye onu örtüp saklayacagınıza neselendirmeye çalısmıyorsunuz?" 631 "Affediyorsunuz, küçükhanım," dedi ev cini, uzun uzun egilip selam vererek, "ama yapılacak is ve hizmet edilecek efendiler Varken, ev cinlerinin mutlu olmama hakkı yoklardır." "Yapmayın ama!" diye feryat etti Hermione. "Hepiniz beni dinleyin! Sizin de büyücüler kadar mutsuz olma hakkınız var! Ücret, tatil ve dogru dürüst giyecek alma hakkınız var, size söylenen her seyi yapmak zorunda degilsiniz - Dobb/ye bakın bir!" "Küçükhanım lütfen Dobby'yi bu ise karıstırmasın," diye geveledi Dobby, korkmus bir halde. Mutfaktaki ev cinlerinin yüzlerindeki neseli gülümsemeler kaybolmustu. Hermione'ye sanki deli ve tehlikeli biriymis gibi bakıyorlardı. "Fazladan yemeginizi getirdi biz!" diye cıyakladı Harry'nin yanındaki bir cin. Getirdigi koca bir jambonu, bir yıgın keki ve biraz meyveyi Harry'nin eline tu-tusturuverdi. "Hosça kalın!" Ev cinleri Harry, Ron ve Hermione'nin çevresine toplanıp, küçük elleriyle onlan bellerinden itekleye itekleye mutfaktan çıkarmaya koyuldular. "Çoraplar için tesekkürler, Harry Potter!" diye perisan bir halde bagırdı Dobby. Söminenin orada, siskin bir örtüymüs izlenimi veren VVinky'nin yanında duruyordu. Mutfak kapısı arkalarından güm diye kapanırken, Ron kızgın bir sesle, "Dilini tutamadın, degil mi, Hermione?" dedi. "Artık onları ziyaret etmemizi istemeyecekler! VVinky'den Crouch hakkında daha çok sey ögrenebilirdik!" 632 "Öff, sanki senin de çok umrunda!" diye alay etti Hermione. "Buraya inmeyi sırf yemekler için istiyorsun!" Sinir bozucu bir gün oldu. Harry, Ron'la Hermi-one'nin ortak salonda ödevlerini yaparken ha bire didismelerinden öyle usandı ki, o aksam Sirius'un yemegini Baykushane'ye kendi basına götürdü. Pigwidgeon koca bir jambonu kendi basına daga götürmek için çok çok küçüktü, bu yüzden Harry okula ait iki hüthüt kusunu yardımcı olarak kullandı. Baykuslar günbatımına dogru uzaklastılar, aralannda tasıdıkları koca paketle çok tuhaf görünüyorlardı. Harry pencere pervazına yaslanıp dısarıya, karanlıga, Yasak Orman'daki agaçların hısırdayan tepelerine ve Durmst-rang gemisinin dalgalanan yelkenlerine baktı. Bir pu-hukusu Hagrid'in kulübesinin bacasından yükselen duman halkasının içinden geçti; satoya dogru uçtu, Bay-kushane'nin çevresinde söyle bir turladı ve uzaklasıp gözden kayboldu. Harry asagı dogru baktıgında, Hagrid'in, kulübesinin önünde büyük bir enerjiyle yeri kazdıgını gördü. Harry onun niye kazdıgını merak etti; yeni bir sebze tarhı yapıyor gibiydi. O izlerken, Beauxba-tons arabasından Madam Maxime belirdi ve Hagrid'in yanına gitti. Görünüse bakılırsa, onunla konusmaya çalısıyordu. Hagrid küregine yaslandı, ama anlasılan konusmayı uzatmak istemiyordu. Az sonra Madam Maxi-me arabasına döndü. Gryffindor Kulesi'ne gidip Ron'la Hermione'nin birbirlerine hırlamalarım dinlemeye niyeti olmayan 633 Harry, orada durup Hagrid'in yeri kazısını izledi; ta ki karanlık basıp onu yutana ve Harry'nin çevresindeki baykuslar uyanmaya baslayıp, yanından hızla geçerek geceye kansana kadar. Ertesi sabah kahvaltıya indiklerinde, Ron'la Hermi-one'nin huysuzlukları sona ermisti. Harry, Ron'un karanlık kehanetinin de yanlıs çıktıgını memnuniyetle gördü: Ron, Hermione onlara kötü davrandı diye ev cinlerinin Gryffindor masasına standardın altında yemekler göndereceklerini söylemisti. Oysa pastırma, yumurtalar ve füme balıklar her zamanki kadar iyiydi. Posta baykuslan geldiginde, Hermione hevesle basını kaldırıp yukan baktı; bir sey bekliyor gibi bir hali vardı. "Percy bu kadar kısa sürede cevap yollamıs olamaz," dedi Ron. "Hedwig'i daha dün gönderdik." "Yok, o degil," dedi Hermione. "Gelecek Postası'na abone oldum. Her seyi Slytherin'lerden Page 221 Harry Potter Ates Kadehi ögrenmekten bıkmaya^ baslamıstım." "yi düsünmüssün!" dedi Harry. O da baykuslara bakıyordu. "Hey, Hermione, sansın yerinde -" Gri bir baykus Hermione'ye dogru geliyordu. "Ama yanında gazete yok," dedi Hermione, hayal kırıklıgına ugramıs bir halde. "Bu -" Hermione büyük bir saskınlıkla, önce gri baykusun, ardından da dört hüthüt kusu, bir kahverengi baykus ve bir esmer baykusun gelip tabagının önüne konduklarını gördü. 634 "Kaç tane abonelik gönderdin?" dedi Harry. Hamle edip Hermione'nin kadehim kaptı, çünkü kadeh az kalsın devriliyordu. Baykuslar itisip kakısıyor, hepsi de ilk önce kendi mektubunu vermeye çalısıyordu. "Bu da neyin -?" dedi Hermione, gri baykusun getirdigi mektubu alıp açtı ve okudu. "Aman yani!" dedi kekeleyerek, hayli kızarmıstı. "Ne oldu?" dedi Ron. "Bu - aman ne saçma yani -" Mektubu Harry'ye attı. Harry mektubun elyazısıyla yazılı olmadıgını, Gelecek Postası''ndan kesilmis harflerden olustugunu gördü. Asagılık bir kıZSın. HaRRy PottEr çok daha iYisine LayıK. NeREden gEldiYsen oraya dön, mUggle. "Hepsi böyle!" dedi Hermione ümitsizce, mektupları bir bir açarak. " 'Harry Potter senin gibilerden çok daha iyisini bulabilir...' 'Kurbaga yumurtasının içinde kaynatılmayı hak ediyorsun...' Ayy!" Açtıgı son zarfın içinden çok fena benzin kokan sa-nmsı-yesil bir sıvı akıp ellerine bulasmıstı. Ellerinde iri, san çıbanlar olusmaya basladı. "Sulandırılmamıs Bezeliyumnı irini!" dedi Ron, zarfı dikkatle alıp koklayarak. "Ah!" dedi Hermione. Gözleri yasarmaya baslamıstı. Elindeki irini peçeteyle silmeye çalısıyordu, ama parmaklan simdi acı verici yaralarla öylesine kaplıydı ki, bir çift kalın, yumrulu eldiven takmıs gibiydi. "Hastane kanadına gitsen iyi olur," dedi Harry, 635 Hermione'nin çevresindeki baykuslar havalanırken. "Biz Profesör Sprout'a nereye gittigini söyleriz..." Hermione ellerini birbirine degdirmeden önünde tutarak hızla Büyük Salon'dan çıkarken, Ron, "Onu uyarmıstım!" dedi. "Onu Rita Skeeter'ı sinirlendirmemesi konusunda uyarmıstım! Suna bak..." Hermione'nin arkasında bıraktıgı mektuplardan birini okudu: " 'Harry Potter'a nasıl oyun oynadıgım Cadı Gündemi'nde okudum, o çocuk zaten çok çekti, yeterince büyük bir zarf bulur bulmaz bir dahaki postayla sana bir lanet yollayacagım.' Vay be, kendine dikkat etse iyi olur." Hermione, Bitkibilim'e gelmedi. Harry ve Ron, Sihirli Yaratıkların Bakımı dersine gitmek üzere seradan ayrılırlarken, Malfoy, Crabbe ve Goyle'un satonun tas merdivenini indiklerini gördüler. Arkalarında Pansy Parkinson, Slytherin'den kızlar çetesiyle fısıldasıp kıkırdıyordu. Harry'yi gören Pansy, "Potter, yoksa kız arkadasından ayrıldın mı? Kahvaltıda niye o kadar sinirliydi?" diye seslendi. Harry onu duymazdan geldi; Cadı Gündemi yazısının ne kadar dert açtıgını bilme zevkini tattırmak istemiyordu ona. Geçen derste tek boynuzlu atlarla islerinin bittigini söyleyen Hagrid, onlan kulübesinin dısında, ayagının dibinde yeni bir parti agzı açık kasayla bekliyordu. Kasaları görünce Harry'nin yüregine indi - sakın yine Ke-leker yumurtası olmasın? Ama yeterince yaklasınca, kasaların içinde uzun burunlu, yumus yumus tüylü, siyah yaratıklar oldugunu gördü. Ön patileri tuhaf bir sekil- 636 de, kürek gibi düzdü. Bunca ilgiden dolayı biraz sasırmısa benziyor, ögrencilere bakıp kibar kibar gözlerini kırpıstırıyorlardı. "Bunlar Burnuk," dedi Hagrid, sınıf çevresine toplandıgında. "Onları genellikle madenlerde bulursunuz. Parıltılı seylerden hoslanırlar... ste, bakın." Burnuk'lardan biri aniden zıplayarak Pansy Parkin-son'ın kol saatini ısırıp koparmaya çalısmıstı. Pansy çıglık çıglıga geri sıçradı. "Faydalı, küçük hazine saptayıcılarıdır bunlar," dedi Hagrid mutlu mutlu. "Bugün onlarla biraz Page 222 Harry Potter Ates Kadehi egleniriz diye düsündüm. Orayı görüyor musunuz?" Yeni esilmis, genis bir toprak alanı isaret etti, Harry, Baykusha-ne'nin penceresinden onu izlerken kazdıgı yerdi bu. "Biraz altın para gömdüm. Kimin Burnuk'u en çok altını çıkarırsa, ona ödül var. Siz simdi bütün ziynetlerinizi çıkarın, kendinize bir Burnuk seçin ve onu salıvermeye hazır olun." Harry saatini çıkardı. Zaten sırf alıskanlıktan takıyordu, saat artık çalısmıyordu. Onu cebine koydu. Sonra bir Burnuk aldı. Burnuk uzun burnunu Harry'nin kulagına dayayıp hevesle kokladı. Gerçekten çok sevimliydi. "Bi' dakka," dedi Hagrid, kasaya bakarak. "Burada fazladan bir Burnuk var... kim gelmedi? Hermione nerede?" "Hastane kanadına gitmesi gerekti," dedi Ron. "Sonra anlatırız," diye mırıldandı Harry; Pansy Parkinson kulak kesilmisti. 637 Bu simdiye kadar Sihirli Yaratıkların Bakımı'nda en çok eglendikleri ders oldu. Burnuk'lar topraga sanki suya dalarmıs gibi dalıyor, sonra da her biri onu salıvermis olan ögrenciye kosusturup, topladıgı altını onun eline tükürüyordu. Ron'unki pek bir verimliydi; az sonra onun kucagını altınla doldurmustu. Burnuk'u yine topraga dalıp, cüppesine toprak sıçratırken, Ron, "Bunları evcil hayvan olarak satın alabiliyor muyuz, Hagrid?" diye sordu heyecanla. "Annenin pek hosuna gitmezdi, Ron," dedi Hagrid sırıtarak. "Evleri alan talan ediyor bu Burnuk'lar. Sanırım bitirmek üzereler," diye ekledi, Burnuk'lar dalmaya devam ederken, esilmis toprak alanda gezinerek. "Sadece yüz altın gömmüstüm. Hah, iste Hermione de geldi!" Hermione çimenlikte onlara dogru yürüyordu. Perisan görünüyordu, elleri sıkı sıkı bandajlanmıstı. Pansy Parkinson boncuk gibi gözleriyle onu izliyordu. "Eveet, bakalım nasıl gitti!" dedi Hagrid. "Paralarınızı sayın! Çalmaya çalısmanın da bir anlamı yok, Goy-le," diye ekledi, böcek karası gözlerini kısarak. "Ayakkabıcı cin altını bu. Birkaç saat sonra yok oluyor." Goyle son derece somurtkan bir halde ceplerini bosalttı. Sonuçta en basarılı olanın Ron'un Burnuk'u oldugu ortaya çıktı ve Hagrid ödül olarak ona kocaman bir parça Balyumruk çikolatası verdi. Arazinin öte yanında ögle yemegi zili çaldı; sınıfın geri kalanı satoya dogru yola koyuldu, ama Harry, Ron ve Hermione orada kalıp Hagrid'in Burnuk'ları kutularına koymasına yardım et- 638 tiler. Harry, Madam Maxime'in, arabasının penceresinden onlan gözledigini fark etti. "Ellerine ne yaptın öyle, Hermione?" dedi Hagrid endiseyle. Hermione ona sabahleyin aldıgı nefret mektuplarını ve Bezeliyumru irini dolu zarfı anlattı. "Off, hiç takma kafanı," dedi Hagrid sefkatle, ona bakarak. "Rita Skeeter annem hakkında o yazıyı yazınca ben de öyle mektuplar falan almıstım. 'Sen bir canavarsın, seni öldürmeleri gerekir.' 'Annen masum insanları öldürdü, eger biraz utanman varsa gidip kendini göle atarsın.' " "Olamaz!" dedi Hermione, hayretten donakalmıs halde. "Yaa," dedi Hagrid, Burnuk kasalarını kaldırıp kulübe duvarının yanına götürerek. "Çatlak onlar, Hermione. Baska gelirse açma. Dogruca atese at." Satoya dönerlerken, Harry, "Çok iyi bir dersi kaçırdın," dedi Hermione'ye. "Burnuk'lar bayagı iyi, degil mi Ron?" Ancak Ron, kaslarını çatmıs, elindeki çikolataya bakarak dalıp gitmisti. Bir seye çok bozulmus gibiydi. "Ne oldu?" dedi Harry. "Sevmedigin türden mi?" "Hayır," dedi Ron. "Niye bana altını söylemedin?" "Ne altını?" dedi Harry. "Sana Quidditch Dünya Kupası'nda verdigim altını," dedi Ron. "Envaigöz'üm için sana verdigim ayakkabıcı cin altınını. Üst Loca'da. Niye yok oldugunu söylemedin?" 639 Ron'un neden bahsettigini anlaması için Harry'nin biraz düsünmesi gerekti. "Haa..." dedi, sonunda hatırlayınca. "Bilmem... yok oldugunu fark etmedim. O sırada asamı Page 223 Harry Potter Ates Kadehi aramakla mesguldüm ya." Giris Salonu'na çıkan basamakları tırmandılar ve ögle yemegi için Büyük Salon'a geçtiler. Oturup tabaklanna rozbif ve Yorkshire puding; koyarlarken, "Güzel sey olmalı," dedi Ron birden. "Yani bir cep dolusu Galleon'un kaybolsa farkına varmayacak kadar çok paran olması." "Bak, o gece kafam baska seylerle mesguldü!" dedi Harry sabırsızca. "Hepimizin öyleydi, hatırlamıyor musun?" "Ayakkabıcı cin alanının yok oldugunu bilmiyordum," diye mırıldandı Ron. "Sana borcumu ödedigimi sanmıstım. Noel'de bana o Chudley Cannon sapkasını vermemeliydin." "Bosver, tamam mı?" dedi Harry. Rorx çatalının ucuna bir kızarmıs patates geçirip ona öfkeli gözlerle bakmaya basladı. "Fakir olmaktan nefret ediyorum," dedi sonra. Harry ve Hermione birbirlerine baktılar. kisi de ne diyeceklerini bilemiyorlardı. "Berbat bir sey," dedi Ron, hâlâ öfkeli gözleriyle patatesine bakarak. "Fazladan biraz para kazanmak istedikleri için Fred'le George'u suçlamıyorum. Keske ben de kazanabilseydim. Keske bir Burnuk'um olsaydı." "Eh, demek ki artık sana bir dahaki Noel'de ne ala- 640 cagımızı biliyoruz/' dedi Hermione neseyle. Sonra, Ron'un hâlâ üzgün durdugunu görünce, "Hadi ama, Ron, daha kötü olabilirdi," dedi. "En azından parmakların irin kaplı degil." Hermione'nin parmakları öyle sismis, öyle kaskatı kesilmisti ki, çatalıyla bıçagını kullanmakta güçlük çekiyordu. "O Skeeter denen kadından nefret ediyoruml" diye patladı. "Ondan bunun acısını çıkaracagım, hayatta yaptıgım son sey bu olsa bile!" * Sonraki hafta boyunca Hermione'ye nefret mektupları gelmeye devam etti. Hagrid'in tavsiyesini tutup onları açmaktan vazgeçti. Öte yandan, ona düsman olanların çogu, Gryffindor masasında patlayıp çıglık çıglıga bagırarak hakaret eden Çıgırtkan'lar gönderiyor ve bütün Salon bunları duyuyordu. Cadı Gündemi'ni okumayanlar bile Harry-Krum-Hermione üçgenini biliyordu artık. Hermione'nin kız arkadası olmadıgını insanlara söylemekten Harry'nin dilinde tüy bitmisti. "Azalır biter, merak etme," dedi Hermione'y e, "yeter ki biz aldırmayalım... nsanlar Rita'nm geçen sefer hakkımda yazdıgı o seylerden sıkılmıslardı sonunda -" "Sözde okul arazisine giremiyorken, özel konusmaları nasıl dinledigini bilmek istiyorum!" dedi Hermione hiddetle. Hermione bir sonraki Karanlık Sanatlara Karsı Savunma dersinin sonunda, Profesör Moody'ye bir sey sormak için sınıfta bekledi. Sınıftaki diger ögrencilerse çıkmaya can atıyorlardı; Moody ugursuzluk büyüsü savusturma konusunda onları öyle sert bir sınavdan ge- 641 çirmisti ki, çogunun ufak sakatlıkları vardı. Harry berbat