Harry Potter Azkaban Tutsagı Hermione de Neville gibi pembelesti. "Longbottom, bu dersin sonunda iksirinin birkaç damlasını kurbagana vereceksin, hep birlikte neler olacagını görecegiz. Belki de bu durum seni isini dogru dürüst yapmaya tesvik eder." 150 Snape, Neville'i korkudan solugu kesilmis halde bırakarak onun yanından ayrıldı. Neville, Hermione'ye dönüp, "Bana yardım et!" diye inledi. "Hey, Harry," dedi Seamus Finnigan, Harry'nin pirinç ölçeklerini ödünç almak için egilirken, "duydun mu? Bu sabahki Gelecek Postası'nda - Sirius Black'in görüldügünü sanıyorlar." "Merde?" dedi Harry ve Ron hemen. Masanın öbür yanında Ma] f oy basım kaldırdı, dikkatle dinlemeye koyuldu. "Buradan çok uzakta degil," dedi Seamus, heyecanlı görünüyordu. "Onu bir Muggle görmüs. Tabii meseleyi pek kavrayamamıs. Muggle'lar onu sıradan bir suçlu sanıyor, degil mi? Kadın özel telefon hattını aramıs. Sihir Bakanlıgı'ndaküer oraya varana kadar Sirius toz olmus." Ron, "Buradan çok uzakta degil..." diye tekrarladı, anlamlı anlamlı Harry'ye bakıyordu. Geri dönünce Malfoy'un da can kulagıyla dinledigini gördü. "N'oldu, Malfoy? Soyulacak baska bir sey mi var?" Ama Malfoy'un gözleri kötü kötü parlıyordu ve Harry'nin üstüne dikilmisti. Masaya yaslandı. "Black'i tek basına yakalamayı mı düsünüycvsun, Potter?" "Evet, öyle," dedi Harry, bastan savarcasına. Malfoy'un ince agzı hain bir gülümsemeyle bükülüyordu. Alçak sesle, "Tabii, ben olsam," dedi, "çoktan bir 151 seyler yapmıs olurdum. yi bir çocuk gibi okulda kalmazdım, dısarıda, onu arıyor olurdum." Ron kaba bir tavırla, "Sen ne diyorsun, Malfoy?" diye sordu. "Bilmiyor musun, Potter?" diye soludu Malfoy, soluk gözleri kısılmıstı. "Neyi?" Malfoy alçak sesle, alaylı alaylı güldü. "Belki de kelleni tehlikeye atmak istemiyorsundur. si Ruh Emiciler'e bırakmak istiyorsun, öyle mi? Oysa ben olsam, intikam isterdim. Onu kendim yakalamak isterdim." Tam Harry öfkeyle, "Ne diyorsun sen?" derken, Sna-pe seslendi: "Simdi malzemeleri katmayı bitirmis olmanız gerek. Bu iksirin içilmeden önce kaynaması gerekiyor. O kaynarken ortalıgı toplayın, sonra da Longbot-tom'ınkini deneyelim..." Crabbe ve Goyle, kan ter içindeki Neville'in iksirini telasla karıstırmasına bakarak açık açık güldüler. Her-mione, Snape görmesip diye ona agzının kenarıyla talimat veriyordu, harry ve Ron kullanmadıkları malzemeleri kaldırdılar, ellerini ve kepçelerini yıkamak için kösedeki tas lavaboya gittiler. Harry bir heykelin agzından akan buz gibi basınçlı suyun altına ellerini tutarken, Ron'a, "Malfoy ne demek istedi?" diye mırıldandı. "Black'ten niye intikam almak isteyeyim ki? Bana hiç bir sey yapmadı— yani simdilik." Ron hiddetle, "Uyduruyor," dedi, "sana aptalca bir seyler yaptırmaya çalısıyor..." 152 Dersin sonu yaklasmıstı, Snape uzun adımlarla, kazanının basına sinmis Neville'in yanına gitti. Kara gözleri parıldayarak, "Herkes buraya toplansın," dedi, "ve Longbottom'ın kurbagasının basına gelenleri izlesin. Eger bir Ufalma ksiri yapmayı basardıy-sa, kurbagası küçülüp kurbaga yavrusu olacak. Eger yanlıs yaptıysa, ki bundan eminim, zehirlenecek." Gryffindor'lar korku içinde izlediler. Slytherin'ler heyecanlanmıs görünüyorlardı. Snape kurbaga Trevor'ı sol eline aldı, Neville'in artık yesil bir renge bürünmüs iksirine küçük bir kasık soktu. Trevor'ın bogazından asagı birkaç damla damlattı. Bir an derin bir sessizlik hâkim oldu, bu arada Tre-vor yutkundu. Sonra küçük bir pof sesi duyuldu ve Tre-vor bir kurbaga yavrusu olarak Snape'in avucunda debelenmeye basladı. Gryffindor'lar alkıslamaya koyuldular. Bozulmus görünen Snape, cüppesinin cebinden küçük bir sise çıkardı, kurbaganın tepesine birkaç damla döktü. Trevor birden esk^' <*ibi yetiskin bir Page 51 Harry Potter Azkaban Tutsagı kurbaga oldu. Snape, "Gryffindor'dan bes puan siliyorum," dedi, herkesin yüzündeki tebessüm de silindi. "Size ona yardım etmeyin demistim, Miss Granger. Ders bitmistir." Harry, Ron ve Hermione, Giris Salonu'na giden merdivenleri tırmandılar. Harry hâlâ Malfo/un söylediklerini düsünürken, Ron da Snape'e kızıp köpürmek-le mesguldü. "ksir dogru yapılmıs diye Gryffindor'dan bes puan 153 silmek, ha! Niye yalan söylemedin, Hermione? Neville tek basına yaptı diyebilirdin." Hermione cevap vermedi. Ron etrafına bakındı. "Nerdebu?" Harry de döndü. Artık merdivenlerin tepesine varmıslardı. Büyük Salon'da yemege giden sınıfın geri kalanının yanlarından geçisini izlediler. Ron kaslarını çatarak, "Suracıkta, yanı basımı/day-dı," dedi. Crabbe ile Goyle'un arasında yürüyen Malfoy yanlarından geçti. Harry'ye pis pis sırıttı ve gözden kayboldu. "ste orda," dedi Harry. Hermione, solugu biraz kesilmis halde aceleyle merdivenlerden çıkıyordu. Bir eliyle sıkı sıkı çantasını tutmustu, digeriyle cüppesinin içine bir seyi sokusturuyor gibiydi. "Nasıl yaptın bunu?" diye sordu Ron. "Neyi?" dedi, yanlarına gelen Hermione. "Bir an .önce hemen arkamızdaydın, bir an sonra ise merdivenlerin altında." "Ne?" Hermione'nin biraz kafası karısmıs gibiydi. "Ah - bir sey almak için geri gitmek zorunda kaldım. Ah, hayır-" Hermione'nin çantasında bir dikis patlamıstı. Harry buna sasmadı. Çantanın on taneden çok, kocaman ve agır kitapla agzına kadar dolu oldugunu görebiliyordu. Ron, "Bunların hepsini niye yanında tasıyorsun ki?" diye sordu. 154 Hermione soluk soluga, "Kaç ders alıyorum, biliyorsunuz," dedi. "Sunları benim için tutabilir misin?" "Ama -" Ron eline tutusturulan kitapları çevirmis, kapaklarına bakıyordu - "bugün bu derslerin hiçbiri yok ki. Ögleden sonra sadece Karanlık Sanatlara Karsı Savunma'ya girecegiz." "Ah, evet," dedi Hermione, aklı baska yerdeymis gibi, ama yine de kitapları çantasına tıktı. "Umarım yemekte iyi bir seyler vardır, açlıktan ölüyorum." Sonra da Büyük Salon'a dogru yürüyüp gitti. Ron, Harr/ye, "Sana da Hermione bizden bir seyler saklıyormus gibi geliyor mu?" diye sordu. lk Karanlık Sanatlara Karsı Savunma dersine geldiklerinde, Profesör Lupin ortalarda yoktu. Hepsi oturup kitaplarını, tüy kalemlerini, parsömen tomarlarını çıkardı. Sonunda Lupin odaya girdiginde, aralarında konusuyorlardı. Lupin belli belirsiz gülümsedi ve eski püskü çantasını ögretmen masasının üstüne koydu. Her zamanki gibi pejmürdeydi, ama trende oldugundan daha saglıklı görünüyordu. Sanki arada birkaç iyi yemek yemis gibiydi. "yi günler," dedi. "Lütfen kitaplarınızı kaldırıp çantalarınıza koyar mısınız? Bugünkü dersimiz, uygulamalı bir ders olacak. Sadece asalarınıza ihtiyacınız var." Ögrenciler kitaplarını kaldırırken kimi birbirine 155 merakla baktı. Daha önce hiç uygulamalı bir Karanlık Sanatlara Karsı Savunma dersi yapmamıslardı. Tabii geçen yılki hocalarının sınıfa bir kafes dolusu cinperi getirip ortaya saldıgı o unutulmaz dersi saymazsanız. Herkes hazır olunca, "Peki öyleyse," dedi Profesör Lupin. "Lütfen beni izler misiniz." Hem sasıran, hem meraklanan sınıf ayaga kalktı, derslikten çıkan Profesör Lupin'i izlediler. Profesör onların önüne düsüp ıssız bir koridordan geçti Köseyi dönünce hortlak Peeves'i gördüler. Havada tep üstü uçar gibi durmus, en yakındaki anahtar deligini çi. ^tle tıkıyordu. Peeves, Profesör Lupin yarım metre kadar Stesine gelmeden basını kaldırmadı, sonra kıvrık tırnaklı Page 52 Harry Potter Azkaban Tutsagı yagını oynatarak sarkı söylemeye basladı. "Deli lüleli Lupin," diye sakıdı Peeves. "Deli leli Lupin, deli lüleli Lupin -" Hemen hemen her zamanki kadar kaba ve basa çıkılmaz görünen Peeves genelde ögretmenlere biraz saygı gösterirdi. Herkes bir anda dönüp Profesör Lupin'e baktı, buna ne tepki gösterecegini merak ediyorlardı. Onun hâlâ gülümsemekte oldugunu görünce sasırdılar. Tatlı tatlı, "Ben senin yerinde olsam çikleti o anahtar deliginden çıkarırdım, Peeves," dedi. "Yoksa Mr Filch süpürgelerini içeri koyamaz." Filch, Hogwarts'ın hademesiydi. Ögrencilere ve, evet, Peeves'e karsı da sürekli savas ilan etmis, kötü huylu, basarısız bir büyücü. Ne var ki, Peeves, Profesör Lupin'in dediklerine aldırmadı. Dilini dudaklarının 156 arasından çıkarıp hızla üfleyerek tükürüklü bir pırrrt sesi çıkarmakla yetindi. Profesör Lupin hafifçe içini çekti ve asasını çıkardı. Omzunun üstünden sınıfa, "Bu, yararlı küçük bir büyüdür," dedi. "Lütfen dikkatle bakın." Asasını omuz hizasına kaldırdı ve, "Waddiwasi!" diyerek Peeves'e dogrulttu. Çiklet kursun hızıyla anahtar deliginden fırlayıp dosdogru Peeves'in sol burun deligine daldı. Peeves tepe üstü dönüp düzeldi ve lanet ederek hızla uzaklastı. Dean Thomas hayret içinde, "Süperdi, efendim!" dedi. 'Tesekkür ederim, Dean," dedi Profesör Lupin, asasını ortadan kaldırarak. "Devam edelim mi?" Yeniden yola düstüler, ögrenciler pejmürde Profesör Lupin'i artan bir saygıyla süzüyorlardı. Onlan ikinci bir koridordan geçirdi ve ögretmenler odasının tam önünde durdu. "çeri buyurun," dedi kapıyı açıp yana çekilerek. Eski, dagınık iskemlelerle dolu, uzun, duvarları ahsap kaplamalı bir oda olan ögretmenler odasında, bir ögretmen hariç, kimse yoktu. Profesör Snape alçak bir koltukta oturuyordu, sınıf içeri girerken dönüp baktı. Gözleri pırıl pırıl parlıyordu, agzının kenannda pis ve alaylı bir gülüs vardı. Profesör Lupin içeri girip kapıyı kapamaya kalkısınca Snape, "Açık bırak, Lupin" dedi. "Buna tanık olmamayı tercih ederim." Ayaga kalktı, kara cüppesi arkasında dalgalanarak sınıfın yanından geçti. Kapıya gelince oldugu yerde döndü ve, "Herhal- 157 de seni uyaran olmamıstır, Lupin" dedi. "Ama bu sınıfta Neville Longbottom var. Ona zor bir seyi emanet etmemeni tavsiye ederim. Tabii, Miss Granger kulagına talimatlarım fısıldamıyorsa." Neville kıpkırmızı oldu. Harry ise gözlerinden atesler saçarak Snape'e baktı. Kendi sınıfında Neville'e zorbalık etmesi bile yeterince kötüyken, simdi de kalkmıs baska ögretmenlerin önünde aynı seyi yapıyordu. Profesör Lupin kaslarını kaldırdı. "Operasyonun ilk asamasında bana Neville'in yardımcı olacagını umuyordum," dedi, "ve eminim hayran olunacak bir performans gösterecek." Neville'in yüzü, böyle bir sey mümkünse eger, daha da kızardı. Snape dudak büktü, sonra da kapıyı çarparak çıkıp gitti. Profesör Lupin, eliyle sınıfı odanın ucuna dogru çagırarak, "Simdi," dedi. Burada ögretmenlerin yedek cüppelerini bulundurdukları eski bir gardıroptan baska bir sey yoktu. Profesör Lupin yanına gidince, gardırop birden yalpalayıp duvara çarptı. Çocuklardan kimi korkuyla geriye atlarken, Profesör Lupin sükûnetle, "Kaygılanacak bir sey yok," dedi. "Orada bir Böcürt var." Çoguna göre bu kaygılanacak bir seydi, oysa. Neville, Profesör Lupin'e dehset dolu bir bakıs attı, Se-amus Finnigan ise zangırdamaya baslamıs kapı topuzunu endiseyle süzdü. "Böcürt'ler karanlık, kapalı yerleri severler," dedi Profesör Lupin. "Gardıropları, yatakların altındaki bos- 158 lukları, lavaboların altındaki dolapları - bir keresinde birinin sarkaçlı, büyük bir saat içine saklandıgını bile görmüstüm. BM Böcürt ise buraya dün ögleden sonra geldi. Ben de, acaba üçüncü sınıflara uygulama yapmam için ögretmenler burayı bana bırakır mı diye Müdür7 e sordum. Page 53 Harry Potter Azkaban Tutsagı "O zaman, kendimize soracagımız ilk soru su: Böcürt nedir?" Hermione elini kaldırdı. "Bir biçim degistiricidir," dedi. "Bizi en fazla neyin korkutacagını düsünüyorsa onun biçimine bürünür." Profesör Lupin, "Ben bile daha iyi anlatamazdım," dedi, Hermione ısıldadı. "Öyleyse karanlıkta oturan Böcürt henüz bir biçime bürünmüs degil. Kapının öbür yanındaki kisiyi en fazla neyin korkutacagını bilmiyor. Tek basına oldugu vakit bir Böcürt'ün neye benzedigini kimse bilmez. Ama ben onu dısarı çıkardıgım anda, her birimizin en çok korktugu sey olacak. "Yani," dedi Profesör Lupin, Neville'in korkudan agzından biraz tükürük saçmaya baslamasını görmezlikten gelerek, "daha baslamadan Böcürt'e karsı büyük bir avantajımız var. Ne oldugunu fark ettin mi, Harry?" Elini kaldırmıs, ayaklarının üzerinde yaylanan Hermione yanındayken bir soruya cevap vermek çok cesaret kinci bir isti ama, Harry yine de sansını denedi. "Sey - çok kalabalık oldugumuz için hangi biçime bürünecegini bilemez de ondan mı?" "Tam dedigin gibi," dedi Profesör Lupin, Hermione de biraz düs kırıklıgına ugramıs görünerek elini ndir-159 di. "Bir Böcürt'le basa çıkmak için yanınızda birilerinin olması her zaman en iyisidir. Aklı karısır. Ne olmalı acaba, bassız bir ceset mi, et yiyen bir sümüklüböcek mi? Bir seferinde bir Böcürt'ün tam da bu hatayı isledigini görmüstüm - aynı anda iki kisiyi birden korkutmaya çalıstı, yan yarıya sümüklüböcege dönüstü. Dogrusu, hiç de korkutucu degil. "Bir Böcürt'ü püskürten büyü basittir, ama zihin gücü gerektirir. Anlıyorsunuz ya, Böcürt'lerin isini asıl bitiren sey kahkahadır. Yapmanız gereken, onu eglenceli bulacagınız bir biçime bürünmeye zorlamaktır. "Büyüyü önce asasız deneyecegiz. Arkamdan tekrarlayın, lütfen... riddikulus" Sınıf hep bir agızdan, "Riddikulus!" dedi. "yi. Çok iyi. Ama korkanm bu kolay bölümüydü. Çünkü bu kelime tek basına yeterli degil. ste sen de bu noktada devreye giriyorsun, Neville." Gardırop yeniden sarsıldı, ama idama gidiyormus gibi öne çıkan Neville ondan fazla sarsılıyordu. "Simdi, Neville," dedi Profesör Lupin. "Önce sunu sorayım: Seni dünyada en çok korkutan sey nedir dersin?" Neville'in dudakları kıpırdadı, ama ses çıkmadı. Profesör Lupin neseyle, "Pardon, Neville, duyamadım," dedi. Neville, sanki birisi ona yardım etsin diye yalvan-yormus gibi, çaresizce etrafına bakındı. Sonra da zar zor duyulan bir sesle, adeta fısıldayarak, "Profesör Sna-pe," dedi. 160 Hemen hemen herkes güldü. Hatta Neville bile özür dilercesine sırıttı. Ancak Profesör Lupin düsünceli görünüyordu. "Demek Profesör Snape... hımmm... Neville, sanırım ninenle birlikte oturuyorsun, degil mi?" "Sey - evet," dedi Neville, tedirgin bir sekilde. "Ama - Böcürt'ün ona dönüsmesini de istemiyorum." "Hayır, hayır, beni yanlıs anladın," dedi Profesör Lupin. Simdi gülümsüyordu. "Acaba bize ninenin genelde ne tür seyler giydigini söyleyebilir misin?" Neville sasırmıs göründü, ama cevap da verdi: "Eh... hep aynı sapkayı giyer. Yüksek bir sapka, tepesinde de doldurulmus bir akbaba var. Ve. uzun bir elbise... normalde, yesil... bazen de tilki kürkünden bir esarp." "Peki ya çanta?" diye tüyo verdi Profesör Lupin. "Büyük, kırmızı bir çanta," dedi Neville. "Tamam öyleyse... O giysileri çok canlı bir sekilde gözünün önüne getirebiliyor musun, Neville? Zihninin gözünde onları görebiliyor musun?" Neville, pek de emin olmadan, "Evet," dedi. Belli ki arkasından ne gelecegini merak ediyordu. Lupin, "Böcürt bu dolaptan dısan fırlayınca ve seni görünce, Neville," dedi, "Profesör Snape'in biçimine bürünecek. Sen de asanı kaldıracaksın - böyle - ve 'Riddikulus' diye bagıracaksın - ve Page 54 Harry Potter Azkaban Tutsagı ninenin giysileri üzerinde var gücünle yogunlasacaksın. Her sey yolunda giderse, Profesör Böcürt Snape, o yesil elbiseyi giyip, o akbabalı sapkayı takmak ve büyük, kırmızı çantayı tasımak zorunda kalacak." 161 Herkes kahkahayı bastı. Gardırop daha da siddetle yalpaladı. "Eger Neville basarılı olursa, Böcürt büyük bir ihtimalle dikkatini sırayla hepimize çevirecek," dedi Profesör Lupin. "Simdi hepinizin bir dakikanızı ayırıp sizi en fazla korkutan seyi düsünmenizi ve ne yapıp da onu komik görünmeye zorlayacagınızı hayal etmenizi istiyorum..." Herkes sustu. Harry düsündü... Dünyada onu en çok korkutan sey neydi? Aklına önce Lord Voldemort geldi - tüm gücüne kavusmus bir Voldemort. Ama daha o bir Böcürt-Volde-mort'a karsı olası bir karsı saldırıyı planlamaya baslamadan, zihninin yüzeyine korkunç bir görüntü süzüldü... Çürümekte olan, ıslak ıslak ısıldayan bir el, kara bir pelerinin altına kayarca^ma sokulan bir el... görünmeyen bir agızdan çıkan uzun, hırıltılı bir soluk... sonra insanda boguluyormus duygusu uyandıracak kadar içe isleyen bir soguk... Harry ürperdi, sonra da kimsenin fark etmedigini umarak çevresine bakındı. Çogu kisi gözlerini sıkı sıkıya yummustu. Ron kendi kendine, "Bacaklarını kopar," diyordu. Harry onun neyi kastettiginden emindi, çünkü Ron en çok örümceklerden korkardı. Profesör Lupin, "Herkes hazır mı?" diye sordu. Harry korkuyla sarsıldı. O hazır degildi. nsan bir Ruh Emici'yi nasıl daha az korkunç hale getirirdi? Ama ek süre istemek de hosuna gitmiyordu. Baska herkes evet anlamında basını sallıyor ve kollarım sıvıyordu. 162 "Neville, geriye çekilecegiz," dedi Profesör Lupin. "Önünde açık bir alan olsun, tamam mı? Bir sonrakini ben öne çıksın diye çagıracagım... Hadi bakalım, hepiniz geriye çekilin ki, Neville rahat rahat çalıssın -" Hepsi geriye, duvarların dibine çekilerek Neville'i gardırobun yanında tek basına bıraktı. Neville solgun ve korkmus görünüyordu, ama cüppesinin kollarını sıvamıstı ve asasını hazır tutuyordu. Kendi asasını da gardırop kapısının topuzuna yöneltmis olan Profesör Lupin, "Üçe kadar sayıyorum, Neville," dedi. "Bir - iki - üç - simdü" Profesör Lupin'in asasının ucundan kıvılcımlar fıskırarak kapının topuzuna çarptı. Kapı bir hamlede açıldı. Kanca burunlu ve tehdit edici görünen Profesör Sna-pe dısarı çıktı, gözlerinden simsekler çakarak Neville'e baktı. Neville geriledi, asasını kaldırdı, agzını açtı, ama ses çıkmadı. Snape, cüppesinin içine elini atarak, onun üzerine yürüyordu. "R-r-riddikulus!" diye ciyakladı Neville. Kırbaç sakırtısı gibi bir ses duyuldu. Snape sendeledi. Sırtında uzun, dantelli bir elbise, basında da tepesinde güve yenikli bir akbabanın bulundugu yüksek bir sapka vardı simdi. Elinde koskocaman, kırmızı bir çanta tasıyordu. Herkes kahkahayı bastı; kafası karısan Böcürt tereddüt etti ve Profesör Lupin bagırdı: "Parvati! Öne çık!" Parvati, yüzünde kararlı bir ifadeyle, öne yürüdü. Snape ona döndü. Bir srak sesi daha duyuldu. Simdi 163 Snape'in yerinde kan lekeleri içinde, sargılı bir mumya duruyordu. Görmeyen yüzü Parvati'ye çevriliydi. Yavas yavas, ayaklarını sürüyüp kaskatı kollarını havaya kaldırarak ona dogru yürümeye baslad1. - "Riddikulus!" diye haykırdı Parvati. Sargılardan biri mumyanın ayagı dibinde çözüldü, mumyanın ayagı sargıya takıldı, yüzükoyun yere düstü, kafası yuvarlanıp gitti. "Seamus!" diye bagırdı Profesör Lupin. Seamus, Parvati'nin yanından ok gibi atıldı. Page 55 Harry Potter Azkaban Tutsagı Srakl Mumyanın oldugu yerde simdi siyah saçları yere kadar uzanan, iskelet gibi, yemyesil suratlı bir kadın vardı - bir ölüm perisi. Agzını ardına kadar açtı, odayı bu dünyaya ait olmayan bir ses doldurdu; Harry'nin basındaki saçları diken diken eden, uzun, iniltili bir feryat - "Riddikulus!" diye haykırdı Seamus. Ölüm perisi bogulur gibi bir ses çıkardı ve bogazını kavradı; sesi gitmisti. Srak! Ölüm perisi simdi döne döne kuyrugunu kovalayan bir fareye dönüsmüstü, sonra - srak! — kayan ve kıvranan bir çıngıraklı yılan olmustu ki - srak! - tek, kanlı bir gözbebegine dönüstü. "Aklı karıstı!'' diye bagırdı Lupin. "Basarıyoruz! Dean!" Dean hızla öne yürüdü. Srak! Gözbebegi kopuk bir el oldu; el fırlayıp dönerek dösemede yengeç gibi sürünmeye koyuldu. "Riddikulus!" diye feryat etti Dean. 164 Bir çat sesi duyuldu, el bir fare kapanma sıkıstı. "Mükemmel! Sıra sende, Ron!" Ron öne fırladı. "Srak!" Birçok kisi çıglık attı. ki metre boyunda, bastan asagı tüylü dev bir örümcek, kıskaçlarını tehdit edici sekilde saklatarak Ron'un üzerine yürüyordu. Harry bir an Ron'un donup kaldıgını sandı. Sonra - "Riddikulus!" diye bögürdü Ron ve örümcegin bacakları yok oldu. Yuvarlanmaya basladı. Lavender Brown viyaklayarak onun önünden kaçtı ve örümcek Harry'nin ayaklan dibinde durdu. Harry asasını kaldırarak hazırlandı, ama - "Bırak!" diye bagırdı Profesör Lupin birden, hızla ilerledi. Srak! Bacaksız örümcek yok olmustu. Bir saniye herkes nerede oldugunu görmek için çılgınca etrafa bakındı. Sonra Lupin'in önünde gümüsi beyaz bir kürenin havada asılı oldugunu gördüler. Lupin, adeta tembelce, "Riddikulus!" dedi. Srak! Böcürt bir karafatma olarak yere inerken, Lupin, "leri, Neville, bitir isini!" diye bagırdı. Srak! Snape geri dönmüstü. Bu sefer Neville, çok kararlı görünerek hamle etti. "Riddikulus!" diye bagırdı ve bir an Snape'i dantelli elbisesiyle görür gibi oldular, sonra Neville gürültüyle, "Ha!" diye güldü ve Böcürt patladı. Binlerce minik duman demetine ayrılıp kayboldu. 165 Sınıf alkıslamaya baslarken, Profesör Lupin, "Mükemmel!" diye bagırdı. "Mükemmel, Neville! Hepinize aferin. Durun bakalım... Böcürt'le ugrasan her kisi için Gryffindor'a bes puan - iki kez yaptıgı için Neville'e on puan - Hermione ile Harr/ye de oeser puan. "Ama ben hiçbir sey yapmadım ki," dedi Harry. "Sen ve Hermione dersin basında sorularımı dogru cevapladınız, Harry," dedi Lupin tatlılıkla. "Çok iyi, millet, mükemmel bir dersti. Ev ödevi olarak da, bir zahmet Böcürt bölümünü okuyup benim için özetini çıkartın... ödevler pazartesi günü veriucek. Hepsi bu kadar." Ögrenciler heyecanla konusarak c gretmenler odasını terk ettiler. Ancak Harry kendini hiç de keyifli hissetmiyordu. Profesör Lupin kasıtlı olarak onun Böcürt'le ugrasmasına engel olmustu. Neden? Voksa Harry'nin trende yıgıldıgını gördügü ve onun beceremeyecegini düsündügü için mi? Harry'nin yine kendinden geçecegini mi sanıyordu? Ama baska kimse olayın farkında degildi. "O ölüm perisini nasıl hallettigimi gördünüz mü?" diye bagırdı Seamus. "Ya eli?" diye bagırdı Dean, kendi elini sallayarak. "O sapkayla Snape'i?" "Ya benim mumyamı?" Lavender düsünceli düsünceli, "Acaba Profesör Lupin neden kristal toplardan korkuyor?" dedi. Çantalarını almak için sınıfa dönerlerken, Ron heyecanla, "Bu simdiye kadar yaptıgımız en iyi Karanlık Page 56 Harry Potter Azkaban Tutsagı 166 Sanatlara Karsı Savunma dersiydi, degil mi?" diye sordu. Hermione, "Çok iyi bir ögretmene benziyor," dedi onaylayarak. "Ama keske ben de Böcürt'le karsı karsıya gelseydim -" "Seninki ne olurdu?" dedi Ron, kıs kıs gülerek. "On üzerinden dokuz aldıgın bir ev ödevi mi?" 167 SEKZNC BOLÜM Sisman Hnmm'ın Kaçısı Kısa sürede, Karanlık Sanatlara Karsı Savunma çogu kisinin en sevdigi ders haline gelmisti. Profesör Lu-pin hakkında ileri geri konusanlar, sadece Draco Mal-foy ile onun Slytherin çetesıydi Profesör Lupin geçerken Malfoy gürültülü bir fısıltıyla, "Sunun cüppesinin haline bak," diyordu, "eski ev cinimiz gibi giyiniyor." Ama digerleri Profesör Lupin'in cüppesinin yamalı ya da yıpranmıs olmasına aldırmıyordu bile. Sonraki birkaç dersi de ilki kadar ilginç olmustu. Böcürt'lerden sonra cincücelere benzeyen pis, küçük yaratıklar olan Kırmızı Kafa'ları incelediler. Kaa dökülen her yerde, satoların zindanlarında ve terk edilmis savas alanlarındaki siperlerde pusuya yatar, kaybolanlara kısa ve kalın sopala "la vurmak için beklerlerdi. Kırmızı Kafa'lardan sonra, pullu maymunları andıran sürüngen su yaratıkları Kappa'lara geçtiler. Perdeli elleri, göllerinde her seyden habersiz dolasanları bogsak diye kasmirdi. Harry bazı öbür derslerinde de aynı sekilde 168 mutlu olsa, hayatta baska bir sey istemezdi. En kötüsü ksir dersiydi. Snape bugünlerde özellikle kinci davranıyordu, kimsenin de bunun niye oldugundan süphesi yoktu. Snape'in biçimini alan ve Neville'in, ninesinin giysilerini giydirdigi Böcürr'ün hikâyesi, okula ormnn yangını hızıyla yayılmıstı. Snape bunu komik bulmamıstı anlasılan. Profesör Lupin'in adı geçince gözlerinde tehditkâr simsekler çakıyordu, Neville'e eskisinden daha da fazla zorbalık ediyordu. Harry, Profesör Trelavvney'nın kuledeki bogucu odasında, egri bügrü sekilleri ve sembolleri çözerek, Profe-sör'ün ona her bakısında yaslarla dolan kocaman gözlerini görmezlikten gelmeye çalısarak geçirdigi saatleri de korkuyla bekler olmustu. Profesör Trelavvney'yi sevemi-yordu, oysa sınıfından bazı ögrenciler ona yüceltme sınırlarına varan bir saygı gösteriyorlardı. Parvati Patil ve La-vender Brovvn öglen saatlerinde Profesör Trelavvney'nin kuledeki odasını ziyareti âdet haline getirmislerdi. Her seferinde de yüzlerinde, sinir bozacak kadar üstünlük tasıyan bir ifadeyle geri dönüyorlardı, baskalarının bilmedikleri seyleri biliyorlarmıs gibi. Harry'den söz ederken kısık sesle konusmaya da baslamıslardı, o sanki ölüm döseginde yatıyormus gibi bir halleri vardı. Hareketli ilk derkten sonra asırı derecede sıkıcı bir hal alan Sihirli Yaratıkların Bakımı'nı ise aslında kimse sevmiyordu. Hagrid kendine güvenini kaybetmis gibiydi. Simdilik birçok dersi, muhtemelen dünyanın en sıkıcı yaratıkları olan Pıtırkurt'lara nasıl bakacaklarını ögrenmekle geçiriyorlardı. 169 Bir saati daha Pıtırkurt'ların yapıskan bogazlarından asagı ince ince dogranmıs yesil salata tıkmakla geçirdikten sonra Ron, "nsan neden onlara bakma zahmetine katlansın ki?" diye sormustu. Ama ekim ayıyla birlikte Harry kendisini oyalayacak baska bir sey daha buldu. Bu o kadar zevkli bir seydi ki, sıkıntılı derslerini unutturdu. Quidditch sezonu yaklasıyordu. Gryffindor takımının kaptanı Oliver Wo-od da, yeni sezondaki taktikleri tartısmak için persembe aksamı bir toplantı yaptı. Bir Quidditch takımında yedi kisi vardı: Kırmızı, futbol topu büyüklügünde bir top olan Quaffle'ı sahanın her iki ucundaki on bes metre yüksekliginde çemberlerden geçirerek gol atmakla görevli üç Kovalayıcı; hızla oradan oraya segirtip oyunculara saldırmaya çalısan iki agır, siyah top olan Bludger'ları kovalamak için agır sopalarla donanmıs iki Vurucu; kaleleri koruyan bir Tutucu ve isi en zor olan Arayıcı. Onun görevi, minik, kanatlı, ceviz büyüklügünde bir top olan Altın Snitch'i yakalamaktı. Snitch yakalanınca oyun sona erer ve Arayıcı'mfi takımı fazladan yüz elli puan kazanırdı. Page 57 Harry Potter Azkaban Tutsagı Oliver Wood, on yedi yasında saglam yapılı bir çocuktu, Hogwarts'ta yedinci sınıfta okuyordu, yani son yılıydı. Karanlıgın çökmekte oldugu Quidditch sahasının kenarındaki buz gibi soyunma odasında takımının altı üyesine hitap ederken, sakin sesinde bir umutsuzluk vardı. "Quidditch Kupası'nı kazanmak için bu son sansımız - benim son sansım," dedi onlara, önlerinde bir asa- 170 gı bir yukarı yürüyerek. "Bu yılın sonunda okulu bitiriyorum. Bir daha Kupa'yı alma ihtimalim olmayacak. "Gryffindor yedi yıldır Kupa'yı kazanamıyor. Tamam, çok talihsizdik, olursa bu kadar olur - sakatlıklar -sonra geçen yıl turnuva iptal oldu..." Wood, sanki bu hatıra hâlâ üzüntüden bogazını hkıyormus gibi yutkundu. "Oysa biliyoruz ki bizim takımımız okuldaki - en - iyi -kahrolası - takım," dedi, bir yumruguyla diger eline vurarak. O eski çılgınca pırıltı yine gözlerine yerlesmisti. "Muhtesem üç Kovalayıcı'mız var." Eliyle Alicia Spinnet, Angelina Johnson ve Katie Bell'i gösterdi. "Yenilmez iki Vurucu'muz var." Fred ve George Weasley bir agızdan, "Kes sunu, Oliver, bizi mahcup ediyorsun," dediler, kızarmıs numarası yaparak. Wood, Harry'ye bir tür vahsi gururla ve ates püsküren gözlerle bakarak, "Ve bize her seferinde maçı kazandıran bir Arayıcı'mız var!" dedi. "Ve ben," diye ekledi, sonradan aklına gelmis gibi. "Biz de senin çok iyi oldugunu düsünüyoruz, Oliver," dedi George. "Panter gibi Tutucu," dedi Fred. VVood yeniden voltalamaya baslayarak, "Mesele su ki," dedi, "bu son iki yıl Quidditch Kupası'nın üstüne bizim adımız yazılmıs olmalıydı. Harry takıma katıldıgından beri ben hep Kupa'nın çantada keklik oldugunu düsündüm. Ama alamadık ve bu yıl o seyin üzerinde nihayet adımızı görmek için son sansımız..." 171 Wood öyle büyük bir kederle konusuyordu ki, Fred ve George bile halden anlar bir tavır içine girdiler. "Oliver, bu yıl bizim yılımız," dedi Fred. "Basaracagız, Oliver!" dedi Angelina. "Mutlaka," dedi Harry. Takım, azimle dolu bir sekilde haftada üç aksam antrenman yapmaya basladı. Hava gittikçe daha soguk ve yagmurlu oluyordu, geceler de daha karanlıktı, ama çamur, rüzgâr ve yagmur gemi azıya alsa da, Harry'nin muazzam gümüs Quidditch Kupası'nı nihayet kazanmaya yönelik o harika hayalini lekeleyemezdi. Harry bir aksam antrenmandan sonra üsümüs ve kaskatı olmus, ama antrenmanın gidisinden hosnut halde Gryffindor ortak salonuna döndügünde, oda heyecanla kaynıyordu. Söminenin basındaki en iyi iskemlelerden ikisine oturmus, Astronomi için birtakım yıldız çizelgeleri tamamlayan Ron ve Hermione'ye, "N'oldu?" diye sordu. Hayli hırpalanmıs eski ilan tahtasına konmus bir duyuruyu gösteren Ron, 'ilk Hogsmeade hafta sonu," dedi. "Ekim sonu, Cadılar Bayramı." "Mükemmel," dedi, Harry'nin arkasından portre deliginden geçen Fred. "Zonko'ya bir ugramam gerekiyor, Pis Kokulu Topak'larım bitti bitecek." Morali inise geçen Harry, kendini Ron'un yanındaki iskemleye attı. Hermione onun aklından geçenleri okumus gibiydi. "Harry, eminim bir dahaki sefere gidebilirsin," de- 172 di. "Black'i yakalamaları yakındır, zaten bir kez ortalarda görüldü bile." "Black, Hogsmeade'de bir seyler yapmaya kalkısacak kadar aptal degil," dedi Ron. "McGonagall'a bu sefer gidebilir misin diye sor, Harry, bir daha gidene kadar aradan asırlar geçebilir -" "Ron!" dedi Hermione. "Harry'nin okulda kalması gerekiyor -" "Okulda kalan tek üçüncü sınıf ögrencisi de o olamaz ama," dedi Ron. "McGonagall'a sor, haydi, Page 58 Harry Potter Azkaban Tutsagı Harry -" Harry kararını vererek, "Evet, soracagım sanırım," dedi. Hermione tartısmak için agzını açtı, ama tam o anda Crookshanks bir tüy hafifligiyle onun kucagına atladı. Agzından büyük, ölü bir örümcek sarkıyordu. Ron, yüzünü burusturarak, "Bunu önümüzde yemek zorunda mı?" diye sordu. "Akıllı Crookshanks'im benim, onu tek basına mı yakaladın?" dedi Hermione. Crookshanks örümcegi agır agır çignedi, sarı gözleri küstahça Ron'a dikilmisti. "Onu orda tut yeter," dedi Ron sinirli sinirli. Yeniden yıldız çizelgesine döndü. "Scabbers çantamda uyuyor." Harry esnedi. Aslında gidip yatmak istiyordu, ama kendi yıldız çizelgesini de tamamlaması gerekiyordu. Çantasını kendine dogru çekti, parsömenini, mürekkebini ve tüy kalemini çıkararak çalısmaya basladı. Ron, son yıldızın adını da gösterisli bir edayla ya- 173 zıp çizelgeyi Harry'nin önüne sürerek, "stiyorsan benimkinden kopya çekebilirsin," dedi. Kopyadan hiç haz etmeyen Hermione dudaklarını büzdü, ama bir sey demedi. Crookshanks hâlâ gözlerini kırpmadan Ron'a bakıyor, tüylü kuyrugunun ucunu yavasça sallıyordu. Sonra, aniden atladı. "AYY!" diye bagırdı Ron, Crookshanks'in dört pençesini derinlere gömüp vahsice yırtmaya basladıgı çantasını kaptı. "DEFOL SURDAN, SEN APTAL HAYVAN!" Ron çantasını Crookshanks'in pençelerinden kurtarmaya çalısıyordu, ama Crookshanks yapısıp kalmıstı. Tükürükler saçıyor ve kuyrugunu kamçı gibi vuruyordu. "Ron, onun canını yakma!" diye bagırdı Hermione, cırtlak bir sesle. Bütün ortak salon onları izliyordu. Ron, Crookshanks'in hâlâ sıkı sıkıya yapısmıs oldugu çantayı fırıldak gibi döndürürken, Scabbers uçarcasına çantanın tepesinden fırladı - Ron, "TUTUN SU KEDY!" diye haykırdı. Crookshanks çantanın kalıntılarından kurtulmus, masanın üstüne atlamıstı, dehset içindeki Scabbers'in pesinden kosuyordu. George VVeasley, Crookshanks'in üstüne atladı, ama kaçırdı. Scabbers yirmi çift bacak arasından sıyrılarak eski bir konsolun altına uçtu. Crookshanks kayarak fren yaptı, çizgili bacaklarının üzerinde çömeldi ve ön ayagıyla konsolun altına gözü dönmüsçesine pençe atmaya koyuldu. 174 Ron ve Hermione telasla geldiler. Hermione, Cro-okshanks'i gövdesinden yakalayıp uzaklastırdı. Ron kendini karın üstü yere attı ve büyük zorlukla Scab-bers'ı kuyrugundan tutup çıkardı. Hermione'ye, küplere binmis halde, "Sunun haline bak!" dedi, Scabbers'ı onun önünde tutup sallayarak. "Bir deri bir kemik kaldı! O kediyi ondan uzak tut!" Hermione, sesi titreyerek, "Crookshanks için bu çok dogal," dedi. "Bütün kediler fareleri kovalar, Ron!" Deli gibi çırpınan Scabbers'ı yeniden cebine girsin diye ikna etmeye çalısan Ron, "O hayvanda garip bir sey var!" dedi. "Scabbers'ın çantamda oldugunu söyledigimi duydu!" Hermione sabırsızlıkla, "Ay, ne saçmalık," dedi. "Crookshanks onun kokusunu alabiliyor, Ron, yoksa nasıl-" Ron, "O kedi Scabbers'a kafayı takmıs!" dedi. Çevresine toplanmıs insanların kıkırdamaya baslamasını da görmez J °n geldi. "Scabbers ondan önce geldi, üstelik de hasta!" Ron ortak salonu uygun adım geçip erkek ögrencilerin yatakhanesine giden merdivenlerde kayboldu. Ertesi gün Ron hâlâ Hermione'ye kızgındı. Bitkibi-lim dersi boyunca, üçü aynı Pofudukbezelye üzerinde çalıstıkları halde Hermione'yle konusmadı dense yeridir. 175 Bitkilerin tombul pembe kabuklanın soyup pırıl pırıl içlerini tahta kovaya bosaltırlarken, Hermionc ürkek ürkek, "Scabbers nasıl?" diye sordu. Rem öfkeyle, "Yatagımın altında saklanmıs, titreyip duruyor," dedi* Tanelen kovaya isabet cttiremcyince bezelyeler seranın dösemesine saçıldı. Page 59 Harry Potter Azkaban Tutsagı Bezelyeler gözlerinin önünde tomurcuklanırken, Profesör Sprout, "Dikkat et, Weaslcy, dikkat et'" diye bagırdı. Bir sonraki dersleri Biçim Degistirme'y c1 i. Dersten sonra Profesör McGonagall'a digerleriyle üirlikte Hogs-meadc'e gidip gidemeyecegini sorma kararı alan Harry, sınıfın dısındaki kuyruga katıldı. Ne tür bir tartısma yöntemi izleyecegine karar vermeye çalısıyordu. Ama kuyrugun basındaki karısıklık dikkatini dagıttı. Lavcnder Brown aglıyor gibiydi. Parvati kolunu ona sarmıstı ve pek ciddi görünen Seamus Finnigan ile Dean Thomas'a bir seyler anlatıyordu. Hcrmione, Harry ve Ron'la birlikte gruba katılırken, endiseyle, "Ne oldu, Lavcnder?" dedi. Parvati, "Bu sabah evden mektup aldı," diye fısıldadı. "Tavsanı, Binky. Bir tilki tarafından öldürülmüs." "Ah," dedi l lermione, "Çok üzüldüm, Lavender." "Bilmem gerekirdi!" dedi Lavender, trajik bir edayla. "Bugün ayın kaçı oldugunu biliyor musunuz?" "Sey -" "Ekim'in on altısı! 'Su korktugun sey var ya - on altı Ekim'de gerçeklesecek.' Hatırlıyor musunuz? Haklıydı, haklıydı!" 176 Artık bütün sınıf Lavender'ın çevresine toplanmıstı. Scamus ciddi ciddi basını sallıyordu. Mermione bir an durakladı, sonra da, "Sen -" dedi, "Binky'nin bir tilki tarafından öldürüleceginden mi korkuyordun?" "lle de bir tilki degil," dedi Lavender, Hcrmione'ye sel gibi yaslar akıtan gözlerle bakarak. "Ama öleceginden korkuyordum elbette, degil mi?" "Ah," dedi Hermione. Kısa bir tcreddütün ardından sordu: "Binky yaslı bir tavsan mıydı?" "Ha - hayır!" diye hıçkırdı Lavender. "O - o daha bcDccikti!" Parvati arkadasının omzunu daha da sıkı sardı. "yi ama, öleceginden neden korkuyordun öyleyse?" diye sordu Hermione. Parvati, ates saç.ın gözlerini ona dikti. Hermione, grubun geri kalanına dönerek, "Yani, meseleye mantıkla bakacak olursanız," dedi, "yani, Binky bugün bile ölmedi, degil mi, sadece Lavender haberi bugün aldı -" Lavender yüksek sesle bir hüngürtü kopardı "- ve bundan korkuyor da olamazdı, çünkü onun için gerçek bir sok oldu -" Ron yüksek sesle, "Hermione'ye aldırma, Lavender," dedi, "o baskalarının hayvanlarına hiç önem vermez." Profesör McGonagall tam o anda sınıfın kapısını açtı. Belki de iyi oldu, l lermione ile Ron birbirlerine öldü-recekmis gibi bakıyorlardı. Sınıfa girince Harry'nin iki yanma oturdular ve ders boyunca birbirleriyle konusmadılar. 177 Ders sonunda zil çaldıgında, Harry hâlâ Profesör McGonagall a ne diyecegine karar vermemisti. Ama l îogsmeade konusunu ilk açan Profesör oldu. Ögrencuer sınıftan çıkmaya çalısırken, "Bir dakika, UVten!" diye seslendi. "Hepiniz benim binamda oldugunu/a gere, Hogsmeade izin belgelerinizi Cadılar Rayramı'ndan önce bana vermelisiniz. Belgesi olmayan i;ö /ü zivaret edemez, onun için unutmayın!" Neviîle elini kaldırdı. "Lütfen, Profesör, ben - ben sanırım kaybettim -" "Ninen senin iznini dogrudan bana yolladı, Longbot-tom," dedi Profesör McGonagall. "Bunun daha emin bir yol oldugunu düsünmüs. Eh, hepsi bu, gidebilirsiniz." "Simdi sor," diye fısıldadı Ron, Harry'ye. "Evet, ama -" diye basladı Herrnione. Ron inatla, "Hadi, Harry," dedi. Harry sınıfın geri kalanının çıkmasını bekledi, sonra da tedirgin bir halde Profesör McGonagall'ın masasına yöneldi. "Evet, Potter?" Page 60 Harry Potter Azkaban Tutsagı Harry derin bir nefes aldı. "Profesör, teyzemle enistem - sey - belgemi imzalamayı muttular," dedi. Profesör McGonagall kare biçimindeki gözlügünün üstünden ona baktı, ama bir sey demedi. "Onun için - yani - sizce uygun mu - yani uygun olur mu eger ben - eger ben Hogsmeade'c gitsem?" Profesör McGonagall önüne baktı ve masasının üstündeki kâgıtları karıstırmaya koyuldu. "Korkarım olmaz, Potter," dedi. "Ne dedigimi duydun. Belgesi olmayan köyü ziyaret edemez. Kural böyle." "Ama - Profesör - teyzemle enistem - biliyorsun" -, onlar Muggle, pek anlamıyorlar - yani Hogwar* eiyelerini falan," dedi Harry. Bu arada Ron da ..itile basını sallayarak onu yüreklendiriyordu, "r-.;er M/ gidebilecegimi söylerseniz -" "Ama söylemiyorum." Pıofesör McGonagall ayaga kalktı, kâgıtlarını bir çekmeceye titizce istifledi. "Belgede anne babanın ya da velinin izin vermesi gerektigi açıkça belirtilmis." Dönüp yüzünde tuhaf bir ifadeyle ona baktı. Acıma mıydı yoksa? "Özür dilerim, Potter, ama son sözüm bu. Acele et, yoksa bir sonraki dersine geç kalacaksın." Yapacak sey yoktu. Ron, Profesör McGonagall hakkında demedigini bırakmadı, söyledikleri Hermione'yi fena halde öfkelendirdi. Hermione ise, Ron'u daha da kı/dıran bir "onun iyiligi için" ifadesi takınmıstı. Harry, sınıfındaki herkesin, Hogsmeade'e gidince ilk önce ne yapacakları hakkında yüksek sesle ve mutluluk içinde konusmalarına tahammül etmek zorunda kaldı. Ron, Harry'yi neselendirmeye gayret ederek, "Söle-ri unutma," dedi. "Biliyorsun ya, Cadılar Bayramı söleni, aksama." Harry kasvetli kasvetli, "Evet," dedi, "harika." 179 Cadılar Bayramı söleni her zaman güzel olurdu, ama herkes gibi Harry de sölene Hogsmeade'de geçirilmis bir günün ardından gelse, (i aha iyi olurdu tabii. Kim ne dese, geride bırakılmıs olmasının üzüntüsü silinmedi. Tüy kalemini iyi kullana.ı Dean Thomas, belgede Vernon Eniste' nin imzasını tıklit etmeyi önerdi, ama Harry Profesör McGonagall'a belgesinin imzalı olmadıgını söylemisti bir kere. Dolayım 'la ise yaramazdı. Ron yarım agızla Görünmezlik Pelerini'ni kullanmasını önerse de, Hermione buna siddetle k: ısı çıktı. Dumble-dore'un, Ruh Emici'lerin bu pelerinle T içini görebildigi yolundaki sözlerini hatırlattı. Percy ise, herhalde onu en az rahatlatan seyleri söyledi: "Hogsmeade için çok yaygara koparıyorlar, ama emin ol, Harry, söylendigi kadar da degil," dedi ciddi ciddi. "Tamam, sekerci dükkânları hiç fena sayılmaz, ama Zonko'nun Saka Dükkânı sahiden tehlikeli. Ve tamam, Bagıran Baraka'yı ziyaret etmeye her zaman deger ama, gerçekten Harry, bunlar bir yana, bir sey kaçırıyor sayılmazsın." Cadılar Bayramı sabahı, Harry ötekilerle birlikte uyandı ve morali fena halde bozuk, kahvaltıya indi. Yine de normal davranmak için elinden geleni yapu. Onun için çok üzülmüs görünen Hermione, "Sana Balyumruk'tan bir sürü seker getiririz," dedi. "Evet, bir dolu," dedi Ron. O ve Henrione, 180 Harry'nin ne kadar düs kırıklıgına ugradıgını görünce, Crookshanks yüzünden kavga ettiklerini unutmuslardı. Harry, bir sey yokmus gibi davranmaya çalısarak, "Benim için üzülmeyin," dedi. "Sölende görüsürüz. yi eglenceler." Hademe Füch'in ön kapısında bekledigi Giris Salo-nu'na kadar onlara eslik etti. Filch kapının iç tarafında durmus, elindeki uzun bir listeden isimleri kontrol ediyordu. Süpheyle her yüzü süzerek gitmemesi gereken kisilerin sıvısmamasını gaı mtiye alıyordu. Crabbe ve Goyle'la birlikte sıraya girmis olan Mal-foy, "Burada mı kalıyorsun, Potter?" dedi. "Ruh Emi-ci'lerin yanından geçmeye korkuyor musun?" Harry ona aldırmadı, tek basına mermer merdivenlerden çıktı, ıssız koridorları geçti ve Gryffindor Kulesi'ne vardı. Sisman Hanım uyuklarken birden sıçrayıp, "Parola?" diye sordu. Page 61 Harry Potter Azkaban Tutsagı "Tortuna Majör," dedi Harry bezgin bezgin. Portre savrulup açıldı, Harry delikten tırmanarak ortak salona girdi. Salon gevezelik eden birinci ve ikinci sınıflarla ve belli ki Hogsmeade'i biraz fazla ziyaret ettikleri için artık bunu yemlik saymayan birkaç büyük sınıf ögrencisiyle doluydu. "Harry! Harry! Selam, Harry!" Seslenen, Harry'ye pek hayranlık duyan ikinci sınıf ögrencisi Colin Creevey'ydi. Colın onunla konusmak için hiçbir fırsatı kaçırmazdı. "Hogsmeade'e gitmiyor mcsun, Harry? Neden? 181 Hey -" Colin hevesle çevresindeki arkadaslarına baktı, "istersen gelip bizimle oturabilirsin, Harry!" "Sey - hayır, sag ol, Colin," dedi Harry. Bir sürü insanın, alnındaki yara izine gözünü dikip bakmasını kaldıracak halde degildi. "Ben - benim kütüphaneye gitmem gerek, ödevim var." Bunu söyledikten sonra, gerisingeri dönüp portre deliginden çıkmaktan baska seçenegi kalmamıstı. O giderken Sisman Hanım aksi bir sesle arkasından seslendi: "Beni uyandırmanın ne âlemi vardı sanki?" Harry ruhsuz ruhsuz kütüphaneye dogru yürüdü, ama yarı yolda fikir degistirdi. Canı ders çalısmak istemiyordu. Geri dönünce, Filch'le burun buruna geldi. Belli ki Füch, Hogsmeade ziyaretçilerinin sonuncusunu da yolcu etmisti. "Sen ne yapıyorsun burda?" diye hırladı kuskuyla. Harry dogruyu söyledi: "Hiçbir sey." "Hiçbir seymis!" dedi Filch tükürürcesine, çenesi se-' vimsiz bir sekilde titredi. "Ben de inandım! Burada sinsi sinsi tek basına dolasıyorsun. Niye öbür mikrop arkadaslarınla birlikte Pis Kokulu Topaklar, Gegirme Tozu ve Vızvız Kurtlar almak için Hogsmeade'de degilsin?" Harry omuzlarını silkti. "Eh, hadi bakalım ortak salonuna, ait oldugun yere!" diye kesip attı Filch. Harry gözden kaybolana kadar da oldugu yerde durup gözlerinden ates saçarak arkasından baktı. Ama Harry ortak salona dönmedi, bir merdivenden çıktı. Kararsız bir halde, Hedvvig'i görmeye Baykusha- 182 ne'ye mi gitsem acaba diye düsünüyor e b.ıska bir koridorda yürüyordu ki, odaların birinden bir ses, "Harry?" dedi. Harry kimin seslendigini duymak için hemen yreri döndü ve odasının kapısından dısarı bakan l'rote>-ör Lupin'i gördü. "Ne yapıyorsun?" dedi Lupin. Ama bunu Fi'ch'in-kinden çok daha farklı bir tonla sormustu. "R^n'la ! ler-rnione nerde?" "Hogsmeade'de," dedi Harry, aldr^.n. u.;.' c/.bi davranarak. "Ah," dedi Lupin. Bir an Harn-'ye bıktı. "Niye içeri f g.rmivorsun? Bir sonraki dersimi/ÇP -, önce bir C »r- § kene/ getirdiler." "Bir ne?" dedi Harry. Ljpin'ır arkasından odaya girdi. Bir kölede çok ba-yük bir akvavum vardı. Küçük, sivri boynu/ları olan pis yesil renkli bir <'aralık cama yapıstırdıgı suratını sekilden sekle <okuvor, ince u?un parmaklarını açıp kapıyordu. Lupin, Cîarkenez'i düsünceli düsünceli su7erek, "Su iblisi/ dedi. "Bi/e pek /.orluk çıkarmaz herr.aldo, hele Kappa'lardan sonra. Bütün is kavrayısından kurtulmakta Anormal U7imluktaki parmaklr.rını görüyor ıntı^un? Kuvrelli, ama kolayca kırıhvor " Garkenez yesil dislerini gösterdi ve sonra da ^udini kösedeki arapsaçı gibi otların içine gömdü. Lupin, çaydanlıgına bakınajak, "Bir fincan çay u.er misin?" dedi. "Ben de tam kendime çay yapmayı düsünüyordum." "Tamam," dedi Harry, elini ayagını nereye koyacagını sasırmıstı. Lupin çaydanlıga asasıyla dokundu, ucundan birden buhar fıskırdı. Tozlu bir tenekenin kapagını kaldırarak, "Otur," de-c i. "Korkarım, sadece poset çayım var - ama çay yapraklan canına yetmistir herhalde." Page 62 Harry Potter Azkaban Tutsagı Harry ona baktı. Lupin'in gözleri parıl parıl parlıyordu. "Bunu nereden biliyorsunuz?" dedi Harry. Lupin, Harry'ye kenarından bir parça kopmus bir çay kupası uzattı. "Profesör McGonagall söyledi. Kaygılanmıyorsun, degil mi?" "Hayır," dedi Harry. Bir an Lupin'e, Magnolia Crescent'ta gördügü köpekten söz etmeyi düsündü, ama sonra vazgeçti. Lupin'in onu ödlek sanmasını istemiyordu, hele bir Bö-cürt'le basa çıkamayacagını düsündükten sonra. Harry'nin düsündüklerinin bir kısmı yüzüne vurmus olsa gerek ki, Lupin, "Seni kaygılandıran bir sey mi var, Harry?" diye sordu. "Hayır," diye yalan söyledi Harry. Biraz çay içti ve Garkenez'in ona yumruk sallayısını seyretti. Birden, "Evet," dedi, çayını Lupin'in masasına koyarak. "Bö-cürt'le boy ölçüstügümüz gün var ya?" "Evet?" dedi Lupin yavasça. Harry ansızın, "Niye benim boy ölçüsmeme izin vermediniz?" dedi. Lupin kaslarını kaldırdı. 