bir Segiren Kulak vakasına yakalanmıstı, sınıftan çıkarken ellerini kulaklarının üstüne kapatmak zorunda kaldı. Hermione bes dakika sonra Harry ile Ron'u Giris Salonu'nda yakaladı ve Harry duysun diye onun ellerini kıpırdanan kulaklarından çekip, "Surası kesin, Rita bir Görünmezlik Pelerini kullanmıyor!" dedi. Soluk soluga kalmıstı. "Moody onu ikinci görev sırasında jüri masasının yakınında ya da gölün civannda görmemis!" "Hermione, bundan vazgeçmeni söylememin bir anlamı var mı?" dedi Ron. "Hayır!" dedi Hermione inatla. "Viktor'la konusmamı nasıl duydugunu ögrenmek istiyorum! Ayrıca Hagrid'in annesini nasıl ögrendigini de!" "sin içinde minik antenler olmasın?" dedi Harry. "Minik antenler mi?" dedi Ron, bos bos bakarak. "Nasıl yani... üstüne böcek falan mı koymus?" Harry ona gizli mikrofonları ve kayıt aygıtlarını anlatmaya koyuldu. Ron hayran hayran dinliyordu ki, Hermione araya girdi. "Siz ikiniz Hogwarts: Bir Tarih'i hiç okumayacak mısınız?" "Ne geregi var ki?" dedi Ron. "Sen ezbere biliyor--A;n zaten, sana sorabiliriz." "Muggle'lann bihrin yerine kullandıgı bütün o seyler --elektrik, bilgisayarlar, radar ve digerleri- Page 224 Harry Potter Ates Kadehi Hogwarts yakınına gelindiginde sapıtıyor, havada çok fazla sihir var. Hayır, Rita dinlemek için sihir kullanıyor, mutlaka 642 öyle olmalı... Ne oldugunu bir ögrensem... ah, bir yasadısı çıksın, elimde demektir..." "Zaten yeterince derdimiz yok mu?" diye sordu Ron. "Bir de Rita Skeeter'a karsı kan davası baslatmak zorunda mıyız?" "Yardım isteyen oldu mu!" diye çıkıstı Hermione. "Kendi isimi kendim yaparım!" Bir kere bile dönüp arkasına bakmadan mermer merdivenden çıktı. Harry onun kütüphaneye gittiginden emindi. "ddiaya var mısın, elinde bir kutu dolusu Rita Ske-eter'dan Nefret Ediyorum rozetiyle gen dönecek," dedi Ron. Ancak Hermione, Rita Skeeter'dan öç alma çabası için Harry ve Ron'dan yardım istemedi. Buna çok memnun oldular, çünkü Paskalya tatilinden önceki günlerde yapmaları gereken isler giderek fazlalasmıstı. Harry, Hermione'nin bütün o isler dısında bir de sihirli dinleme yöntemlerini arastırabilmesine hayret ediyordu. Onca ödevi bitirmek Harry'nin vaktinin tamamını alıyordu, ama Sirius için dagdaki magaraya düzenli olarak yiyecek paketleri göndermeyi ihmal etmiyordu; geçen yazdan beri, sürekli aç olmanın nasıl bir sey oldugunu unutmamıstı. Sirius'a notlar da yazıyor, sıradı-sı hiçbir sey olmadıgını, hâlâ Percy'den cevap beklediklerim söylüyordu. Hedwig ancak Paskalya tatilinin sonunda döndü. Percy'nin mektubu Mrs VVeasley'nin gönderdigi Paskalya yumurtalarıyla birlikte bir kutunun içindeydi. Harry 643 ve Ron'un yumurtaları ejderha yumurtası boyundaydı, içlerinde de ev yapımı karamela vardı. Ama Hermi-one'ninki tavuk yumurtasından küçüktü. Hermione onu görünce bozum oldu. "Annen Cadı Gündemt'ni okuyor olamaz, degil mi, Ron?" diye sordu alçak sesle. "Okuyor," dedi Ron, agzı karamelayla dolu. "Yemek tarifleri için alıyor." Hermione yüzünde üzgün bir ifadeyle minicik yumurtasına baktı. Hany çabucak, "Perc/nin ne yazdıgını görmek istemiyor musun?" diye sordu ona. Percy'nin mektubu kısaydı, sinirli bir havası vardı. Gelecek Postası'na da sürekli söyledigim gibi, Mr Crouch sonuna kadar hak ettigi bir istirahata çıkmıs durumda. Düzenli olarak baykusla talimat gönderiyor. Hayır, onu gözümle görmedim, "mü herhslds ksndi üstümün elyazısını tanıyabilirim. Su anda zaten yeterince isim var, bir de bu saçma sapan dedikoduları bastırmakla ugrasamam. önemli bir sey olmadıkça bir daha beni rahatsız etmeyin lütfen. Mutlu Paskalyalar. Normalde yaz sömestrinin baslangıcında Harry yılın son Quidditch maçı için sürekli antrenmana çıkıyor olurdu. Bu yıl ise Üçbüyücü Turnuvası'ndaki üçüncü ve son göreve hazırlanması gerekiyordu, ama bunun ne oldugunu hâlâ bilmiyordu. Nihayet, mayısın son hafta- 644 sında, Profesör McGonagall Biçim Degistirme dersinin ardından ondan sınıfta beklemesini istedi. "Bu gece saat dokuzda Quidditch sahasına gideceksin, Potter," dedi ona. "Mr Bagman orada olacak ve sampiyonlara üçüncü görevi anlatacak." Böylece o gece saat sekiz buçukta Harry, Gryffindor Kulesi'nde Ron'la Hermione'den ayrılıp asagı indi. Giris Salonu'nu geçerken, Hufflepuff ortak salonundan Cedric Diggory çıktı. "Ne olacak dersin?" diye sordu Harry'ye, birlikte tas basamakları inip bulutlu geceye çıkarlarken. "Fleur yeraltı tünellerinden bahsedip duruyor; hazine bulmamız gerekecek diye düsünüyor." "Hiç fena olmazdı," dedi Harry, gidip bu is içirV Hagrid'den bir Burnuk isteyebilecegini düsünerek. Karanlık çimenlikten Quidditch stadyumuna dogru yürüdüler ve tribünlerdeki bir aralıktan geçip sahaya çıktılar. Cedric aniden durarak, "Burayı ne hale getirmisler böyle?" dedi kızgın bir sesle. Quidditch sahası pürüzsüz ve dümdüz degildi artık. Sanki birisi sahanın üzerine, her tarafa dogru uzayan, dönüp duran ve kesisen alçak duvarlar insa etmisti. "Çalı çitler bunlar!" dedi Harry, en yakındakini incelemek için egilerek. "Merhabalar!" diye seslendi neseli bir ses. Page 225 Harry Potter Ates Kadehi Ludo Bagman, yanında Krum ve Fleur'le sahanın ortasında duruyordu. Harry ve Cedric çitlerin Üzerin-645 den tırmana turnana onlara dogru ilerlediler. Yaklasırlarken, Fleur, Harry'ye bakıp gülümsedi. Kızkardesini gölden kurtardıgından beri ona karsı davranısları tamamen degismisti. Harry ve Cedric son çalı çitin üzerinden geçtikten sonra, Bagman mutlulukla, "Ee, ne diyorsunuz?" dedi. "Güzel büyüyorlar, degil mi? Hagrid'e bir ay verin, onları altı metre yapsın." Harry ve Cedric'in yüzlerindeki mutsuz ifadeyi fark edince, "Merak etmeyin," diye sırıtarak ekledi, "görev biter bitmez Quidditch sahanız eski haline dönecek! Eveet, sanırım buraya ne yapıldıgını tahmin edebiliyorsunuzdur, ha?" Bir an kimse konusmadı. Sonra - "Labirent," diye homurdandı Krum. "Dogru!" dedi Bagman. "Bir labirent. Üçüncü görev çok açık bir görev. Uçbüyücü Kupası labirentin ortasına yerlestirilecek. Ona dokunan ilk sampiyon tam puan alacak." "Saadece labi'enti mi tamamlayacagız yagni?" dedi Fleur. "Engeller olacak," dedi Bagman mutlu mutlu, ayaklarının ucunda hoplayıp zıplayarak. "Hagrid birtakım yaratıklar ayarlıyor... ayrıca kırılması gereken büyüler de o|acak... bu tür seyler iste. Puan sıralamasında zirvede olanlar labirente önden baslayacaklar." Bagman, Harry ve Cedric'e bakıp sırıttı. "Sonra Mr Krum girecek... sonra da Miss Delacour. Ama engelleri ne kadar iyi astıgınıza baglı olarak hepinizin kazanma sansı var. Eglenceli, ha?" l 646 Hagrid'in bu tür bir etkinlik için ne tür yaratıklar ayarlayacagını çok iyi bilen Harry bu isin hiç de eglenceli olmayacagını düsündü. Yine de, nezaketi elden bırakmayıp o da öteki sampiyonlar gibi basıyla onayladı. "Çok güzel... Eger baska sorunuz yoksa, satoya dönelim diyorum, hava biraz soguk da..." Büyümekte olan labirentten çıkarlarken, Bagman çabucak Harry'nin yanına geldi. Harry'nin içinden bir ses, Bagman'in ona yine yardım teklif edecegini söylüyordu. Ama tam o anda Krum, Harry'nin omzuna dokundu. "Birraz konujabüir miyiz?" "Evet, olur," dedi Harry, hafiften sasırarak. "Yürrüyelim mi?" "Tamam," dedi Harry merakla. Bunun üzerine Bagman biraz tedirgin oldu. "Ben seni burada bekleyeyim mi, Harry?" "Hayır, gerek yok, Mr Bagman," dedi Harry, gülümsememek için kendini zor tutarak. "Satoyu kendi basıma da bulabilirim, tesekkür ederim." Harry ve Krum beraberce stadyumdan çıktılar, ama Krum, Durmstrang gemisine yönelmedi. Onun yerine, Orman'a dogru yürümeye basladı. Hagrid'in kulübesini ve ısıl ısıl Beauxbatons arabasını geçerlerken, Harry, "Niye bu tarafa gidiyoruz?" dedi. "Kimsennin duymasını isitemiyorum," diye kısaca açıkladı Krum. Sonunda Beauxbatons atlarının padokundan az Öte-647 deki sakin bir bölgeye vardıklarında, Krum agaçların gölgesinde durup Harry'ye döndü. "Billmek isttiyorum," dedi, gözlerinden ates saçarak, "Hörmi-ovn-ninni'yle arranızda ne var?" Krum'un esrarengiz tutumu yüzünden bundan çok daha ciddi bir sey beklemis olan Harry ona hayretle baktı. "Hiçbir sey," dedi. Ama Krum ona gözlerinden ates saçarak bakmaya devam etti ve onun ne kadar uzun boylu oldugunu bir kez daha fark eden Harry açıklamaya basladı. "Arkadasız. O benim kız arkadasım degil, hiçbir zaman da olmadı. O Skeeter denen kadın uyduruyor bunları." "Hörmi-ovn-ninni sık sık senden söz eddiyor," dedi Krum, Harry'ye süpheci bir ifadeyle bakarak. "Evet," dedi Harry, "çünkü arkadasız." Ünlü uluslararası Quidditch oyuncusu Viktor Krum'la böyle bir konusma yaptıgına inanamıyordu. Sanki on sekiz yasındaki Krum ona, yani Harry'ye, dengiymis -gerçek bir rakipmis- gibi Page 226 Harry Potter Ates Kadehi davranıyordu. "Yani siz... siz hiçç..." "Hayır," dedi Harry, kararlı bir sesle. Krum biraz daha mutlu gibiydi. Birkaç saniye boyunca Harry'ye hiç konusmadan baktı, sonra, "Çok iyi uççuyorsun," dedi. "lk görrevde izleddim." "Tesekkürler," dedi Harry sırıtarak. Birden Harry'ye kendi de çok uzun boyluymus gibi gelmeye basladı. "Seni Quidditch Dünya Kupası'nda izledim. VVronski Aldatmacası - gerçekten çok -" 648 Ama tam o anda Krum'un arkasındaki agaçlarda bir sey kıpırdadı. Orman'da nelerin saklandıgı konusunda tecrübeye sahip olan Harry içgüdüsel olarak Krum'u kolundan yakalayıp çekti. "Ne olddu?" Harry kıpırtıyı gördügü noktaya bakarak sus anlamına basını salladı. Elini cüppesinin içinde duran asasına görürdü. Birden bir adam yalpalayarak yüksek bir mesenin ardından çıktı. Harry bir an onu tanıyamadı... sonra Mr Crouch oldugunu fark etti. Günlerdir yoldaymıs gibiydi. Cüppesinin dizleri yırtık ve kanlıydı, yüzü çizik içindeydi; tırassızdı ve bitkinlikten rengi uçmustu. Normalde çok bakımlı olan saçı ve bıyıgının yıkanmaya ve düzeltilmeye ihtiyacı vardı. Ama görünüsünün tuhaflıgı davranısının tuhaflıgına kıyasla hiç sayılırdı. Mırıldanıp el kol hareketleri yapan Mr Crouch sadece kendisinin görebildigi biriyle konusuyormus gibiydi. Harry'ye bir gün Dursley'lerle alısveris yaparken gördükleri yaslı berdusu hatırlattı. O adam da havayla hararetli bir sekilde konusuyordu; Pe-tunia Teyze adamla karsılasmamak için Dudley'yi elinden yakalayıp yolun karsı tarafına geçirmisti; sonra da Vernon Eniste aileye, ona kalsa dilencilerle serseriler konusunda ne yapacagı hakkında uzun bir nutuk çekmisti. "O bir jürri üyesi de'il miydi?" dedi Krum, Mr Cro-uch'a bakarak. "Sizin Bakkanlık'tan de'il mi?" Harry evet anlamında basını salladı. Bir an tereddüt 649 etti, sonra agır agır Mr Crouch'a dogru yürüdü. Mr Crouch ona bakmıyor, yakındaki bir agaçla konusuyordu: "... o is de bittikten sonra, VVeatherby, Dumbledo-re'a baykus gönderip Turnuva'ya katılacak Durmstrang ögrencilerinin sayısını bildir. Karkaroff bize on iki kisinin gelecegini iletti..." "Mr Crouch?" dedi Harry temkinli bir sekilde. "... sonra bir baykus da M idam Maxime'e göne er. Karkaroff on iki kisi getirecegi için, o da getirecegi ögrenci sayısını artırmak isteyebilir... Yapacakların bunlar, oldu mu, VVeatherby? Oldu mu? O1-" Mr Crouch'un gözleri yerinden ugramıstı. Orada durmus, agaca bakıyor, agzını sessizce bir sey söylüyormusçasına oynatıyordu. Sonra yana dogru sendeledi ve dizlerinin üzerine düstü. "Mr Crouch?" dedi Harry yüksek sesle. "yi misiniz?" Crouch'un gözleri fıldır fıldır dönmeye baslamıstı. Harry dönüp Krum'a baktı. Krum da Harry ile birlikte agaçların arasına gelmisti ve kaygıyla Crouch'u izliyordu. * "Nessi var onnun?" "Hiçbir fikrim yok," diye mırıldandı Harry. "Dinle, gidip birini çagırsan iyi olur -" "Dumbledore!" dedi Mr Crouch, soluk almakta güçlük çekerek. Uzanıp Harry'nin cüppesinin etegini yakaladı ve onu kendine dogru çekmeye basladı, ama gözleri Harry'nin basının üstünde bir yere bakıyordu. "Dumbledore'u... görmem... gerek..." 650 "Tamam," dedi Harry. "Mr Crouch, kalkarsanız oraya gidebiliriz -" "Aptalca... sey... yaptım..." dedi Mr Crouch soluk soluga. Büsbütün çıldırmıs gibiydi. Gözleri hem yuvalarından ugramıstı, hem de fıldır fıldır dönüyordu ve çenesinden asagı bir damla tükürük süzülüyordu. Agzından çıkan her kelime için büyük bir çaba harcıyor-mus gibiydi. "Dumbledore'a... söylemeli..." "Kalkın, Mr Crouch/' dedi Harry yüksek sesle ve tane tane. "Kalkın, ben sizi Dumbledore'a götürürüm!" Mr Crouch'un gözleri Harry'den tarafa devrildi. "Sen... kim?" diye fısıldadı. Page 227 Harry Potter Ates Kadehi "Okulda ögrenciyim," dedi Harry, Krum'a bakıp ondan medet umarak. Ama Krum geri duruyordu, çok tedirgin bir hali vardı. "Sen... ondan degilsin?" diye fısıldadı Crouch, bir dudagı sarkarak. Harry, "Hayır," dedi, ama Crouch'un neden bahsettigi konusunda en ufak bir fikri yoktu. "Dumbledore'dan mısın?" "Evet, öyle/' dedi Harry. Crouch onu iyice kendine dogru çekti; Harry cüppesine yapısmıs eli gevsetmeye çalıstı, ama Crouch çok sıkı tutuyordu. "Dumbledore'u... uyar..." "Beni bırakırsanız Dumbledore'u çagırabilirim," dedi Harry. "Beni bırakın, Mr Crouch, bırakın da gidip Dumbledore'u çagırayım..." "Tesekkür ederim, Weatherby, o isi de hallet, sonra 651 f' senden bir fincan çay rica edecegim. Esim ve oglum kısa süre sonra geliyorlar, bu gece Mr ve Mrs Fudge'la birlikte bir konsere gidiyoruz." Crouch yine bir agaca dönmüs, akıcı bir sekilde konusmaya baslamıstı ve Harry'nin orada oldugunun hiçbir sekilde farkında degilmis gibi davranıyordu. Bu, Harry'yi öylesine sasırttı ki, Crouch'un onu bıraktıgının farkına varmadı. "Evet, oglum on iki tane S. B. D. aldı, çok tatmin edici bir durum, evet, tesekkürler, evet, çok gurur verici. Simdi, Andorra Sihir Bakam'nın gönderdigi o mektubu getirmeni rica ediyorum, sanırım cevap yazdıracak vaktim var..." "Sen onunla burada kal!" dedi Harry, Krum'a. "Ben gidip Dumbledore'u getirecegim. Ben daha hızlı giderim, odasının nerede oldugunu biliyorum -" "Deli bu," dedi Krum, kusku dolu bir sesle. Cro-uch'a bakıyordu. Crouch hâlâ agaçla laklak