184 "Bunun apaçık ortada oldugunu sanıyordum, Harry," dedi, biraz sasırmıs gibiydi. Harry hayrete düsmüstü. Lupin'in böyle bir sey yapmadıgını söyleyip, inkâr edecegini sanıyordu. "Niye?" diye sordu yeniden. Lupin hafifçe kaslarını çatarak, "Eh," dedi, "Bö-cürt'ün senin karsına çıktıgında Lord Voldemort'un biçimine bürünecegini varsaydım." Harry bakakaldı. Hem bu bekledigi en son cevaptı, hem de Lupin Voldemort'un adını söylemisti. O ana kadar Harry'nin bu adı yüksek sesle söyledigini duydugu tek kisi (kendisi dısında), Profesör Dumbledore'du. Lupin, Harry'ye hâlâ kasları çatık bakarak, "Anlasılıyor ki yanılmısım," dedi. "Ama Lord Valdemort'un ögretmenler odasında bir anda belirmesinin iyi bir fikir olmadıgını düsündüm. nsanların panige kapılacagını tahmin ettim." Harry dürüstlükle, "Önce Voldemort aklıma geldi," dedi. "Ama sonra - sonra su Ruh Emici'leri hatırladım." Lupin düsünceli düsünceli, "Anlıyorum," dedi. "Bak sen... etkilendim dogrusu." Harry'nin yüzündeki saskınlık ifadesine hafif bir gülümseyisle baktı. "Bu bize, en fazla korktugun seyin - korku oldugunu ima ediyor. Çok akıllıca, Harry." Harry buna ne diyecegini bilemiyordu, o da biraz daha çay içti. Lupin anlayısla, "Demek senin Böcürt'le mücadele edebilecegine inanmadım sandın, öyle mi?" dedi. 185 "Eh... evet," dedi Harry. Birden kendini çok daha iyi hissetmeye baslaıru^b. "Profesör Lupin, biliyorsunuz, Ruh Emici'ler..." Kapı vurulunca sözü kesildi. "Girin," diye seslendi Lupin. Kapı açıldı, Snape girdi. Üzerinden dumanlar tüten bir kadeh tasıyordu. Harry'yi görünce durdu, gözleri kısıldı. "Ah, Severus," dedi Lupin gülümseyerek. "Çok tesekkür ederim. Buraya, masanın üstüne b', akabilir misin?" Snape dumanlar tüten kadehi bıraktı, gözleri Harry ile Lupin arasında gidip geliyordu. Lupin, akvaryumu göstererek, tatlı tatlı, "Ben de tam Harry'ye Garkenez'imi gösteriyordum," dedi. "Büyüleyici," dedi Snape, Garkenez'e bakmadan. "Onu hemen içmelisin, Lupin." "Evet, evet, içecegim," dedi Lupin. "Bir kazan dolusu yaptım," diye devam etti Snape. "Yine ihtiyacın olursa diye." "Sanırım yarın da içerim. Çok tefekkürler, Severus." "Bir sey degil," dedi Snape, ama g(vı n d > Harry'nin hoslanmadıgı bir bakıs vardı, Gülüm?*'inek sizin ve ihtiyatla, geri geri odadan dısarı çıktı. Page 63 Harry Potter Azkaban Tutsagı Harry merakla kadehe baktı. Lupin gülümsedi "Profesör Snape lütfedip bana bir iL.ir ha/ıriadı Ben bu islerde pek iyi degilim, bu iksir de çok karmasık." Kadehi eline alıp kokladı. "Ne ya/ >. ki, -,eker atın- 186 ca yararsız hale geliyor," diye ekledi. Bir yudum alıp ürperdi. "Neden -?" diye basladı Harry. Lupin ona baktı ve yarım kalmıs soruyu cevapladı. "Kendimi pek iyi hissetmiyorum. yi gelen tek sey, bu iksir. Profesör Snape'le birlikte çalıstıgım için çok sanslıyım. Bu iksiri yapabilecek büyücü azdır." Profesör Lupin bir yudum daha aldı, llarry birden kadehi vurup onun elinden düsürmek ıcın yılgın bir dürtü hissetti. "Profesör Snape, Karanlık Sanatlarla çok ilgileniyor," dedi kendine engel olamadan. "Sahi mi?" diye sordu Lupin. ksirden bir yudum daha aldı, fazla ilgilenmis görünmüyordu. "Bazıları diyor ki -" Harry durakladı, sonra pervasızca agzından baklayı çıkardı. "Bazıları onun Karanlık Sanatlara Karsı Savunma ögretmeni olmak için her seyi yapacagını düsünüyor." Lupin kadehtekini bitirdi ve yüzünü burusturdu. "grenç," dedi. "Eh, Harry, artık benim isime dönmem gerek. Daha sonra sölende görüsürüz." "Tamam," dedi Harry, bos kupasını bıraktı. Bos kadehten hâlâ dumanlar çıkıyordu. "Al bakalım," dedi Ron. "Tanıyabildigimiz kadarını getirdik." Bir renkli sekerler selalesi Harry'nin kucagına aktı. 187 Alacakaranlık çökmüstü, Ron ile Hermione az önce ortak salona gelmislerdi. Soguk rüzgâr yüzlerini pembe-lestirmisti, hayatlarının en hos gününü geçirmis gibi görünüyorlardı. "Sag olun/' dedi Harry, bir paket minik, kara Biber Seytancık'ı aldı. "Hogsmeade nasıl bir yer? Nerelere gittiniz?" Anlasıldıgı kadarıyla - her yere gitmislerdi. Büyücülük donanımı dükkânı Dervish ve Banges'e, Zon-ko'nun Saka Dükkâm'na, birer kupa köpüklenen sıcak Kaymakbirası içmek için Üç Süpürge'ye ve daha bir sürü yere. "Postane, Harry! ki yüz kadar baykus, hepsi raflarda oturuyorlar, mektubunun ne kadar hızlı gitmesini istedigine göre renk kodları var!" "Balyumruk'a yeni bir sekerleme gelmis, bedava numune veriyorlardı, surda biraz var, bak -" "Galiba insan yiyen bir dev gördük, sahiden, Üç Süpürge'de her türlüsü var -" "Keske sana biraz Kaymakbirası getirebilseydik, insanı gerçekten ısıtıyor -" "Sen ne yaptın?" dedi Hermione, endiseli görünüyordu. "Çalıstan mı?" "Hayır," dedi Harry. "Lupin bana odasında bir fincan çay ikram etti. Sonra Snape geldi..." Onlara kadeh meselesini anlattı, Ron'un agzı açık kaldı. "Lupin içti mi yani?" diye yutkundu. "Deli mi o?" Hermione saatine baktı. 188 "Biliyor musunuz, asagı insek iyi olacak, sölen bes dakika içinde baslıyor..." Telasla portre deliginden geçtiler ve hâlâ Snape'i tartısarak kalabalıgın arasına karıstılar. "Ama eger o - anlıyorsunuz ya -" Hermione sesini alçaltarak, tedirgin tedirgin etrafına bakındı, "eger gerçekten sey yapmaya çalısıyorsa - Lupin'i zehirlemeye -Harry'nin önünde yapmazdı." "Evet, belki," dedi Harry, Giris Salonu'na varıp Büyük Salon'a geçerlerken. Salon, içine mumlar konmus yüzlerce balkabagıyla, kanat çırpan bir canlı yarasalar bulutuyla ve alev saçan pek çok turuncu flamayla süslenmisti. Flamalar, parlak renkli su yılanları gibi fırtınalı tavan boyunca yavas yavas yüzüyorlardı. Yiyecekler çok lezzetliydi; Balyumruk sekerleriyle patlayacak hale gelmis Hermione ve Ron bile, her seyden ikinci kez almayı becerdiler. Harry ikide bir ögretmenler masasına bakıyordu. Profesör Lupin neseli görünüyordu, ne kadar olabiliyorsa o kadar iyiydi. Muska hocası mini mini Profesör Flitvvick'le heyecanlı heyecanlı konusuyordu. Harry masada gözlerini gezdirerek, Snape'in oturdugu yere baktı. O mu hayal ediyordu, yoksa Snape'in gözleri Lupin'e dogal olandan daha Page 64 Harry Potter Azkaban Tutsagı fazla bir sıklıkla mı kayıyordu? Sölen, Hogvvarts hayaletlerinin sundugu eglence ile sona erdi. Duvarlarla masalardan bir anda belirivererek, kayarak resmi geçit yaptılar. Gryffindor'un hayaleti Neredeyse Kafasız Nick, kendi kafasının koparılması olayının beceriksizce bir temsiliyle büyük basarı kazandı. 189 Öyle güzel bir aksamdı ki, herkes Salon'dan çıkarken kalabalıgın arasından, "Ruh Emici'ler sevgilerini yolluyor, Potter!" diye bagıran Malfoy bile Harry'nin keyfini bozamadı. Harry, Ron ve Hermione, Gıyffindor Kulesi'ne giden normal yolda diger Gryffindorları izlediler. Ama sonunda Sisman Hamm'ın portresinin durdugu koridora geldiklerinde, buraya dolusmus ögrencilerin yolu tıkadıgını gördüler Ron merakla, "Neden kimse içeri girmiyor?" diye sordu. Harr,- önüudt'k! kafaların üstünden ileri bir göz atlı. Portre k »panraıs gibiydi. Pcrcy'nin sesi, "^oi verin, lütfen," dedi ve kendisi de kalabalıgın arasından azametle yol açarak göründü. "Yol niye tıkandı7 Hepiniz birden parolayı unutmus olamazsınız - pardon, ben Ögrenci Bası'yım -" Derken kalabalıgın üstüne, önce ön taraftan baslayan bir sessizlik çöktü. Sanki koridora bir soguk dalgası yayıldı. Percy'nin, aniden sertlesen bir sesle, "Biri Profesör Dumbredore'u çagırsın," dedigini duydular. "Çabuk." nsanlar kafalarını çevirdi; arkadakiler parmaklarının ucunda duruyordu. Henü/ gelen Ginny, "Neler oluyor?" dedi. Bir an sonra Profesör Dumbledore gelmis, hızla portreye dogru yürüyordu. Gryffindor'lar o göçebilsin diye sıkıstılar. Harry, Ron ve Hermione de meselenin ne oldugunu görmek için daha yakına sokuldu. 190 "Olamaz -" diye bagırdı Hermione, Harry'nin koluna sıkı sıkı yapıstı. Sisman Hanım portreden kaybolmustu. Portrenin kendisi ise öyle vahsice dogranmıstı ki, tuvnl seritleri yeri kaplamıstı. Portreden büyük parçalar tamamen kesilip kopartılmıstı. Dumbledore mahvolmus tabloya söyle bir baktı, döndü, Profesör McGcnagall, Lupin ve Snape'in telasla ona yaklasmalarını sıkıntılı gözlerle izledi. "Onu bulmamız gerek," dedi Dumbledon;. "Profesör MeGonagall, lütfen derhal Mr Filch'e gidin ^ (> ona satodaki her tabloda Sisman Hanım'ı aramasını v> leyin." "Sansa ihtiyacınız olacak!" dedi gıdaklar gibi bir ses. Hortlak Peeves'di bu, kalabalıgın üstünde hav.vh hareket ediyor ve yıkım ya da keder gördügü her zamanki gibi, hayatından memnun görünüyordu. Dumbledore sükûnetle, "Ne demek istiyorsun, Pe-eves?" diye sordu. Peevcs'in sırıtması biraz azaldı. Dumbledore'a satasmaya cesaret edemiyordu. Bunun yerine, gıdaklamasından daha iyi olmayan yaglı bir sesle konusmaya basladı: "Utanıyor, Müdür Hazretleri, efendim. Görünmek istemiyor. Berbat durumda. Onun dördüncü kattaki pey/ajda kostugunu gördüm, efendim, agaçların arasına girip çıkıyordu. Fena halde aglıyordu," dedi mutlulukla. Sonra da, hiç ikna edici olmayan bir biçimde, "Zavallıcık," diye ekledi. 191 Dumbledore yavasça, "Kimin yaptıgım söyledi mi?" dedi. "Ah, evet, Profesör Hazretleri," dedi Peeves. Kollarında koca bir bomba tutan birinin havasını takınmıstı. "Anlıyorsunuz ya, onu içeri sokmayınca adam çok kızmıs." Peeves tepe üstü döndü, kendi bacaklarının arasından Dumbledore'a bakıp sırıttı. "Çok öfkeli bir adam, bu Sirius Black." 192 DOKUZUNCU BOLUM Acı Yenilgi Profesör Dumbledore bütün Gryffindor'ları Bu-, lk Salon'a geri gönderdi. Hufflepuff, Ravenclav,' ve Slyuı'_-rin'icr de on dakika sonra onlara katıldı, hepsi de sor, derece sasırmıs görünüyordu. Profesör McGonasall ve Flıtv.'ick, SaJon'un bütün kapılarını kapatırlarken, Dumbledore, "Ögretmenlerle salo-^'u bastan asagı tanmamız jrerekiycr," dedi ögrenciler^.. "Korkanın ki kendi Page 65 Harry Potter Azkaban Tutsagı güvenliginiz acısından geceyi burada geçirmeniz gerekecek Sınıf Baskanlarının Salon girisinde aöbet tutmasını istiyorum, basınızda da kız ve f rkek Ögrenci Baslan'nı brakı yorum. Herhangi bir sorun derhal Dana bildirilecek," dedi, gururlu bir edayla caka sa'an Psrcy'ye. "Hayaletlerden biriyle haber yollarsınız.'' Profesör Dumbleiore tam Salon'dan çıkaca'Jcen durdu. "Az daha unutuyordum...'" Elini söyle bir salladı. Uzun masalar Salon'un kenarlarına uçup duvarlara dikine yaslandılar. Elin' bir daha salladı ve yerler mor renkte, pofidik uyku rulum-larıyla doldu. 193 "yi uykular," dedi Profesör Dumbledore, kapıyı arkasından kapatarak. Salon'u aniden heyecanlı mırıltılar kapladı; Gryffin-dor'lar okulun geri kalanına neler olup bittigini anlatıyordu "Herkes uyku tulumuna!" diye bagırdı Percy. 'Haydi, konusmayı kesin artık! Isıklar on dakika sonra sönüyor!" Ron, "Hadi," dedi Harry ve Hermione'ye; üç uyku tulumu alıp bir köseye sürüklediler. Hermione kaygıyla, "Sence Black hâlâ satoda mıdır?" diye fısıldadı. "Besbelli Dumbledore öyle olabilecegini düsünüyor," dedi Ron. Giyinik bir sekilde uyku tulumlarının içine girip, konusmak için baslarını dirseklerine yasladılar. "Bu geceyi seçtigi için çok sanslıyız, biliyorsunuz, degil mi?" dedi Hermione. "Kule'de olmadıgımız tek gece..." "Sanırım kaçak oldugundan, zamanın farkında degil," dedi Ron. "Cadılar Bayramı oldugunun farkına varmadı. Yoksa buradan içeri dalmazdı böyle." Hermione korkudan titredi. Etraflarındaki herkes birbirine aynı soruyu soruyordu: "çeri nasıl girdi?" "Belki Cisimlenme'y i biliyordur," dedi birkaç metre ötedeki bir Ravenclaw. "Öyle yoktan var oluyordur yani." "Kılık degistirmistir büyük ihtimalle," dedi Huffle-puff lardan bir besinci sınıf ögrencisi. 194 "Uçarak girmis olabilir," dedi Dean Thomas. Hermione, "Cidden, zahmet edip de Hogıvarts: Bir Tarih'i okuyan bir ben mı varım?" dedi Harry ile Ron'a, ters ters. "Büyük ihtimalle," dediRon. "Neden?" "Bu sato sadece duvarlarla korunmuyor da ondan," dedi Hermione. "nsanlann içeri gizlice girmesini önlemek için her türden büyüyle donatılmıs. Burada öylece-ne Cisimlenemezsin. Aynca nasıl bir kılık degistirme yöntemi Ruh Emici'leri ıcandıracakmıs, merak ediyorum. Tek tek bütün girisleri tutmus durumdalar. Uçarak gelse de görürlerdi. Üstelik Filch bütün gizli geçitleri biliyor, onları da kapatmıslardır." "Isıklar sönüyor!" diye bagırdı Percy. "Herkes uyku tulumuna girsin, daha fazla konusma da istemiyorum!" Birden bütün mumlar söndü. Artık sadece, oradan oraya süzülüp Sınıf Baskanlan'yla büyük ciddiyetle konusan gümüsi hayaletlerden ve tıpkı dısarıdaki gökyüzü gibi yıldızlarla kaplı olan tavandan ısık geliyordu. Tavandan ve Salon'u kaplayan fısıltılardan dolayı, Harry kendini dısarıda, hafif rüzgârlı bir havada uyuyormus gibi hissetti. Her saat basında bir ögretmen Salon'da beliriyor, asayis berkemal mi diye kontrol ediyordu. Sabah saat üçe dogru, artık ögrencilerin çogu uykuya dalmısken, Profesör Dumbledore içeri girdi. Harry onun, uyku tulumları arasında gezinip insanlara konusmayı bırakmalarını söyleyen Percy'yi aramasını izledi. Dumbledore'un ayak seslerini duyar duymaz uyuyormus gibi ya- 195 pan Harry, Ron ve Hermione'nin yattıgı yerin çok yakı-mndaydı Percy. "zine rastladınız mı, Profesör?" diye sordu Percy fısıltıyla. "Hayır. Burada her sey yolunda mı?" "Her sey kontrol altında, efendim." "Güzel. Simdi hepsini kaldırmanın anlamı yok. Gryffindor portre deligi için geçici bir koruyucu Page 66 Harry Potter Azkaban Tutsagı buldum. Yarın onları geri götürebilirsin " "Peki ya Sisman Hanım, efendim?" "kinci katta bir Argyllshire haritasında saklanıyor. Belli ki Black'i parolasız içeri almayı reddetti, o da saldırdı. Sinirleri çok bozuk, ama bir yatıssın, Filch'e onu tamir ettirecegim." Harry, Salon'un kapısının bir kez daha gıcırtıyla açıldıgını ve ayak seslerinin geldigini duydu. "Müdür Bey?" Snape'ti bu. Harry iyice kulak kesilip hiç kıpırdamadan dinledi. "Üçüncü katın tamamı arandı. Orada degil. Filch de zindanlara baktı; orada da yok." "Peki ya Astronomi Kulesi? Profesör Trelawney'nin odası? Baykushane?" "Hepsi arandı..." "Pekala, Severus. Black'in burada uzun uzun kalacagını beklemiyordum zaten." "çeri nasıl girdigi konusunda bir teoriniz var mı, Profesör?" diye sordu Snape. Harry öbür kulagını serbest bırakmak için basını kolundan hafifçe kaldırdı. 196 "Bir sürü var, Severus, hepsi de birbirinden küçük ihtimaller." Harry gözlerini biraz aralayıp onların durdugu yere baktı; Dumbledore'un sırtı ona dönüktü, ama Percy'nin pür dikkat kesilmis yüzünü ve Snape'in kızgın profilini görebiliyordu. "Yaptıgımız konusmayı hatırlıyor musunuz, Müdür Bey, hani okulun açılısından hemen önce?" dedi Snape. Dudakları çok az kıpırdıyordu, sanki Percy'yi konusmanın dısında tutmak istermis gibiydi. "Hatırlıyorum, Severus," dedi Dumbledore, uyarır gibi bir ses tonuyla. "Black'in okulun içinden yardım almadan girmesi neredeyse imkânsız görünüyor. Size endiselerimi bildirmistim, okula aldıgınız yeni -" "Bu satodaki tek bir kisinin bile Black'in içeri girmesine yardım edecegine inanmıyorum," dedi Dumbledore. Sesinde öyle bir kararlılık vardı ki, konu kapandı ve Snape cevap vermedi. "Ruh Emici'lerin yanına inmem gerekiyor," dedi Dumbledore. "Taramanız bittigi zaman onlara bilgi verecegimi söylemis-am." "Yardım etmek istemediler mi, efendim?" dedi Percy. "stediler tabii," dedi Dumbledore soguk bir sesle. 'Ama korkarım ben Müdür oldugum sürece hiçbir Ruh Tmıci bu kapının esiginden içeri adım atamaz." Percy kızarır gibi oldu. Dumbledore hızlı adımlarla w sessizce yürüyerek Salon'dan çıktı. Snape bir süre 197 orada öylece durup Müdür'ü yüzünde büyük bir kızgınlıkla izledi, sonra o da çıktı. Harry gözlerini yana çevirip Lon ve Hermione'ye baktı. kisinin de gözleri açıktı, gczbebeklerinden yıldızlı tavanın ısıgı yansıyordu. Ron agzını sessizce oynattı: "Bu i? neydi böyle?" Sonraki birkaç gün boyunca okuldı Sirius Black'ten baska sey konusulmadı. Okula nasıl girdigi konusundaki teoriler giderek daha da acayiplemiyordu; Huffle-puff tan Hannah Abbott, Bitkibilim de-.ünin büyük bir bölümünü, dinleyen herkese Black'in çi>;ek açan bir çalıya dönüsmüs olabilecegini anlatarak geçirdi. Sisman Hanım'ın yırtılmıs tuvali duvardan indirilmis, yerine Sir Cadogan ve kır renkli, tombul midillisinin tablosu konmustu. Bu durum kimsenin pek hosuna gitmedi. Sir Cadogan vaktinin yansını insarian düelloya davet ederek, arta kalanını da saçmalık d2recesinde karısık parolalar düsünüp, bu parolaları günde en az iki kez degistirerek geçiriyordu. "Zırdeli bu," dedi Seamus Finnigan, Percy'ye kızgın kızgın. "Baskasını bulamaz mıyız?" "Diger resimlerden hiçbiri isi istemedi," dedi Percy. "Sisman Hanım'ın basına gelenler onlan kork^thı. çlerinde bir tek Sir Cadogan gönüllü olma cesaretini gösterdi." Yine de Sir Cadogan, Harry'yi endiselendiren son 198 seydi. Harry artık sıkı göz takibindeydi. Ögretmenler koridorda onunla yürümek için çesitli bahaneler yaratıyordu, Percy VVeasley ise (Harry'nin tahminince annesinden aldıgı talimatla) kendini begenmis bir bekçi köpegi gibi o nereye gitse kuyrugundan ayrılmıyordu. Bütün bunlar yetmezmis gibi, Profesör McGonagall Harry'yi odasına çagırdı. Yüzünde öyle kasvetli bir ifade vardı Page 67 Harry Potter Azkaban Tutsagı ki, Harry birinin öldügünü sandı. "Artık bunu senden gizlemenin bir anlamı yok, Potter," dedi çok ciddi bir sesle. "Biliyorum, bu senin için bir sok olacak, ama Sirius Black -" "Biliyorum, benim pesimde," dedi Harry bezgin bir sesle. "Ron'un babası annesine söylerken duydum. Mr VVeasley, Sihir Bakanlıgı'nda çalısıyor." Profesör McGonagall hayrete düsmüs gibiydi. Bir süre Harry'ye baktı, sonra, "Anlıyorum!" dedi. "Eh, o halde, Potter, aksamlan Quidditch antrenmanlarına çıkmanın iyi bir fikir olmadıgını söylersem beni anlarsın sanırım. Sahada sadece takım arkadaslarınla birlikteyken, saldırıya fazlaca açıksın Potter -" "Cumartesi günü ilk maçımız var!" dedi Harry, çileden çıkmıs halde. "Çalısmak zorundayım, Profesör!" Profesör McGonagall ona dikkatle bakarak uzun uzun düsündü. Harry onun Gryffindor takımının basarısıyla yakından ilgilendigini biliyordu; sonuçta Harry'yi takıma Arayıcı olarak öneren de oydu. Harry solugunu tutarak bekledi. "Hmm..." Profesör McGonagall ayaga kalkıp pencereden dısarı, yagmurda zar zor seçilebilen Quidditch 199 sahasına baktı. "Eh... Tanrı biliyor ya, bu yıl nihayet Kupa'yı kapandıgımızı görmeyi çok istiyorum.... ama yine de, Potter... yanında bir ögretmen bulunsa daha memnun oluıum. Madam Hooch'tan antrenmanlarınızı izlemesini rica edecegim." lk Quidditch maçı yaklasırken hava giderek daha da kötülesti. Madam Hooch'un denetimindeki Gryffin-dor takımı yılmadan, her zamankinden de sıkı çalısıyordu. Derken, cumartesi günkü maçtan önceki antrenmanlarında, Oliver Wood takımına kötü bir haber verdi. "Siytherin'le oynamıyoruz!" dedi, çok kızgın görünüyordu. "Flint az önce beni görmeye geldi. Huffle-puff la oynuyoruz." "Niye?" dedi takımın geri kalanı koro halinde. ' rant'in bahanesi, Arayıcılarının kolunun hâlâ sakat olması/'-dedi Wood, dislerini öfkeyle gıcırdatarak. "Ama gerçek sebebi belli. Bu havada oynamak istemiyorlar. Sanslarım azaltır diye düsünüyorlar..." Bütün gün siddetli rüzgâr ve saganak yagmur vardı, Wood konusurken uzaktan bir gök gürültüsü duyuldu. "Malfoy'un kolunun hiçbir seyi jok" dedi Harry hiddetle. "Numara yapıyor!" "Biliyorum, ama bunu kanıtlayamayız," dedi VVood acı acı. "Bütün o oyunları Siytherin'le maç yapacagız 200 diye çalısıyorduk. Simdi onun yerine Hufflepuff la oynuyoruz ve onların tarzı oldukça farklı. Yeni bir kaptan ve Arayıcı'lan var, Cedric Diggory -" Angelina, Alicia ve Katie birden kikirdediler. "Ne var?" dedi Wood, bu havai davranıs karsısında kaslarını çatarak. "Su uzun boylu, yakısıklı olan, degil mi?" dedi An-gelina. "Güçlü ve suskun," dedi Katie. Yine kikirdemeye basladılar. "Suskun olmasının tek sebebi, iki kelimeyi bir araya getiremeyecek kadar kalın kafalı olması," dedi Fred, sabrı tükenerek. "Niye endiseleniyorsun bilmiyorum, Oliver, Hufflepuff çantada keklik. Onlarla son maçımızda Hany Snitch'i bes dakikada falan yakalamıstı, hatırlamıyor musun?" "Tamamen farklı sartlarda oynamıstık o maçı!" diye bagırdı Wood, gözleri yerinden ugramıstı. "Diggory çok güçlü bir takım kurdu! Üstelik harika bir Arayıcı! Ben de sizin olaya böyle bakmanızdan korkuyordum! Gevsememeliyiz! Konsantrasyonumuzu yitirmemeli-yiz! Slytherin bizi gafil avlamaya çalısıyor! Kazanmak zorundayızl" "Oliver, sakin ol!" dedi Fred, ufak ufak kaygılanarak. "Hufflepuff ı çok ciddiye alıyoruz. Cidden." Maçtan önceki gün rüzgâr iyiden iyiye ulumaya 201 basladı ve saganak yagmur siddetini daha da artırdı. Koridorlar o kadar karanlıktı ki, fazladan Page 68 Harry Potter Azkaban Tutsagı mesaleler ve fenerler yakıldı. Slytherin takımı oyuncuları hallerinden pek de hosnut görünüyordu, en çok da Malfoy. Dısarıda yagan dolu, pencerelerden sekerken, "Ah, kolum birae daha iyi durumda olsaydı!" dedi iç çekerek. Harry'nin kafasında ertesi günkü maçtan baska seye yer yoktu. Oliver Wood ders aralarında aceleyle yanma gelip, taktik verip duruyordu. Bu üçüncü kez oldugunda Wood lafı o kadar uzattı ki, Harry birden Karanlık Sanatlara Karsı Savunma'ya on dakika geç kaldıgını fark edip kosarak uzaklastı. Wood hâlâ arkasından bagırıyordu: "Diggory çok hızlı yön degistiriyor, Harry, etrafında dönmeye çalıssan iyi olur -" Harry, Karanlık Sanatlara Karsı Savunma sınıfının dısında kayarak durdu, kapıyı açtı ve içeri daldı. "Geciktigim için özür dilerim, Profesör Lupin, ben -" Ama ona ögretmen masasından bakan kisi Profesör Lupin degildi; Snape'ti. "Bu ders on dakika önce basladı, Potter. Bu yüzden, Gryffindor'dan on puan indiriyorum. Otur." Ama Harry yerinden kıpırdamadı. "Profesör Lupin nerede?" dedi. "Bugün kendini ders veremeyecek kadar rahatsız hissediyormus," dedi Snape çarpık bir gülümsemeyle. "Yanılmıyorsam sana oturmanı söylemistim, degil mi?" Ama Harry oldugu yerde kaldı. "Nesi var?" 202 Snape'in siyah gözleri ısıldadı. "Hayati bir tehlike yok," dedi, sanki öyle olsa memnun olurmus gibi. "Gryffindor'dan bes puan daha indiriyorum ve bir kez daha yerine oturmanı söylemek zorunda kalırsam, elli puan olacak." Harry agır agır yerine gidip oturdu. Snape sınıfa göz gezdirdi. "Potter lafımı kesmeden önce dedigim gibi, Profesör Lupin simdiye kadar islediginiz konuların listesini bırakmadı -" "zninizle, efendim, Böcürt'leri, Kırmızı Kafa'lan, Kappa'lan ve Garkenez'leri gördük," dedi Hermione çabucak. "Sırada da -" "Sus," dedi Snape soguk bir sesle. "Bilgi istemedim. Sadece Profesör Lupin'in organizasyon eksikliginden söz ediyordum." "Simdiye kadarki en iyi Karanlık Sanatlara Karsı Savunma ögretmenimiz o," dedi Dean Thomas cesurca. Sınıfın geri kalanından da ona hak veren mırıltılar yükseldi. Snape her zamankinden de tehditkâr görünüyordu. "Çok kolay tatmin oluyorsunuz. Lupin sizi pek zorlamıyor - Kırmızı Kafa'lar ve Garkenez'lerle birinci sınıfların bile basa çıkmasını beklerdim. Bugünkü konumuz -" Harry onun kitabın sayfalarını çevirip son bölüme geldigini gördü, oysa o bölümü islemediklerini biliyor olmalıydı. "- kurtadamlar," dedi Snape. 203 "Ama, efendim," dedi Hermione, kendim lutamı-yormusçasına, "daha kurtadamlara geçmememiz gerekiyor, sırada Hinzıpırlar vardı -" "Miss Granger," dedi Snape, buz gibi bir sükûnetle. "Bu dersi benim verdigimi sanıyordum, sizin degil. Ve hepinize üç yüz doksan dördüncü sayfayı açmanızı söylüyorum." Yeniden etrafına baktı. "Hepinizel He-men" Nefret dolu yan yan bakıslar ve kızgın mırıldanmalarla kitaplarını açtılar. "Hanginiz bana bir kurtadamla gerçek bir kurdun nasıl ayırt edilecegini söyleyebilir?" Herkes hareket etmeden, sessizce durdu; yani hemen elini kaldıran Hermione dısındaki herkes. "Kimse yok mu?" dedi Snape, Hermione'yi görmezden gelerek. Çarpık gülümsemesi yüzüne geri gelmisti. "Yani Profesör Lupin'in size temel farkları ögretmedigini mi -" "Size söyledik," dedi Parvati birden, "daha kurtadamlara gelffıedik, biz henüz -" "Sus!" diye hırladı Snape. "Bak sen, bir kurtadamı görünce tanımayacak bir üçüncü sınıf ögrencisi görecegimi hiç tahmin etmezdim. Unutmayayım da Profesör Dumbledore'a ne kadar geride Page 69 Harry Potter Azkaban Tutsagı oldugunuzu hatırlatayım..." "Lütfen, efendim," dedi Hermione, eli hâlâ havadaydı. "Kurtadamla gerçek bir kurt arasında birkaç küçük fark vardır. Kurtadamın burnu -" "kinci defa size söz verilmemisken konusuyorsu- 204 nuz, Miss Granger," dedi Snape sakin sakin. "flah olmaz bir ukala oldugunuz için Gryffindor'dan bes puan daha." Hermione kıpkırmızı oldu, elini indirdi ve gözlerinde yaslarla basını önüne egdi. Bütün sınıfın Snape'e ters ters bakması, ondan ne kadar nefret ettiklerinin göstergesiydi, çünkü her biri daha önce en azından bir kez Hermione'ye ukala demisti. Hermione'ye haftada en az iki kez ukala oldugunu söyleyen Ron. yüksek sesle, "Bize bir soru sordunuz, o da cevabını biliyor!" dedi. "Madem cevap istemiyorsunuz, niye soruyorsunuz?" Sınıftakiler onun fazla ileri gittigini anında anlamıstı. Snape agır agır Ron'un üstüne dogru yürüdü ve bütün sınıf nefesini tuttu. "Cezaya kalıyorsun, VVeasley," dedi Snape ipeksi bir sesle. Yüzünü Ron'un yüzünün dibine sokmustu. "Bir daha da ders verme biçimimi elestirdigini görürsem, gerçekten çok pisman olursun." Dersin geri kalanı boyunca kimsenin çıtı çıkmadı. Oturup kitaplarından kurtadamlarla ilgili notlar çıkardılar. Snape ise sıralar arasında gezinip Profesör Lu-pin'le isledikleri konuları inceliyordu. "Çok yetersiz bir açıklama... yanlıs, Kappa'ya Mogolistan'da daha sık rastlanır... Profesör Lııpin buna on üzerinden sekiz mi verdi? Ben üç bile vermezdim..." Sonunda zil çaldıgında, Snape kalkmamalarını istedi. "Hepiniz kurtadamların nasıl ayırt edildigi ve nasıl öldürüldügü üzerine bir ödev hazırlayıp bana getireceksiniz. ki parsömen rulosu uzunlugunda olacak, pa- 205 zartesi sabahına kadar da bitecek. Birinin bu dersin ucundan tutmasının vaktidir artık. VVeasley, sen burada kal, cezanı ayarlamamız gerekiyor." Harry ve Hermione sınıftakilerle birlikte çıktı. Sınıftaki diger ögrenciler seslerini çıkarmadan biraz uzaklastılar. Sonra birden Snape üzerine öfkeli bir tirada basladılar. Harry, "Snape isi istese bile diger Karanlık Sanatlara Karsı Savunma hocalarımızdan hiçbirine böyle davranmamıstı," dedi Hermione'ye. "Niye Lupin'e taktı böyle? Sence bunlar hep Böcürt'ün yüzünden mi?" "Bilmiyorum," dedi Hermione düsüncelere dalmıs halde. "Ama umarım Profesör Lupin çabucak iyilesir..." Bes dakika sonra Ron onlara yetisti. Çok öfkeliydi. "Biliyor musunuz o -" (Snape'e, Hermione'nin "Ron!" demesine yol açan bir sıfat yakıstırdı) "- bana ne yaptırıyor? Hastane kanadındaki yatak lazımlıklarını ovarak temizlemem gerekiyor. Sihir kullanmadan bir de!" Yumruklarını sıkmıs, derin derin nefes alıyordu. "Black niye Snape'in odasına saklanmamıs sanki? Bize bir iyilik edip onun isini bitirebilirdi!" Harry ertesi sabah çok erken kalktı; o kadar erkendi ki hava hâlâ karanlıktı. Bir an rüzgârın sesine uyandıgını sandı, ama sonra ensesinde soguk bir esinti hissetti ve hemen dogruldu - hortlak Peeves yanı "basında havada süzülüyor, kulagına hızla üflüyordu. 206 "Niye böyle bir sey yaptın ki?" dedi Harry hiddetle. Peeves yanaklarını sisirdi, hızla üfledi ve geri geri süzülerek uzaklastı, bir taraftan da kıkır kıkır gülüyordu. Harry el yordamıyla çalar saatini buldu ve saatin kaç olduguna baktı. Dört buçuktu. Peeves'e lanet okuyup yatagında döndü ve yeniden uyumaya çalıstı, ama bunda çok zorlandı. Artık uyanmıstı bir kere, tepesinden gelen gök gürültüsünü, rüzgârın sato duvarlarına çarpısım ve Yasak Ormandaki agaçların uzaktan gelen gacırtılarını duymaması çok zordu. Birkaç saat sonra dısarıda Quidditch sahasında, o dolunun içinde mücadele ediyor olacaktı. Sonunda biraz daha uyuma umudunu bir yana bırakıp kalktı, giyindi, Nimbus ki Page 70 Harry Potter Azkaban Tutsagı Bin'ini aldı ve yatakhaneden usul usul çıktı. Kapıyı açtıgında bacagına bir sey sürtündü. Tam zamanında egilip Crookshanks'i kuyrugunun ucundan yakaladı ve sürükleyerek dısarı çıkardı. "Biliyor musun, sanırım Ron senin hakkında yanılmam:^ icdi Crookshanks'e süpheyle. "Burada bir sürü fare var, git onları kovala. Hadi yürü," diye ekledi, merdivenlerden insin diye Crookshanks'i ayagıyla dürterek. "Scabbers'ı rahat bırak." Fırtınanın gürültüsü ortak salonda daha da çok duyuluyordu. Ancak Harry maçın iptal edilmeyecegini biliyordu, Quidditch maçları fırtına gibi ufak tefek seylerden dolayı iptal edilmezdi. Yine de içini bir endise kaplamaya baslamıstı. Wood koridorda ona Cedric Dig- 207 gory'yi göstermisti. Disgory besinci sınıftaydı ve Harry'den çok daha iriydi. Arayıcı'lar genellikle hafif ve hızlı olurlardı, ama Diggory'nin kilosu, lüzgârla daha zor savrulacagı için bu havada ona avantaj saglayacaktı. Harry safak sokene kadarki saatleri atesin önünde geçirdi. Arada bir kalkıp Crookshanks'in sinsice erKek-ier yatakhanesine giden merdivenlerden çıkmasını önlüyordu. En sonunda Harry kahvaltı saati gelmis olmalı diye düsünüp yalnız basına portre deligine yöneldi. "Dur ve dövüs, seni uyuz köpek!' diye haykırdı Sir Cadogan. "Of, kapa çeneni," dedi Harry esneyerrk. Büyük bir kap dolusu yulaf lapası onu biraz kendine getirdi. Tostuna basladıgında, takımın diger oyuncuları da gelmisti. "Zor bir maç olacak," dedi Wood. Hiçbir sey yemi-yordu. "Merak etme, Oliver," dedi Alicia yatıstırıcı bir sesle. "Biraz yagmur bizi etkilemez." Arna yagmur "biraz"dan epeyce fazlaydı. Quid-ditch öylesine popülerdi ki, bütün okul her zamanki gibi maçı izlemeye geldi, ama hepsi Quidditch sahasına giden çimenligi baslarını rüzgâra karsı egip, kosarak geçmek zorunda kaldı. Kosarken semsiyeleri ellerinden fırlayıp gidiyordu, Harry soyunma odasına girmeden hemen önce, Malfoy, Crabbe ve Goyle'un kocaman bir semsiyenin altında stadyuma giderken kahkahalarla gülüp parmaklarıyla onu isaret ettiklerini gördü. 208 Takım kırmızı cüppelerini giyip, VVood'un her zamanki maç öncesi motive edici konusmasını bekledi, ama böyle bir sey olmadı. Wood birkaç kez konusmaya çalıstı, tuhaf bir yutkunma sesi çıkardı, sonra da basını umutsuzca iki yana sallayıp onlara pesinden gelmelerini isaret etti. Rüzgâr o kadar siddetliydi ki, sahaya çıkarken yalpalıyorlardı. Kalabalık tezahürat yapıyorsa da sürekli patlayan gök gürültülerinin arasında onları duyamıyor-lardı. Yagmur Harry'nin gözlügünü ıslatıyordu. Bu sartlarda Snitch'i nasıl görecekti ki? Hufflepufflar kanarya sarısı cüppelerinin içinde, sahanın öbür tarafından geliyorlardı. Kaptanlar birbirlerine yaklasıp el sıkıstılar; Diggory, VVood'a gülümsedi, ama VVood'un sanki çenesi kilitlenmis gibiydi, basıyla selam vermekle yetindi. Harry, Madam Hooch'un dudaklarının, "Süpürgelerinize binin," dedigini gördü. Sag ayagını çamurdan sapırtıyla kurtarıp Nimbus ki Bin'in üzerinden attı. Madam Hooch düdügünü agzına götürüp üfledi ve onlara zar zor ulasan bu tiz sesle birlikte, maç basladı. Harry hızla yükseldi, ama Nimbus'u rüzgârdan hafifçe yön degistiriyordu. Onu elinden geldigince sabit tuttu ve dönüp gözlerini kısarak yagmurun içinde aranmaya basladı. Bes dakika içinde Harry iliklerine kadar ıslanmıs ve donmustu. Bırakın küçücük Snitch'i, takım arkadaslarını bile güçbela görebiliyordu. Sahada bir oraya bir buraya uçuyor, kırmızı ve sarı renkte flu sekillerin yanın- 209 dan geçiyordu. Maçın nasıl gittigi hakkında en ufak fikri yoktu. Rüzgârdan, spikeri duyamıyordu. Pelerinlerden ve hırpalanmıs semsiyelerden olusan bir denizin altındaki seyircileri göremiyordu. Harry iki kez bir Bludger tarafından süpürgesinden düsürülme tehlikesiyle burun buruna geldi; gözlügünün üstündeki yagmur damlaları görüsünü öyle bulandırıyordu ki, geldiklerini görmemisti. Zamanın izini yitirdi. Süpürgesini düz tutmak giderek 7-orlasıyordu. Gökyüzü karardıkça kararıyordu, sanki gece, erken gelmeye karar vermis gibiydi. Harry iki kez az daha baska bir Page 71 Harry Potter Azkaban Tutsagı oyuncuya çarpıyordu, hem de onların takım arkadas1 mı yoksa rakip takımdan mı oldugunu bilmeden. Artık herkes öyle ıslak, yagmur da öyle siddetliydi ki, oyuncuları birbirinden ayırt etmekte çok zorlanıyordu... lk simsekle birlikte, Madam Hooch'un düdügünün sesi duyuldu; Harry saganak yagmurun içinden, yerdeki Vvood'ujı ona eliyle asagı inmesini isaret ettigini zar zor gördü. Bütün takım büyük bir sapırtıyla çamura indi. Wood, "Mola aldım!" diye gürledi takımına. "Haydi, suraya -" Sahanın kenarındaki büyük bir semsiyenin altına toplandılar; Harry gözlügünü çıkarıp aceleyle cüppesine sildi. "Kaç kaç?" "Elli sayı öndeyiz," dedi Wood, "ama Snitch'i yaka-layamazsak geceye kadar oynarız." 210 Harry gözlügünü sallayarak, "Gözümde bununla hiç sansım yok," dedi bitkin bitkin. Tam o anda Hermione arkasında belirdi; üstünde pelerini vardı ve anlasılmaz bir sekilde gülümsüyordu. "Aklıma bir fikir geldi, Harry! Gözlügünü ver, çabuk!" Harry gözlügünü uzattı ve takımın saskın bakısları arasında Hermione asasıyla gözlüge tıklayıp, "Impervi-usl" dedi. "ste oldu!" dedi, gözlügü geri vererek. "Suyu savusturacak artık!" Wood az daha onu öpecekmis gibi görünüyordu. Harmione kalabalıgın içine karısırken, arkasından, "Harika!" diye seslendi kısık bir sesle. "Pekâlâ takım, hadi bakalım!" Hermione'nin büyüsü isi çözmüstü. Harry hâlâ soguktan uyusmus haldeydi, hâlâ hayatında hiç olmadıgı kadar sırılsıklamdı, ama görebiliyordu. Yepyeni bir kararlılıkla süpürgesini azgın havada hızla sürmeye, her tarafa bakıp Snitch'i aramaya basladı. Bu arada üstüne gelen bir Bludger'dan, hızla aksi istikamette giden Dig-gory'nin altından geçerek kurtuldu... Bir gök gürültüsü daha patladı, hemen ardından da çatal biçiminde bir simsek çaktı. Bu is giderek daha da tehlikeli hale geliyordu. Harry'nin Snicth'e hemen ulasması gerekiyordu - Sahanın ortasına dogru gitmeye niyetlenerek döndü, ama tam o anda çakan bir simsek tribünleri aydınlattı ve Harry tamamen aklını basından alan bir sey 211 gördü: dev gibi, salkımsaçak tüylü bir siyah köpek silueti. En üst sıradaki bos koltuklardan birinde kıpırdamadan duruyor, fondaki gökyüzür ün önünde açıkça seçiliyordu. Harry'nin uyusmus elleri süpürgesinin sapından kayınca Nimbus aniden birkaç raetre düstü. Islak perçemini sallayarak gözlerinden çeven Harry, bir kez daha tribüne baktı. Köpek ortadan ka/nolmustu. "Harry!" diye dehsetle sesler cL Wood, Gryffindor kalesinden. "Harry, tam arkanda!" Harry deli gibi etrafına bakındı Cedric Diggory sahanın öbür ucundan kaptırmıs geliyordu ve yagmurlu havada, tam ortalarında minicik bir altın benek parıldı-yordu... Harry büyük bir panikle süpürgesinin sapına yapısıp Snitch'e dogru fırladı. "Hadi!" diye bagırdı Nimbus'una. Rüzgâr suratım dövüyordu. "Daha hızlı!" Ama tuhaf bir seyler oluyordu. Stadyum ürpertici bir sessizlige bürünmüstü. Rüzgâr hâlâ aTiı siddette esiyor, ama uguldamayı unutuyordu. SanH biri sesi kapatmıs gibiydi, sanki Harry birden sagı- olmustu - neler oluyordu? Sonra her yanını korkunç bir sekilde tan dik gelen bir soguk sardı, asagıdaki sahada hareket eden bir seylerin farkına varmıstı. Düsünmeye fırsat kalmadan, Harrx gözlerini Snitch'ten ayırmıs, asagı bakmıstı. Asagıda en azından yüz tane Ruh Emici ardı, gö- 212 rünmeyen yüzlerini ona çevirmislerdi. Sanki gögsünü buz gibi sular kaplıyor, içini desiyordu. Sonra yine bir sey duydu... biri bagırıyordu, kafasının içinde bagırıyordu... bir kadın... "Harry'yi bırak, Harry'yi bırak, lütfen!" "Kenara çekil, aptal kız... derhal kenara çekil..." "Harry'yi Page 72 Harry Potter Azkaban Tutsagı bırak, lütfen, beni al, onun yerine beni öldür -" Harry'nin beynini uyusturucu, anafor gibi dönen beyaz bir pus kaplıyordu... Ne yapıyordu? Niye uçuyordu? Ona yardım etmesi gerekiyordu... yoksa o ölecekti... öldürülecekti... Buz gibi pusun içinde düsüyor, düsüyordu. "Harry'yi bırak! Lütfen... merhamet et... merhamet et..." Tiz bir ses kahkahalarla ^gülüyor, kadın çıglık atıyordu. Harry kendindea-g^çti. "Sanslıymıs, yer çok yumusaktı." "Kesin öldü dedim." "Ama gözlügü bile kırılmamıs." Harry fısıltıları duyabiliyordu, ama hiçbir anlam veremiyordu. Nerede oldugu, oraya nasıl geldigi, ya da oraya gelmeden önce ne yaptıgı konusunda en ufak bir fikri yoktu. Tek bildigi, vücudunun her santiminin dayak yemis gibi agrıdıgıydı. "Hayatımda gördügüm en korkunç seydi bu." Korkunç... en korkunç sey... kukuletalı siyah siluetler... soguk... çıglık... 213 Harry'nin gözleri birden açıldı. Hastane kanadında yatıyordu. Bastan asagı çamura bulanmıs olan Gryffin-dor Quidditch takımı yatagının etrafında toplanmıstı. Ron'la Hermione de oradaydı, yüzme havuzundan çıkmıs gibi görünüyorlardı. "Harry!" dedi Fred. Üzerini kaplayan çamurun altında bembeyaz görünüyordu. "Kendini nasıl hissediyorsun?" Sanki Harry'nin bellegi hızlı çekim ileri alındı. Simsek... Ecel... ve Ruh Emici'ler... "Neler oldu?" dedi. Yata^jnda o kadar hızlı dogruldu ki, hepsi nefeslerini tuttular. "Düstün," dedi Fred. "Çok yüksekten - on bes metre var mıydı?" "Öldün sandık," dedi Alicia titreyerek. Hermione'den hafif, cikler gibi bir ses çıktı. Gözleri kan çanagı gibiydi. "Ya maç?" dedi Harry. "Ne oldu? Yeniden oynayacak mıyız?" Kimse bir sey demedi. Gerçek, Harry'nin bagrına tas gibi oturdu. "Herhalde - kaybetmedik, degil mi?" "Diggory, Snitch'i yakaladı," dedi George. "Tam sen düstükten sonra. Neler oldugunun farkına varmamıstı. Dönüp seni yerde görünce, maçı iptal etmeye çalıstı. Yeniden oynanmasını istedi. Ama haklarıyla kazandılar... Wood bile bunu kabul ediyor." "VVood nerede?" dedi Harry, birden orada olmadıgını fark ederek. 214 "Hâlâ dusta," dedi Fred. "Bizce kendini bogmaya çalısıyor." Harry yüzünü dizlerine yaslayıp, ellerini saçına götürdü. Fred omzunu kavrayıp sertçe sarstı. "Hadi Harry, daha önce hiç Snitch'i kaçırmamıs-tm." "Yakalayamayacagın bir gün gelecekti elbetle," dedi George. "Daha her sey bitmedi," dedi Fred. "Yüz sayıyla yenildik, degil mi? Yani HufflepuF, Ravenclavv'a yenilirse, biz de Ravenclav/'u ve Slytherin'i yenersek..." "Hufflepuff in en az iki yüz sayıyla kaybetmesi gerekecek," dedi George. "Ama Ravenclaw'u yenerîerse..." "imkânı yok, Ravenclavv çok iyi. Ama Slytherin, Hufflepuff a yenilirse..." "Her sey sayılara baglı - her iki taraftan da yüz puanlık fark -" Harry orada öylece yattı, tek kelime bile etmedi. Kaybetmislerdi... ilk ke? bir Quiddıtch maçını kaybetmisti. On dakika kadar sonra Madam Pomfrey gelip takıma onu rahat bırakmasını söyledi. "Daha sonra seni görmeye geliriz," dedi Fred. "Kendini hırpalama, Harry, sen hâlâ bizim gelmib geçmis en iyi Arayıcı'mızsın." Takım, arkasında bir çamur izi bırakarak dısarı çıktı. Madam Pomfrey yüzünde onaylamaz bir ifadeyle arkalarından kapıyı kapattı. Ron ve Hermionc, Harry'nin yatagına yanastı. 215 "Dumbledore küplere bindi," dedi Hermione, titrek bir sesle. "Daha önce onu hiç böyle görmemistim. Sen düserken kosarak sahaya fırlayıp asasını salladı ve sen yere vurnadan önce Page 73 Harry Potter Azkaban Tutsagı adeta yavasladın. Sonra asasını Ruh Emici'lere dogrulttu. Üzerlerine gümüsi bir sey gön ierdi. Hemen stadyumdan çıktılar... okul sahasına girdikleri için çok kızgındı, dedi ki -" "Sonra seni büyüyle bir sedyeye yükledi," dedi '^on. "Okula dogru yürüdü, sen de sedyeyle birlikte süzülerek gittin. Herkes sandı ki sen -" Sustu, ama Harry bunu pek fark etmedi. Ruh Emici'lerin ona yaptıkları seyi düsünüyordu.... çıglık atan s'esi. Kafasını kaldırdıgında Ron'la Hermione ona öyle ?ir endiseyle bakıyorlardı ki, hemen söyleyecek pratik bir sey bulmaya çalıstı. "Biri Nimbus'umu aldı mı?" Ron ve Hermione birbirlerine çabuk bir bakıs attılar. "Seyy-" "Ne?" dedi Harry, bir birine, bir öbürüne bakarak. "Sey... sen düstügünde, o da fırladı," dedi Hermione tereddütlü bir sesle. "Ve?" "Ve seye - seye - ah, Harry - Samarcı Sögüt'e çarptı." Harry'nin içi burkuldu. Samarcı Sögüt okul arazisinin ortasında duran, çok vahsi bir agaçtı. "Sonra?" dedi, gelecek cevaptan ölesiye korkarak. "Sey, Samarcı Sögüt'ü bilirsin," dedi Ron. "Da-dar-be almayı sevmez." 216 "Profesör Flitwick sen ayılmadan çok az önce onu getirdi," dedi Hermione neredeyse duyulmaz bir sesle. Agır agır, ayaklarının dibindeki çantaya uzandı, çantayı ters çevirip bir yıgın tahta kıymıgını ve dal parçasını yatagın üstüne bosalttı. Bunlar Harry'nin sadık, ama sonunda yenilen süpürgesinden arta kalanlardı. 