ediyordu, belli ki onun Percy olduguna emindi. "Sen onunla kal," dedi Harry, ayaga kalkmaya davranarak. Ama onun hareket etmesi Mr Crouch'ta yine ani bir degisiklige neden olmus gibiydi: Harry'yi dizlerinden yakalayıp yere çekti. "Beni... bırakma!" diye fısıldadı, gözleri yine yuvalarından ugramıs gibi görünüyordu. "Kaçtım... uyarmalıyım... anlatmalıyım... Dumbledore'u görmeliyim... benim suçum... hepsi benim suçum... Bertha... öldü... hepsi benim suçum... oglum... benim suçum... Dumble-dore'a söyle... Harry Potter... Karanlık Lord... güçlendi... Harry Potter... " 652 "Beni bırakırsanız Dumbledore'u getirecegim, Mr Crouch!" dedi Harry. Arkasına dönüp Krum'a hiddetle baktı. "Yardım eder misin!" Son derece endiseli görünen Krum gelip Mr Cro-uch'un yanına çömeldi. "Onu burada tut, yeter," dedi Harry, kendini Mr Crouch'tan kurtararak. "Ben Dumbledore'u alıp geliyorum." "Elini çabbuk tut, olur mu?" diye seslendi Krum. Harry kosarak Orman'dan uzaklasıp karanlık arazide ilerledi. Ortalık ıssızdı; Bagman, Cedric ve Fleur gitmislerdi. Harry tas basamakları bir solukta astı, mese ön kapılardan geçti ve ikinci kata giden mermer merdiveni çıkmaya basladı. Bes dakika sonra, bos bir koridorun ortasında, büyük ve son derece çirkin bir hayvanı resmeden, tastan bir oluk agzına gelmisti. "Lim-limon serbeti!" dedi soluk soluga. Bu, Dumbledore'un odasına giden gizli merdivenin parolasıydı - ya da, en azından, iki sene önce öyleydi. Ancak belli ki parola degismisti, çünkü tastan oluk agzı canlanıp kenara çekilmek yerine orada öylece durup Harry'ye kızgın gözlerle, melun melun baktı. "Kıpırda!" diye bagırdı Harry. "Hadisene!" Ama Hogwarts'taki hiçbir sey sırf Harry ona bagırdı diye kenara çekilmezdi; bunun ise yaramayacagını biliyordu. Karanlık koridorda göz gezdirdi. Dumbledo-re ögretmenler odasında olabilir miydi acaba? Merdivene dogru son sürat kosmaya basladı - 653 "POTTER!" Page 228 Harry Potter Ates Kadehi Harry kayarak durup çevresine bakındı. Tastan oluk agzının arkasındaki gizli merdivende az önce Snape belirmisti. Arkasındaki duvar kayara; kapanırken, eliyle Harry'ye yanına gelmesini isaret etti. "Burada ne arıyorsun, Potter?" "Profesör Dumbledore'u görmem gerekiyor!" dedi Harry. Koridorda gerisingeri kosup bu sefer de Sna-pe'in önünde kayarak durdu. "Mr Crouch... az önce ortaya çıktı... Orman'da... dedi ki -" "Ne saçmalıyorsun?" dedi Snape. Kara gözleri ısıldıyordu. "Neden bahsediyorsun?" "Mr Crouch!" diye bagırdı Harry. "Bakanlık'tan! Hasta falan herhalde - Orman'da, Dumbledore'u görmek istiyor! Bana parolayı verin, yeter -" "Müdür su anda mesgul, Potter," dedi Snape. nce dudakları nahos bir gülümsemeyle kıvnlmıstı. "Dumbledore'a söylemem gerekiyor!" diye bagırdı Harry. "Beni duymadın mı, Potter?" Harry, Snape'in bundan çok keyif aldıgının farkındaydı. Harry böylesine panik içindeyken onun önünü tıkamak hosuna gitmisti. "Bakın," dedi Harry kızgın bir halde, "Crouch iyi degil - aklını - aklını kaçırmıs - uyarmak istiyormus -" Snape'in arkasındaki tas duvar kayarak açıldı. Dumbledore orada duruyordu, üstünde uzun, yesil bir cüppe, yüzünde de hafiften meraklı bir ifade vardı. 654 "Bir sorun mu var?" dedi, bir Harry'ye bir Snape'e bakarak. "Profesör!" dedi Harry, Snape daha agzını açama-ian onun önüne geçerek. "Mr Crouch geldi - asagıda, Orman'da, sizinle konusmak istiyor!" Harry, Dumbledore'un sorular sormasını bekliyordu, ama çok sükür Dumbledore böyle bir sey yapmadı. "Önüme düs," dedi hemen. Ve Snape'i oluk agzının yanında, oluk agzından da çirkin bir suratla bırakıp, Harry'nin pesinden koridorda ilerlemeye basladı. Mermer merdivenden hızla inerlerken, "Mr Crouch ne dedi, Harry?" dedi Dumbledore. "Sizi uyarması gerekiyormus... korkunç bir sey yapmıs... oglundan söz etti... bir de Bertha Jorkins'ten... ve - ve Voldemort'dan... Voldemort'un güçlendigiyle ilgili bir sey söyledi..." "Demek öyle," dedi Dumbledore ve zifiri karanlıga çıkarlarken adımlarını daha da hızlandırdı. "Normal davranmıyor,", dedi Harry, Dumbledore'un yanında çabuk çabuk yürüyerek. "Nerede oldugunu bilmiyor galiba. Konusup duruyor, sanki Percy VVeasley'nin orada oldugunu düsünüyor. Sonra birden degisiyor ve sizi görmesi gerektigini söylüyor... onu Viktor Krum'la birlikte bıraktım." Dumbledore sert bir sesle, "Öyle mi?" deyip daha da uzun adımlar atmaya basladı. Harry artık ona yetisebilmek için kosuyordu. "Baska birinin Mr Crouch'u görüp görmedigini biliyor musun?" dedi Dumbledore. "Hayır," dedi Harry. "Krum'la konusuyorduk. Mr 655 Bagman üçüncü görevi anlatmıstı, biz onlarla satoya dönmedik. Sonra bir baktık, Mr Crouch Orman'dan çıkıyor -" "Neredeler?" dedi Dumbledore, Beauxbatons arabası ileride görününce. "Surada," dedi Harry. Dumbledore'un önüne geçip agaçların arasından yolu gösterdi. Artık Crouch'un sesi gelmiyordu, ama Harry yolu hatırlıyordu; Beauxbatons arabasının çok uzagında degildi... suralarda bir yerdeydi... "Viktor?" diye bagırdı Harry. Cevap gelmedi. "Buradaydılar," dedi Harry, Dumbledore'a. "Kesinlikle buralarda bir yerdeydiler..." Dumbledore, "Lumos," dedi. Ucunda ısık yanan asasını havaya kaldırdı. Asadan çıkan dar ısık huzmesi bir karanlık agaç gövdesinden digerine geziniyor, zemini aydınlatıyordu. Sonra birden bir çift ayagı aydınlattı. Harry ve Dumbledore hemen oraya gittiler. Krum yerde yayılmıs yatıyordu. Görünüse göre bayılmıstı. Mr Crouch'tan eser yoktu. Dumbledore, Krum'un üzerine egildi ve gözkapaklanndan birini hafifçe kaldırdı. "Sersemletilmis," dedi usulca. Çevrelerindeki agaçlara göz gezdirirken, yarım ay biçimindeki Page 229 Harry Potter Ates Kadehi gözlügü asa ısıgında panldıyordu. "Gidip birini çagırayım mı?" dedi Harry. "Madam Pomfrey'yi?" "Hayır," dedi Dumbledore hemen. "Burada bekle." 656 Asasını kaldırıp Hagrid'in kulübesine dogru tuttu. Harry asanın ucundan gümüsi bir seyin fırlayıp agaçların arasından bir hayalet kus gibi süzüldügünü gördü. Sonra Dumbledore yeniden Knım'un üzerine egildi, asasını ona dogrulttu ve, "Çözül," diye mırıldandı. Krum gözlerini açtı. Afallamıs görünüyordu. Dumbledore'u görünce dogrulup oturmaya çalıstı, ama Dumbledore elini onun omzuna koyarak onu uzanmaya zorladı. "Bana saldırddı!" diye mırıldandı Krum, elini basına götürerek. "htiar deli bana salddırdı! Potter nereye gitti diye etraffa bakıyordum, bana arkkadan saldırdı!" "Biraz uzan, hareket etme," dedi Dumbledore. Gök gürültüsü gibi ayak sesleri duydular. Pesinde Fang'le Hagrid göründü. Elinde arbaleti vardı. "Profesör Dumbledore!" dedi. Gözleri faltası gibi açıldı. "Harry - neler olu-?" "Hagrid, gidip Profesör Karkaroff u getirmeni istiyorum," dedi Dumbledore. "Ögrencisi saldırıya ugradı. Ondan sonra da, lütfen Profesör Moody'ye söyler misin -" "Gerek yok, Dumbledore," dedi hırıltılı bir ses. "Ben buradayım." Moody asasını ısıklandırmıs, bastonuna dayanarak topallaya topallaya onlara dogru geliyordu. "Lanet olası bacak," dedi hiddetle. "Daha hızlı gelirdim... ne oldu? Snape, Crouch'la ilgili bir seyler söyledi -" "Crouch mu?" dedi Hagrid, anlayamadan. "Hagrid, lütfen Karkaroff u çagır!" dedi Dumbledore sert bir sesle. 657 "Ha, tamam... olur, Profesör..." dedi Hagrid. Dönüp karanlık agaçların arasında gözden kayboldu, Fang de pesinden gitti. "Barty Crouch'un nerede oldugunu bilmiyorum," dedi Dumbledore, Moody'ye. "Ama onu bulmamız çok önemli." "Tamamdır," diye homurdandı Moody. Asasını çekip topallaya topallaya Orman'm içlerine dogru ilerledi. Hagrid'le Fang'in dönüsünü ilan eden sesleri duyana kadar Dumbledore da, Harry de konusmadı. Karka-roff da onlarla birlikte, telasla geliyordu. Gümüs rengi, sık kürkünü giymisti, solgun ve endiseli görünüyordu. "Bu da ne?" diye feryat etti, Krum'u yerde, Dumb-ledore'la Harry'yi de onun yanında ayakta görünce. "Neler oluyor?" "Salddırıya u'radım!" dedi Krum. Dogrulup oturdu ve basını sıvazlamaya basladı. "Mr Crouch mudur nedir-" "Crouch mu saldırdı sana? Crouch mu saldırdı? Üç-büyücü jüri üyesi mi?" "Igor," diye lafa basladı Dumbledore, ama Karka-roff omuzlarını diklestirerek kürküne sıkı sıkı sarındı. Sinirden morarmıstı. "hanet!" diye bögürdü, parmagını Dumbledore'a dogrultarak. "Bir kumpas bu! Sen ve Sihir Bakanınız beni buraya sahte nedenler göstererek getirdiniz, Dumbledore! Bu esit bir yarısma degil! Önce yası tutmamasına ragmen Potter1! gizlice turnuvaya sokuyor- 658 sun! Simdi de Bakanlık'tan bir arkadasın benim sampiyonumu safdısı bırakmaya çalısıyor! Bu iste burnuma sahtekârlık ve yozlasma kokusu geliyor. Ve sen, Dumb-ledore, bir de kalkıp daha sıkı uluslararası büyücülük iliskilerinden, eski baglan yeniden kurmaktan, eski farklılıkları unutmaktan bahsediyorsun - iste senin hakkında bunu düsünüyorum!" Karkaroff yere, Dumbledore'un ayagının dibine tü-kürdü. Hagrid tek bir harekette Karkaroff u kürkünün önünden yakaladı ve havaya kaldırıp oradaki bir agaca çarptı. "Özür dile!" diye hırladı Hagrid. Karkaroff soluk almaya çabaladı. Hagrid'in kocaman eli gırtlagına yapısmıstı, ayaklan havada sallanıyordu. "Hagrid, hayır!" diye bagırdı Dumbledore, gözlerinde kıvılcımlar çakarak. Page 230 Harry Potter Ates Kadehi Hagrid, Karkaroffu agaca yapıstırmıs olan elini çekti ve Karkaroff agacın gövdesinden asagı kayıp kökün üzerine yıgıldı; yukarıdan basına birkaç küçük dal ve yaprak döküldü. "Lütfen Harry'yi satoya götür, Hagrid," dedi Dumbledore sert bir sesle. Derin derin soluk alan Hagrid, Karkaroff a dik dik baktı. "Belki burada kalsam daha iyi olur, Müdürüm..." "Harry'yi okula götüreceksin, Hagrid," diye kararlı bir sekilde tekrarladı Dumbledore. "Onu Gryffindor Kulesi'ne çıkar. Harry - senden de orada kalmanı istiyorum. Yapmak istedigin bir sey varsa -örnegin gön- 659 • dermek istedigin bir baykus- sabahı beklemen gerekecek, anladın mı?" "Seyy - evet," dedi Harry, ona hayretle bakarak. Dumbledore, Harry'nin tam da o anda Pigvvidgeon'ı dogruca Sirius'a göndermeyi, ona olanları söylemeyi aklından geçirdigini nasıl anlamıstı? "Fang'i sizinle bırakacagım, Müdürüm," dedi Hagrid, hâlâ agacın dibinde kürküne ve agaç köküne dolanmıs duran Karkaroff a tehdit edercesine bakarak. "Burada kal, Fang. Hadi, Harry." Sessizlik içinde Beauxbatons arabasını geçip satoya dogru yürüdüler. Gölü geçerlerken, Hagrid bir homurtuyla, "Nasıl cüret eder?" dedi. "Ne cüretle Dumbledore'u suçlar? Sanki Dumbledore böyle bir sey yaparmıs gibi. Sanki Dumbledore senin Turnuva'ya girmeni istemis gibi. Kaygılıydı! Dumbledore'u nicedir son zamanlardaki kadar kaygılı görmemistim. Ya sana ne demeli!" dedi Hagrid birden Harry'ye, kızgın kızgın. Harry basını kaldırıp ona baktı, sasırmıstı. "Ne isin vardı da, kalkıp o ugursuz Krum'la dolasıyordun? O, Durmstrang'dan, Harry! Sana oracıkta bir ugursuzluk büyüsü yapabilirdi, degil mi? Moody sana hiçbir sey ögretmedi mi? Düsünsene, seni tek basına öyle bir yere çekip -" "Krum iyi biri!" dedi Harry, Giris Salonu'na giden basamakları çıkarlarken. "Bana büyü müyü yapmaya çalısmıyordu, Hermione hakkında konusmak istedi, o  kadar-" "Ona da bir çift lafım olacak," dedi Hagrid kararlı- j 660 lıkla, merdiveni bam bam çıkarken. "O yabancılarla ne kadar az isiniz olursa, o kadar mutlu olursunuz. Onların hiçbirine güvenemezsiniz." "Sen Madam Maxime'le iyi geçiniyordun ama," dedi Harry sinirlenerek. "Bana sakın ondan bahsetme!" dedi Hagrid. Bir an çok korkutucu görünmüstü. "Onun numarasını çaktım artık! Benimle yine iyi geçinmeye çalısıyor, üçüncü görevde neler çıkacagını anlathrmaya çalısıyor. Hah! Hiçbirine güvenemezsin!" Hagrid'in kafası öyle bozuktu ki, Harry, Sisman Hanım'a gelip de ona hosça kal demekten memnuniyet duydu. Portre deliginden içeri tırmanıp ortak salona girdi ve hemen Ron'la Hermione'nin oturdugu köseye, olanları anlatmaya gitti. 661 YRM DOKUZUNCU BÖLÜM Rüya I Hermione alnını ovusturarak, "Yani sonuç su," dedi, "ya Mr Crouch Viktor'a saldırdı, ya da baska biri Viktor bakmazken ikisine birden saldırdı." Ron hemen, "Crouch olmalı," dedi. "Onun için Harry ile Dumbledore oraya vardıgında gitmisti. Sıvısmıs demek." " Harry basını sallayarak, "Sanmıyorum," dedi. "Çok halsiz görünüyordu - Buharlasacak ya da baska bir sey yapacak hali oldugunu sanmıyorum." "Hogvvarts arazisinde Buharlasamazsın," dedi Hermione. "Size defalarca söylemedim mi bunu?" "Peki... su teoriye ne dersiniz?" dedi Ron heyecanla. "Krum, Crouch'a saldırdı - hayır, durun, bekleyin -sonra da kendini Sersemletti!" Page 231 Harry Potter Ates Kadehi "Ve Mr Crouch da buhar olup uçtu, öyle mi?" dedi Hermione soguk soguk. "Haa, evet..." Gün doguyordu. Harry, Ron ve Hermione yatakhanelerinden çok erken saatte çıkıp telasla Baykushane'ye 662 gitmislerdi, Sirius'a bir mesaj göndereceklerdi. Simdi durmus, sisli araziye bakıyorlardı. Hepsinin gözleri sis, yüzleri solgundu, çünkü gece geç saatlere kadar Mr Crouch hakkında konusmuslardı. "Bir kere daha tekrarlasana, Harry," dedi Hermi-one. "Mr Crouch tam olarak ne söyledi?" "Dedim ya size, pek akla yakın seyler söylemedi," diye cevap verdi Harry. "Dumbledore'u bir sey hakkında uyarmak istedigini söylüyordu. Bertha Jorkins'ten söz etti, orası kesin, onun öldügünü düsünüyor gibiydi. Bir seylerin kendi hatası oldugunu söyleyip durdu... Oglundan söz etti." Hermione burun kıvırarak, "Eh, o kendi hatasıydı," dedi. "Aklını kaçırmıstı," dedi Harry. "Bazen karısıyla oglunun yasadıgım düsünüyordu, boyuna Percy'yle is hakkında konusuyor, ona talimatlar verip duruyordu." "Ve... Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen için neler demisti, bir hatırlatır mısın?" dedi Ron tereddütle. "Dedim ya," diye tekrarladı Harry, donuk donuk. "Güçlendigini söyledi." Bir duraklama oldu. Sonra Ron sesinde sahte bir güvenle, "Ama aklını kaçırdıgına göre, sen dedin ya, belki de söylediklerinin yansı deli saçmasıdır..." dedi. "En aklı basında oldugu anlar ondan söz ettigi anlardı," dedi Harry. "Yani Voldemort'dan." Ron adı duyunca ir kildi, Harry ona aldırmadı. "ki kelimeyi bir araya getirmekte bayagı güçlük çekiyordu, ama ondan 663 söz ederken nerede oldugunu, ne yapmak istedigini biliyor gibiydi. Boyuna, Dumbledore'u görmem lazım, deyip duruyordu." Harry basını pencereden çevirip çatı kirislerine baktı. Çok sayıdaki tünegin yansı bostu. Arada bir gece avından gagasında bir fareyle dönen bir baykus pencereden içeri süzülüyordu. Harry acı acı, "Snape beni oyalamasaydı," dedi, "oraya vaktinde yetisebilirdik. 'Müdür su anda mesgul, Potter... ne saçmalıyorsun, Potter?' Niye ayak altından çekilemedi ki sanki?" Ron hemen, "Belki de senin oraya varmanı istememistir!" dedi. "Belki de - dur bi' dakka - sence Orman'a ne kadar zamanda gidebilirdi? Servinle Dumble-dore'dan önce varır mıydı dersin?" "Kendini bir yarasaya falan dönüstüremezse, hayır," dedi Harry. Ron, "Ondan beklenir," diye mırıldandı. Hermione, "Profesör Moody'yi görmemiz gerek," dediv "Mr Crouch'u bulup bulmadıgını ögrenmeliyiz." "Çapulcu Haritası yanındaysa kolay olmustur," dedi Harry. "Tabii, Crouch arazi dısına çıkmadıysa," dedi Ron, "çankü harita yalnızca arazinin sınırlan içindekileri gösteriyor -" "Sısst!" dedi birden Hermione. Birisi Baykushane'nin merdivenini çıkıyordu. Harry tartısan ve gittikçe yakınlasan iki ses duyuyordu. 664 "- buna santaj derler, santaj! Bu yüzden de basımız fena halde derde girebilir -" "- kibar davranmayı denedik; artık pislik yapma zamanı, onun yaptıgı gibi. Sihir Bakanlıgı'nın onun neler çevirdigini bilmesi hosuna gitmez -" "Sana söylüyorum, bak, yazılı hale getirirsen, bu düpedüz santaj olur!" "Ya, külahıma anlat. Karsılıgında iyi para alsak sikâyet etmezsin, degil mi?" Baykushane'nin kapısı güm diye açıldı. Fred ve Ge-orge içeri girdiler; Harry, Ron ve Hermione'yi görünce de donup kaldılar. "Burada ne yapıyorsunuz?" dedi Ron ve Fred aynı anda. "Mektup gönderiyoruz," dedi Harry ve George bir agızdan. "Ne, bu saatte mi?" dedi Hermione ve Fred. Page 232 Harry Potter Ates Kadehi Fred sırıttı. "yi - biz size ne yaptıgınızı sormayalım, siz de bize sormayın," dedi. Elinde mühürlü bir zarf vardı. Harry söyle bir göz ath, ama Fred, ya kazayla ya da bile bile, zarfın üstündeki isim okunmayacak sekilde elinin yerini degistirdi. Sonra da egilip alaylı bir selam vererek eliyle kapıyı gösterdi. "Eh, biz sizi tutmayalım," dedi. Ron yerinden kıpırdamadı. "Kime santaj yapıyorsunuz?" diye sordu. Fred'in yüzündeki sırıtma silindi. Harry, Geor-ge'un, Ron'a gülümsemeden önce Fred'e yan yan baktıgını gördü. 665 Rahat bir tavırla, "Aptallasma, saka ediyordum sadece," dedi George. "Sakaya hiç benzemiyordu," dedi Ron. Fred ve George birbirlerine baktılar. Sonra Fred birden, "Sana daha önce de söylemistim, Ron," dedi. "Eger burnunun simdiki seklinden memnunsan, onu bizim isimize sokma. Gerçi bu burundan niye memnun olasın, bilemiyorum ama -" "Eger birine santaj yapıyorsanız, bu benim de isim sayılır," dedi Ron. "George haklı, bu yüzden basınız ciddi sekilde derde girebilir." "Dedim ya sana, saka ediyordum," dedi George. Fred'in yanına yürüdü, elindeki mektubu aldı ve onu en yakındaki hüthüt kusunun bacagına baglamaya koyuldu. "Sen yavas yavas sevgili agabeyimiz gibi konusmaya basladın, Ron. Böyle devam edersen Sınıf Baskanı olursun." "Hayır, hayatta olmam!" dedi Ron hararetle. George hüthüt kusunu pencereye götürdü, kus uçup gitti. George dönüp Ron'a sırıttı. "Öyleyse insanlara ne yapmaları gerektigini söylemekten vazgeç. Görüsürüz." Fred'le ikisi Bay kushane'den çıktılar. Harry, Ron ve Hermione birbirlerine baktılar. Hermione, "Olup bitenler hakkında bir sey bilmi-yorlardır, degil mi?" diye fısıldadı. "Yani Crouch falan?" "Hayır," dedi Harry. "O kadar ciddi bir sey olsa, birine söylerlerdi. Dumbledore'a söylerlerdi." 666 Ancak Ron rahatsız görünüyordu. "Ne var?" diye sordu Hermione. Ron yavas yavas, "Eh..." dedi, "söylerler miydi, bilemiyorum. Akıllarını... akıllarım para kazanmayla bozmuslar. Onlarla takılırken fark ettim bunu - seyde - biliyorsun iste -" Harry cümleyi onun için tamamladı: "Biz küsken. Evet, ama santaj -" Ron, "Her sey bu saka dükkânı fikrinden çıkıyor," dedi. "Sadece annemi kızdırmak için söylüyorlar sanıyordum, ama niyetleri ciddi, bir dükkân açmak istiyorlar. Hogvvarts'ta sadece bir yılları kaldı, geleceklerini düsünmek zorunda olduklarını söyleyip duruyorlar. Eh, babam da onlara yardım edemez, baslamak için altına ihtiyaçları var." Simdi de Hermione'nin rahatsız bir hali vardı. "Evet, ama... altın elde etmek için kanuna aykırı bir sey yapmazlar. Öyle degil mi?" "Yapmazlar mı?" dedi Ron süpheyle. "Bilmiyorum... kurallara pek aldırdıkları yok, degil mi?" Korkmus görünen Hermione, "Evet, ama bu kanun," dedi. "Bu aptal bir okul kuralı degil... Santaj yaparlarsa cezaya bırakılmakla kurtulamazlar! Ron... belki de Percy'ye söylesen iyi olur..." "Aklını mı kaçırdın sen?" dedi Ron. "Percy'ye söylemek, ha? Crouch'luk edip onları teslim etsin diye mi?" Fred ve George'un kuslarının çıktıgı pencereden dısarı baktı. "Gelin hadi," dedi, "kahvaltı edelim." Döner merdivenden inerlerken, Hermione, "Gidip 667 Profesör Moody'yi görmek için vakit erken midir dersiniz?" diye sordu. "Evet," dedi Harry. "Onu sabahın köründe uyan-dırırsak herhalde bizi kapıdan uçurur. Uyurken ona saldırmaya kalkıstık sanır. Teneffüse kadar bekleyelim.'" Sihir Tarihi dersi hiç bu kadar yavas geçmemisti. Sonunda kendi saatini takmamaya karar veren Harry, Ron'un saatine bakıp duruyordu, ama o da öyle agır ilerliyordu ki, onun da durmus Page 233 Harry Potter Ates Kadehi olduguna yemin edebilirdi. Üçü de öyle yorgundular ki, baslarını sıraya dayayıp uyuyabilseler mutlu olacaklardı. Hatta Hermione bile her zamanki gibi not almıyordu. Bası elinde oturmus, bos gözlerle Profesör Binns'e bakıyordu. Sonunda zil çalınca, koridorlardan telasla Karanlık Sanatlar sınıfına gittiler ve Profesör Moody'yi sınıftan çıkarken buldular. O da onlar kadar yorgun görünüyordu. Normal gözünün kapagı sarkmıstı, yüzü sanki daha da yamulmustu. "Profesör Moody?" diye seslendi Harry, kalabalıgın arasından ona dogru giderlerken. "Merhaba, Potter," diye homurdandı Moody. Sihirli gözü yanından geçen iki birinci sınıf ögrencisini izledi. Huzursuz olan ögrenciler hızlandılar. Sihirli göz yuvarlanarak Moody'nin basının arkasına gitti, köseyi dönen ögrencileri izlemeye devam etti. Sonra Moody yeniden konustu: "Girin içeri." Geri çekilerek onlara bos sınıfa girmeleri için yol verdi, topallayarak arkalarından gelip kapıyı kapattı. 668 Harry hemen lafa girerek, "Onu buldunuz mu?" dedi. "Mr Crouch'u?" "Hayır," dedi Moody. Masasına gitti, oturdu, hafif bir iniltiyle tahta bacagını uzattı ve cep sisesini çıkardı. Harry, "Haritadan yararlandınız mı?" diye sordu. Sisesinden bir yudum içen Moody, "Tabii," dedi. "Seni kendime örnek aldım, Potter. Onu odamdan Or-man'a Çagırdım. Crouch oralarda hiçbir yerde yoktu." "Öyleyse gerçekten Buharlastı mı yani?" dedi Ron. "Okul arazisinde Buharlasamazsın, Ron!" dedi Hermi-one. "Ama baska yöntemlerle yok olmus olabilir, degil mi, Profesör?" Moody'nin sihirli gözü titreyerek Hermione üzerinde sabitlesti. "Sen de kendine meslek olarak Seherbazlıgı düsünebilirsin," dedi Moody ona. "Kafan dogru biçimde çalısıyor, Granger." Hermione sevinçten kıpkırmızı oldu. "Eh, görünmez degildi," dedi Harry. "Harita görünmez olanları gösterir. Öyleyse okul arazisinden çıkmıs olmalı." "Ama kendi imkânlarıyla mı?" dedi Hermione hevesle. "Yoksa birisi onu gitmeye mecbur ettigi için mi?" "Evet, biri bunu yapmıs olabilir - bir süpürgeye çekip onunla birlikte uçmus olabilir, degil mi?" dedi Ron hemen. Sonra da umutla Moody'ye baktı, sanki ona da, Seherbaz olmaya yatkınsın, demesini bekliyor gibiydi. "Kaçırılma olayını gözardı edemeyiz," diye homurdandı Moody. 669 "Öyleyse," dedi Ron, "sizce Hogsmeade'de bir yerlerde midir?" Moody basını salladı. "Her yerde olabilir. Bildigimiz tek bir sey var: Burada degil." Agzını ardına kadar açarak esneyince yara izleri de yayıldı, yamuk agzının içinde birkaç eksik dis göründü. Sonra da, "Simdi," dedi, "Dumbledore siz üçünüzün sorusturmacılıga meraklı oldugunuzu söyledi, ama Crouch için yapabileceginiz hiçbir sey yok. Onu artık Bakanlık aramaya baslayacak, Dumbledore onlara durumu bildirdi. Potter, sen aklını üçüncü göreve ver." "Ne?" dedi Harry. "Ha, evet..." Bir önceki gece Krum'la oradan ayrıldıgından beri labirenti bir kere bile düsünmemisti. Moody, Harry'ye bakıp yara izli ve hafiften sakallı çenesini kasıdı. "Bu tam senin kalemin, bu görev. Dumbledore'un söyledigine göre, çogu kez benzer seyler yapmıssın. Birinci sınıftayken, Felsefe Tası'm koruyan bir dizi engeli astın, degil mi?" Ron hemen, "Biz de yardım ettik," dedi. "Benle Hermione de yardım ettik." Moody sırıttı. "Eh, bu sefer de alıstırma yapması için yardım edin, dogrusu kazanmazsa çok sasırırım," dedi. "Bu arada... sürekli tetikte ol, Potter. Sürekli tetikte ol." Cep sisesinden koca bir yudum daha aldı, sihirli gözü kendi çevresinde dönüp pencereye yöneldi. Pencereden Durmstrang gemisinin en tepedeki yelkeni görünüyordu. Page 234 Harry Potter Ates Kadehi "Siz ikiniz" -Moody'nin normal gözü Ron ve Her-mione'nin üzerindeydi- "Potter'ın yanından ayrılma- 670 ym, tamam mı? Ben her seye gözkulak oluyorum, ama vine de... fazla gözden zarar gelmez." * Sirius baykusu hemen ertesi sabah geri gönderdi. Kus Harry'nin yanına kanat çırparak indigi anda, kahverengi bir baykus da gagasında bir Gelecek Postası'nı sıkı sıkı tutarak Hermione'nin önüne konmustu. Hermi-one gazeteyi aldı, ilk birkaç sayfayı taradı ve, "Hah! Crouch'u duymamıs!" dedi. Sonra da önceki geçenin esrarlı olayları hakkında Sirius'un dediklerini okuyan Ron ve Harry'ye katıldı. Harry - sen Viktor Krum'la Orman'a yürüyerek ne halt ettigini sanıyorsun? Aynı baykusu geri göndererek, bana bir daha geceleri kimseyle yürüyüse çıkmayacagına yemin etmeni istiyorum. Hogıvarts'ta son derece tehlikeli birileri var. Bence, Crouch'un Dumbledore'u görmesini engellemeye çalıstıkları açık ve sen de karanlıkta onlardan belki de birkaç metre uzaktaydın. Öldürülebilirdin. Adın Ates Kadehi'ne kazayla girmedi. Eger binleri sana saldırmaya çalısıyorsa, su anda son sanslarını kullanıyorlar demektir. Ron ve Hermione'nin yanından ayrılma, Gryffindor Kulesi'nden geç saatlerde çıkma ve kendini üçüncü görev için donat. Sersemletmeyi ve Silahsız Bırakmayı çalıs. Birkaç ugursuzluk büyüsü de bayagı ise yarar. Crouch konusunda yapabilecegin bir sey yok. Dikkati üstüne çekme, kendine göz kulak ol. Bir daha okul arazisi dısına çıkmayacagın konusunda bana söz veren mektubunu bekliyorum. Sirius 671 Harry, Sirius'un mektubunu katlayıp cüppesine ko-yarkan, hafiften alınmıs bir edayla, "O kim oluyor da bana okul arazisi dısına çıktıgım için nutuk çekiyor?" dedi. "Okuldayken kendisinin yaptıgı seylerden sonra!" "Senin için endiseleniyor!" dedi Hermione ters ters. 'Tıpkı Moody ve Hagrid gibi! Sen de onlan dinle!" "Yıl boyunca kimse bana saldırmaya çalısmadı," dedi Harry. "Kimse bana bir sey yapmadı, hiç -" "Adını Ates Kadehi'ne koymak dısında," dedi Hermione. "Ve bunu da bir nedenle yapmıs olmalılar, Harry. Pırtık haklı. Belki de vakit gelsin diye bekliyorlar. Belki de harekete geçmek için bu görevi bekliyorlar." Harry sabırsızca, "Bak," dedi, "diyelim ki Pırtık haklı ve birileri Crouch'u kaçırmak için Krum'u Sersemletti. yi ama, o zaman yakınımızda, agaçların içinde olmaları gerekirdi, degil mi? Oysa onlar harekete geçmek için benim ayak altından çekilmemi beklediler, öyle 4egü mi? Hedefleri benmisim gibi görünmüyor, ha?" Hermione, "Seni Orman'in içinde öldürseler buna kaza süsü veremezlerdi!" dedi. "Ama bir görevi yerine getirirken ölürsen -" "Ama Krum'a saldırmaya bir itirazları olmadı, degil mi?" dedi Harry. "Niye beni de aynı zamanda temizlemediler? Krum'la düello etmisiz süsü verebilirlerdi." Hermione çaresizce, "Harry, ben de anlamıyorum," 672 dedi. "Sadece çok tuhaf seyler oldugunu biliyorum ve bu hiç hosuma gitmiyor... Moody haklı - Pırtık haklı -üçüncü görev için derhal çalısmaya baslamalısın. Ve Pırtık'a yazıp, ona bir daha tek basına gizlice okuldan çıkmayacagına söz vermelisin." * Harry'nin içeride kalması gerektigi günlerde Hog-vvarts arazisi gözüne daha önce hiç olmadıgı kadar davetkâr göründü. Sonraki birkaç gün bos vakitlerini ya kütüphanede Hermione ve Ron'la ugursuzluk büyüleri arayarak, ya da çaktırmadan bos sınıflara girip alıstırma yaparak geçirdi. Harry dikkatini daha önce hiç kullanmadıgı Sersemletme Büyüsü üzerinde toplamıstı. Aksilige Page 235 Harry Potter Ates Kadehi bakın ki, bu büyü Ron ve Hermione'nin birtakım fedakârlıklarda bulunmasını gerektiriyordu. Bir pazartesi günü ögle tatilinde Muska sınıfının ortasında sırtüstü yatan Ron, "Mrs Norris'i kaçıramaz mıyız?" diye bir teklifte bulundu. Az önce Harry tarafından arka arkaya besinci kez Sersemletilmis ve sonra yeniden uyanmıstı. "Biraz da onu Sersemletelim. Ya da Dobby'den yararlanabilirsin, Harry, bahse girerim sana yardıma olmak için her seyi yapar. Yanlıs anlama ha, sikâyet falan ettigim yok" -yavasça ayaga kalktı, sırtını ovusturdu- "ama her tarafım agrıyor..." Hermione sabırsızca, "Evet, ama düserken yastıklara nisan alamıyorsun da ondan, degil mi?" dedi. Bir yandan da Uzaklastırma Büyüsü için kullandıkları ve Flitvvick'in bir dolapta bıraktıgı yastıkları yeniden yıgınlar halinde diziyordu. "Sırtüstü düsmeye çalıs!" 673 Ron hırsla, "nsan bir kere Sersemledi mi, pek iyi nisan alamıyor, Hermione!" dedi. "Sen niye denemiyorsun?" Hermione aceleyle, "Neyse, bence Harry bu isi kaptı/' dedi. "Silahsız Bırakma için de tasalanmamıza gerek yok, çünkü onu çok uzun zamandır yapıyor... Bence bu aksam su ugursuzluk büyülerinden bir kısmına baslamamız gerek." Kütüphanede yaptıkları listeye yukarıdan asagı göz gezdirdi. "Bunun görünüsü hosuma gitti," dedi. "Bu Engelleme Büyüsü. Burada dedigine göre, sana saldırmaya kalkan her seyin hızını kesiyormus, Harry. Bununla baslayalım." Zil çaldı. Yastıkları aceleyle Flitwick'in dolabına tıktılar ve kimseye görünmeden sınıftan çıktılar. Hermione, Aritmansi'ye giderken, "Aksam yemeginde görüsürüz!" dedi. Harry ve Ron ise Kuzey Kule-si'nin, Kehanet dersinin yolunu tuttular. Yüksekteki pencerelerden koridora vuran göz kamastırıcı, altın rengi günes ısıgı genis seritler çizmisti. Dısanda gökyüzü öyle parlak bir maviydi ki, minelenmise benziyordu. Döner merdivenden Kehanet'in gümüs merdivenine ve kapaga dogru giderlerken, Ron, "Trelavvney'nin rrNsı sıcaktan kaynar simdi," dedi, "o atesi hiç söndürmüyor." Haklıydı. Los oda bayıltacak kadar sıcaktı. Parfümlü atesten yükselen buharlar her zamankinden de agırdı. Perdeli pencerelerden birine dogru yürüyen 674 Harry'nin bası döndü. Profesör Trelawney öbür yana bakıp bir lambaya takılan salını kurtarırken, Harry pencereyi iki üç santim açıp kreton kaplı koltukta arkasına yaslandı ki, yumusak bir meltem yüzüne vurabilsin. Son derece rahattı. "Yavrularım," dedi Profesör Trelawney, sınıfın önündeki kanatlı koltuguna oturarak. Onlara tuhaf bir sekilde büyümüs gözleriyle baktı. "Gezegensel kehanet çalısmalarımızı hemen hemen bitirdik. Ancak bugün Mars'm etkilerini incelemek için mükemmel bir fırsat var elimizde, çünkü su sırada çok ilginç bir konumu var. Eger hepiniz buraya bakarsanız, ısıkları karartaca-gım..." Asasını salladı, lambalar söndü. Simdi tek ısık kaynagı, söminedeki atesti. Profesör Trelawney öne egildi ve koltugunun altından, günes sisteminin bir cam kubbe içindeki minyatür bir modelini çıkardı. Çok güzel bir seydi; ayların her biri dokuz gezegen ve atesten günesin çevresindeki yerlerinde parlıyordu, hepsi camın altındaki hafif havada asılıydı. Profesör Trelawney, Mars'm Neptün'le olusturdugu büyüleyici açıya isaret ederken, Harry tembel tembel baktı. Agır parfümlü buharlar onu sarmıstı, pencereden gelen meltem de yüzünde oynasıyordu. Perdenin ardından bir böcegin tatlı tatlı vızıldadıgını duyabiliyordu, Gözkapaklan düsmeye basladı... Bir puhu kusunun sırtına binmisti, berrak mavi gökyüzünden bir tepenin yamacında yükseklere konmus eski ve sarmasıklarla kaplı bir eve dogru süzülü- 675 yordu. Rüzgâr Harr/nin yüzüne dogru hos bir sekilde eserken, gittikçe daha alçalddar; ta ki, evin üst katındaki karardık ve camı kırılmıs bir pencereye gelene kadar. Pencereden içeri girdiler. Simdi kasvetli bir koridordan en sondaki odaya dogru uçuyorlardı... kapıdan geçip, pencereleri tahtalarla kapatılmıs karanlık bir odaya girdiler... Harry puhu kusunun sırtından inmisti... simdi, kus odada kanat çırpıp sırtı dönük bir koltuga dogru giderken, Harry durmus ona bakıyordu... yerde, koltugun yanında iki kara siluet daha vardı... her ikisi de kımıldanıyordu... Page 236 Harry Potter Ates Kadehi Bir tanesi muazzam büyüklükte bir yılandı... öteki de bir adam... kısa boylu, saçları dökülmeye baslamıs bir adam, sulu gözlü ve sivri burunlu bir adam... söminenin önündeki halıda hırıltıyla soluyor ve hıçkınyor-du... Puhu kusunun kondugu koltugun derinliklerinden gelen soguk, tiz bir ses, "Sanslısın, Kılkuyruk," dedi. "Gerçekten de çok talihlisin. Hatan her seyi mahvetmedi. O öldü." "Lordum!" dedi yerdeki adam, soluk soluga. "Lordum, ben... ben öyle memnunum ki... ve öyle üzgün..." "Nagini," dedi soguk ses, "sansın yokmus, sana yi-yesin diye Kılkuyruk'u veremeyecegim demek... ama aldırma, aldırma SCA . Sala Harry Potter var..." Yılan tısladı. Harsv onun dilinin titrestigini görebiliyordu. "Simdi, Kılkuyruk," dedi soguk ses, "senden gele- 676 çek bir baska hatayı hos görmeyecegimi hatırlatmak için küçük bir sey daha belki de..." "Lordum... hayır... yalvarırım..." Koltugun derinliklerinden bir asanın ucu göründü. Kılkuyruk'a dogrultulmustu. Soguk ses, "Crucio," dedi. Kılkuyruk haykırdı, sanki bedenindeki her sinir alev almıs gibi haykırdı, Harry'nin alnındaki yara izi acıyla yanarken onun feryadı kulaklarını doldurdu... Harry de haykınyordu... Voldemort onu duyacaktı, orada oldugunu anlayacaktı... "Harry! Harry!" Harry gözlerini açtı. Profesör Trelavvney'nin odasında, elleri yüzüne kapanmıs halde yerde yatıyordu. Yara izi hâlâ öyle kötü yanıyordu ki, gözleri sulanmıstı. Acısı gerçekti. Bütün sınıf çevresinde ayakta duruyordu, dehsete kapılmıs görünen Ron ise yanına diz çökmüstü. "yi misin?" dedi. Son derece heyecanlanmıs görünen Profesör Tre-lawney, "Elbette iyi degil!" dedi. Kocaman gözleri Harry'ye oldugundan da büyük görünerek, onu süzdüler. "Ne oldu, Potter? Bir önsezi mi? Bir hayalet mi? Ne gördün?" "Hiçbir sey," diye yalan söyledi Harry. Dogrulup oturdu. Titredigini hissediyordu. Kendini çevreye, arkasındaki gölgelere bakmaktan alıkoyamıyordu; Voldemort'un sesi öyle yakından gelmisti ki... Profesör Trelavvney, "Yara izini sıkı sıkı tutuyordun!" dedi. "Yerde yuvarlanıyor, yara izini sıkı sıkı tu- 677 tuyordun! Haydi, Potter, benim böyle konularda deneyimim vardır!" Harry basını kaldırıp ona baktı. "Sanırım, hastane kanadına gitmem gerek," dedi. "Basım çok agrıyor." "Yavrum, besbelli benim odamın olaganüstü gaip-ten-haber-verme titresimleri seni uyardı!" dedi Profesör Trelawney. "Eger simdi gidersen, simdiye kadar görmüs oldugundan çok daha ötesini görme fırsatını -" Harry, "Bir bas agnsı tedavisinden baska bir sey görmek istemiyorum," dedi. Ayaga kalktı. Sınıf geriye çekildi. Hepsi huzursuz görünüyordu. Harry, "Görüsürüz," diye mırıldandı Ron'a, çantasını alıp kapaga dogru gitti. Sanki o anda büyük bir zevk ondan esirgenmis gibi ciddi bir hayal kırıklıgı ifadesi takınmıs olan Profesör Trelawney'yi görmezden geldi. Ancak Harry gümüs merdivenin altına vardıgında, hastane kanadına gitmedi. Zaten oraya gitmeye hiç ni-yetlenmemisti. Sirius ona yara izi tekrar acırsa ne yapması gerektigini söylemisti, Harry de onun tavsiyesini tutacaktı: Dosdogru Dumbledore'un odasına gidiyordu. Koridorlardan yürüdü, rüyasında gördüklerini düsündü... bu rüya da onu Privet Drive'da uyandıran rüya kadar canlıydı... Ayrıntıları zihninden geçirdi, onları hatırladıgından emin olmaya <ahsü... Voldemort'uu Kılkuyruk'u bir hata islemekle suçladıgını duymustu... ama baykus iyi haberler getirmisti, hata telafi edilmis, 678 biri ölmüstü... bu yüzden de Kılkuyruk yılana yediril-meyecekti... onun yerine kendisi, Harry, yılana verilecekti... Page 237 Harry Potter Ates Kadehi Harry farkına varmadan, Dumbledore'un odasının girisini koruyan tastan oluk agzının yanından geçmisti. Gözlerini kırpıstırdı, çevresine baktı, ne yaptıgının farkına vardı ve geriye dönüp onun önünde durdu. Sonra, parolayı bilmedigini hatırladı. "Limon serbeti?" diye denedi tereddütle. Oluk agzı kılını kıpırdatmadı. "Peki," dedi Harry, gözlerini dikip ona bakarak. "Armut damlası. Sey - Meyankökü asası. Fısırdayan Vızvız. Drooble'ın En yi Balonlu Sakızı. Bertie Botts'un Bin Bir Çesit Fasulye Sekerlemesi... ah hayır, onları sevmez, degil mi?... Açılsana y av, n'olur sanki?" dedi öfkeyle. "Onu gerçekten görmem gerek, çok acil!" Oluk agzı kımıldamadan durmayı sürdürdü. Harry onu tekmeledi, ama bu ona ayak basparma-gındaki büyük bir acıdan baska bir sey getirmedi. Tek bacagının üstünde durarak, hiddetle, "Çikolatalı Kurbaga!" diye bagırdı. "Sekerden tüy kalem! Karafatma sürüsü!" Oluk agzı birden canlandı ve yana sıçradı. Harry gözlerini kırpıstırdı. Hayretle, "Karafatma sürüsü mü?" dedi. "Ben saka ediyordum..." Duvardaki aralıktan aceleyle geçti, döne döne çıkan tas bir merdivenin ilk basamagına adım attı. Kapılar arkasından kapanırken, yavasça yukarı dogru hareket 679 eden merdiven onu pirinç tokmaklı, cilalı meseden bir kapıya çıkardı. Harry içeriden sesler geldigini duyabiliyordu. Hareket eden merdivenden indi ve tereddütle dinledi. "Dumbledore, korkarım ben bir baglantı görmüyorum, hem de hiç!" Sihir Bakanı Cornelius Fudge'ın sesiydi bu. "Ludo, Bertha'nın rahatlıkla kaybolabilecek biri oldugunu söylüyor. Evet, bence de onu simdiye kadar bulmamız gerekirdi, ama yine de cinayet kanıtı j yok, Dumbledore, hem de hiç. Onun kaybolusunun Barty Crouch'unkiyle baglantılı olduguna iliskin kanıt da yok!" Moody'nin homurdanan sesi, "Peki sizce Barty Cro-uch'a ne oldu, Bakan Bey?" dedi. "Ben iki ihtimal görüyorum, Alastor," dedi Fudge. "Ya Crouch sonunda kafayı yedi - ki kisisel tarihine bakacak olursanız, bunun çok muhtemel oldugunu göreceksiniz - aklını kaçırdı, öylesine yürüyüp gitti -" Dumbledore sakin sakin, "Eger öyle olduysa, hayli hızlı yürümüs demektir, Cornelius," dedi. "Ya da - sey..." Fudge'ın sesinde huzursuzluk seziliyordu. "Eh, bulundugu yeri görene kadar karar vermeyecegim ama, tam Beauxbatons arabasının ilerisi tideydi diyorsun, degil mi? Dumbledore, o kadının ne oldugunu biliyor musun?" Dumbledore alçak sesle, "Onun çok yetkin bir Mü-dire oldugunu düsünüyorum," dedi. "Ve mükemmel bir dansçı." Fudge öfkeyle, "Haydi ama, Dumbledore!" dedi. 680 "Hagrid yüzünden önyargılı davranmıyor musun sence? Hepsi de zararsız olmaz - tabii, Hagrid'e zararsız diyebilirsen, o canavar saplantısıyla -" Dumbledore aynı sükûnetle, "Hagrid'den nasıl kuskulanmazsam, Madam Maxime'den de kuskulanmıyorum," dedi. "Bence asıl senin önyargılı olma ihtimalin var, Cornelius." Moody, "Bu tartısmayı bir sonuca baglayabilir miyiz?" diye homurdandı. "Evet, evet, öyleyse haydi asagı, araziye inelim," dedi Cornelius sabırsızlıkla. "Hayır, onu demek istemiyorum," dedi Moody. "Potter sana bir seyler söylemek istiyor da onun için, Dumbledore. Hemen kapının dısında." 681 OTUZUNCU BÖLÜM Düsünseli Odarun kapısı açıldı. "Merhaba, Potter," dedi Moody. "Gir bakalım." Harry içeri girdi. Daha önce Dumbledore'un odasına bir kez gelmisti; yuvarlak ve çok güzel bir odaydı. Duvarlarda Hogvvarts'ın daha önceki Müdür ve Müdi-re'lerinin resimleri vardı, hepsi de uyuyor, gögüsleri hafifçe sisip iniyordu. Page 238 Harry Potter Ates Kadehi Cornelius Fudge, Dumbledore'un masasının yanında ayakta duruyordu. Her zamanki ince çizgili pelerinini giymisti, limon yesili melon sapkası da elindeydi. "Harry!" dedi Fudge babacan bir tavırla, ona dogru yürüyerek. "Nasılsın?" "yiyim," diye yalan söyledi Harry. "Biz de simdi Mr Crouch'un okul arazisinde göründügü geceden bahsediyorduk," dedi Fudge. "Onu sen bulmustun, degil mi?" "Evet," dedi Harry. Sonra, onların konustuklarını duymamıs numarası yapmanın anlamsız olduguna karar vererek, ekledi: "Ama hiçbir yerde Madam Maxi- 682 me'i görmemistim, saklanmaya çalıssa bayagı zorlanırdı, degil mi?" Dumbledore, Fudge'm arkasından Harry'ye gülümsedi. Gözleri ısıldıyordu. "Evet, peki," dedi Fudge, bozum olarak. "Harry, izninle arazide kısa bir yürüyüse çıkıyoruz... belki de sınıfına dönsen -" "Sizinle konusmak istiyordum, Profesör," dedi Harry hemen, Dumbledore'a bakarak. Dumbledore ona çabuk, sorgulayan bir bakıs attı. "Beni burada bekle, Harry," dedi. "Arazi incelememiz uzun sürmeyecek." Hiç konusmadan yanından geçip, arkalarından kapıyı kapadılar. Bir dakika sonra Moody'nin tahta bacagının koridordaki takırtısı uzaklasıp duyulmaz hale gelmisti. Harry çevresine bakındı. "Merhaba, Favvkes," dedi. Profesör Dumbledore'un Anka kusu Favvkes kapının yanındaki altın tüneginde duruyordu. Muhtesem kırmızı-san tüyleri olan, bir kugu büyüklügündeki Favvkes uzun kuyrugunu sallayıp Harry'ye sefkatle gözlerini kırpıstırdı. Harry, Profesör Dumbledore'un masasının önündeki sandalyeye oturdu. Birkaç dakika boyunca öylece durup, çerçevelerinin içinde mısıl mısıl uyuyan eski Müdür ve Müdire'leri seyretti, az önce duyduklarını düsünüp elini yara izine görürdü. Artık acımıyordu. Harry daha sakindi simdi, çünkü Dumbledore'un odasındaydı ve az sonra Dumbledore'un ona rüyanın 683 anlamını söyleyecegim biliyordu. Harry masanın arkasındaki duvara baktı. Bir rafın üstünde, paçavraya dönmüs Seçmen Sapka duruyordu. Onun yanındaki bir cam kapta, kabzasında büyük yakutlar bulunan, muhtesem bir gümüs kılıç vardı. Harry bu kılıcı tanıdı: kinci sınıftayken Seçmen Sapka'dan çıkardıgı kılıçtı bu. Bir zamanlar, Harry'nin binasının kurucusu Godric Gryffindor'a aitti. Harry kılıca bakıp, tam bütün umudunu kaybetmisken onun nasıl da yardımına geldigini hatırlıyordu ki, cam kapta dans edip ısıldayan gümüsi bir ısık yansımasının farkına vardı. Isıgın kaynagını bulmak için çevresine bakındı ve arkasındaki siyah bir dolabın içinden gümüsi-beyaz bir parçanın pırıl pırıl parladıgını gördü. Dolabın kapısı açık bırakılmıstı. Harry önce tereddüt etti, Fawkes'a bir baktı, sonra kalkıp odanın öbür ucuna yürüdü ve dolabın kapısını açtı. çinde tastan yapılma, sıg bir çanak duruyordu. Çanagın kenarlarında tuhaf oymalar vardı: Harry'ye tamdık gelmeyen eski harfler ve sen'boller. Gümüsi ısık ç ı-nagın içindekinden geliyordu. Harry'nin daha önce gördügü hiçbir seye benzemiyordu bu. çindeki maddenin sıvı mı gaz mı oldugunu ayırt edemiyordu. Parlak, beyazımsı gümüs rengiydi ve durmaksızın hareket ediyordu; yüzeyi rüzgârın altındaki su gibi kırıstı, sonra bulutlar gibi ayrıstı ve hafif hafif dönmeye basladı. Sıvılastırılmıs ısıga benziyordu - ya da katılastınlmıs rüzgâra - Harry karar veremiyordu. Ona dokunmak, bunun nasıl bir his oldugunu anlamak istiyordu, ama sihir dünyasında geçirdigi neredey- 684 se dört yıllık sürede, içi bilinmeyen bir maddeyle dolu bir kaba elini sokmanın pek aptalca bir sey oldugunu ögrenmisti. O da bu yüzden cüppesinin içinden asasını çıkardı, odayı tedirgin gözlerle taradı, yine çanagın içindekine baktı ve asasıyla onu dürttü. Çanagın içindeki gümüsi seyin yüzeyi büyük bir hızla dönmeye basladı. Harry daha yakından bakmak için egildi, bası dolabın içindeydi simdi. Gümüsi madde saydamlasmıstı; cama benziyordu. Harry maddenin içine baktı. Çanagın tastan dibini görmeyi bekliyordu, ama onun yerine esrarengiz