217 ONUNCU BOLUM Çapulcu Haritası Madam Pomfrey, Harry'yi hafta sonunun geri kalanı boyunca hastane kanadında tutmakta ısrar etti. Hnrry karsı gelmedi, sikâyet etmedi, ama Nimbus ki Bin'inin un ufak artıklarını atmasına da izin vermedi. Aptallık ettigini biliyordu, Nimbus'un artık onarılamaz halde oldugunu biliyordu, ama Harry'nin elinde degildi; kendini sanki en iyi arkadaslarından birini kaybetmis gibi hissediyordu. Bir ziyaretçi seline boguldu, hepsi de onu neselendirmekte kararlıydı. Hagrid sarı lahanaya benzeyen bir demet kulagakaçan çiçegi gönderdi. Ginny VVeasley ise fena halde kızararak, elinde kendi yaptıgı bir "geçmis olsun" kartıyla geldi. Kart, Harry onu meyve çanagında kapalı tutmadıgı sürece tiz bir sesle sarkı söylüyordu. Gryffindor takımı pazar sabahı onu yine ziyaret etti, bu defa Wood da yanlarındaydı ve Harry'ye ruhsuz, ölü gibi bir sesle onu hiç suçlamadıgını söyledi. Ron ve Hermione, Harry'nin basucundan ancak geceleri ayrılıyorlardı. Ama kim ne derse desin Harry kendini daha 218 iyi hissetmiyordu, çünkü onların bilmedigi bir derdi daha vardı. Kimseye Ecel'den bahsetmemisti, Ron'la Hermi-one'ye bile, çünkü Ron'un panige kapılacagım, Hermi-one'ninse alay edecegini biliyordu. Öte yandan, Ecel'in iki kez göründügü ve iki seferde de bunu neredeyse ölümcül kazaların izledigi de bir gerçekti; ilk seferinde az daha Hızır Otobüs'ün altında kalıyordu; ikincisin-deyse on bes metre yükseklikteyken süpürgesinden düsmüstü. Ecel, o gerçekten ölene kadar ona musallat mı olacaktı? Hayatının geri kalanını hayvan orada mı diye sürekli omzunun üstünden bakarak mı geçirecekti? Sonra bir de Ruh Emici'ler vardı. Harry onlar hakkında her düsündügünde kendini hasta gibi ve asagılanmıs hissediyordu. Herkes Ruh Emici'lerin dehset verici oldugunu söylüyordu, ama ondan baska kimse bir Ruh Emici yaklastıgında bayılmıyordu... baska kimse kafasının içinde, annesinin ölürken attıgı çıglıkları duymuyordu. Harry artık o çıglık atan sesin kime ait oldugunu biliyordu. Hastane kanadında geceleri uyanık Page 74 Harry Potter Azkaban Tutsagı halde yatagında uzanmıs, tavandaki ay ısıgı huzmelerine bakarken, annesinin agzından çıkan sözcükleri tekrar tekrar duymustu. Ruh Emici'ler ona yaklastıgında annesinin yasamının son anlarını, Harry'yi Lord Voldemort'dan koruma çabalarını ve Voldemort'un annesini öldürmeden hemen önce attıgı kahkahayı duyuyordu... Harry tedirgin bir uykuya daldı. Ama ıslak ve çürümüs eller- 219 le, korku içinde yakarıslarla dolu rüyalar görürken sarsılarak uyanıp, yeniden annesinin sesini düsünmeye basladı. Pazartesi günü okulun gürültüsüne patırtısına dönmek çok rahatlatıcı olmustu. Her ne kadar Malfoy'un satasmalarına katlanmak zorunda kalsa da, hiç olmazsa oradayken kafası baska seylerle mesgul oluyordu. Mal-foy, Gryffindor'un yenilgisinden dolayı adeta sevinçten uçuyordu. Nihayet bandajlarını çıkarmıstı ve her iki kolunun da kullanılabilir hale gelmesini, Harry'nin süpürgesinden düsüsünün coskulu taklitleriyle kutluyordu. Malfoy bir sonraki ksir dersinin büyük bir bölümünü zindanın öbür ucundan Ruh Emici taklitleri yaparak geçirdi. Sonunda tepesi atan Ron, Malfo/a büyük, kaygan bir timsah kalbi fırlatıp suratına isabet ettirince, Snape Gryffindor'dan elli puan indirdi. "Karanlık Sanatlara Karsı Savunma'ya yine Snape giriyorsa, ben hastayım deyip izin alıyorum," dedi Ron, ögle yemeginden sonra Lupin'in sınıfına giderlerken. "Hermione, bir baksana içeride kim var." Hermione sınıfın kapısından basını uzatıp içeri baktı. "Her sey yolunda!" Profesör Lupin yeniden isinin basındaydı. Gerçekten de hastalıktan yeni kalkmıs gibi görünüyordu. Eski püskü cüppesi üstünden daha da sarkıyordu ve gözle- 220 rinin altında kara gölgeler vardı, ama yine de ögrenciler yerlerine otururken onlara gülümsedi. Herkes bir agızdan, Lupin hastayken Snape'in onlara neler yaptıgından yakınmaya basladı. "Haksızlık bu, sizin yerinize gelmisti sadece, niye bize ödev veriyor ki?" "Kurtadamlar hakkında hiçbir sey bilmiyoruz -" "- hem de iki parsömen uzunlugunda!" "Profesör Snape'e o konuları henüz islemedigimizi söylediniz mi?" dedi Lupin, kaslarını hafifçe çatarak. Yeniden bir ugultu koptu. "Evet, ama çok geride oldugumuzu söyledi -" "- ne desek dinlemedi -" "- hem de iki parsömen uzunlugunda!" Profesör Lupin, yüzlerdeki kızgınlık ifadesini görünce gülümsedi. "Merak etmeyin, ben Profesör Snape'le konusurum. Ödevi yapmanıza gerek yok." "Olamaz" dedi Hermione, düs kırıklıgıyla. "Ben bitirdim bile!" Çok zevkli bir ders geçirdiler. Profesör Lupin cam bir kabın içinde bir Hinzıpır getirmisti. Bu minik, tek bacaklı ve duman büklümlerinden yapılmıs gibi duran yaratıgın oldukça çelimsiz ve zararsız bir görünümü vardı. "Gezginleri bataklıkların içine çeker," dedi Profesör Lupin, herkes not alırken. "Elinden sallanan feneri görüyor musunuz? Önden gider - insanlar da ısıgı takip eder - ondan sonra da -" 221 Hinzıpır carna yaslanıp vıcık vıcık, korkunç bir ses çıkardı. Zil çalınca herkes gibi Harry de esyalarını toplayıp kapıya dogru ilerledi, ama - "Bir dakika bekle, Harry," diye seslendi Lupin. "Biraz konusmak istiyorum." Harry geri dönüp Profesör Lupin'in Hinzıpır'ın kabını bir bezle örtmesini izledi. "Maçta olanları duydum," dedi Lupin. Masasına gidip kitaplarını çantasına doldurmaya basladı. "Süpürgene çok üzüldüm. Tamir etme imkânı var mı?" "Hayır," dedi Harry. "Agaç onu paramparça etti." Lupin iç çekti. Page 75 Harry Potter Azkaban Tutsagı "Samara Sögüt'ü benim Hogvvarts'a geldigim yıl diktiler. Eskiden bir oyun oynarlardı, gövdesine dokunacak kadar yaklasmaya çalısırlardı agaca. Davey Gud-geon adında bir çocuk az kalsın bir gözünden oluyordu, ondan sonra agacın yakınına gitmemiz yasaklandı. Hangi süpürge olsa o agaçla basa çıkamazdı." "Ruh Emicileri de duydunuz mu?" dedi Harry güçlükle. Lupin gözlerini hemen ona çevirdi. "Evet, duydum. çimizde kimse Profesör Dumble-dore'u o kadar kızgın görmemistir herhalde. Bir süredir sabırsızlanmaya baslamıslardı... Dumbledore'un onları içeri bırakmamasına hiddetleniyorlardı... sanırım düsmenin sebebi onlardı, degil mi?" "Evet," dedi Harry. Önce bir tereddüt etti, ama dilinin ucuna gelen soru o daha kendine hâkim olamadan 222 y agzından çıkmıstı bile: "Neden? Sizce neden beni öyle etkiliyorlar? Ben mi çok -" "Bunun zayıflıkla hiç ilgisi yok," dedi Profesör Lu-pin sert bir sesle. Sanki Harry'nin zihnini okumustu. "Ruh Emici'ler seni daha kötü etkiliyor, çünkü senin geçmisinde baskalarınınkinde olmayan korkunç olaylar var." Sınıftan içeri kıs günesinden gelen bir ısık huzmesi sızıp Lupin'in gri saçlarını ve genç yüzündeki çizgileri aydınlattı. "Ruh Emici'ler bu dünyadaki en berbat yaratıklardandır. En karanlık, en pis yerlerde barınırlar, çürümeden ve umutsuzluktan zevk alırlar, etraflarındaki huzuru, umudu ve mutlulugu kuntturlar. Muggle'lar bile, her ne kadar onları göremeseler de, varlıklarını hisseder. Bir Ruh Emici'ye fazla yaklastıgında bütün iyi duyguların, bütün mutlu anıların emilip,almır senden. Bir Ruh Emici, eger basarabilir de seninle uzun süre beslenirse, sonunda seni de kendi gibi bir sey haline getirir -ruhsuz ve kötücül. Elinde hayatındaki en kötü deneyimlerin haricinde hiçbir sey kalmaz. Ve senin basına gelen en kötü sey, Harry, herkesi süpürgesinden düsürmeye yeter. Utanacak hiçbir seyin yok." Harry, Lupin'in masasına bakıp, "Bana yaklastıkları zaman -" dedi bogazı dügümlenerek, "Voldemort'un annemi öldürüsünü duyabiliyorum." Lupin koluyla ani bir hareket yaptı, sanki Harry'nin omzunu kavramaya niyetlenmisti, ama vazgeçti. Kısa bir sessizlik oldu; sonra - 223 "Niye maça geldiler ki?" dedi Harry acı acı. "Acıkmaya basladılar/' dedi Lupin sakince. Çantasını kapattı. "Dumbledore onları okulun içine bırakmıyor, bu yüzden avlanacak insan stoklan tükenmeye basladı... Quidditch sahasının etrafındaki büyük kalabalıga karsı koyamadılar sanırım. Bütün o heyecan... cosan duygular... bu onlar için bir ziyafet demekti." "Azkaban korkunç bir yer olmalı," diye mırıldandı Harry. Lupin yüzünde tatsız bir ifadeyle basını sallayarak onayladı. "Kale denizin ortasında, küçük bir adada. Aslında tutsakları içeride tutmak için duvarlara ve denize ihtiyaçları yok. Çünkü zaten hepsi kendi kafalarının içinde kısılmıs durumdalar, neseli tek bir sey düsünebilecek durumda degiller. Çogu birkaç haftada çıldırıyor." "Ama Sirius Black onlardan kaçtı," dedi Harry agır agır. "Ellerinden kurtuldu..." Lupin'in çantası masadan asagı kaydı; çabucak yakalayabilmek için egilmesi gerekti. "Evet," dedi dogrularak. "Black onlarla savasmanın bir yolunu bulmus olmalı. Ben böyle bir seyin mümkün olabilecegine inanmazdım... Ruh Emici'ler yanlarında uzun süre kalan bir büyücünün bütün güçlerini kurutur diye bilinir..." "Ama siz trendeki o Ruh Emici'nin geri çekilmesini saglamıstınız," dedi Harry birden. "Bazı - savunma yöntemleri var," dedi Lupin. "Ama trende sadece bir tane Ruh Emici vardı. Sayıları ne kadar çok olursa, direnmek o kadar zor oluyor." 224 "Ne tür savunma yöntemleri?" dedi Harry hemen. "Bana ögretebilir misiniz?" Page 76 Harry Potter Azkaban Tutsagı "Ruh Emici'lerle savasma konusunda bir uzman oldugumu iddia edemeyecegim, Harry. Tam tersi..." "Ama Ruh Emici'ler bir maça daha gelirlerse,, onlara karsı koyabilmem gerekiyor -" Lupin, Harry'nin yüzündeki kararlı ifadeye baktı, bir an tereddüt etti, sonra cevap verdi: "Sey... peki. Yardım etmeye çalısırım. Ama korkarım ki bu isin önümüzdeki sömestre kadar beklemesi gerekiyor. Tatilden önce yapmam gereken çok sey var. Hastalanmak için çok ters bir zaman seçtim." Lupin'in Ruh Emici-Savusturma dersleri vaadi, annesinin ölümünü bir daha hiç duymayabilecegi düsüncesi ve kasım sonundaki maçta Ravenclaw'un Huffle-puff ı ezip geçmesi sayesinde, Harry'nin ruh hali iyiye dogru büyük bir degisim gösterdi. Gryffindor gerçekten de Kupa sansını yitirmemisti, ama bir maç daha kaybetmek gibi bir lüksleri yoktu. VVood yine çılgın enerjisine kavustu ve takımını aralık boyunca devam eden yagmurun olusturdugu soguk pusun içinde her zamanki kadar sıkı çalıstırmaya devam etti. Harry okulun içinde Ruh Emici'lere dair hiçbir iz görmedi. Görünüse bakılırsa Dumbledore'un öfkesi onları girislerdeki mevzilerinde tutuyordu. Sömestrin sona ermesinden iki hafta önce gökyüzü 225 birden aydınlanıp göz kamastırıcı bîr opal tası beyazına dönüstü ve bir sabah kalktıklarında çamurlu yerler kıragı kaplıydı. Satonun içindeyse, havada bir Noel heyecanı vardı. Muska ögretmeni Profesör Flitwick sınıfını titrek titrek parlayan ısıklarla erkenden süslemis, sonradan bu ısıkların gerçek, kanat çırpan periler oldugu anlasılmıs ti. Ögrencilerin hepsi mutlu mutlu tatil planlarını tartısıyorlardı. Hem Ron, hem de Hermione Hog-warts'ta kalmaya karar vermisti. Her ne kadar Ron bunu Percy ile iki hafta daha geçirmeye katlanamayaca-gından yaptıgını ileri sürse, Hermione de kütüphaneyi kullanması gerektigi konusunda ısrar etse büe, Harry kanmamıstı; bunu o yalnız kalmasın diye yapıyorlardı ve Harry onlara minnettardı. Harry dısında herkese mutluluk veren bir durum da, sömestrin son hafta sonunda Hogsmeade'e bir gezi daha yapılacak olmasıydı. "Bütün Noel alısverisimizi oradan yapabiliriz!" dedi Hermione. "Balyumruk'taki o Distemizleyici plikna-ne'ler annemle babamın çok hosuna giderdi!" Bir kez daha arkada kalan tek üçüncü sınıf ögrencisinin kendi olacagı gerçegine boyun egen Harry, Wo-od'dan Hangi Süpürge adındaki kitabı ajdı ve günün geri kalanını çesitli markalar hakkında enine boyuna okuyarak geçirdi. Takım antrenmanlarmda okul süpürgelerinden birini, çok eski bir Kayan Yıldız'ı kullanıyordu. O süpürge çok yavas ve sarsıntılıydı; kesinlikle yeni bir süpürgeye ihtiyacı vardı. Hogsmeade gezisinin yapılacagı cumartesi sabahı, 226 Harry pelerinlere ve atkılara sarılmıs olan Ron'la Her-mione'ye güle güle dedi ve dönüp tek basına mermer merdivenden çıkarak Gr-'ffindor Kulesi'nin yolunu tuttu. Dısarıda kar yagmaya baslamıstı, sato çok sessiz ve sakindi. "Psst-Harry!" Üçüncü kat koridor anun yarısındayken arkasını döndü. Fred ve George kambur, tek gözlü bir cadı heykelinin arkasından ona bakıyorlardı. "Ne yapıyorsunuz?" 1edi Harry merakla. "Niye Hogsmeade'e gitmiyorsunuz?" "Gitmeden önce sana biraz bayram nesesi vermeye geldik," dedi Fred, esrarengiz bir sekilde göz kırparak. "çeri gel..." Basıyla tek gözlü heykelin sol tarafındaki bos bir sınıfı gösterdi. Harry, Fred'k George'un pesinden içeri girdi, George kapıyı sessizce kapattı ve dönüp Harry'ye gülümseyerek baktı. "Erken bir Noel hediyesi; ana, Harry," dedi. Fred fiyakalı bir hareketle pelerinin içinden bir sey çekip çıkardı, sıralardan birinin üstüne koydu. Büyük, kare biçiminde, epey yıpranmıs bir parsömendi bu. Üstünde hiçbir sey yazılı degildi. Harry bunun Fred'le George'un sakalanndan biri ol-nasından süphelenerek, onlara baktı. "Bu ne ki böyle?" "Bu, Harry, bizim basanınızın sırrı," dedi George, parsömeni sevgiyle oksayarak. Page 77 Harry Potter Azkaban Tutsagı "Onu sana vermak içimiz; yakıyor," dedi Fred. 227 "Ama dün gece, senin ihtiyacının bizimkinden daha fazla olduguna karar verdik." "Neyse, zaten ezbere biliyoruz," dedi George. "Onu sana miras bırakıyoruz. Artık pek ihtiyacımız yok." "Peki benim eski bir parsömen parçasına niye ihtiyacım olsun?" dedi Harry. "Eski bir parsömen parçası ha!" dedi Fred. Sanki Harry ona hakaret etmis gibi, dislerini sıkarak gözlerini kapatmıstı. "Açıkla, George." "Sey... daha biz birinci sınıftayken, Harry, yani genç, tasasız ve masumken -" Harry gülmemek için kendini zor tuttu. Fred ve Ge-orge'un hayatlarının herhangi bir döneminde masum olduklarından süpheliydi. "- sey, en azından simdikinden daha masumken -Füch'le basımız derde girdi." "Koridorda bir Tezekbombası patlattık ve nedense bu onu sinirlendirdi -" "O da bizi odasına götürüp her zamanki tehditlerini savurmaya basladı -" "- cezaya bırakma -" "- karın desme -" "- biz de dosya dolaplarından birindeki, El Koyulmus ve Çok Tehlikeli olarak etiketlenmis bir çekmecenin farkına varmadan edemedik." "Durun tahmin edeyim -" dedi Harry, sırıtmaya baslayarak. "Eh, sen olsan ne yapardın?" dedi Fred. "George bir tane daha Tezekbombası bırakarak dikkati baska yöne 228 çekti, ben de çekmeceyi açıp bunu kaptım." "Sandıgın kadar da kötü bir sey degildi yaptıgımız," dedi George. "Filch'in onu nasıl çalıstıracagını hiç çözemedigini sanıyoruz. Büyük ihtimalle ne oldugundan süphelenmistir ama, yoksa el koymazdı." "Peki siz nasıl çalıstıracagınızı biliyor musunuz?" "Tabii," dedi Fred, sırıtarak. "Bu küçük bebek bize okuldaki bütün hocalardan daha çok sey ögretti." "Beni makaraya sarıyorsunuz," dedi Harry, eski püskü parsömen parçasına bakarak. "Ya, öyle mi yapıyoruz?" dedi George. Asasını çıkardı, parsömene hafifçe dokunup, "Bütün ciddiyetimle yemin ederim ki, hayırlı bir sey düsünmüyorum," dedi. Ve bir anda, George'un asasının dokundugu noktadan çizgiler çıkmaya, parsömeni bir örümcek agı gibi sarmaya basladı. Birbirleriyle birlestiler, kesistiler, parsömenin her bir kösesine yayıldılar. Sonra tepede kelimeler olusmaya basladı, büyük, kıvrımlı yesil kelimeler: Mösyöler Aylak, Kılkuyruk, Patiayak ve Çatalak Sihirli Muziplik Sanatçılarının Yardakçıları gururla sunar: ÇAPULCU HARTASI Hogwarts satosunun ve okul arazisinin her karısını gösteren bir haritaydı bu. Ama daha da çarpıcı oları, haritada gezinen minicik mürekkep noktalarıydı, 229 her birinin üstünde ufacık harflerle bir isim yazıyordu. Harry saskına dönmüs bir h'ilde egilip daha yakından baktı. Sol üst kösedeki bir nokta, Profesör Dumbledore'un çalısma odasında bir asagı bir yukarı yürüdügünü gösteriyordu; haden tenin kedisi Mrs Norris ikinci katta dolanıyordu, horvîak Peeves ise o anda kupa salonunda hoplayıp zıplıyv rdu. Harry gözlerini o tanıdık koridorlarda gezdirirken, bir sey daha dikkatini çekti. Bu harita daha önce ayak basmadı ip birtakım geçitleri gösteriyordu. Ve görünüse göre buAarın birçogu - "Dogruca Hogsmeade'e gidiyor," d idi Fred, çizgilerden birini parmagıyla takip ederek. Toplam yedi tane var. Filch su dördünü biliyor -" dey^p hepsini birer birer gösterdi, "- ama sunları bir tek bizim bildigimizden eminiz. Dördüncü katta, aynanın arkasında olanla hiç ugrasma. Geçen kısa kadar kullanıyorduk ama çöktü - tamamen kapanmıs durumda. Bunu ise kimsenin kullanmadıgını Page 78 Harry Potter Azkaban Tutsagı sanıyoruz, çünkü girisinin t?rr üstünde Samarcı Sögüt var. Ama suradaki dogruca. Balyum-ruk'un kilerine çıkıyor. Defalarca kullandık. Ve fark et-tiysen, girisi bu odanın hemen dısında. Tek j;öilü kocakarının kamburunun içinden." "Aylak, Kılkuyruk, Patiayak ve Çatalak," cedi Ge-orge, iç geçirerek. Haritanın tepesindeki yazıyı oksadı. "Onlara çok sey borçluyuz." "Yeni kusak kural yıkıcılara yardım etmek IrLı yorulmaksızın çalısmıs, soylu insanlar," dedi Fred vakur bir edayla. 230 "Pekâlâ," diye toparlandı George, "kullandıktan sonra silmeyi unutma -" "- yoksa herkes okuyabilir," dedi Fred, uyaran bir ses tonuyla. "Tek yapman gereken asanla yine tıklayıp, 'Muziplik tamamlandı!' demek. Üstü hemen bombos olacak." "Evet, genç Harry," dedi Fred, olaganüstü bir Percy taklidiyle, "terbiyeci takın." "Balyumruk'ta görüsürüz," dedi George, göz kırparak. kisi de tatmin olmus gibisinden sırıtarak odadan çıktılar. Harry orada durup, mucizevi haritaya bakakaldı. Minicik mürekkepten Mrs Norris'in sola dönüp yerdeki bir seyi koklayısını izledi. Filch'in gerçekten de haberi yoksa... Ruh Emici'lerin yanından geçmesi gerekmeyecekti bile... Ama orada öylece, heyecan içinde dururken, Mr VVeasley'nin bir keresinde söyledigi bir sey anılarının arasından süzülüp geldi. Kendi kendine düsünebilen bir seye, beyninin nerede saklı oldugunu göremiyorsun, güvenme. Bu harita Mr VVeasley'nin dikkat edilmesi gerektigini söyledigi o tehlikeli sihirli nesnelerdendi... Sihirli Muziplik Sanatçılarının Yardakçıları... ama sonra Harry, haritayı sadece Hogsmeade'e gitmekte kullanacagını düsündü. Bir sey çalacak ya da birine saldıracak degildi ya... üstelik Fred ve George onu yıllardır kullanıyorlardı, baslarına korkunç bir sey gelmemisti... 231 Harry parmagıyla, Balyumruk'a giden geçidi takip etti. Sonra haritayı, sanki bir emre uyarmıs gibi birdenbire kıvırdı, cüppesinin içine soktu ve hızla sınıfın kapısına dogru ilerledi. Kapıyı birkaç santim araladı. Dısarıda kimse yoktu. Çok temkinli bir sekilde sınıftan yavasça çıktı ve tek gözlü cadının heykelinin arkasına geçti. Ne yapması gerekiyordu? Haritayı yeniden çıkardı ve büyük bir hayretle, üzerinde yeni bir mürekkep sekil oldugunu gördü. 'Harry Potter' yazıyordu. Bu sekil, tam Harry'nin durdugu noktada, üçüncü kat koridorunun yarısına yakın bir yerde duruyordu. Harry dikkatle baktı. Kendinin küçük mürekkep temsili, minnacık asa-sıyla cadıya tıklıyor gibiydi. Harry hemen gerçek asasını çıkardı ve heykele tıkladı. Hiçbir sey olmadı. Yine haritaya baktı. Seklinin üstünde, olabilecek en küçük konvısma balonu belirmisti. çinde "Dissendium" yazıyordu. Harry cadıya bir kez daha tıklayarak, "Dissendium!" diye fısıldadı. Heykelin kamburu hemen, oldukça ince birini içeri alabilecek kadar aralandı. Harry koridora söyle bir göz attı, sonra haritayı yine ortadan kaldırıp kendini delige çekti ve basını içeri sokarak kendini ileri itti. Ona tastan yapılmıs bir kaydırak gibi gelen bir seyden aç agı epeyce kaydıktan sonra soguk, nemli topraga indi- Ayaga kalkıp etrafına bakındı. Zifiri karanlıktı. Asasını kaldırıp, "Lumos!" diye mırıldanınca, çok dar, alçak, toprak bir tünelde oldugunu gördü. Haritayı kal- 232 dırdı, asasının ucuyla üzerine tıkladı ve, "Muziplik tamamlandı!" diye mırıldandı. Haritanın üstündeki her sey hemen silindi. Onu dikkatli bir sekilde katladı, cüppesinin içine yerlestirdi, sonra da kalbi hem heyecan hem de endiseyle çarpar halde, yola koyuldu. Yol, dev bir tavsan kovuguymusçasına sürekli dönüyor, kıvrılıyordu. Harry asasını önüne tutarak, engebeli zeminde arada bir takılıp tökezleyerek ilerledi. Çok uzun sürdü, ama Harry Balyumruk düsüncesinden güç aldı. Ona bir saat gibi gelen bir sürenin sonunda, yol yukarı dogru meyletmeye basladı. Harry hızını artırdı. Soluk solugaydı, yüzü cayır cayır yanıyordu, ayaklanysa buz gibiydi. Page 79 Harry Potter Azkaban Tutsagı On dakika sonra, yukarı dogru devam edip gözden kaybolan yıpranmıs tas basamaklara vardı. Gürültü etmemeye dikkat ederek, çıkmaya basladı. Yüz basamak, iki yüz basamak... sayısını unutmustu, ayaklarına bakarak çıkmaya devam ediyordu... sonra, birdenbire, kafası sert bir seye çarptı. Bu bir kapaga benziyordu. Harry orada öylece durup, kafasının tepesini ovarak, etrafı dinledi. Yukarıdan bir ses geldigini duymuyordu. Yavasça kapagı iterek açtı ve kenanndan içeri baktı. Tahta sandıklarla ve kutularla dolu bir kilerdeydi. Yu-kan tırmanıp kapagı yine kapadı - kapak, tozlu yerle o kadar iyi kaynasıyordu ki, orada oldugunu anlamak imkânsızdı. Harry yukarı çıkan merdivene usul usul yaklastı. ste simdi birilerinin sesini duyuyordu, ayrıca bir zilin çınlamasını ve bir kapının açılıp kapanma sesini de. 233 Ne yapması gerektigini düsünürken, çok daha yakındaki bir kapının açılma sesini duydu; biri asagı inmek üzereydi. "Bir de bir kutu daha Jöle Sümüklüböcek al, hayatım. Neredeyse hepsini bitirdiler -" dedi bir kadın sesi. Bir çift ayak merdivenden asagı iniyordu. Harry kendini çok büyük bir sandıgın arkasına atarak ayak seslerinin kesilmesini bekledi. Adamın karsı duvarın orada kutuları karıstırdıgını duyuyordu. Bir daha fırsat gelmeyebilirdi - Harry saklandıgı yerden hemen çıkıp merdivenleri çabuk çabuk ve sessizce tırmandı, dönüp arkasına baktıgında kocaman bir sırt ve bir kutunun içine gömülmüs kel bir kafa gördü. Merdivenlerin sonundaki kapıya ulastı, aralıgından usulca geçti ve kendini Balyum-ruk tezgâhının arkasında buldu -- egildi, yan yan gitti ve sonra dogrulup ayaga dikildi. Balyumruk, Hogvvarts ögrencileriyle öylesine doluydu ki, kimse Harry'ye ikinci bir kez dönüp bakmadı bile. Harry etrafını seyrederek, ite kaka aralarından ilerledi. Simdi nerede oldugunu görse Dudley'nin domuz suratına yayılacak ifadeyi düsündügünde, gülmemek için kendini zor tuttu. Akla gelebilecek en agız sulandırıcı tatlılarla dolu yıgınla raf vardı. Kaymak gibi nugat toplan; ısıldayan pembe hindistancevizi buzu küpleri; tombul, bal renkli karamelalar; itinayla dizilmis yüzlerce çesit çikolata; koca bir fıçı dolusu Bin Bir Çesit Fasulye Sekerlemesi vardı; baska bir fıçı ise daha önce Ron'un bahsettigi, Fısır- 234 dayan Vızvız'lar adındaki, ayaklan yerden kesen serbet toplarıyla tıka basa doluydu. Baska bir duvarda "Özel Efekt" tatlıları duruyordu: Drooble'ın En yi Balonlu Sakızı (odayı, ne yaparsanız yapın günlerce çıkmayan çan çiçegi mavisi baloncuklarla dolduruyordu); tuhaf, kıymık kıymık Distemizleyici pliknane'ler; minicik, siyah Biber Seytancık'lar ("arkadaslarınıza alev püskürtme gösterisi yapın!"); Buz Fare'ler ("disleriniz takırdasm, gıcırdasın!"); kurbaga biçiminde naneli kaymaklar ("midede gerçekçi bir sekilde hoplayıp zıplar!"); seker kaplı kırılgan tüy kalemler ve patlayan bonbonlar. Harry altıncı sınıflardan olusan bir kalabalıgın içinden sıyrılınca, dükkânın en uzak kösesinde asılı bir tabela gördü ("Alısılmadık Tatlar"). Ron ve Hermione tabelanın altında durmus, bir tepsi dolusu kan tadında lolipopu inceliyorlardı. Harry çaktırmadan arkalarına kadar yürüdü. "Ögk, hayır, Harry bunlardan istemez. Bunlar