maddenin yüzeyinin altında muazzam bir oda gördü. Bu Page 239 Harry Potter Ates Kadehi odaya, tavanındaki yuvarlak bir pencereden bakıyor gibiydi. Oda lostu; Harry orasının yerin altında bile olabilecegim düsündü, çünkü hiç pencere yoktu, sadece Hog-vvarts'taki duvarları aydınlatan mesaleler gibi mesaleler vardı. Harry yüzünü, burnunun camsı maddeye degmesine bir iki santim kalana kadar yaklastırınca, her duvarda kat kat yükseliyora benzeyen sıraların üstünde oturan dizi dizi cadılar ve büyücüler gördü. Odanın tam ortasında bos bir sandalye vardı. Harry'nin içinde kötü bir his uyandı. Sandalyenin kollan zincirlerle çevriliydi, sanki oraya oturanlar genellikle zincirleniyordu. Burası neresiydi? Herhalde Hogwarts olamazdı; satoda hiç böyle bir oda görmemisti. Dahası, çanagın dibindeki esrarengiz oda } etiskinlerle doluydu ve Harry Hogwarts'ta hayatta bu kadar çok ögretmen olmadıgını biliyordu. Bir sey bekliyor gibiler, diye düsündü; sade- 685 ce sivri sapkalarının tepesini görebiliyordu ama, hepsinin yüzleri aynı yöne dönük gibiydi ve hiçbiri konusmuyordu. Çanak yuvarlak, Harry'nin gözetledigi odaysa kare biçiminde oldugundan, Harry odanın köselerinde neler oldugunu göremiyordu. Daha da yaklastı, basını egdi, görmeye çalıstı... Burnunun ucu, içine baktıgı tuhaf maddeye degdi. Dumbledore'un odası müthis bir yalpa yaptı -Harry ileri dogru fırlatılmıs, çanaktaki maddenin içine bas asagı düsmüstü - Ama bası çanagın tastan dibine çarpmadı. Buz gibi soguk ve kapkara bir seyin içinde düstükçe düsüyordu; karardık bir anafor tarafından emilmeye benziyordu bu - Birden Harry kendini çanagın içindeki odanın bir ucunda bir sırada oturur buldu. Digerlerinden daha yukarıda bir sıraydı bu. Basını kaldırıp yüksek, tas tavana baktı. Az önce içinden baktıgı yuvarlak pencereyi görmeyi bekliyordu, ama yukarıda karanlık, sert tastan baska bir sey yoktu. Harry soluk soluga çevresine baktı. Odadaki cadılardan ve büyücülerden hiçbiri (an azından iki yüz kisi vardı) ona bakmıyordu. Az önce on dört yasında bir çocugun tavandan tam ortalarına düstügünü hiçbiri fark etmemis gibiydi. Harry yanındaki büyücüye döndü ve sessiz odanın her tarafında yankılanan bir saskınlık nidası koyuverdi. Albus Dumbledore'un yanında oturuyordu. "Profesör!" dedi Harry, gırtlagına tıkanan bir fısıl- 686 tıyla. "Özür dilerim - amacım - ben sadece dolabınız-daki çanaga bakıyordum - ben - neredeyiz?" Ama Dumbledore ne bu; sey yaptı, ne de konustu. Harry'yi tamamen görmezden geldi. Sıralarda oturan diger büyücüler gibi o da gözlerini odanın öbür kösesine, bir kapıya dikmisti. Harry ne yapacagını bilemez halde bir Dumbledore'a, bir sessizce izleyen kalabalıga, sonra yine Dumble-dore'a baktı. Sonra birden durumu kavradı... Harry daha önce bir kez kendini, kimsenin onu göremedigi ve duyamadıgı bir yerde bulmustu. O zaman, büyülü bir güncenin bir sayfasından içeri, baska birinin anılarının ortasına düsmüstü... ve fena halde yanılmı-yorsa, simdiki de bu tür bir seydi... Harry sag elini kaldırdı, söyle bir duraksadı, sonra elini Dumbledore'un yüzünün önünde hızlı hızlı salladı. Dumbledore gözünü bile kırpmadı, dönüp Harry'ye bakmadı, hiç kıpırdamadı. Harry'ye göre, bu, durumu açıklıyordu. Dumbledore onu böyle görmezden gelmezdi. Harry su anda bir anının içindeydi ve yanındaki, bugünün Dumbledore'u degildi. Yine de çok eski olamazdı... yanında oturan Dumbledore'un saçı gümüs rengiydi, tıpkı bugünün Dumbledore'u gibi. Ama burası neresiydi? Bütün bu büyücüler neyi bekliyorlardı? Harry çevresine daha bir dikkatle baktı. Yukarıdan seyrederken de tahmin ettigi gibi, odanın yeraltında oldugu neredeyse kesindi - bir odadan çok bir zindan, diye düsündü Harry. Soguk ve ürkütücü bir havası vardı; duvarlarda resim yoktu, hiç süsleme yoktu; sadece 687 it odanın her tarafında kat kat yükselen, ortada duran zincirli sandalyeyi açıkça görebilecek sekilde konumlandırılmıs bu sıkıs tıkıs sıralar vardı. Harry bu yer hakkında kafasında herhangi bir sonuca yaramadan, ayak sesleri duydu. Zindanın Page 240 Harry Potter Ates Kadehi kösesindeki kapı açıldı ve içeri üç kisi girdi - bunlardan biri bir adamdı, iki yanındaysa birer Ruh Emici vardı. Harry'nin içini bir soguk dalgası kapladı. Yüzleri görünmeyen, kukuletalı, uzun boylu yaratıklar olan Ruh Emici'ler bir cesedinkine benzeyen çürümüs elleriyle adamı birer kolundan tutmus, odanın ortasındaki sandalyeye dogru yavas yavas, süzülürcesine ilerliyorlardı. Aralarındaki adam bayıldı bayılacak gibiydi ve Harry onu suçlayamazdı... Ruh Emici'lerin bir anının içinde kendisine dokunamayacaklarını biliyordu, ama onların gücünü çok iyi hatırlıyordu. Kalabalık onlan biraz korkuyla izlerken, Ruh Emici'ler adamı zincirli sandalyeye yerlestirip yine süzülürcesine odadan çıktılar. Kapı arkalarından kapandı. Harry sandalyede oturan adama baktı ve onun Kar-karoff oldugunu gördü. Dumbledore'un aksine, Karkaroff çok daha genç görünüyordu; saçı ve keçi sakalı siyahtı. Üzerinde sık bir kürk degil, ince ve paçavraya dönmüs bir cüppe vardı. Titriyordu. Harry ona bakarken, sandalyenin kollarındaki zincirler birden altın renginde parlayıp, birer yılan gibi Karkaroff .*n kollarına dolanarak onu bagladı. "Igor Karkaroff," dedi Harry'nin solundaki sert bir 688 ses. Harry basını o yöne çevirince, yanındaki sıranın ortasında ayaga kalkmıs duran Mr Crouch'u gördü. Cro-uch'un saçı koyu renkti, yüzünde çok daha az kırısık vardı, zinde ve tetikte görünüyordu. "Sihir Bakanlıgı'na kanıt sunman için Azkaban'dan getirildin. Söylediklerinden anladıgımız kadanyla, bize verecegin önemli bilgiler varmıs." Sandalyeye sıkı sıkı baglı olan Karkaroff elinden geldigince dogruldu. "Var, efendim," dedi. Sesi korku doluydu, ama Harry yine de bu seste o tanıdık, riyakâr tonu duyabiliyordu. "Bakanlık'a faydalı olmak istiyorum. Yardım etmek istiyorum. Ben - Bakanhk'ın - Karanlık Lord'un son destekçilerini de yakalamaya çalıstıgını biliyorum. Elimden geldigince yardıma olmaya istekliyim..." Sıralarda bir ugultu oldu. Büyücülerle cadılardan bazıları Karkaroff u ilgiyle, bazılanysa belirgin bir kuskuyla süzüyordu. Sonra Harry, Dumbledore'un öteki yanından çok tanıdık, homurtulu bir ses duydu: "Pislik." Harry, Dumbledore'un öte yanını görebilmek için öne dogru egildi. Orada Deli-Göz Moody oturuyordu -ama görünümünde çok belirgin bir degisiklik vardı. Sihirli gözü yoktu, iki tane normal gözü vardı. kisi de nefretle kısılmıs, Karkaroff a bakıyorlardı. "Crouch onu salıverecek," diye iç geçirdi Moody, Dumbledore'a. "Onunla bir anlasma yaptı. zini bulmam altı ay sürdü, simdi Crouch elinde yeterince yeni isim varsa onu salıverecek. Bana sorarsan, elinde ne bil- 689 I gi varsa ögrenelim, sonra da onu yine Ruh Emicilere atalım." Dumbledore'un uzun, kemerli burnundan, ona katılmadıgını belirten hafif bir ses çıktı. "Ah, unuttum tabii... Ruh Emici'lerden hoslanmıyorsun, degil mi, Albus?" dedi Moody, alaycı bir gülümsemeyle. "Hayır," dedi Dumbledore sakin sakin. "Korkarım hoslanmıyorum. Bakanlık'in bu tür yaratıklarla isbirligi yapmasını nicedir yanlıs buluyorum." "Ama bu tür pisliklere..." dedi Moody yumusak bir sesle. "Elinde bizim için birtakım isimler oldugunu söylüyorsun, Karkaroff," dedi Mr Crouch. "Lütfen duyalım onları." "Anlamanız gereken bir sey var," dedi Karkaroff telasla, "Adı Arulmaması Gereken Kisi islerini her zaman büyük bir gizlilik içinde yürütmüstür... bizim - yani, destekçilerinin demek istedim - ve simdi kendimi de onların arasında görmüs olmamdan çok derin bir pismanlık duyuyorum -'' "Hadii, devam et," dedi Moody, küçümseyen bir gülüsle. "- digerlerinin hepsinin adını asla bilmedik - hepimizin kim oldugunu sadece o biliyordu -" "Akıllıca bir hareket, degil mi, Karkaroff, böylece senin gibi birinin çıkıp hepsini ele vermesi önlenmis oluyor," diye mırıldandı Moody. Page 241 Harry Potter Ates Kadehi "Yine de bize bazı isimler verebilecegini söylüyorsun, degil mi?" dedi Mr Crouch. 690 "Evet - evet, öyle," dedi Karkaroff soluk soluga. "Ve dikkatinizi çekerim, bunlar önemli destekçilerdi. Onun emirlerini yerine getirdiklerini gözlerimle gördügüm kisilerdi bunlar. Bu bilgiyi sunarak onu simdi hepten ve bütünüyle terk ettigimi, nasü büyük bir pismanlıkla ve -" "Nedir bu isimler?" dedi Mr Crouch sert bir sesle. Karkaroff derin bir soluk aldı. "Biri Antonin Dolohov'du," dedi. "Onun - onun sayısız Muggle'a ve - ve Karanlık Lord'un destekçisi olmayanlara iskence ettigini gördüm." "Ve bunda ona yardım ettin," diye mırıldandı Mo-ody. "Dolohov'u zaten tutukladık," dedi Crouch. "Senden kısa süre sonra yakalandı." "Öyle mi?" dedi Karkaroff, gözleri faltası gibi açılmıstı. "Bunu - bunu duyduguma çok memnun oldum!" Ama hiç de öyle göstermiyordu. Harry bu haberin ona ciddi bir darbe indirdigini görebiliyordu. simlerinden biri degersiz çıkmıstı. "Baska var mı?" dedi Crouch soguk bir sesle. "A, tabii... Rosier vardı," dedi Karkaroff telasla. "Evan Rosier." "Rosier öldü," dedi Crouch. "O da senden kısa süre sonra yakalandı. Mesele çıkarmadan gelmek yerine savasmayı seçti ve bu mücadelede öldürüldü." "Ama yanında benden bir parça da götürdü," diye fısıldadı Moody, Harry'nin sag tarafına dogru. Harry ba- 691 sıru çevirip bir kez daha ona baktı. Moody, Dumbledo-re'a burnundan eksik olan iri parçayı isaret ediyordu. "Tam - tam da Rosier'ın hak ettigi son!" dedi Karkaroff, simdi sesinde bir panik havası vardı. Harry onun, elindeki hiçbir bilginin Bakanlık'a faydası olmayacagından kaygılanmaya basladıgını anlamıstı. Karka-roff un gözleri bir an köseye, hiç süphesiz arkasında hâlâ Ruh Emici'lerin bekledigi kapıya kaydı. "Baska var mı?" dedi Crouch. "Evet!" dedi Karkaroff. "Travers vardı - McKin-non'lann öldürülmesinde parmagı vardı! Mulciber -Imperius laneti üzerine uzmanlasmıstı, sayısız insanı korkunç seyler yapmaya zorladı! Rookvvood bir casustu, Adı Anılmaması Gereken Kisi'ye Bakanlık'ın içinden faydalı bilgiler iletiyordu!" Harry bu defa Karkaroff un on ikiden vurdugunu anlamıstı. Seyredenlerin hepsi mırıldanmaya baslamıstı. "Rookvvood mu?" dedi Mr Crouch. Basıyla önündeki bir cadıya isaret verdi ve cadı önündeki parsömene yazmaya basladı. "Gizem Dairesi'nden Augustus Rookvvood mu?" "Ta kendisi," dedi Karkaroff hevesle. "Sanıyorum Bakanlık'ın içinde ve dısında, dikkatle konumlandırılmıs büyücülerden olusan bir agı vardı, bilgi topluyordu -" "Öte yandan, Travers ve Mulciber elimizde," dedi Mr Crouch. "Pekâlâ, Karkaroff, hepsi buysa, Azkaban'a geri götürülüp orada bizim kararımızı -" "Daha degil!" diye feryat etti Karkaroff, çok çaresiz görünüyordu. "Bekleyin, dahası da var!" 692 Harry mesalelerin ısıgı altında onun terledigini, bembeyaz teninin siyah saçı ve sakalıyla sert bir tezat olusturdugunu görebiliyordu. "Snape!" diye bagırdı. "Severus Snape!" "Snape bu konsey tarafından aklandı," dedi Crouch soguk bir sesle. "Albus Dumbledore kendisine kefil oldu." "Hayır!" diye bagırdı Karkaroff, kendisini sandalyeye baglayan zincirleri zorlayarak. "Sizi temin ederim! Severus Snape bir Ölüm Yiyen!" Dumbledore ayaga kalkmıstı. "Bu konuda daha önce delil sunmustum," dedi sakin sakin. "Severus Snape eskiden gerçekten de bir Ölüm Yiyen'di. Ancak, Lord Voldemort'un düsüsünden önce tekrar bizim saflarımıza katıldı ve kendi hayatını büyük bir tehlikeye atarak bizim için casusluk yaptı. Page 242 Harry Potter Ates Kadehi Simdi ben ne kadar Ölüm Yiyen'sem, o da o kadar Ölüm Yiyen." Harry dönüp Deli-Gör (tm)CC±/>'; oalcn. Moody, Dumbledore'un arkasında, yüzünde derin bir kusku ifadesiyle duruyordu. "Pekâlâ, Karkaroff," dedi Crouch soguk bir sesle. "Bize yardımcı oldun. Durumunu yeniden gözden geçirecegim. Sen de bu arada Azkaban'a dönüp..." Mr Crouch'un sesi alçalıp kayboldu. Harry çevresine baktı; zindan sanki dumandan yapılmıs gibi eriyor, her sey silinip gidiyordu; Harry simdi sadece kendi bedenini görebiliyordu, gerisi dönüp duran bir karanlıktan ibaretti... Sonra birden, zindan geri döndü. Harry baska bir 693 i* yerde oturuyordu. Yine en yüksek sıradaydı, ama simdi Mr Crouch'un solündaydı. Atmosfer oldukça farklıydı: Rahat, neredeyse neseli bir hava vardı. Odayı çevreleyen cadılar ve büyücüler birbirleriyle konusuyorlardı, bir spor karsılasmasındaymıs gibiydiler. Karsı taraftaki dizi dizi sıraların ortalanna dogru bir yerde oturan bir cadı Harry'nin gözüne çarptı. Kısa, san saçları vardı, bordo bir cüppe giymisti ve asit yesili bir tüy kalemin ucunu emiyordu. Süphesiz, daha genç bir Rita Ske-eter'dı bu. Harry çevresine baktı; Dumbledore yine yanında oturuyordu, üstünde farklı bir cüppe vardı. Mr Crouch daha yorgun, bir sekilde daha hasin ve zayıf görünüyordu... Harry neler oldugunu anladı. Bu baska bir anı, baska bir gündü... baska bir durusma. Kösedeki kapı açıldı ve odaya Ludo Bagman girdi. Ancak bu, tohuma kaçmıs bir Ludo Bagman degildi, Quidditch oynamanın getirdigi zindeligin zirvesindeki bir Ludo Bagman'di. Burnu kınk degildi, kendisi de uzun, ince ve kaslıydı, öagman zincirli sandalyeye otururken tedirgin görünüyordu, ama sandalye, Karka-roff un tersine, onu baglamadı. Bagman da, belki bundan cesaret alarak, seyreden kalabalıgın üzerinde göz gezdirip aralarından bir iki tanesine el salladı, hatta hafifçe gülümsemeyi bile basardı. "Ludo Bagman, Ölüm Yiyen'lerin faaliyetleriyle ilgili suçlamalara yanıt vermek için Sihirli Yasa Konse-yi'nin önüne getirildin," dedi Mr Crouch. "Aleyhine delilleri duyduk ve karara varmak üzereyiz. Kararımızı açıklamadan önce ifadene ekleyecegin bir sey var mı?" 694 Harry kulaklarına inanamıyordu. Ludo Bagman bir Ölüm Yiyen, ha? "Sadece su," dedi Bagman, sıkıntıyla gülümseyerek, "seyy - biliyorum, budalalık ettim -" Zindanı çevreleyen sıralardaki bir iki büyücü ve cadı hosgörüyle gülümsediler. Anlasılan Mr Crouch onların hislerini paylasmıyordu. Ludo Bagman'a, yüzünde son derece hasin ve tiksinti dolu bir ifadeyle bakıyordu. Harry'nin arkasında biri, "Hayatında ettigin en dogru laftı bu, evlat," diye soguk soguk mırıldandı Dumbledore'a. Harry arkasına döndügünde, Mo-ody'nin yine orada oturdugunu gördü. "O Bludger'lar-dan biri beyninde kalıcı hasara yol açtı derdirn ama, her zaman böyle mankafaydı..." "Ludovic Bagman, Lord Voldemort'un destekçilerine bilgi aktarırken yakalandın," dedi Mr Crouch. "Bunun için Azkaban'da hapsini öneriyorum, en az -" Ama zindanı çevreleyen sıralardan öfke dolu bagırtılar yükseldi. Birçok cadı ve büyücü ayaga kalkıp Mr Crouch'a bakarak baslarını, hatta yumruklarını sallamaya basladı. "Ama size söyledim, hiç farkında degildim!" diye bagırdı Bagman ciddi bir sesle, kalabalıgın ugultusunun üzerinden sesini duyurmak için. Yuvarlak ve mavi gözleri iri iri açılmıstı. "Hem de hiç! htiyar Rookwood babamın arkadasıydı... Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'in tarafında olacagı hiç aklıma gelmedi! Bizim taraf için bilgi topladıgımı sanıyordum! Rookvvood da daha sonra bana Bakanlık'ta is ayarlayacagından bahsedip duru- 695 yordu... yani Quidditch oyunculugu günlerim sona erdikten sonra... Yani, hayatımın sonuna kadar Blud-ger'lara hedef olup duramam, degil mi?" Kalabalıktan kıkırtüar geldi. "Oylamaya konulacak," dedi Mr Crouch soguk soguk. Zindanın sag tarafına döndü. "Jüri üyeleri lütfen ellerini kaldırsınlar... mahkûmiyet diyenler..." Page 243 Harry Potter Ates Kadehi Harry zindanın sag tarafına baktı. Bir kisi bile elini kaldırmamıstı. Seyreden cadılarla büyücülerin çogu alkıslamaya basladı. Jüri üyeleri arasından bir cadı ayaga kalktı. "Evet?" diye bagırdı Crouch sinirle. "Sadece, Mr Bagman'ı geçen cumartesi günü ngiltere'nin Türkiye'ye karsı oynadıgı Quidditch maçında sergiledigi muhtesem performanstan ötürü tebrik etmek istemistik," dedi cadı heyecanla. Mr Crouch küplere binmisti. Zindan alkıslarla inliyordu. Bagman ayaga kalka ve yüzünde bir gülümsemeyle, egilip selam verdi. Bagman dısarı çıkarken, Mr Crouch yerine oturdu ve Dumbledore'a bakıp, "Rezillik," dedi kızgın kızgın. "Rookvvood ona is ayarlayacakmıs, ha... Ludo Bag-man'ın bize katılacagı gün Bakanlık için kara bir gün olacak..." Sonra zindan yine yok oldu. Geri döndügünde, Harry çevresine bakındı. O ve Dumbledore hâlâ Mr Crouch'un yanında oturuyorlardı, ama atmosfer ancak bu kadar farklı olabilirdi. Katıksız sessizligi bölen tek sey, Mr Crouch'un yanında oturan incecik, çelimsiz bir 696 cadının gözyassız hıçkırıklarıydı. Titreyen ellerle mendilini agzına bastırıyordu. Harry, CrouLh'a baktıgında, onu her zamankinden daha da zayıf ve solgun gördü. Sakagındaki damar segirip duruyordu. "Getirin," dedi. Sesi, çıt çıkmayan zindanın her tarafında yankılandı. Kösedeki kapı bir kez daha açıldı. Bu defa içeri alü Ruh Emici girdi, beraberlerinde dört kisi vardı. Harry kalabalıgın içindekilerin dönüp Mr Crouch'a baktıklarını gördü. Bazıları aralarında fısıldastılar. Simdi zindanın ortasında dört tane zincirli sandalye vardı, Ruh Emici'ler yanlarındaki dört kisiyi o dört sandalyeye yerlestirdiler. Tıknaz olan adam Crouch'a bos gözlerle bakıyordu; daha sıska ve tedirgin görünüslü adam ise, gözlerini hızla kalabalıgın üzerinde gezdiriyordu; gür ve parlak saçlı, sis gözkapaklı kadın zincirli sandalyede sanki bir tahttaymıs gibi oturuyordu; dördüncü kisi ise, yirmi yasının altında bir erkek çocuguydu. Çocuk adeta tas kesilmisti. Titriyordu, saman sarısı saçları bütün yüzüne dagılmıstı, çilli teni süt beyazıydı. Crouch'un yanındaki incecik ve ufak tefek cadı oturdugu yerde öne arkaya sallanmaya baslamıs, mendilim agzına kapatmıs inliyordu. Crouch ayaga kalktı. Asagıda duran dört kisiye, yüzünde katıksız bir nefretle baktı. "Buraya, Sihirli Yasa Konseyi'nin huzuruna," dedi tane tane konusarak, "hakkınızda karara varmamız amacıyla getirildiniz. Öyle igrenç bir suçla suçlanıyorsunuz ki -" 697 "Baba," dedi saman sarısı saçlı çocuk. "Baba... lütfen..." "- simdiye kadar bu mahkemede esine benzerine rastlamadık," dedi Crouch, daha yüksek sesle konusmaya baslayıp oglunun sesini bastırarak. "Aleyhinizde-ki delilleri dinledik. Siz dördünüz bir Seherbaz'ı -Frank Longbottom'ı- yakalayıp, sürgündeki efendiniz Adı Anılmaması Gereken Kisi'nin yerini bildigi düsüncesiyle, üzerinde Cruciatus lanetini uygulamakla suçlanıyorsunuz -" "Baba, yapmadım!" diye feryat figan bagırdı, asagıda zincirlenmis olan çocuk. "Yapmadım, yemin ederim, baba, beni yine Ruh Emici'lere gönderme -" "Ayrıca," dedi Mr Crouch, "Frank Longbottom size bilgi vermeyince, Cruciatus lanetini onun karısı üzerinde uygulamakla da suçlanıyorsunuz. Adı Anılmaması Gereken Kisi'yi yeniden güce kavusturup, onun güçlü oldugu dönemlerde sürdügünüz varsayılan siddet dolu hayata dönmeyi planlıyordunuz. Simdi jüriden -" "Anne!" diye feryat etti asagıdaki çocuk. Crouch'un yanındaki incecik ve ufak tefek cadı aglamaya, bir öne bir arkaya sallanmaya basladı. "Anne, ona engel ol, anne, ben yapmadım, ben degildim!" "Simdi jüriden," diye bagırdı Mr Crouch, "benle aynı kanıda olup bu suçlann Azkaban'da ömür boyu hapsi hak ettigini düsünenlerin ellerini kaldırmalarını istiyorum!" Zindanın sag tarafındaki cadılar ve büyücüler aynı anda ellerini kaldırdılar. Zindanı çevreleyen sıralardaki 698 büyücüler ve cadılar Bagman'ı alkısladıkları gibi alkıslamaya basladılar. Yüzlerinde vahsi bir zafer ifadesi vardı. Çocuk feryat figan bagırmaya basladı. Page 244 Harry Potter Ates Kadehi "Yo! Anne, hayır! Ben yapmadım, yapmadım, bilmiyordum! Beni oraya gönderme, ona izin verme!" Ruh Emici'ler yine süzülürcesine içeri girmislerdi. Çocugun yanındaki üç kisi sessizce ayaga kalktı; sis gözkapaklı kadın basını kaldırıp Crouch'a baktı ve bagırdı: "Karanlık Lord yeniden güçlenecek, Crouch! Bizi Azkaban'a at; biz bekleriz! O yeniden güçlenecek ve bizi almaya gelecek, bizi diger destekçilerinden çok daha fazla ödüllendirecek! Yalnız biz ona sadık kaldık! Yalnız biz onu bulmaya çalıstık!" Çocuk ise Ruh Emici'leri savusturmaya çalısıyordu, ama Harry Ruh Emici'lerin soguk, insanı tüketen güçlerinin onu etkilemeye basladıgını görüyordu. Kadın zindandan çıkarken kalabalık yuhalıyordu, kimileri ayaga kalkmıstı. Çocuksa mücadele etmeyi sürdürdü. "Ben senin oglunum!" diye bagırdı Crouch'a. "Ben senin oglunum!" "Sen benim oglum degilsin!" diye bögürdü Mr Crouch. Birden gözleri yerinden ugramıstı. "Benim oglum yok!" Crouch'un yanındaki incecik cadı büyük bir iniltiyle oturdugu yere yıgıldı. Bayılmıstı. Crouch farkında degil gibiydi. "Götürün onları!" diye kükredi Ruh Emici'lere, agzından tükürükler saçarak. "Götürün onları, dilerim orada çürürler!" 699 "Baba! Baba, ben aralannda degildim! Hayır! Hayır! Baba, lütfen!" "Harry, sanınm odama dönme vakti geldi," dedi bir ses usulca, Harr/nin kulagına. Harry irkildi. Söyle bir çevreye bakındı. Sonra öbür tarafına baktı. Bir Albus Dumbledore sagında oturmus, Crouch'un oglunun Ruh Emici'ler tarafından götürülmesini izliyordu - bir Albus Dumbledore ise sol tarafında durmus, ona bakıyordu. "Gel," dedi solundaki Dumbledore ve elini Harr/nin dirseginin altına koydu. Harry havalandıgını hissetti; zindan, çevresinde yok olup gitti; bir an için sadece karanlık vardı, sonra Harry kendini sanki agır çekimde bir salto atmıs ve birdenbire ayaklarının üstüne inmis gibi hissetti. Dumbledore'un günes alan odasının aydınlıgı gözlerini kamastırmıstı. Tas çanak önünde, dolabın içinde ısıldıyordu. Albus Dumbledore ise yanında duruyordu. "Profesör," dedi Harry soluk soluga, "biliyorum, yapmamam gerekirdi - ben sadece - dolabın kapısı açıktı ve -" "Gayet iyi anlıyorum," dedi Dumbledore. Çanagı kaldırdı, götürüp masasının cilalı yüzeyinin üstüne koydu ve masanın arkasındaki sandalyeye oturdu. Harry'ye de karsısına oturmasını isaret etti. Harry gözlerini tas çanaktan alamadan oturdu, içindeki madde eski gümüsi-beyaz haline dönmüstü, anaforlar olusturuyor, dalgalanıyordu. 700 "Nedir bu?" diye sordu Harry titrek bir sesle. "Bu mu? Buna Düsünseli deniyor," dedi Dumble-dore. "Bazen zihnime çok fazla düsünce ve anının tıkıstırılmıs oldugunu hissediyorum, eminim bunun nasıl bir his oldugunu bilirsin." "Seyy," dedi Harry. Dogrusu hiç buna benzer bir sey hissettigini hatırlamıyordu. "Böyle zamanlarda," dedi Dumbledore, tas çanagı isaret ederek, "Düsünseli'ni kullanırım. Basit bir islem: Zihnindeki fazla düsünceleri dısarı akıtıp çanaga dolduruyor, sonra da gönlünce inceleyebiliyorsun. Anlıyorsun ya, kalıplar ve baglantılar bu biçimdeyken onları saptamak daha kolay oluyor." "Yani... o sey sizin düsünceleriniz mi?" dedi Harry, çanaktaki dönüp duran beyaz maddeye hayretle bakarak. "Elbette," dedi Dumbledore. "Bak göstereyim." Dumbledore cüppesinin içinden asasını çıkardı ve ucunu gümüsi saçının içine, sakagına yakın bir yere dayadı. Asasını basından çektiginde, ucuna saç yapısmıs gibi görünüyordu - ama sonra Harry bunun saç degil, Düsünseli'ni dolduran gümüsi-beyaz maddenin aynısından, ıslak ıslak parlayan bir tel oldugunu gördü. Dumbledore bu taze düsünceyi de kaba ekledi ve Harry, hayretler içinde, kendi yüzünün de çanagın yüzeyinde yüzmeye basladıgını gördü. Dumbledore uzun parmaklı elleriyle Düsünseli'ni iki yanından tutup çevirmeye basladı, tıpkı bir Page 245 Harry Potter Ates Kadehi altın arayıcısının altın parçalarını ayıklaması gibi... Harry 701 kendi yüzünün yumusak bir geçisle Snape'in yüzüne dönüstügünü gördü. Snape agzını açtı ve tavana dogru konustu, sesi hafifçe yankılanıyordu. "Yeniden beliriyor... Karkaroff unki de... her zamankinden de güçlü ve belirgin..." "Yardım almadan da kurabilecegim bir baglantı," dedi Dumbledore iç çekerek, "ama neyse." Yarım ay biçimindeki gözlügünün üzerinden Harry'ye baktı. Harry agzını bir karıs açmıs, kabın içinde dönüp duran Snape'in yüzüne bakıyordu. "Mr Fudge toplantımız için geldiginde Düsünseli'ni kullanıyordum, alelacele ortadan kaldırdım. Belli ki dolabın kapısını dogru dürüst kapatamamısım. Dikkatini çekmesi dogaldı." "Özür dilerim," diye geveledi Harry. Dumbledore basını salladı. "Merak günah degildir," dedi. "Ama merak ederken, ihtiyatı elden bırakmamalıyız... hem de nasıl..." Hafifçe kaslarını çatıp, asasının ucuyla çanagın içindeki düsünceleri dürttü. Çanaktan hemen biri yükseldi, asagı yukarı on altı yasında, tombul, asık yüzlü bir kız. Ayaklan hâlâ çanagın içinde, yavas yavas kendi çevresinde dönmeye basladı. Harry'nin ya da Profesör Dumbledore'un orada olduklarının hiç farkında degilmis gibiydi. Konustugunda sesi Snape'inki gibi yankılandı, sanki tas çanagın derinliklerinden geliyordu. "Bana bir ugursuzluk büyüsü yaptı, Profesör Dumbledore, bense sadece onunla dalga geçiyordum, efendim. Onu geçen persembe seralann arkasında Florence'la öpüsürken gördügümü söyledim yalnızca..." 702 "Ama neden, Bertha," dedi Dumbledore üzgün üzgün, simdi sessizce kendi çevresinde dönüp duran kıza bakarak. "Neden onu takip ettin ki?" "Bertha mı?" diye fısıldadı Harry, basını kaldırıp ona bakarak. "O - o Bertha Jorkins miydi?" "Evet," dedi Dumbledore, çanagın içindeki düsünceleri bir kez daha dürterek; Bertha düsüncelerin arasına battı ve çanagın içi yeniden gümüsi ve donuk bir görünüme büründü. "Bertha'run, okul yıllarından hatırladıgım hali." Düsünseli'nden gelen gümüsi ısık Profesör Dumb-ledore'un yüzüne vuruyordu. Harry birden onun ne kadar yaslı göründügünü fark etti. Dumbledore'un yasının epey ileri oldugunu elbette biliyordu, ama nedense daha önce onu yaslı bir adam olarak görmemisti hiç. "Evet, Harry," dedi Dumbledore usulca. "Benim düsüncelerime dalıp gitmeden önce, bana bir sey söylemek istiyordun." "Evet," dedi Harry. "Profesör - az önce Keha-net'teydim ve - ee - uyuyakaldım." Bunu söyledikten sonra, azar isitip isitmeyecegini merak ederek durakladı. Ama Dumbledore sadece, "Gayet anlasılır bir durum. Devam et," dedi. "Sey, bir rüya gördüm/' dedi Harry. "Lord Volde-mort hakkında bir rüya. Kılkuyruk'a iskence ediyordu... Kılkuyruk'un kim oldugunu biliyor-" "Biliyorum," dedi Dumbledore hemen. "Lütfen devam et." "Voldemort'a bir baykusla mektup geldi. Volde- 703 mort, Kılkuyruk'un hatasının onarüdıgına benzer bir sey söyledi. Birinin öldügünü söyledi. Sonra dedi ki, Kılkuyruk yılana yem olmayacakmıs - koltugunun yanında bir yılan vardı. Dedi ki - dedi ki, onun yerine yılana beni yedirecekmis. Sonra Kılkuyruk'un üzerinde Cruciatus lanetini uyguladı - ve yara izim acıdı," dedi Harry. "Öyle fena acıdı ki, beni uyandırdı." Dumbledore hâlâ suskun suskun ona bakıyordu. "Seyy - bu kadar," dedi Harry. "Anlıyorum," dedi Dumbledore usulca. "Anlıyorum. Peki, yazın seni uyandırdıgından beri bu yıl yara izin bir daha acımıs mıydı hiç?" "Hayır, ben - yazın beni uyandırdıgını nereden bildiniz?" dedi Harry saskınlıkla. "Sirius'un tek mektup arkadası sen degilsin," dedi Dumbledore. "Geçen yıl Hogwarts'tan ayrıldıgından beri onunla ben de temas halindeyim. Kalacagı en güvenli yer olarak dagdaki Page 246 Harry Potter Ates Kadehi magarayı öneren de bendim." Dumbledore ayaga kalktı ve masasının arkasında bir asagı bir yukarı yürümeye basladı. Arada bir asasını sakagına götürüyor, gümüsi renkte parıldayan yeni bir düsünce çıkarıyor ve onu Düsünseli'ne katıyordu. Çanagın içindeki düsünceler öylesine büyük bir hızla dönüyorlardı ki, Harry hiçbir sey seçemiyordu: Her sey bulanık bir renk cümbüsünden ibaretti. Birkaç dakika sonra Harry alçak sesle, "Profesör?" dedi. Dumbledore bir asagı bir yukarı yürümeyi bırakıp Harry'ye baktı. 