vampirler için, sanırım," diyordu Hermione. "Peki ya sunlara ne dersin?" dedi Ron, bir kâse dolusu Karafatma Sürüsjajjjıü Hermione'nin burnunun dibine sokarak. " "Kesinlikle olmaz," dedi Harry. Ron neredeyse kâseyi düsürecekti. "Harry!" diye tiz bir çıglık attı Hermione. "Burada ne isin var? Nasıl - nasıl -?" "Vay be!" dedi Ron, çok etkilenmis görünerek. "Ci-simlenme'yi ögrendin ha!" "Tabii ki ögrenmedim," dedi Harry. Altıncı sınıflar 235 duymasın diye sesini alçalhp onlara Çapulcu Haritası hakkındaki her seyi anlattı. "Fred'le George niye bana vermemisler onu?!" dedi Ron öfkeyle. "Ben onların kardesiyim!" "Ama Harry onu elinde tutmayacak!" dedi Hermi-one, sanki bu saçma bir fikirmisçesine. "Profesör Page 80 Harry Potter Azkaban Tutsagı McGonagall'a verecek, degil mi, Harry?" "Hayır, vermeyecegim!" dedi Harry. Ron, gözlerini iri iri açıp Hermione'ye bakarak, "Deli misin sen?" dedi. "Bu kadar iyi bir sey verilir mi?" "Verirsem nereden buldugumu söylemem gerekir! O zaman Filch, Fred'le George'un kendisini islettiklerini anlar!" "Ama ya Sirius Black?" diye fısıldadı Hermione. "Satoya girmek için o geçitlerden birini kullanıyor olabilir! Ögretmenlerin ögrenmesi gerek!" "Bir geçitten giriyor olamaz," dedi Harry çabucak. "Haritada yedi tane gizli tünel var, degil mi? Fred'le George, Filch'in dördünü zaten bildigini düsünüyorlar. Diger üçün? gelince - bir tanesi çökmüs, yani kimse oradan geçemez. Bir tanesinin girisinin üstüne Samarcı Sögüt dikili, yani oradan çıkamazsın. Benim kullandıgım tünelse - sey - asagıdaki kilerde girisi görmek çok zor - yani zaten orada oldugunu bilmiyorsa -" Harry durakladı. Ya Black geçidin orada oldugunu biliyorduysa? Ancak Ron yüksek sesle gırtlagını temizleyip, tatlı dükkânı kapısının içine yapıstırılmıs duyuruyu isaret etti. 236 SÎHÎR BAKANLIGI'NIN EMRiYLE ikinci bir emre kadar Ruh Emicilerin her gece Hogs-meade sokaklarında devriye gezecegini müsterilerimize hatırlatırız. Bu önlem Hogsmeade sakinlerinin güvenligi için alınmıstır ve Sirius Black yeniden yakalanır yakalanmaz kaldırılacaktır. Bu bakımdan alısverisinizi karanlık basmadan önce tamamlamanız önerilir. Mutlu Noel'ler! "Gördün mü?" dedi Ron alçak sesle. "Köy Ruh Emici kaynarken, Black'in Balyumruk'a gizlice girmeye çalıstıgını görmek isterdim dogrusu. Hermione, zaten Balyumruk'un sahipleri de biri içeri izinsiz girse duyarlardı, degil mi? Evleri, dükkânın üst katı!" "Evet, ama - ama -" Hermione bir sorun daha bulmaya çalısıyor gibiydi. "Bak, Harry yine de Hogsme-ade'e gelmemeli, imzalı bir belgesi yok! Biri ögrenirse bası feci sekilde derde girer! Dahası henüz gece olmadı - ya Sirius Black bugün gelirse? Mesela simdi?" "Bu sartlarda Harry'yi tanıması epey güç olur," dedi Ron, tirizli pencerelerden görünen lapa lapa, döne döne yagan kan göstererek. "Yapma, Hermione, Noel'deyiz, Harr/nin biraz eglenmeye ihtiyaa var." Hermione dudagını ısırdı, son derece kaygılı görünüyordu. "Beni ihbar edecek misin?" diye sordu Harry, sırıtarak. "Ah - tabii ki hayır - ama gerçekten, Harry -" "Fısırdayan Vızvız'lan gördün mü, Harry?" dedi 237 Ron, Harry'yi çekistirip fıçının basına götürerek. "Jöle Sümüklüböcekleri? Peki ya Asit Pop'ları? Fred yedi yasımdayken bunlardan bir tane vermisti bana - dilimde bir delik açmıstı. Annemin onu süpürgesiyle patakladıgını hatırlıyorum." Ron dalgın dalgın Asit Pop kutusuna baktı." Sence Fred'e su Karafatma Sürüsü'nü fıstık diye yutrurabilir miyim?" Ron ve Hermione aldıkları tatlıların parasını ödedikten sonra, üçü Balyumruk'tan çıkıp dısarıdaki tipiye adım attı. Hogsmeade bir Noel kartı gibi görünüyordu; küçük, sazdan damlı kulübelerin ve dükkânların hepsi soguk bir kar katmanıyla örtülüydü; kapıların üzerinde çobanpüskülü yapraklarından çelenkler vardı ve agaçlardan büyülü mumlar sallanıyordu. Harry titredi; diger ikisinin aksine, yanında pelerinini getirmemisti. Baslarını rüzgâra karsı egerek caddede ilerlediler, Ron ve Hermione atkılarının ardından ba-gırryorlardı. "Surası Postane-" "Zonko surada -" "Bagıran Baraka'ya gidebiliriz -" "Bakın ne diyecegim," dedi Ron, disleri takırdaya-rak. "Üç Süpürge'de Kaymakbirası içmeye gidelim mi?" Harry dünden razıydı; rüzgâr çok siddetliydi ve elleri donmustu. Karsıya geçtiler, birkaç dakika sonra küçücük hanın kapısından giriyorlardı. Page 81 Harry Potter Azkaban Tutsagı çerisi son derece kalabalık, gürültülü, sıcak ve du- 238 manhydı. Güzel yüzlü, balıketinde bir kadın bardaki bir grup bıçkın sihirbaza servis yapıyordu. "O, Madam Rosmerta," dedi Ron. "Ben gidip içecekleri alayım, ha?" diye ekledi, hafifçe kızararak. Harry ve Hermione arka taraf? dogru ilerleyip/ söminenin yanında duran sık bir Noel agacıyla pencere arasındaki küçük, bos bir masaya oturdular. Ron bes dakika sonra, elinde üç masrapa köpüklü, sıcak Kay-makbirası'yla geldi. "Mutlu Noel'ler!" dedi mutlu mutlu, masrapasını kaldırarak. Harry kana kana içti. ömründe tattıgı en güzel seydi, içinin her kösesini ısıtıyordu sanki. Aniden bir esinti saçını uçusturdu. Üç Süpürge'nin kapısı yine açılmıstı. Harry masrapasının üstünden baktıgında az daha tıkanıyordu. Profesör McGonagali ve Profesör Flitwick bir kar taneleri serpintisi içinde bara girmislerdi. Az sonra arkalarından Hagrid de girdi. Misket limonu yesili bir melon sapka ve ince çizgili bir pelerin giymis biriyle konusu,. ^du: Sihir Bakam Cornelıus Fudge'la. Ron ve lîermione hemen elleriyle Harry'nin basının üstüne bastırıp onu taburesinden indirerek masanın altına itmislerdi. Üstünden Kaymakbirası damlayan ve saklanmaya çalısan Harry, bos masrapasını tutup ögretmenlerin ve Fudge'ın ayaklarını izledi. Bara dogru ilerlediler, durdular, sonra da dönüp tam ona dogru yürüdüler. Tepesinde bir yerde, Hermione, "Mobiliarbus!" diye' fısıldadı. 239 Masalarının yanındaki Noel agacı yerden birkaç santim havalandı, yana dogru süzüldü ve hafif bir pat sesiyle masalarının tam önüne inip onları gözden sakladı. Alttaki sık dalların arasından bakan Harry, tam yanlarındaki masada dört takım sandalye bacagının hareket ettigini gördü, sonra da yerlerine oturan ögretmenlerin ve Bakan'ın oflayıp puflamalarını duydu. Sonra parlak turkuvaz renkli, yüksek topuklu ayakkabılar giymis bir çift ayak daha gördü ve bir kadın sesi duydu. "Küçük boy Solungaçsuyü -" "Benim," dedi Profesör McGonagall'ın sesi. "ki litre sekerli içki -" "Eyvallah, Rosmerta," dedi Hagrid. "Visne surubu ve soda, buzlu ve semsiyeli -" "Mmm!" dedi Profesör Flitwick, agzını sapırdatarak. "O halde frenküzümü romu sizin, Bakan Bey." 'Tesekkürler, Rosmerta'cıgım," dedi Fudge'm sesi. "Seni yeniden "görmek çok güzel. Sen de bir tane al, olur mu? Gel bize katıl..." "Çok tesekkür ederim, Bakan Bey." Harry ısıl ısıl topukların uzaklasmasını, sonra da geri gelmesini izledi. Kalbi gırtlagında rahatsız edici bir sekilde atıyordu. Niye bunun ögretmenler için de son hafta sonu oldugu aklına gelmemisti ki? Ve acaba orada ne kadar oturacaklardı? Gece okula dönecekse, gizlice Balyumruk'a girmek için zamana ihtiyacı vardı... Her-mione'nin bacagı yanı basında sinirle segirdi. 240 "Ee, sizi buralara getiren nedir, Bakan Bey?" dedi Rosmerta'nm sesi. Fudge'ın kalın bedeninin alt kısmı, kulak misafiri var mı diye kontrol ediyormus gibi sandalyesinde kıpırdandı. Sonra Fudge alçak sesle konustu: "Sirius Black'ten baska ne olabilir, hayatım? Cadılar Bayramı'nda okulda ne oldugunu duymussundur herhalde." "Bir söylenti duydum," diye itiraf etti Madam Ros-merta. "Bütün meyhaneye anlattın mı, Hagrid?" dedi Profesör McGonagall, öfkeli bir sesle. "Black'in hâlâ buralarda oldugunu mu düsünüyorsunuz, Bakan Bey?" diye fısıldadı Madam Rosmerta. "Bundan eminim," dedi Fudge kısaca. "Ruh Emici'lerin meyhanemi iki kez aradıgını biliyor musunuz?" dedi Madam Rosmerta. Sesinde hafif bir kızgınlık vardı. "Bütün müsterilerimi korkutup kaçırdılar... is için hiç iyi degil bu, Bakan Page 82 Harry Potter Azkaban Tutsagı Bey." "Rosmerta, hayatım, ben de onlara bayılmıyorum," dedi Fudge rahatsız bir sesle. "Gerekli bir tedbir... talihsiz bir tedbir, ama ne yapalım... Az önce birkaç tanesine rastladım. Dumbledore'a çok öfkeliler - onları satonun arazisinden içeri sokmuyor." "Bence iyi ediyor," dedi Profesör McGonagall sert bir sesle. "O dehset yaratıklar ortada gezinirken nasıl ders verebiliriz ki?" "Dogru!" diye cikledi ufak tefek Profesör Flitwick. Ayakları yerden on bes-yirmi santim yukarıda sallanıyordu. 241 "Yine de," diye itiraz etti Fudge, "sizi çok daha kötü bir seyden korumak için buradalar... hepimiz Black'in neler yapabilecegini biliyoruz..." "Biliyor musunuz, hâlâ inanmakta güçlük çekiyorum," dedi Madam Rosmerta düsünceli bir sesle. "Karanlık yana gecenler arasında, Sirius Black en son umacagım... yani, Hogwarts'ta küçük bir çocuk oldugu zamanlardan hatırlıyorum onu. O zaman bana büyüyünce ne olacagını söyleseniz, fazla içki içmissiniz derdim." "Asıl önemli bölümünü bilmiyorsun, Rosmerta," dedi Fudge boguk bir sesle. "Yaptıgı en kötü sey pek bilinmez." "En kötüsü mü?" dedi Madam Rosmerta. Sesi merakla canlanmıstı. "O zavallı insanları öldürmekten daha mı kötü diyorsunuz?' "Kesinlikle öyle diyorum," dedi Fudge. "Buna inanamam. Ondan kötü ne olabilir ki?" "Onu Hogvvarts'ta oldugu zamandan hatırladıgını söylüyorsun, Rosmerta," diye mırıldandı Profesör McGonagall. "En iyi arkadası kimdi, onu da hatırlıyor musun?" "Elbette," dedi Madam Rosmerta, hafifçe gülerek. "Onları hiç ayn göremezdiniz, öyle degil mi? Onları kaç kere burada agırlamıstım - nasıl da güldürürlerdi beni. Tam bir sovmen çiftti, Sirius Black ve James Pot-ter!" Kerry masrapasını büyük bir gürültüyle elinden düsürdü. Ron onu tekmeledi. "Kesinlikle," dedi Profesör McGonagall. "Black ve 242 Potter. Küçük çetelerinin elebaslanydı. kisi de çok parlaktı, tabii - hatta ender görülür derecede parlaktılar - ama onlar gibi bas belaları bir daha gelmemistir herhalde -" "Bilemiyorum," dedi Hagrid gülerek. "Fred ve Ge-orge VVeasley onlara kök söktürebilir." "Black ve Potter'ı kardes sanabilirdiniz!" diye konusmaya katıldı Profesör Flitwick. "Yapısık ikizler!" "Elbette öyleydiler," dedi Fudge. "Potter bütün arkadaslarından çok Black'e güvenirdi. Okulu bitirdikten sonra da bir sey degismedi. James, Lily ile evlendiginde, sagdıçları Black'ti. Sonra onu Harry'ye vaftiz babası yaptılar. Harry'nin bundan hiç haberi yok, tabii. Bu fikir onu nasıl mahvederdi, tahmin edersiniz." "Black, Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'e katıldıgı için mi?" diye fısıldadı Madam Rosmerta. "Ondan da kötü, hayatım..." Fudge sesini neredeyse duyulmayacak kadar alçaltıp devam etti. "Potter'la-rın, Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'in peslerinde oldugunu bildiklerinden çogu kisinin haberi yoktur. Kim-Ol-dugunu-Bilirsin-Sen'e karsı yorulmaksızın çalısan Dumbledore'un birkaç tane ise yarar casusu vardı. çlerinden biri ona bunu çıtlatmıs, o da James'le Lily'yi hemen uyarmıstı. Onlara saklanmalarını tavsiye etti. Eh, tabii ki Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'den saklanmak zordu. Dumbledore onlara en büyük sanslarının Fidelius Büyüsü oldugunu söyledi." "Nasıl bir büyü o?" dedi Madam Rosmerta. Meraktan solugu kesilmisti. Profesör Flitwick gırtlagını temizledi. 243 "Fevkalade karmasık bir büyü," dedi cik cik bir sesle. "Bir sırnn yasayan tek bir kisinin içine büyülü bir sekilde gizlenip mühürlenmesine yarıyor. Bilgi, seçilen kisinin, baska bir deyisle Sır Tutucu'nün içinde saklı kalıyor ve bulunması imkânsız hale geliyor - tabii ki Sır Tutucu onu açıga vurmayı seçmezse. Sır Tutucu konusmayı reddettigi sürece, Kim-Oldu^unu-Bilirsin-Sen, Lily ve James'in kaldıgı köyü yıllarca Vans karıs arasa da bulamazdı, hatta burnunu oturme oaalannın penceresine Page 83 Harry Potter Azkaban Tutsagı dayasa bile!" "Demek Black, PotterTarın Sır Tut aoı'suydu," diye fısıldadı Madam Rosmerta. "Elbette," dedi Profesör McGonâgelı. "James Potter, Dumbledore'a, Black'in onların nerede cldugunu söyle-mektense ölmeyi tercih edecegini, Black'in kendinin de saklanmayı planladıgını söylemisti... yine de Dumble-dore'un endisesi geçmedi. Potter'lara kendisinin Sır Tutucu olmayı teklif ettigini hatırlıyorum." "Black'teîı süpheleniyor muydu yani?" dedi Madam Rosmerta, solugunu tutarak. "Potter'lara yakın birinin Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'i onların hareketlerinden haberdar ettiginden emindi," dedi Profesör McGonagall kasvetle. "Aslına bakarsan, bizim tarafımızdaki birinin ihanet edip karsı tarafa geçtiginden ve Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'e bir sürü bilgi aktardıgından epeydir süpheleniyordu." "Ama James Potter, Black'i kullanmakta ısrar mı etti?" "Etti," dedi Fudge, kederli bir sesle. "Sonra da, Fi-delius Büyüsü yapıldıktan yalnızca bir hafta sonra -" 244 "Black onlara ihanet mi etti?" dedi Madam Rosmer-ta soluksuz halde. "Evet, ihanet etti. Black ikili ajan rolünden usanmıs-tı, Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'e destegini açık açık beyan etmeye hazırdı. Görünüse bakılırsa bunu Potter'la-rın ölüm anına saklamıs. Ama, hepimizin bildigi gibi, küçük Harry Potter'la karsılasmak, Kim-Oldugunu-Bi-lirsin-Sen'in sonu oldu. Güçleri gitti, feci halde zayıfladı ve kaçtı. Bu da Black'i gerçekten çok kötü bir durumda bıraktı. Efendisi, tam da onun, yani Black'in, gerçek rengini gösterip bir hain oldugunu açık ettiginde yenilmisti. Kaçmaktan baska sansı yoktu -" "Pis, igrenç dönek!" dedi Hagrid. Bunu öyle yüksek sesle söylemisti ki, bann yarısı susmustu. "Sst!" dedi Profesör McGonagall. "Ona rastlamıstım!" diye gürledi Hagrid. "Bütün o insanlan öldürmeden önce son ben görmüsümdür onu herhalde! Lily ve James öldürüldükten sonra Harry'yi o evden kurtaran bendim! Harabenin içinden çektim aldım onu, zavallı küçük sey. Alnında koçça bir kesik vardı, annesi babası ölmüstü... ne oluyor, o uçan motorunun üstünde Sirius Black geliyor. Orada ne aradıgı hiç aklıma gelmemisti. Onun, Lily ve James Potter'ın Sır Tutucu'su oldugunu bilmiyordum. Haberlerde Kim-Ol-dugunu-Bilirsin-Sen'in saldırısını duydu da yapabilecegi bir sey var mı diye bakmaya geldi sandım. Bembeyaz kesilmisti, tir tir titriyordu. Peki ben ne yaptım, biliyor musunuz? O HAN KATL TESELL ETTM!" diye kükredi Hagrid. 245 "Hagrid, lütfen!" dedi Profesör McGonagall. "Sesine hâkim ol!" "Üzüldügü seyin Lily ve James Potter olmadıgını ne bilecektim ki? Asıl Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen'e önem verdigini? Sonra bir de kalkıp, 'Harry'yi bana ver, Hagrid, ben onun vaftiz babasıyım, ona bakanm -' diyor. Pöh! Ama ben Dumbledore'dan emir almıstım. Black'e olmaz dedim, Dumbledore, Harry'nin teyzesiy-le enistesinin evine götürülmesini söylemisti. Black karsı geldi, ama sonunda razı oldu. Motorunu alıp Harry'yi oraya onunla götürmemi istedi. 'Artık ihtiyacım yok/ dedi. "O zaman isin içinde bir bit yenigi oldugunu çak-malıydım. O motoru çok severdi, ne diye bana veriyordu ki? Niye artık ihtiyacı olmayacaktı? sin aslı, motorun izini sürmek çok kolaydı. Dumbledore onun Pot-ter'lann Sır Tutucu'su oldugunu biliyordu. Black o gece tüymesi gerektigini biliyordu, Bakanhk'ın birkaç saat içinde pesine düsecegini de biliyordu." "Peki ya Harry'yi ona verseydim, ha? Her iddiasına vanm, denizin ortasında motordan fırlatır atardı onu. En iyi arkadasının oglu! Ama bir büyücü karanlık yana geçmeye görsün, artık hiçbir seyin, hiç kimsenin önemi kalmıyor onun için..." Hagrid'in öyküsünü uzun bir sessizlik izledi. Sonra Madam Rosmerta az çok tatmin olmus bir sesle, "Ama ortadan kaybolmayı basaramadı, degil mi?" dedi. "Sihir Bakanlıgı ertesi gün onu yakaladı!" "Heyhat, keske öyle olsaydı," dedi Fudge acı acı. 246 "Onu bulan biz degildik. Küçük Peter Pettigrew'du -yine Potter'lann dostlanndan biri. Süphesiz kederden çılgına dönmüs olan ve Black'in Pottef ların Sır Tutu-cu'su oldugunu bilen Pettigrevv, Page 84 Harry Potter Azkaban Tutsagı Black'in pesine kendi düstü." "Pettigrew... Hogwarts'ta onların pesinden ayrılmayan su küçük, sisman çocuk mu?" dedi Madam Ros-merta. "Black ve Potter onun kahramanlarıydı, onlara tapıyordu," dedi Profesör McGonagall. "Yetenek açısından hiçbir zaman onlann seviyesinde olmadı. Genellikle ona çok sert davranırdım. Tahmin edersiniz simdi -simdi nasıl pismanım..." Sesi, sanki birden basını üsütmüs gibi çıkıyordu. "Yapma, Minerva," dedi Fudge nazikçe, "Pettigrevv bir kahraman gibi öldü. Tanıklar - Muggle'lar, tabii ki, daha sonra anılarını sildik - bize Pettigrew'un Black'i nasıl-köseye sıkıstırdıgını anlattılar. Dediklerine göre, aglıyormus. 'Lily ve James, Sirius! Nasıl yaparsın!' Sonra asasına hamle etmis. Tabii ki Black daha çabuk davranmıs. Pettigrew'u paramparça etmis..." Profesör McGonagall burnunu sümkürüp boguk bir sesle konustu: "Aptal çocuk... sersem, çocuk... düelloda hep umutsuz bir vakaydı... bu isi Bakanhk'a bırakmalıydı..." "Söylüyorum, Black'e küçük Pettigrevv'dan önce ulasmıs olsam asayla falan ugrasmazdım, onun kollarını bacaklarını tek tek koparırdım," diye gürledi Hagrid. "Sen neden bahsettigini bilmiyorsun, Hagrid," dedi 247 Fudge sertçe. "Sihirli Kanun Yürütme Timi'nden Keskin Nisancı Büyücüler dısında kimsenin, köseye kıstırılmıs bir Black'e karsı sansı olamazdı. Ben o sırada Sihirli Afetler Dairesi Bakan Yardımcısı'ydım. Black bütün o insanları öldürdükten sonra olay yerine ilk varanlardan biri de bendim. Hiç - hiçbir zaman unutmayacagım. Bazen hâlâ rüyamda görüyorum. Caddenin ortasında bir krater, öyle derin ki, alttaki kanalizasyonu çatlatmıs. Her tarafta cesetler. Çıglık çıglıga Muggle'lar. Ve orada durmus, kahkahalarla gülen Black, önünde de Pettigrevv'dan arta kalanlar... kanlar içinde bir cüppe ve birkaç - birkaç parça -" Fudge'in sesi birden kesildi. Bes kisinin burun çek; me sesi duyuldu. "ste böyle, Rosmerta," dedi Fudge boguk bir sesle. "Black, Sihirli Kanun Yürütme Devriyesi tarafından götürüldü ve Pettigrew Birinci Sınıf Merlin Nisanı'na layık görüldü. Sanırım bu, zavallı annesi için küçük de olsa bir teselli olmustur. Black o zamandan beri Azka-ban'daydı." Madam Rosmerta derin derin iç geçirdi. "Deli oldugu dogru mu, Bakan Bey?" "Keske öyle diyebilseydim," dedi Fudge agır agır. "Efendisinin yenilgisinin ona bir süre için de olsa keçileri kaçırttıgına kesinlikle inanıyorum. Pettigrew'u ve bütün o Muggle'lan öldüımek, köseye kıstırılmıs ve çaresiz bir adamın yapacagı bJr seydi - zalimce... anlamsız. Ama Black'i Azkaban'ı son teftisimde gördüm. Biliyorsun, oradaki çogu tutsak karanlıkta oturup kendi 248 kendine mırıldanır durur, akılları baslarında degildir... ama Black'in ne kadar normal durdugunu gördügümde sok geçirmistim. Benimle oldukça mantıklı konustu. Sinir bozucuydu. Görseniz, sadece sıkıldı sanırdınız - büyük bir sogukkanlılıkla gazetemi bitirip bitirmedigimi sordu, bulmaca çözmeyi özledigini söyledi. Evet, Ruh Emici'lerin onun üzerinde ne kadar az etkisi oldugunu gördügümde afalladım - üstelik orada en sıkı korunanlardan biriydi. Gece gündüz kapısının önünde Ruh Emici'ler vardı." "Peki sizce niçin kaçmıs olabilir?" dedi Madam Rosmerta. "Aman Tannm, Bakan Bey, yeniden Kim-Ol-dugunu-Bilirsin-Sen'e katılmaya çalısmıyordur, degil mi?" "Sanırım - sey - sonuçta yapmak istedigi bu," dedi Fudge kaçamak bir cevapla. "Ama Black'i bundan çok önce yakalamayı umuyoruz. Yani simdi, tek basına ve dostsuz bir Kim-Oldugunu-Bilirsin-Sen baska bir sey... Anı a en sadık hizmetkân geri dönerse, ne kadar çabuk toparlanacagını düsünmek bile içimi ürpertiyor..." Tahtayu degen bir cam sesi geldi, biri bardagını masanın üstüne koymustu. "Biliyor musun, Cornelius, eger Müdürle yemek yiyeceksen, satoya dönsek iyi olur," dedi Profesör McGonagall. Harry'nin önündeki ayak çiftleri bir kez daha birer birer sahiplerinin agırlıgını yüklendi; pelerin etekleri yeniden göründü ve Madam Rosmerta'nın parıldayan topuklan barın arkasında kayboldu. Üç Süpürge'nin Page 85 Harry Potter Azkaban Tutsagı 249 kapısı tekrar açıldı, yine bir kar serpintisi oldu ve ögretmenler gözden kayboldu. "Harry?" Ron ve Hermione'nin yüzleri masanın altında gözüktü. kisi de ne diyecegini bilemez halde ona bakıyordu. 250 ON BRNC BÖLÜM Atesoku Harry'nin, nasıl olup da gerisingeri Balyumruk kilerine girmeyi basardıgı, tünelden geçtigi ve satoya döndügü hakkında çok belirgin bir fikri yoktu. Bütün bildigi, dönüs yolculugunun hemen hemen hiç vakit almamıs olduguydu. Ne yaptıgının da pek farkına varmamıstı, çünkü az önce duydugu konusma yüzünden bası hâlâ zonkluyordu. Niye kimse ona söylememisti? Dumbledore, Hag-rid, Mr Weasley, Cornelius Fudge... Neden hiç kimse Harry'nin annesiyle babasının, en iyi arkadasları onlara ihanet ettigi için öldügünü söylememisti? Ron ve Hermione aksam yemegi boyunca Harry'yi tedirgin tedirgin izlediler, ama kulak misafiri oldukları konu hakkında konusmaya cesaret edemediler, çünkü Percy yakınlarında oturuyordu. Kalabalık ortak salona çıktıkları zaman da, sömestr sonu geldi diye bir nese krizi geçiren Fred ve George'un bes-altı tane Tezekbom-bası atmıs oldugunu gördüler. Fred ve George'un, Hogsmeade'e ulasıp ulasmadıgını sormalarını steme- 251 yen Harr^, siz sedasız bos yatakhaneye çıktı. Dosdogru yatagının basucundaki komodine gitti. Kitaplarını kenara itti, aradıgı seyi çabucak buldu - Hagrid'in ona iki yıl önce verdigi, annesiyle babasının büyücü portreleriyle dolu deri kaplı fotograf albümü. Yatagına oturdu, perdeleri etrafına çekti ve sayfalan çevirerek aramaya koyuldu, ta ki... Annesiyle babasının dügün gününden bir resme gelince durdu. ste babası orada, gülümseyerek ona el sallıyordu, Harry'ye miras bıraktıgı hizaya gelmez siyah saçları dört bir yana dagılmıstı. ste annesi, mutlulukla ısıldayarak, babasının koluna girmisti. Ve iste... bu o olmalıydı. Sagdıçlan... Harry daha önce ona hiç dikkat etmemisti. Aynı kisi oldugunu bilmese, bu eski fotograftakinin Black oldugunu asla tahmin etmezdi. Yüzü çökmüs ya da mum gibi olmaktan çok uzaktı, yakısıklıydı, gülüyordu. Bu fotograf çekildiginde Voldemort için çalısmaya baslamıs mıydı acaba? Yanındaki iki kisinin ölümlerini mi planlıyordu? Azkaban'da onu tanınmaz hale getirecek on iki yıl geçireceginin farkında mıydı? Ama Ruh Emici'ler onu etkilemiyor, diye düsündü Harry, yakısıklı, gülen yüze bakarak. Onlar çok yakına geldiklerinde annemin çıglık attıgını duymak zorunda degil - Harry albümü çarpıp kapattı, uzandı ve yeniden komodinine koydu. Cüppesiyle gözlügünü çıkanp yataga girdi. Bu arada perdeleri de onu gözden saklayacak sekilde ayarladı. Yatakhane kapısı açıldı. 252 Ron, endiseli bir sesle, "Harry?" dedi. Ama Harry hiç kıpırdamadan yatarak, uyuyormus gibi yaptı. Ron'un çıktıgını duydu ve dönüp sırtüstü uzandı. Gözleri f altası gibi açıktı. Daha önce asla bilmedigi türden bir nefret, Harry'nin içine zehir gibi doluyordu. Sanki albümdeki resim gözlerinin üstüne yapıstınlmıs gibi, Black'in karanlıgın içinden ona güldügünü görebiliyordu. Biri ona film oynatıyormus gibi, Sirrus Black'in Peter Pettig-rew'u (Neville Longbottom'a benziyordu) uçurup bin parçaya ayırmasını izledi. Birinin alçak sesle, heyecanlı heyecanlı mırıldandıgını duyabiliyordu (oysa Black'in sesinin neye benzedigi konusunda en ufak bir fikri yoktu). "Tamam, Lord'um... Potteflar beni Sır Tutucu'lan yaptı..." Sonra bir ses daha geldi, gülen tiz bir ses, Ruh Emici'ler yakınına geldiklerinde Harry'nin kafasında duydugu ses... "Harry, sen - berbat görünüyorsun." Harry, gün agarana kadar uyumamıstı. Uyandıgında yatakhaneyi bos bulmus, giyinmis ve dönen merdivenlerden asagı inmisti. Ortak salon, yedigi Naneli Kurbaga'dan dolayı karnını ovalayan Ron Page 86 Harry Potter Azkaban Tutsagı ve ev ödevlerini üç masaya yaymıs Hermione dısında bostu. "Herkes nerede?" diye sordu Harry. "Gittiler! Tatilin ilk günü, unuttun mu?" dedi Ron. Bir yandan da Harry'yi dikkatle süzüyordu. "Ögle ye- 253 megi vakti geldi nerdeyse, ben de bir dakika sonra gelip seni uyandıracaktım." Harry atesin yanındaki bir iskemleye çöktü. Dısarıda hâlâ kar yagıyordu. Crookshanks kocaman, sarı-tu-runcu bir halı gibi söminenin önüne yayılmıstı. Hermione kaygıyla onun yüzüne bakarak, "Gerçekten de iyi görünmüyorsun, biliyor musun?" dedi. "yiyim," dedi Harry. Hermione, Ron'la bakısarak, "Harry, dinle," dedi, "dün duyduklarımız seni sahiden üzmüs olmalı. Ama aptalca bir sey yapmaya kalkısmaman gerek." "Ne gibi?" dedi Harry. "Black'in ardına düsmek gibi," dedi Ron sert sert. Harry o uyurken ikisinin bu konusmayı prova ettiklerini anlamıstı. Bir sey demedi. "Yapmayacaksın, degil mi, Harry?" dedi Hermione. Ron, "Çünkü Black için ölmeye degmez," dedi. Harry onlara baktı. Hiçbir sey anlamıyor gibiydiler. "Bir Ruh Emici yanıma her yaklastıgında ne görüp duydugumu'biliyor musunuz?" Tedirgin olan Ron ve Hermione baslarını hayır anlamında salladılar. "Annemin çıglık attıgını ve Voldemort'a yalvardıgını duyuyorum. Eger siz de ölümün esigindeki annenizin böyle çıglık attıgını duysanız, bunu hemen unutmazdınız. Eger dostu oldugu sanılan birinin ona ihanet ettigini ve Voldemort'u pesine taktıgını ögrenmis olsanız -" "Yapabilecegin hiçbir sey yok!" dedi Hermione, sarsılmıs, görünüyordu. "Ruh Emici'ler Black'i yakalayacak ve Azkaban'a geri götürecek - belasını bulacak!" 254 "Fudge'm ne dedigini duydunuz. Black, Azka-ban'dan normal insanların etkilendigi gibi etkilenmiyor. Azkaban'da kalmak onun için digerleri kadar büyük bir ceza degil." Çok gergin görünen Ron, "Ne diyorsun yani?" diye sordu. "Sen - Blaek'i öldürmek falan mı istiyorsun?" Hermione panige kapılarak, ''Aptallık etme," dedi. "Harry kimseyi öldürmek istemiyor. Degil mi, Harry?" Harry yine cevap vermedi. Ne yapmak istedigini bilmiyordu. Tek bildigi, Black özgür dolasırken kendisinin hiçbir sey yapmadan durması fikrine tahammül edemedigiydi. Birden, "Malfoy biliyor," dedi. "Bana ksir dersinde ne dedigini hatırlıyor musunuz? 'Ben olsam onu kendim yakalardım... ntikam isterdim.'" Ron öfkeyle, "Bizim lafımıza degil de Malfoy'unki-ne mi kulak vereceksin yani?" dedi. "Dinle... Black onunla isini bitirdikten sonra Pettigrevv'un annesine ne gönderdiler, biliyor musun? Babam bana söylemisti -Birinci Sınıf Merlin Nisanı ve bir kutuda Pettigrev/nun parmagı. Ondan bulabildikleri en büyük parça bu olmus. Black delinin biri, Harry ve tehlikeli -" Harry, ona kulak asmadan, "Malfoy'a babası söylemis olmalı," dedi. "O, Voldemort'un yakın çevresinden-di-" Ron, "Kim-Oldııgunu-Bilirsin-Sen de, tamam mı?" diye lafını kesti kızgınlıkla. "- demek ki, Malfoy'lar, Black'in Voldemort adına çalıstıgım biliyorlardı -" 255 "- ve Malfoy da senin tıpkı Pettigrew gibi binlerce parçaya ayrılmana bayılır! Anlasana sunu, Malfoy sadece, o sana karsı Quidditch oynamadan önce senin kendini öldürtmeni istiyor." "Harry, lütfen," dedi Hermione, simdi gözlerinde yaslar parıldıyordu. "lütfen, aklım basına topla. Black korkunç, korkunç bir sey yaptı, ama ken-kendini tehlikeye atma. Black'in istedigi de bu... Ah, Harry, onun ardına düsersen Black'in ekmegine yag sürersin. Annenle baban sana zarar gelmesini istemezdi, degil mi? Black'in ardına düsmeni asla istemezlerdi!" "Black'in sayesinde, ne istediklerini asla bilemeyecegim," dedi Harry ters ters. "Onlarla hiç Page 87 Harry Potter Azkaban Tutsagı konusmadım ben." Bir sessizlik oldu. Crookshanks rahat rahat gerindi, pençelerini büktü. Ron'un cebi titredi. "Bak," dedi Ron, konuyu degistirmeye çalıstıgı belliydi, "tatildeyiz! Noel'e az kaldı! Hadi - hadi gidip Hagrid'i görelim. Ne vakittir onu ziyaret etmiyoruz!" "Hayır!" 5edi Hermione hemen. "Harry'nin satodan ayrılmaması gerekiyor, Ron -" Harry yerinde dogruldu. "Evet, gidelim," dedi. "Ben de ona, annemle babam hakkında her seyi anlattıgı halde nasıl olup da Black'ten hiç söz etmedigini sorarım!" Anlasılan Ron bunu Sirius Black gündemde kalmasın diye teklif etmisti aslında. Telasla, "Ya da satranç oynarız," dedi, "Ya da Tükü-renbilye. Percy bir takım bırakmıstı -" 256 "Hayır, Hagrid'i ziyaret edelim/' dedi Harry kararlı bir sekilde. Yatakhaneden pelerinlerini aldılar ve portre deliginden geçtiler ("Kalkın da dövüsün, sizi ödlek köpekler!"), bos satoda yürüdüler ve mese ön kapıdan dısarı çıktılar. Çimenlikten yavas yavas geçtiler. Ayaklan pnrlak, tozumsu karın içinde sıg çukurlar olusturuyordu. Ço-raplarıyla pelerinlerinin etegi ıslandı, buz gibi oldu. Yasak Orman sanki büyülüymüs gibi duruyordu, her agaç gümüse bulanmıs gibiydi. Hagrid'in kulübesi cie kıe-malı pastaya benziyordu. Ron kapı/a vurdu, ama cevap alamadı. Pelerininin altında tir tir titreveıt Hermione, "Dısarıda degildir herhalde, degil mi?" dedi. Ron kulagım kapıya dayadı. "Garip bir ses var," dedi. "Dinlesenize - Fang mi bu?" Harry ve Hemnione de kulaklarını kapıya yapıstırdılar. Kulübenin içinden boguk, aralıklı iniltiler geliyordu. Ron tedirgin tedirgin, "Gidip birini çagırsak rm dersiniz?" diye sordu. "Hagrid!" diye seslendi Harıy, kapıya vurarak. "Hagrid, içeride misin?" Agır ayak sesleri duyuldu, son 'a kapı gıcırdayarak açıldı. Hagrid kıpkırmızı, sis göklerle orada duruyordu. Deri yeleginin önüne gözlerinden sel gibi yas akıyordu. "Duymussunuz!" diye bögürdü ve kendim Harry'nin boynuna attı. 257 Dogrusu, Hagrid normal bir insanın iki katı büyüklükte oldugu için, bu hiç de komik bir sey degildi. Harry, tam Hagrid'in agırlıgı altında ezilecekken, Ron ve Hermione tarafından kurtarıldı. kisi Hagrid'i birer kolunuu altından tutarak kaldırdılar, Harry'nin de yar-dnnıyla yeniden kulübeye soktular. Hagrid, onların kendisini bir iskemleye oturtmasına izin verdi ve masanın üstüne yıgılarak kendini koyverip aglamaya koyuldu. Yüzü, arapsaçı gibi sakalının içine damlayan yaslarla parıldıyordu. Donakalan Hermione, "Hagrid, neler oluyor?" diye sordu. Harry'nin gözüne, masanın üstünde duran resmi görünüslü bir mektup çarptı. "Bu ne, Hagrid?" Hagrid'in hıçkırıkları iki misli arttı, ama mektubu Harry'ye dogru iteledi. O da alıp yüksek sesle okudu: Sayın Mr Hagrid, Sımfınızdaki bir ögrenciye bir Hipogrif'in saldırmasıyla ilgili sorusturmamıza ek olarak bildirmek isteriz ki, Profesör Dumbkdore'un müessif kazada sizin hiçbir sorumluluk tasımadıgınız yolundaki teminatını kabul ettik. Ron, Hagrid'in omzuna bir saplak atarak, "Eh, tamam öyleyse, Hagrid!" dedi. Ama Hagrid hıçkırmayı sürdürdü ve devasa ellerinden birini sallayarak, Harry'yi devam etmeye davet etti. 258 Ancak, sözü geçen Hipogrife iliskin kaygılarımızı dile getirmek zorundayız. Mr Lucius Malfoy'ım resmi sikâyetini göz önüne alnaya karar verdik. Bu yüzden de bu konu, Tehlikeli Yaratıkların itlafı Komitesine götürülecektir. 20 Nisan'da Koırite'nin Londra daki bürosunda yapılacak olan durusmada sizin ve Hipogrif'inizin de hazır bulunmanızı rica edt.-iz. Bu arada, Hipogrifin baglı tutulması ve tecrit edilmesi gerekmektedir. Dostane saygılarımızla... Page 88 Harry Potter Azkaban Tutsagı Yazının altında da yönetim kurulu üyelerinin bir listesi vardı. "Ah," dedi Ron. "Ama sen Sahgaga'nm kötü bir Hi-pogrif olmadıgını söylemistin, Hagrid. Eminim ki sorun çıkmadan -" Hagrid, "Siz o Tehlikeli Yaratıkların tlafı Komite-si'ndeki dinozorlan bilmiyorsunuz!" dedi tıkanırcasma. Gözlerini koluna sildi. "Onlar ilginç yaratıklara gıcıktır bir kere!" Hagrid'in kulübesinin kösesinden aniden yükselen bir ses, Harry, Ron ve Hermlone'nin oldukları yerde hızla dönmelerine yol açtı. Hipogrif Sahgaga, kösede uzanmıs, kanlı bir seyi geveliyordu. Hagrid heyecandan güçlükle konusarak, "Onu dısarıda karın altında baglı bırakamazdım!" dedi. "Tek basına! Noel'de!" Harry, Ron ve Hermione bakıstılar. Hagrid'in "ilginç yaratıklar", diger insanlannsa "korkutucu canavarlar" dedigi seylere hiçbir zaman onunla aynı gözle 259 bakmamıslardı. Öte yandan, Sahgaga da pek öyle zararlı görünmüyordu. Hatta Hagrid'in standardına göre basbayagı sirin sayılırdı. "Saglam bir savunma hazırlaman gerek, Hagrid," dedi Hermîone. Oturdu ve elini Hagrid'in muazzam büyüklükteki koluna koydu. "Eminim Sahgaga'nın güvenli oldugunu kanıtlayabilirsin." "Hiç fark etmez!" dedi Hagrid hıçkırarak. "O tlaf seytanlan, hepsi Lucius Malfoy'un bir sözüne bakıyor! Ondan korkuyorlar! Ve eger davayı kaybedersem, Sahgaga -" Hagrid parmaklarını gırtlak kesermis gibi bogazından geçirdi, sonra büyük bir hüngürtü kopanp öne atıldı, yüzünü kollarına gömdü. "Peki ya Dumbledore?" dedi Harry. "Benim için gerekenden fazlasını yaptı zaten," diye inledi Hagrid. "Hem basında yeterince dert var. O Ruh Emici'leri satodan uzak tutmaya çalısıyor, Sirius Black de sinsi sinsi ortalarda geziniyor -" Ron ve-Hermione çabucak Harry'ye baktılar. Ona Black hakkındaki gerçegi anlatmadıgı için Hagrid'i azarlamaya baslamasını bekliyor gibiydiler. Ama Harry'nin bunu yapmaya içi elvermedi, Hagrid böylesine perisan ve korkmusken, olmazdı. "Dinle, Hagrid," dedi. "Vazgeçemezsin. Hermione haklı, senin sadece iyi bir savunmaya ihtiyacın var. Bizi tanık olarak çagırabilirsin -" Hermione düsünceli düsünceli, "Ben Hipogrif tacizine iliskin bir seyler okudugumdan eminim," dedi, 260 "Hipogrif kurtulmustu. Senin için ararım, Hagrid. Tam olarak neyin nesiymis, görürüz." Hagrid daha da yüksek sesle ulumaya koyuldu. Harry ve Hermione, onlara yardım etsin diye Ron'a baktılar. "Sey - çay yapayım mı?" dedi Ron. Harry hayretle ona baktı. Ron omuzlarını silkerek, "Birisi üzüldü mü annem hep öyle yapar," diye mırıldandı. Nihayet, baska bir sürü yardım vaadinde bulunulup, önüne dumanları tüten bir çay kupası koyulduktan sonra, Hagrid burnunu masa örtüsü büyüklügünde bir mendile sildi. "Haklısınız," dedi. "Darmadagın olmayı kaldıracak halim yok. Kendimi toparlamalıyım..." Zagar Fang ürkek ürkek masanın altından çıktı ve basını Hagrid'in dizine dayadı. Hagrid, bir eliyle Fang'i oksayıp öbürüyle yüzünü silerek, "Son günlerde kendimde degildim," dedi. "Sahga-ga için üzülüyordum, kimse de derslerimi sevmiyor -" Hermione hemen, "Biz seviyoruz!" diye yalan attı. "Evet, harika!" dedi Ron, masanın altında parmaklarını çapraz tutarak. "Sey - Pıtırkurtlar nasıl?" "Öldüler," dedi Hagrid kederle. "Fazla yesil salatadan." "Ah, hayır!" dedi Ron. Agzı kulaklarına dogru ha-r°ketlenmeye baslamıstı. "O Ruh Emici'ler falan da acayip sinirimi bozuyor, ha," dedi Hagrid, ani bir titreyisle. "Ne zaman Üç Su-261 pürge'de bir sey içmek istesem, önlerinden geçiyorum. Azkaban'a geri dönmüs gibi -" Sustu, çayını yudumladı. Hîrry, Ron ve Hermione soluk almadan onu gözlediler. Hagrid'in Azkaban'da kısa süreli kalısı hakkında daha ence konustugunu hiç duymamıslardı. Biraz sonra Page 89 Harry Potter Azkaban Tutsagı Hermıone çekinerek, "Orada kalmak korkunç bir sey mi, Hagrd?" diye sordu. Hagrid alçak sesle, "Bilemezsinii," dedi. "Öyle yer görmedim hayatımda. Deliriyorum sandım. Hep kafamdaki korkunç seyleri hatırlayır durdum... Hog-warts'tan atıldıgım gün... babamın öldügü gün... Nor-bert'i bıraktıgım gün..." Gözleri yaslarla doldu. Norbert, jiagrid'in bir vakitler iskambilde kazandıgı bebek ejde/haydı. "Bir süre sonra kim oldugunu da hatırlamıyorsun. Ve yasamanın anlamı kalmıyor. Ben hep uykumda ölsem diye ümit ederdim... beni bıraktıklarında yeniden dogmus gibiydim, her sey dalgalar halinde, sel gibi geri geldi, dünyanın en iyi duygusuydu. Gerçi Ruh Emi-ci'ler beni-bırakmak istememisti ya..." "Ama masumdun!" dedi Hermione. Hagrid bir hıh sesi çıkarttı. "Onlar için önemi var mı sanıyorsun? Umurlarında degil. Orada kendileriyle birlikte sıkısıp kalmıs iki yüz insan oldukça kim suçluymus, kim degilmis aldırmazlar. Birileri olsun ki, bütün mutluluklarını çekip c Isınlar, sülük gibi." Hagrid bir an suskun kaldı, gözlerini çayına dikti. Sonra alçak sesle, "Sahgaga'yı bıraksam gitse ded;m..." 262 dedi. "Uçsun gitsin diye ugrastım... Ama bir Hipogrif e saklanması gerektigini nasıl anlatırsın? Hem ben - ben yasaya karsı gelmeye korkuyorum..." Onlara baktı, yine yüzünden asagı yaslar süzüldü. "Bir daha Azka-ban'a gitmek istemiyorum, asla." Hagrid'e gidisleri hiç eglenceli olmasa bile yine de Ron ve Hermione'nin umdukları etkiyi yaratmıstı. Harry, Black'i unutmaya unutmamıstı ama, Tehlikeli Yaratıkların tlafı Komitesi'ne karsı davasında Hagrid'e yardımcı olmak istiyorsa, kafasını da hep intikama ta-kamazdı. Ertesi gün o, Ron ve Hermione kütüphaneye gittiler. Sahgaga için bir savunma hazırlamalarına yardımcı olabilecek kitapları yüklenip bos ortak salona döndüler. Üçü gürül gürül yanan atesin karsısında oturup, ünlü saldırgan hayvan davalarına iliskin tozlu ciltlerin sayfalarını agır agır çevirdiler. Davaya uygun bir seye rastladıklarında da birbirleriyle konusuyorlardı. "Burda bir sey var... 1722'de bir dava varmıs... ama Hipogrif mahkûm olmus - öff, ona yaptıklarına bakın, igrenç..." "Bunun yararı olabilir, bakın - 1296'da bir Mantikor birine saldırmıs, onlar da Mantikor'u bırakmıslar - yo -hayır, yanına gitmeye kimse cesaret edemiyormus da ondan..." Bu arada satonun geri kalan bölümlerinde her zamanki görkemli Noel süslemeleri hazırlanmıstı. Hem 263 de onların keyfini çıkaracak ögrenci pek olmadıgı halde. Koridorlara çobanpüskülü ve ökseotundan kalın seritler asılmıstı, her zırhın içinde esrarengiz ısıklar yanıyordu ve Büyük Salon her zamanki gibi, altın yüdızla-nyla parıldayan on iki Noel agacıyla dolmustu. Güçlü ve leziz bir yiyecek kokusu koridorları sarmıstı. Noel'den bir önceki aksamda ise, bu koku öyle baskın bir hal almıstı ki, Scabbers bile Ron'un cebinin güvenli ortamından burnunu dısarı uzatıp umutla havayı kokla-dı. Noel sabahı Harry, Ron'un ona yastıgını atmasıyla uyandı. "Hey hey! Hediyeler!" Harry uzanıp gözlügünü aldı, taktı. Yarı karanlıkta, ufak bir hediye yıgınının belirdigi yatagının ayakucuna gözlerini kısarak baktı. Ron kendi hediyelerinin paketlerini açmaya baslamıstı bile. "Annemden bir kazak daha... yine açık kahverengi... Bak bakalım, senin de var mı?" Vardı. Mrs VVeasley ona, önüne Gryffindor aslanı islenmis kırmızı bir kazak göndermisti. Ayrıca, on iki tane de evde pismis elmalı üzümlü tart, bir Noel pastası e bir kutu fındıklı tatlı. Harry bütün bunları kenara çekerken, altlarında duran uzun, ince bir paket gördü. "O da ne?" dedi Ron, elinde paketinden yeni çıkmıs bir cif: açık kahverengi çorapla uzanıp bakarak. "Bilmem..." Harry paketi parçalarcasına açtı ve görkemli, pırıl pırıl bir süpürge yatak örtüsünün üstüne yuvarlanınca Page 90 Harry Potter Azkaban Tutsagı 264 saskınlıkla içini çekti. Ron çoraplarını elinden düsürdü, daha yakından bakmak için yatagından zıplayıp kalktı. Boguk bir sesle, "nanamıyorum," dedi. Bir Atesoku'ydu, Harry'nin her gün Diagon Yo-lu'nda görmeye gittigi, rüyalarının süpürgesinin tıpkısı. Eline alırken sapı ısıldıyordu. Onun titrestigini hisseden Harry elinden bıraktı; süpürge, destek gerektirmeden havada asılı kaldı, tam onun binmesine uygun yükseklikteydi. Gözleri sapın tepesindeki alhn kayıt numarasından kuyrugu olusturan son derece düzgün, aerodinamik hus agacı dallarına kadar uzandı. Ron saygılı bir sesle, "Bunu sana kim gönderdi?" diye sordu. "Bak bakalım bir kart var mı?" dedi Harry. Ron, Atesoku'nun ambalaj kâgıdını parçalarcasına karıstırdı. "Hiçbir sey yok! Vay canına, kim senin için bu kadar para harcar?" "Eh," dedi, fena halde sasırmıs Harry. "Bahse girerim ki Dursley'ler degildir." Atesoku'nun etrafında dolanıp her görkemli santimini içine sindiren Ron, "Bahse girerim Dumbledo-re'dur" dedi. "Görünmezlik Pelerini'ni de sana isimsiz olarak göndermisti." "Ama o babamındı. Dumbledore sadece babama ait olan bir seyi bana veriyordu. Benim için yüzlerce Galle-on harcayamaz. Ögrencilere böyle seyler vermeyi sürdüremez -" "ste bunun için de kendisinin gönderdigini söylemi- 265 yor!" dedi Ron. "Malfoy gibi pislikler, seni kayırıyor demesin diye. Hey, Harry -" Ron keyifli bir kahkaha attı, "Malfoy! Hele seni bunun üstünde görsün! Gıcık olacak! Bu var ya, uluslararası standartlara uygun bir süpürge!" Harry, bir elini Atesoku'nun üstünde gezdirerek, "Buna inanamıyorum," dedi. Bu arada Ron, Harry'nin yatagına çökmüs, Malfoy'u düsünerek gülmekten yerlere yuvarlanıyordu. "Kim-?" "Biliyorum," dedi Ron, kendine hâkim olarak. "Kim olabilecegini biliyorum - Lupin!" "Ne?" dedi Harry, simdi de o gülmeye baslamıstı. "Lupin mi? Bak, onun bu kadar altını olsaydı, kendine yeni cüppe alırdı." "yi de, seni seviyor," dedi Ron. "Ve senin Nim-bus'un parçalandıgında burada degildi. Sonradan duymus olabilir, Diagon Yolu'nü ziyaret edip sana bunu almaya karar vermistir belki -" "Burada degil miydi, ne demek istiyorsun?" dedi Harry. "Ben o maçta oynarken hastaydı." "Eh, hastane kanadında degildi ama. Ben oradaydım, Snape'in cezası yüzünden yatak lazımlıklarını temizliyordum, unuttun mu?" Harry ona bakıp kaslarını çattı. "Lupin'in böyle bir seyi alacak parası olduguna inanamıyorum." "Siz ikiniz neye gülüyorsunuz?" Hermione o sırada içeri girmisti, sırtında sabahlıgı vardı ve boynuna kurdele baglanmıs, pek somurtkan görünen Crookshanks'i kucagında tasıyordu. 