704 "Özür dilerim," dedi usulca. Dönüp masasına oturdu. "Acaba - acaba yara izimin niye acıdıgını biliyor musunuz?" Dumbledore, Harry'ye bir süre büyük bir dikkatle baktı, sonra da, "Bir teorim var sadece..." dedi. "Kanımca yara izin hem Lord Voldemort yakımndayken acıyor, hem de o, çok güçlü bir nefret dalgasına kapıldıgı zaman." "Ama... neden?" "Çünkü ikiniz birbirinize, basarısızlıga ugrayan lanetle baglısınız," dedi Dumbledore. "O sıradan bir yara izi degil." "Yani size göre... o rüya... gerçek miydi?" "Mümkün," dedi Dumbledore. "Hatta bence - yüksek bir olasılık. Harry - Voldemort'u gördün mü?" "Hayır," dedi Harry. "Sadece koltugunun arkasını gördüm. Ama - görülecek bir sey olmaması gerekir, degil mi? Yani, bir bedeni yok, degil mi? Ama... ama o zaman asayı nasıl tutmus olabilir?" .dedi Harry agır agır. "Evet, gerçekten de nasıl?" diye mırıldandı Dumbledore. "Gerçekten de nasıl..." Bir süre Harry de, Dumbledore da konusmadı. Dumbledore öylece durup çevresine bakıyor, arada bir asasının ucunu sakagına dayıyor ve gümüs renginde panldayan bir düsünceyi çekip Düsünseli'nin içindeki köpüren kütleye ekliyordu. "Profesör," dedi Harry sonunda, "sizce o güçleni-vor mu?" 705 "Voldemort mu?" dedi Dumbledore, Düsünseli'nin üzerinden Harry'ye bakarak. Dumbledore'un Harry'ye zaman zaman yönelttigi o tamdık, delici bakıstı bu. Harry böyle zamanlarda Dumbledore'un onun içini, Moody'nin sihirli gözünün bile göremeyecegi bir sekilde gördügü hissine kapılıyordu. "Harry, bu konuda da ancak tahminde bulunabilirim." Dumbledore bir kez daha iç çekti. Her zamankinden daha yaslı; daha yıpranmıs görünüyordu. "Voldemort'un yükselis yılları," dedi," kaybolma vakalarının sıklıgıyla da bilinirdi. Bertha Jorkins, Voldemort'un en son görüldügü söylenen yerde, arkasında en ufak bir iz bırakmadan kayboldu. Mr Crouch da kayboldu... hem de burada, okul arazisinde. Üçüncü bir kaybolma olayı da var, üzüntüyle söyleyeyim ki, Bakanlık bir Muggle söz konusu oldugu için bu olayı önemsemiyor. Kaybolan kisinin adı Frank Bryce'tı. Voldemort'un babasının büyüdügü köyde yasıyordu ve geçen agustostan beri görülmedi. Gördügün gibi, Bakanlık'taki çogu dostumun aksine, ben Muggle gazetelerini okurum." Dumbledore, Harry'ye, yüzünde çok ciddi bir ifadeyle baktı. "Bu kaybolma vakalan bana birbirleriyle baglantılı gibi görünüyor. Bakanlık aynı fikirde degil -odamın dısında beklerken sen de duymussundur." Harry basıyla onayladı. Odaya yeniden bir sessizlik çöktü. Dumbledore arada bir düsüncelerini çıkarıyordu. Harry gitmesi gerektigini hissediyordu, ama merakı onu sandalyesinde tuttu. 706 "Profesör?" dedi yine. "Evet, Harry?" dedi Dumbledore. "Seyy... size seyi sorabilir miyim... o mahkemeyi... hani Düsünseli'nin içindeki?" "Sorabilirsin," dedi Dumbledore ciddiyetle. "O mahkemeye defalarca katıldım, ama bazı davaları digerlerinden daha belirgin sekilde hatırlıyorum... özellikle de su aralar..." "Geldiginizde - geldiginizde izledigim davayı biliyorsunuz, degil mi? Hani Crouch'un oglunun oldugu davayı? Seyy... Neville'in annesiyle babasından mı bahsediyorlardı?" Page 247 Harry Potter Ates Kadehi Dumbledore, Harry'ye, içe isleyen bakıslarla baktı. "Neville onu niye ninesinin büyüttügünü sana anlatmadı mı?" dedi. Harry basını iki yana salladı. Neville'i dört yıldır tanıyordu, nasıl olup da bunu sormayı akıl etmedigini anlayamıyordu. "Evet, Neville'in annesiyle babasından bahsediyorlardı," dedi Dumbledore. "Babası Frank tıpkı Profesör Moody gibi bir Seherbaz'dı. Duydugun gibi, o ve esi, Voldemort'un gücünü yitirdikten sonra nerede oldugunu söyletmek amacıyla iskence gördüler." "Yani öldüler mi?" dedi Harry alçak sesle. "Hayır," dedi Dumbledore. Sesinde Harry'nin daha önce hiç duymadıgı bir acı vardı. "Delirdiler. kisi de St ıMungo Sihirsel Hastalıklar ve Sakatlıklar Hastane-si'ndeler. Sanınm Neville tatillerde ninesivte birlikte onları ziyaret ediyor. Onu tanımıyorlar." 707 Harry öylece kaldı, dehsete düsmüstü. Bilmiyordu... dört yıldır hiç ögrenmeye çalısmamıstı... "Longbottom'lar çok popülerdi," dedi Dumbledore. "Onlara yapılan saldırılar Voldemort'un düsüsünden sonra, tam herkes güvende oldugunu düsünürken gerçeklesti. O saldırılar benzerine hiç rastlamadıgım siddette bir öfkeye yol açtı. Bakanlık bunu yapanları yakalamak için büyük baskı altındaydı. Ne yazık ki, Long-bottom'ların sundugu deliller -durumları göz önüne alınırsa- çok güvenilir degildi." "O halde Mr Crouch'un oglu isin içinde olmayabilirdi?" dedi Harry, agır agır konusarak. Dumbledore basını iki yana salladı. "Bu konuda hiçbir fikrim yok." Harry bir süre daha sessizlik içinde oturup Düsün-seli'nin içindeki anaforu seyretti. Sormaya can attıgı iki soru daha vardı... ama bunlar yasayan kisilerin suçlarıyla ilgiliydi... "Seyy," dedi, "Mr Bagman..." "... bir daha hiçbir Karanlık faaliyetle suçlanmadı," dedi Dumbledore sakince. "Peki," dedi Harry çabucak. Gözleri yine Düsünseli' nin içine daldı. Dumbledore yeni düsünceler eklemeye son verdiginden, simdi çanagın içindekiler daha yavas dönüyordu. "Bir de... seyy..." Ama Düsünseli, Harr/nin aklındaki soruyu onun yerine soruyordu adeta. Yüzeyde yine Snape'in yüzü belirdi. Dumbledore bir ona, bir de Harry'ye baktı. "Profesör Snape için de aynı sey geçerli," dedi. 708 Harry, Profesör Dumbledore'un açık mavi gözlerine baktı. Daha kendine engel olamadan, asıl bilmek istedigi sey agzından dökülmüstü bile. "Niçin onun Volde-mort'u desteklemeyi gerçekten bıraktıgını düsünüyorsunuz, Profesör?" Dumbledore gözlerini bir süre Harry'nin gözlerine dikti. Sonra, "ste bu konu, Harry," dedi, "Profesör Sna-pe'le benim aramda." Harry konusmanın sona erdigini anladı; Dumbledore kızgın görünmüyordu, ama sesinde Harry'ye gitme vaktinin geldigini söyleyen bir kesinlik vardı. Harry ayaga kalktı, Dumbledore da öyle. "Harry," dedi, tam Harry kapıya ulastıgında. "Lütfen Neville'in annesiyle babasından kimseye bahsetme. Bunu insanlara kendisinin söylemeye hakkı var, hazır oldugu zaman." "Peki, Profesör," dedi Harry. Çıkmak için arkasını döndü. "Ve -" Harry dönüp baktı. Dumbledore, Düsünseli'nin önünde duruyordu. Yüzü çanaktan yükselen gümüsümsü ısıkla alttan aydınlanmıstı ve her zamankinden daha yaslı görünüyordu. Harry'ye bir süre öylece baktı ve, "Üçüncü görevde iyi sanslar," dedi. 709 OTUZ BRNC BÖLÜM Üçüncü Görev "Dumbledore da Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'in güçlendigini mi düsünüyor?" diye fısıldadı Ron. Harry, Düsünseli'nde gördügü her seyi ve Dumbledore'un daha sonra ona söyleyip gösterdiklerinin hemen hemen hepsini az önce Ron ve Hermione ile paylasmıstı - ve tabii, Dumbledore'un odasından çıkar çıkmaz bir baykus gönderdigi Sirius'la da. Harry, Ron ve Hermione o gece yine Page 248 Harry Potter Ates Kadehi ortak salonda geç saatlere kadar oturdular, Harry'nin bası dönene kadar her seyi konus-tular.~Öyle ki sonunda Harry, Dumbledore'un, insanın kafası bazen düsünceyle öyle dolar ki onları dısarı akıtmak rahatlık verir, derken neyi kastettigini anladı. Ron ortak salonun söminesindeki atese bakıyordu. Ilık bir aksam oldugu halde, Harry onun hafifçe titredigini de gördü. "Ve Snape'e güveniyor, ha?" dedi Ron. "Snape'e gerçekten güveniyor, hem de eskiden Ölüm Yiyen oldugunu bildigi halde, öyle mi?" "Evet," dedi Harry. 710 Hermione on dakikadır konusmuyordu. Alnını ellerine dayamıs, dizlerine bakıyordu. Harry onun da bir Düsünseli'ne ihtiyacı varmıs gibi göründügünü düsündü. Hermione sonunda, "Rita Skeeter," diye mırıldandı. Ron kulaklarına inanamayarak, "Su anda kafanı nasıl ona takarsın?" dedi. "Kafamı takmıyorum," dedi Hermione, dizlerine bakarak. "Sadece düsünüyorum... Bana Üç Süpürge'de ne dedigini hatırlıyor musunuz? 'Ludo Bagman hakkında saçlarını diken diken edecek seyler biliyorum.' Bunu kastetti, degil mi? Önün davasını haber yapmıstı, Ölüm Yiyen'lere bilgi aktardıgını biliyordu. Winky de öyle, hatırladınız mı?.. 'Mr Bagman kötü bir büyücü.' Mr Crouch o kurtuldu diye fena halde öfkelenmis olmalı, mutlaka evde de sözünü etmistir." "Evet, ama Bagman kasıtlı olarak bilgi aktarmadı, degil mi?" Hermione omuz silkti. Ron, Harry'ye dönerek, "Ve Fudge, Crouch'a Madam Maxime'm saldırdıgını düsünüyor, ha?" dedi. "Evet," dedi Harry, "ama bunu Crouch, Beauxba-tons arabasının yakınlarında yok oldu diye söylüyor sadece." Ron agır agır, "Biz o kadını hiç düsünmedik, degil mi?" dedi. "Bakın, kesinlikle dev kanı var onda, kabul etmek de istemiyor -" Hermione basını kaldırarak, hırçın hırçın, "Elbette istemez," dedi. "Rita annesinin kim oldugunu ögren- 711 dikten sonra Hagrid'in basına gelenlere baksanıza. Fudge'a baksanıza, sırf kadın kısmi dev diye onun için nasıl sonuçlara varıyor. Kim böyle bir önyargı ister ki? Gerçegi söyleyince basıma böyle seyler gelecegini bilsem ben de iri kemiklerim var derdim herhalde." Hermione saatine baktı. "Hiç alıstırma yapmadık!" dedi, hayret ve dehsetle. "Engelleme Büyüsü'nü yapacaktık! Yann kesinlikle buna baslamamız gerek! Hadi, Harry, biraz uyumalısm." Harry ve Ron merdivenden yavas yavas yatakhanelerine çıktılar. Harry pijamasını giyerken, Neville'in yatagına baktı. Dumbledore'a verdigi sözü tutmus, Ron ve Hermione'ye Neville'in annesi ve babasından söz etmemisti. Harry gözlügünü çıkarıp dört direkli karyolasına tırmanırken, insanın hâlâ yasayan ama onu tanıya-mayan bir annesiyle babası olmasının nasıl bir sey olacagını düsündü. Kendisi yetim oldugu için çogu kez yabancıların sempatisini kazanırdı, ama Neville'in horultularını dinlerken, onun bu sempatiye kendisinden fazla layık oldugunu düsündü. Karanlıkta yatarken, Mr ve Mrs Longbottom'a iskence edenlere karsı içinde bir öfke ve nefret dalgası yükseldigini hissetti... Crouch'un oglu ile arkadasları Ruh Emici'ler tarafından mahkemeden sürüklenerek çıkarılırken kalabalıgın yuhalamasını hatırladı... onların neler hissettiklerini anlıyordu... Sonra, çıglıklar atan çocugun süt oeyazı yüzünü hatırladı ve onun bir yıl sonra öldügünü kavrayıp sarsıldı... Harry karanlıkta yatagının tentesine bakarak, Vol-demort'du, diye düsündü, her sey Voldemort'da dü- 712 gümleniyordu.. Bütün bu aileleri parçalayan, bütün bu hayatları mahveden oydu... * Ron ve Hermione'nin, üçüncü görev günü sona erecek sınavlar için çalısmaları gerekiyordu, ama onlar tüm güçleriyle Harry'nin hazırlanmasına yardım edi-ı- arlardı. Page 249 Harry Potter Ates Kadehi Harry ikisine bunu hatırlatıp bir süre kendi basına da alıstırma yapabilecegini söyleyince, Hermione, "Sen merak etme," demekle yetindi. "Hiç degilse Karanlık Sanatlara Karsı Savunma'dan en yüksek notları alacagız. Sınıfta bu ugursuzluk büyülerinin hiçbirini ögrenmemistik." Ron heyecanla, "Seherbaz oldugumuzda bu alıstırmalar isimize yarayacak," dedi. Vızıldayarak odaya giren bir esekansı üzerinde Engelleme Büyüsü'nü denemis ve onu havada hareketsiz hale getirmisti. Haziran ayına girdikleri zaman satoyu heyecanlı ve gergin bir hava kapladı. Herkes sömestr sonundan bir hafta önce yapılacak üçüncü görevi bekliyordu. Harry fırsat buldugu her anda ugursuzluk büyüsü alıstırması yapıyordu. Bu görev için kendine digerlerinde oldugundan çok daha fazla güveniyordu. Süphesiz zor ve tehlikeli olacaktı ama, Moody haklıydı: Harry bundan önce de canavanmsı yaratıklar ve sihirli engeller arasından yolunu bulmustu, üstelik bu sefer önceden haberi vardı ve karsısına çıkacaklar için kendini hazırlama sansına sahipti. Profesör McGonagall okulda girdigi her yerde 713 Harry, Hermione ve Ron'u bulmaktan bıkınca, onlara ögle yemegi saatinde bos olan Biçim Degistirme sınıfını kullanma izni verdi. Harry, çok geçmeden, saldırganları yavaslatmaya ve önlerini kesmeye yarayan Engelleme Büyüsü'nün, katı cisimleri patlatarak yolundan kaldırmasını saglayacak Eksiltme lanetinin ve Hermione'nin yararlı bir kesfi olan Dört-Nokta Büyüsü'nün ustası kesilmisti. Bu büyü, asasını kuzeye dogrultarak, labirentte dogru yönde gidip gitmedigini kontrol etmesini saglayacaktı. Ancak, Kalkan Büyüsü ile hâlâ sorunları vardı. Bu büyü dogru yapıldıgında, insanın çevresinde, küçük lanetleri yolundan saptıran geçici, görünmez bir duvar olusturuyordu. Hermione bu duvarı çok isabetli bir Pelte-Bacak Büyüsü'yle parçalamayı basarmıstı. Ve Hermione bunun karsı-büyü-sünü bulana kadar, Harry on dakika süreyle odada yalpalayıp durmustu. Hermione cesaret verici bir sekilde, "Ama yine de gerçekten iyi gidiyorsun," dedi. Listesine bakıp, simdiye kadar ögrenmis oldukları bütün büyülerin üstünü çizdi. "Bunların bir kısmı mutlaka isine yarayacaktır." Pencerenin yanında duran Ron, "Gelin de suna bakın," dedi. Asagıya, araziye bakıyordu. "Malfoy ne yapıyor öyle?" Harry ve Hermione bakmaya gittiler. Malfoy, Crab-be ve Goyle asagıda bir agacın gölgesindeydiler. Crab-be ve Goyle gözcülük yapar gibiydiler, ikisi de yılısık yılısık sırıtıyordu. Malfoy elini agzına tutmustu. Eliyle konusuyor gibiydi. 714 Harry merakla, "Telsiz kullanıyormus gibi görünüyor," dedi. "Kullanamaz," dedi Hermione. "Size söyledim, böyle seyler Hogwarts civarında çalısmaz. Hadi, Harry," diye ekledi enerjik bir halde. Pencereye arkasını dönüp odanın ortasına gitti. "O Kalkan Büyüsü'nü yine deneyelim." * Sirius artık her gün bir baykus gönderiyordu. Hermione gibi o da, baska herhangi bir seyle ilgilenmeden önce, Harry'ye son görevi de atlattırmaya odaklanmak istiyormus gibiydi. Her mektubunda Harry'ye, Hog-vvarts duvar lan dısında olup bitenlerin Harry'nin sorumlulugu olmadıgını, ayrıca bunları etkilemeye de gücünün yetmeyecegini hatırlatıyordu. Eger Voldemort gerçekten yeniden güçleniyorsa [diye yazıyordu] benim için öncelikli olan, senin güvenligini saglamaktır. Dumbledore'un koruması altında oldugun sürece sem eline geçirmeyi umut edemez, ama sen yine de riske girme: Dikkatini o labirenti sag salim tamamlamak üzerinde topla, ancak ondan sonra baska meselelerle ilgilenebiliriz. 24 Haziran yaklastıkça, Harry de tedirginlesmeye basladı. Ama bu sefer birinci ve ikinci görevlerden önceki ka'dar huzursuz degildi. Her seyden önce, bu kez göreve hazırlanmak için elinden geleni yaptıgından emindi. Ayrıca, bu son engeldi ve ne kadar kotu bir per- 715 fomans çıkarırsa çıkarsın, Turnuva nihayet sona erecekti, bu da onu çok rahatlatacaktı. * Page 250