266 "Onu buraya getirme!" dedi Ron. Hemen yatagının derinliklerinden Scabbers'ı kaptı, pijamasının cebine yerlestirdi. Ama Hermione onu dinlemiyordu. Crooks-hanks'i Seamus'ın bos yatagına bırakmıs, agzı açık, Atesoku'na bakıyordu. "Ah, Harn/l Kim gönderdi bunu sana?" "Hiçbir fikrim yok," dedi Harry. "çinde kart falan yoktu." Hayret ki Hermione ne heyecanlanmıs ne de me-raklanmıstı. Tersine, yüzü asıldı ve dudagını ısırdı. "Sana da neler oluyor?" dedi Ron. Hermione yavas yavas, "Bilmiyorum," dedi. "Ama biraz garip, degil mi? Yani, bunun iyi bir süpürge olması gerekiyor, degil mi? Ron kızgın kızgın öf çekti. "Bu, dünyanın en iyi süpürgesi, Hermione," dedi. "Öyleyse çok da pahalı olmalı..." Page 91 Harry Potter Azkaban Tutsagı Ron mutlulukla, "Herhalde Slytherin'in bütün süpürgelerinin toplamından daha pahalıdır," dedi. "Peki... Harry'ye bunca pahalı bir seyi kim gönderir, hem de adını bile vermeden?" dedi Hermione. "Kime ne?" dedi Ron sabırsızlanarak. "Baksana, Harry, bir deneyebilir miyim? Ha, deneyebilir miyim?" "Bence o süpürgeye simdilik kimse binmemeli!" dedi Hermione tiz bir sesle. Harry ve Ron ona baktılar. "Harry onunla ne yapsın peki?" dedi Ron. "Yerleri mi süpürsün?" Ama daha Hermione cevap veremeden, Crooks- 267 hanks, Seamus'ın yatagından dosdogru Ron'un gögsüne fırladı. "ÇIKAR - SUNU - BURDAN!" diye bögürdü Ron. Crookshanks'in tırnakları pijamasını parçalarken, Scab-bers da omzundan çılgınca kaçmaya çalısıyordu. Ron, Scabbers'ı kuyrugundan yakaladı ve Crookshanks'e bir tekme savurdu, ama isabet ettiremedi. Ayagı Harry'nin yatagının ucundaki sandıga çarptı, onu devirdi. Ron acıyla uluyarak oracıkta zıplamaya koyuldu. Birden Crookshanks'in tüyleri dikildi. Odayı tiz, te-nekemsi bir ısbk sesi dolduruyordu. Cep Sinsioskopu, Vernon Eniste'nin eski çoraplarından kurtulmustu, yerde deli gibi dönüyor ve ısıl ısıl yanıyordu. "Bunu unutmustum!" dedi Harry, egilip Sinsios-kop'u yerden alarak. "Mümkünse o çorapları hiç giymem..." Sinsioskop avcunda dönüyor ve ıslık çalıyordu. Crookshanks de ona tıslayıp tükürüyordu. "O kediyi burdan görürsen iyi olur, Hermione," dedi, küplere -binmis Ron. Harry'nin yatagına oturmus ayak basparmagını ovuyordu. "Sunu susturamaz mısın?" dedi Harry'ye de. Hermione odadan hızla çıkarken, Crookshanks de san gözleri hâlâ Ron'a dikili, hain hain bakıyordu. Harry, Sinsioskop'u yeniden çorapların içine yerlestirip sandıgının içine attı. Simdi sadece Ron'un acı ve öfke iniltileri duyuluyordu. Scabbers, Ron'un ellerinde büzülmüstü. Harry onun Ron'un cebinden çıktıgını son göreli epey olmustu. Vaktiyle çok sisman olan Scab- 268 bers'ın simdi çok zayıfladıgını görmek onu sasırttı, hiç de hosuna gitmedi. Anlasılan tüyleri de yer yer dökülmüstü. "yi görünmüyor, degil mi?" dedi Harry. "Stresten!" dedi Ron. "O aptal, koca tüy torbası onu kendi haline bıraksa iyilesir!" Harry ise, Sihirli Hayvanevi'ndeki kadının, farelerin üç yıl yasadıgını söyleyisini hatırladı. Scabbers simdiye kadar hiç ortaya koymadıgı güçlere sahip degilse, ömrünün sonuna geliyor demektir, diye düsünmekten kendini alıkoyamadı. Ron'un sık sık onun sıkıcı ve yararsız oldugundan yakınmasına ragmen, Scabbers ölürse perisan olacagını da düsündü. O sabah'Gryffindor ortak salonunda Noel ruhunun hayli zayıf oldugu söylenebilirdi. Hermione, Crooks-hanks'i yatakhaneye kapatmıstı, ama ona tekme attıgı için Ron'a da fena halde kızmıstı. Ron ise hâlâ Crooks-hanks'in Scabbers'ı yeme yolundaki son çabasına ates püskürüyordu. Harry onları birbiriyle barıstırmaya çalısmaktan vazgeçti ve kendini, ortak salona getirdigi Atesoku'nu incelemeye verdi. Nedense bu da Hermi-one'yi aynı derecede kızdırdı. Bir sey demedi, ama sanki o da kedisini elestirmis gibi, süpürgeye karanlık bakıslar atıyordu. Ögle yemeginde Büyük Salon'a gittiler. Bina masaları yine duvarların önüne çekilmisti. Salonun ortasında on iki kisilik tek bir masa duruyordu. Profesörlerden Dumbledore, McGonagall, Snape, Sprout ve Flitwick oradaydı. Her zamanki kahverengi ceketini çıkarmıs, çok 269 eski ve birazcık küflü görünen bir frak giymis olan hademe Filch de oradaydı. Masada sadece üç ögrenci vardı: son derece tedirgin görünen iki birinci sınıf ögrencisi ve asık suratlı bir Slytherin besinci sınıf ögrencisi. Harry, Ron ve Hermione masaya yaklasırken, Dumbledore, "Mutlu Noel'ler!" dedi. "Sayımız o kadar az ki, bina masalarını kullanmak bana budalaca göründü - oturun, oturun!" Harry, Ron ve Hermione masanın ucuna yan yana oturdular. "Maytap!" dedi Dumbledore coskuyla, kocaman gümüs rengi bir maytabın ucunu Snape'e uzattı. Page 92 Harry Potter Azkaban Tutsagı Snape gönülsüzce alıp çekti. Tabanca atısı gibi bir patlamayla maytap ikiye ayrıldı ve üzerinde içi dolmus bir akbaba olan büyük, ucu sivri bir cadı sapkası ortaya çıktı. Böcürt'ü hatırlayan Harry, Ron'la göz göze geldi, ikisi de gülümsediler. Snape'in agzı kızgınlıktan incecik bir çizgi halini aldı, sapkayı Dumbledore'a dogru itti. O da sapkayı hemen kendi büyücü sapkasıyla degistirdi. Herkese" gülümseyerek masaya, "Yumulun!" diye emir verdi. Harry kendine fırın patates alırken, Büyük Salon'un kapılan yeniden açıldı. çeri giren Profesör Trelaw-ney'ydi, onlara dogru tekerlekler üzerinde yürüyörmüs gibi kayarak geliyordu. Yemek serefine payetli yesil bir elbise giymisti. Bu elbiseyle panl panl, kocaman bir yusufçuga her zamankinden fazla benzemisti. Dumbledore ayaga kalkarak, "Sybill, ne hos sürp-dedi. rız! 270 Profesör Trelav/ney, en puslu, en uzaklardan gelen sesiyle, "Kristal küreme bakıyordum, Müdür Bey," dedi. "Ve hayretler içinde kendimi tek basıma yedigim yemegi bırakmıs, sizin yanınıza gelirken buldum. Ben kimim ki kaderin çagrısını reddedeyim? Aceleyle kulemden çıktım, lütfen beni bagıslayın, geç kaldıgım..." "Tabii, tabii," dedi Dumbledore, gözleri panldaya-rak. "Sana bir iskemle çekeyim -" Gerçekten de asasıyla havadan bir iskemle çekti. skemle güm diye Profesöı Snape ve Profesör McGona-gall'ın ortasına düsmeden önce, havada birkaç saniye döndü. Ama Profesör Trelavvney oturmadı; koskocaman gözleri masada dolasıyordu. Birden küçük bir çıglık attı. "Cesaret edemem, Müdür Bey! Eger ben de masaya katılırsam, on üç kisi olacagız! Bundan bahtsız bir sey olamaz! Unutmayın ki on üç kisi birlikte yemek yerse, riasayı ilk terk eden kisi ilk ölen olur!" Profesör McGonagall sabırsızlıkla, "Bu tehlikeyi göze alacagı/, *>vbill," dedi. "Simdi otur, hindi buz gibi oldu." Profesöı Trelawney duraksadı, sonra bos iskemleye oturdu. Gözlerini yummustu, agzı da sıkı sıkıya kapalıydı, sanki masaya yıldırım düsmesini bekliyormus gibi. Profesör McGonagall en yakındaki kâsenin içine büyük bir kasık soktu. "skembe ister misin, Sybill?" Profesör Trelawney ona aldırmadı. Gözlerini yemden açarak etrafa bir kez daha baktı ve sordu: "yi ama, sevgili Profesör Lupin nerede?" 271 "Korkarım zavallı adam yine hasta/' dedi Dumble-dore, bir yandan da herkese tabagınıza yemek alın diye isaret ediyordu "Noel Günü böyle bir sey olması talihsizlik." "Ama sen mutlaka bunu biliyordun, degil mi, Sybül?" dedi Profesör McGonagall, kasları havad, Profesör Trelawney, Profesör McGonagall'a çok soguk bir bakıs attı. "Elbette biliyordum, Minerva," dedi yavasça. "Ama insan Her-Seyi-Bildigi gerçegiyle gösteri., y apamaz. Ben genelde ç Göz'e sahip degilmis gibi da% "anırım ki, baskaları tedirgin olmasın." Profesör McGonagall eksi bir sesle, "Bak, bu çok seyi açıklıyor," dedi. Profesör Trelawney'nin sesi birden çok daha puslu bir hal aldı. "Eger bilmen gerekiyorsa, Minerva, o zavallı Profesör Lupin'in uzun süre aramızda kalmayacagını gördüm. Kendisi de vaktinin az oldugunun farkında gibi. Onun için kristal küreye bakmayı teklif ettigimde kaçtı desem yeridir -" "Kimin aklına gelir?" dedi Profesör McGonagall, ince bir alayla. Dumbledore, Profesör McGonagall ile Profesör Tre-lawney'nin konusmalanna son veren neseli ama biraz yüksek bir sesle, "Ben," dedi, "Profesör Lupin'in öyle acil bir tehlikeyle karsı karsıya oldugunu sanmıyorum. Severus, ona yeniden ksir yaptın, degil mi?" "Evet, Müdür Bey," dedi Snape. 272 "yi. Öyleyse göz açıp kapayana kadar ayaga kalkacak demektir... Derek, bu parmaksosislerden aldın mı? Mükemmeldirler." Page 93 Harry Potter Azkaban Tutsagı Birinci sınıf ögrencisi Derek, Dumbledore ona dogrudan dogruya hitap edince kıpkırmızı kesildi ve sosis tabagını titreyen ellerle aldı. Profesör Trelawney, Noel yemeginin ta sonuna kadar, yani iki saat süreyle adeta normal davrandı. Ama tıka basa doymus olan ve hâlâ maytap sapkalarını takan Harry ile Ron masadan ilk kalkanlar olunca, acı bir çıtlık attı. "Yavrularım! Hanginiz önce kalktı yerinden? Hanginiz?" "Bilmem," dedi Ron, rahatsız rahatsız Harry'ye bakarak. Profesör McGonagall soguk bir edayla, "Eger balta-lı bir deli Giris Salonu'na ilk girecek olanı kesmek için dısarıda beklemiyorsa, pek fark edecegini sanmıyorum," dedi. Ron bile güldü. Profesör Trelawney ise çok alınmıs göründü. "Geliyor musun?" dedi Harr-y, Hermione'ye. "Hayır," diye mırıldandı Hermione. "Profesör McGonagall'a söylemek istedigim bir sey var." Hiçbir bal tali delinin bulunmadıgı Giris Salonu'na dogru giderlerken, "Herhalde baska derslere de girebilir mi diye soracak," dedi Ron esneyerek. Portre deligine vaıdıklarında, Sir Cadogan'ı iki kesis, birkaç eski Hogwarts Müdürü ve tombul midillisiy- 273 le bir Noel partisinin keyfini çıkarırken buldular. Sir Cadogan migfer baslıgını yukarı itti ve bir koca sise dolusu sekerli içkiyi onların serefine havaya kaldırdı. "Mutlu - hık - Noel'ler! Parola?" "Adı köpek/' dedi Ron. "Size de, efendim!" diye kükredi Sir Cadogau, resim ileri dogru açılıp onları içeri alırken. Harry dosdogru yatakhaneye gitti, Atesoku'nu ve Hermione'nin dogum gününde ona verdigi Süpürge Bakım Seti'ni aldı. Unlan asagı indirip Atesoku'nun bakım yapılacak bir yanını aradı. Ancak, kesilecek kıvrık çalı teli lalan yoktu, sapı da öyle bir parlıyordu ki, cilalamak anlamsızdı. Ron'la ikisi oturup ona her açıdan hayran hayran bakmakla y etindiler. Ta ki portre deligi açılıp da yanında Profesör McGonagall'la birlikte Her-mione gelene kadar. Profesör McGonagalI, Gryffindor binasının Baskan'ı oldugu halde, Harry onu ortak salonda daha önce bir tek kez görmüstü, o da çok vahim bir duyuruda bulunmak içindi. O ve.Ron, her ikisi de Atesoku'nu ellerinde tutarak, Profesöı'e bakakaldı. Hermione çevrelerinden dolastı, oturdu, en yakındaki kitabı aldı ve yüzünü içine gömdü. Profesör McGonagalI sömineye yürüyüp Ateso-ku'na boncuk gibi gözleriyle bakarak, "Demek bu, öyle mi?" dedi. "Miss Granger az önce sana bir süpürge gönde: ildigini bildirdi, Potter." Harry ve Ron dönüp Hermione'ye baktılar. Ters tuttugu kitabın arkasında alnının kızardıgını görebiliyorlardı. 274 "Müsaade eder misiniz?" dedi Profesör McGona-gall, ama Atesoku'nu ellerinden almadan önce cevap vermelerini de beklemedi. Sapından çalı uçlarına kadar onu inceledi. "Hımmm. Ve herhangi bir not yoktu, öyle mi, Potter? Kart da yoktu? Herhangi bir mesaj da?" "Hayır," dedi Harry, bos bos bakarak. "Anlıyorum. Eh, korkarım bunu almak zorundayım, Potter." "N-ne?" dedi Harry, ayaga fırlayarak. "Niye?" "Ugursuzluk büyüsü için kontrol edilmesi gerekiyor," dedi Profesör McGonagall. "Tabii ben uzman degilim, ama eminim ki Madam Hooch ile Profesör Flit-wick onu söküp bakacaklardır -" "Sökmek mi?" diye tekrarladı Ron, Profesör McGonagall aklını kaçırmıs gibi. "Birkaç haftadan fazla sürmez. Zararlı bir büyü olmadıgını anladıgımız anda geri alırsın." Harry, sesi hafifçe titreyerek, "Hiçbir seyi yok!" dedi. "Gerçekten, Profesör -" "Bunu bilemezsin, Potter," dedi Profesör McGonagall sefkatle. "Yani, onunla uçmadan önce bilemezsin ve korkarım biz ona müdahale edilmediginden emin olmadan önce uçman da imkânsız. Seni gelismelerden haberdar ederim." Profesör McGonagall oldugu yerde döndü ve Atesoku'nu portre deliginin ötesine tasıdı, delik arkasın-dın kapandı. Harry onun ardından bakakaldı, Rötus Cilası kutusunu hâlâ sımsıkı elinde Page 94 Harry Potter Azkaban Tutsagı tutuyordu. Ron ise h sunla Hermione'ye döndü. 275 "Niye McGonagall'a yetistirdin hemen?" Hermione kitabını bir kenara attı. Yüzü hâlâ pembeydi, ama ayaga kalktı ve meydı-n okurcasına Ron'un karsısına dikildi. "Çünkü düsündüm ki -ve Profesör McGonagall da benimle aynı fikirde- o süpürgeyi Harry'ye büyük ihtimalle Sirius Black göndermistir!" 276 ON KNC BÖLÜM Patronus Harry, Hermione'nin niyetinin iyi oldugunu biliyordu ama, bu ona kızmasına engel degildi. Birkaç saat için dünyanın en iyi süpürgesine sahip olmustu ve simdi Hermione'nin isine karısması yüzünden bir daha onu görüp görmeyecegini bilemiyordu. Atesoku'nun temiz oldugundan emindi ama, bütün o büyü saptama testlerinden geçtikten sonra ne hale girecekti kim bilir? Ron da Hermione'ye fena halde kızmıstı. Onun gözünde yepyeni bir Atesoku'nun sökülmesi cinayetten baska sey degildi. Dogru seyi yaptıgını düsünen Her-mione ise ortak salondan kaçmaya baslamıstı. Harry ve Ron onun kütüphaneye sıgındıgını varsayıyorlardı, geri gelsin diye ikna etmeye çalısmadılar. Sonuçta, ögrencilerin geri kalanı Yeni Yıl'm hemen ardından dönüp, Gryffindor Kulesi bir kez daha kalabalık ve gürültülü bir hal alınca hosnut oldular. Wood, sömestr baslamadan önceki aksam Harry'yi aradı. "yi bir Noel geçirdin mi?" diye sordu. Sonra da ce- 277 vabını beklemeden oturdu, sesini alcalttı ve, "Noel'de biraz düsündüm, Harry," dedi. "Son maçtan sonra diyorum, anlıyorsun ya. Eger Ruh Emici'ler önümüzdeki maça da gelirlerse... yani... senin sey yapmanı göze alamayız - yani -" Wood sustu, ne diyecegini bilemeyerek baktı. Harry hemen, "Üstünde çalısıyorum," dedi. "Profesör Lupin, Ruh Emicileri savusturmak için beni egitecegini söyledi. Bu hafta baslamamız gerekiyor. Noel'den sonra vaktim olur, dedi." Yüzüne rahat bir ifade yerlesen Wood, "Ah," dedi, "öyleyse - Arayıcı olarak senden yoksun kalmak istemem, Harry. Peki, yeni bir süpürge siparis ettin mi?" "Hayır." "Ne?! Hemen ise girissen iyi olur, biliyor musun -Ravenclaw maçında o Kayan Yüdız'a binemezsin!" "Noel'de ona bir Atesoku yolladılar," dedi Ron. "Atesoku mu? Hayır! Cidden? Gerç-gerçek bir Atesoku mu?" Harry üzüntüyle, "Heyecanlanma, Oliver," dedi. "Artık bende degil. Gasp edildi." Ve Atesoku'nün o anda ugursuzluk büyüsü var mı yok mu diye kontrol edildigini açıkladı. "Ugursuzluk büyüsü mü? Nasıl büyülenmis olur ki?" "Sirius Black," dedi Harry bezgin bezgin. "Benim pesimde oldugu söyleniyor. Bu yüzden de McGonagall süpürgeyi onun göndermis olabilecegini düsünüyor." Ünlü bir katilin Arayıcı'sının pesinde oldugu yo- 278 lundaki bilgiyi kulak arkası eden Wood, "Ama," dedi, "Black bir Atesoku almıs olamaz kü Adam kaçak! Bütün ülkede aranıyor! Kaliteli Quidditch Malzemeleri dükkânına dalıp süpürge mi almıs yani?" "Biliyorum," dedi Harry, "ama McGonagall yine de onu sökmek istiyor -" VVood'un rengi soldu. "Gidip onunla konusacagım, Harry," diye söz verdi. "Mantıklı davranmasını saglarım... Bir Atesoku.., takımımızda gerçek bir Atesoku... Gıyffindor'ın kazanmasını o da bizim kadar ister... Mantıklı davranmasını saglayacagım... bir Atesoku..." Ertesi gün dersler yeniden basladı. Buz gibi bir ocak sabahında insanın en az yapmak isteyecegi sey, okul arazisinde iki saat geçirmektir. Ama Hagrid onları eglendirmek için semenderlerle dolu bir senlik atesi yakmıstı Kuru tahtalar ve yapraklar toplayarak atesi alev alev yanar halde tuttular ve son derece iyi bir ders geçirdiler. Alevlere bayılan kertenkeleler de ufalanan, akkor haline Page 95 Harry Potter Azkaban Tutsagı gelmis kütükler arasında yukarı asagı Kosusturup durdu. Dönemin ilk Kehanet dersi ise hi3 de bu kadar eglenceli degildi. Profesör Trelawney simdi onlara el falı ögretiyordu ve zerre kadar vakit kaybetmeden Harı y'ye, hayatında gördügü en kısa ömür çizgisine sahip oldugunu söyledi. Harry'nin girmek için asıl can attıgı ders, Karanlık 279 Sanatlara Karsı Savunma'ydı. VVood'la konusmasından sonra, Ruh Emici-Savusturma derslerine mümkün oldugunca çabuk baslamak istiyordu. Harry dersin sonunda ona vaadini hatırlatınca Lu-pin, "Ah, evet," dedi. "Dur bakayım... Persembe aksa-TU saat sekiz nasıl? Sihir Tarihi sınıfı yeterince büyük, sanırım... Bunu nasıl yapacagımızı dikkatle düsünmem gerek... üzerinde alıstırma yapmak için satoya gerçek bir Ruh Emici getiremeyiz..." Yemege gitmek için koridordan geçerlerken, Ron, "Hâlâ hasta görünüyor, degil mi?" dedi. "Sence nesi var?" Arkalarından gürültülü ve sabırsız bir "hah" sesi yükseldi. Hermione'ydi, bir zırhın ayakları dibinde oturmus, kitaplarla tıkıs tıkıs dolu oldugu için kapanmayan çantasını yeniden yerlestiriyordu. Ron sinirli sinirli, "Ne hahlıyorsun bize öyle?" dedi. Hermione kibirli bir sesle, "Hiç," dedi, çantasını yeniden omzuna attı. "Evet, hahladın," dedi Ron. "Lupin'in nesi oldugunu merak ettigimi söyledim, sen de -" Hermione insanı çıldırtan bir tepeden bakısla, "Eh, besbelli degil mi?" dîye sordu. "Bize söylemek istemiyorsan, söyleme," diye cevabı yapıstırdı Ron. "yi," dedi Hermione azametle. Yürüyüp gitti. Onun arkasından gücenik gücenik bakan Ron, "Hiçbir sey bildigi yok," dedi. "Sadece onunla yeniden konusmamızı saglamaya çalısıyor." 280 Persembe aksamı saat sekizde, Harry, Gryffindor Kulesi'nden ayrılarak Sihir Tarihi sınıfına dogru yola koyuldu. Oraya vardıgında sınıf karanlık ve bostu, ama o, lambaları asasıyla yaktı. Henüz bes dakika beklemisti ki, Profesör Lupin büyük bir sandıkla çıkageldi. Sandıgı Profesör Binns'in masasına koydu. "O ne?" diye sordu Harry. Lupin pelerinini çıkartarak, "Yine bir Böcürt," dedi. "Geçen salıdan beri satoyu tarıyorum, ne sans ki bunu Mr Filch'in dosya dolabına sinmis halde buldum. Gerçek bir Ruh Emici'ye bundan fazla benzeyenini bulamayız. Böcürt seni görünce Ruh Emici'ye dönüsecek, biz de onun üzerinde alıstırma yapacagız. Kullanmadıgımız zaman onu odamda saklayabilirim, masamın altında hosuna gidecek bir dolap var." "Tamam," dedi Harry. Hiç korkmuyormus ve sadece T^upin gerçek bir Ruh Emici'nin yerine geçecek bu kadar i"7i bir vekil buldugu için hayatından memnunmus gibi bj- ses tonuyla konusmaya çalısıyordu. "Pekâlâ..." Profesör Lupin kendi asasını çıkardı ve Harry'ye de aynı seyi yapması için isaret etti. "Birazdan deneyecegim ve sana da ögretecegim büyü, çok ileri derecede bir sihirdir, Harry - Sıradan Büyücülük Düzeyi'nin çok ötesinde. Buna Patronus Büyüsü denir." Harry kaygıyla, "Nasıl isler?" dedi. "Eh, gerektigi gibi isleyince bir Patronus meydana getirir," dedi Lupin. "Bu da bir tür Ruh Emici-savustu- 281 l rucudur - seninle Ruh Emici arasında kalkan görevi gören bir koruyucu." Harry birden kendini, elinde büyük bir sopa tutan Hagrid boyunda bir seklin arkasına çömelmis olarak gördü. Profesör Lupin devam etti: "Patronus, bir tür pozitif güçtür; Ruh Emici'ııin beslendigi sevlerin -umat, mutluluk, varlıgım sürdürme arzusu—bir ysnsı-masıdır, ama gerçek insanlar gibi umutsuzluk hissetmez, bu yüzden de Ruh Emici'lerin ona z:.arı dokunmaz. Ama seni uyarmalıyım, Harry. Bu b'iyü senin için çok ileri olabilir. Birçok usta büyücü onu yapmakta güçlük çekmistir." Harry merakla, "Bir Patronus neye benzer?" diye sordu. Page 96 Harry Potter Azkaban Tutsagı "Onları yaratan büyücüye baglı, hepsi farklı farklıdır." 'Teki, nasıl yapılıyor?" "ki sihirli sözle. Ama sadece var gücünle tek ve mutlu bir anı üzerinde konsantre olursan isler." Harry kafasında mutlu bir anı arandı. Dursley'lerde basına gelen lüçbir sey söz konusu bile olamazdı. Sonunda, bir süpürgeye ilk kez bindigi anda karar kıldı. "Tamam," dedi, içindeki o harika, sahane duyguyu tam olarak hatırlamaya çalısarak. "Sihirli sözler sunlar," dedi Lupin, bogazını temizledi. "Expecto patronum!" "Expecto patronum," diye tekrarladı Harry alçak sesle, "expecto patronum." "Mutlu anıya var gücünle konsantre oluyor musun?" 282 "Ah - evet," dedi Harry, düsüncelerini hemencecik o ilk süpürge sefasına dönmeye zorladı. "Expecto patrona - hayır, patronum - özür dilerim — ezpecto patronum, expecto patronum -" Aniden asasının ucundan bir sey vıj diye fırladı; gümüsi renkte bir gaz tutamagına benziyordu. Harry heyecanla, "Gördünüz mü?" diye sordu. "Bir sey oldu!" Lupin gülümseyerek, "Çok iyi," dedi. "Peki öyleyse - bir Ruh Emici üzerinde denemeye hazır mısın?" "Evet," dedi Harry. Asasını sıkı sıkı kavradı ve bos sınıfın ortasına dogru yürüdü. Aklını uçma üzerinde tutmaya çalısıyordu, ama araya giren baska bir sey vardı... Her an, annesini yeniden duyabilirdi... ama bunu düsünmemeliydi, yoksa sahiden de duyardı, oysa bunu istemiyordu - yoksa istiyor muydu? Lupin sandıgın kapagını tuttu ve çekti. Bir Ruh Emici yavasça kutudan yükseldi, kukuletalı yüzü Harry'ye döndü. Islak ıslak ısıldayan, lekeli bir el kendi pelerinini kavradı. Sınıftaki lambalar titreserek söndü. Ruh Emici kutudan çıktı ve derin derin, hırıltılı bir nefes alarak sessizce Harry'ye dogru kaymaya koyuldu. Harry'yi iliklerine isleyen bir soguk dalgası sardı- "Expecto patronum!" diye haykırdı Harry. "Expecto patronum! Expecto -" Ama hem sınıf, hem de Ruh Emici kaybolmaya baslamıstı... Harry yine kalın beyaz bir sisin içine düsüyordu ve annesinin her zamankinden de yüksek sesi, kafa- 283 sının içinde yankılanıyordu - "Harry'yi bırak! Harry'yi bırak! Lütfen - ne istersen yaparım -" "Kenara çekil - kenara çekil, kızım -" "Harry!" Harry sarsılarak kendine geldi. Yerde sırtüstü yatıyordu. Sınıfın lambaları yeniden yanmıstı. Neler oldu diye sormadı. "Özür dilerim/' diye mırıldandı. Dogrulup oturdu ve gözlügünün ardından soguk ter süzuldügünü hissetti. "yi misin?" dedi Lupin. "Evet..." Harry kendini sıralardan birine çekti ve ona yaslandı. "Al -" Lupin ona bir Çikolatalı Kurbaga verdi. "Yeniden denemeden önce bunu ye. lk seferinde yapmanı beklememistim. Dogrusunu istersen, yapsan sasırırdım." Harry, Kurbaga'nın kafasını ısırıp kopararak, "Gittikçe kötülesiyor," dedi. "Bu sefer annemin sesi daha yüksekti - ve onun - Voldemorf un -" Lupin her zamankinden daha solgun göründü. "Harry, eger devam etmek istemiyorsan, çok iyi anlarım bunu -" "stiyorum ama!" dedi Harry hiddetle. Çikolatalı Kurbaga'nın geri kalanını agzına tikti. "Yapmak zorundayım! Ya Ruh Emiciler Ravenclaw maçımıza da gelirlerse? Yeniden düsmeyi göze alamam. Bu oyunu kaybedersek, Quidditch Kupası'nı da kaybederiz!" "Peki öyleyse..." dedi Lupin. "Baska bir anı seçmek 284 isteyebilirsin, mutlu bir anı. Yani, üzerinde konsantre olmak için diyorum... Anlasılan öteki anın yeterince kuvvetli degilmis..." Hany düsündü, düsündü ve sonunda, geçen yıl Gryffindor'un Okul Sampiyonası'nı kazandıgı Page 97 Harry Potter Azkaban Tutsagı sıradaki duygularının kesinlikle çok mutlu sayılabilecegine karar verdi. Asasına yeniden sımsıkı sarıldı ve sınıfın ortasında yerini aldı. "Hazır mısın?" dedi Lupin, kutunun kapagını kavrayarak. "Hazırım," dedi Harry. Var gücüyle, kafasını kutu açılınca neler olacagına iliskin karanlık düsüncelerle degil, Gryffindor'un galibiyetine iliskin mutlu düsüncelerle doldurmaya çalısıyordu. "Haydi!" dedi Lupin, kapagı kaldırarak. Oda bir kez daha buz gibi sögüdü, karardı. Ruh Emici öne dogru kayarcasına ilerledi. Çürümekte olan bir elini Harr/ye dogru uzatarak hırıltıyla nefes alıyordu - "Expecto patronum!" diye haykırdı Harry. "Expecto patronum! Expecto pat -" Beyaz sis, duyularını sildi... çevresinde kocaman, flulasrrus sekiller hareket ediyordu... sonra yeni bir ses geldi, bir adamın sesi, haykıran, panik içinde bir ses - "Lily, Harry'yi al ve git! Bu o! Git! Kos! Ben onu oyalarım-" Bir odadan sendeleyerek gelen birinin sesleri - hızla açılan bir kapı - tiz sesli, gıdaklar gibi bir kahkaha - "Harry! Harry... uyan..." Lupin, Harry'nin yüzüne siddetli tokatlar atıyordu. 285 Bu sefer Harry neden tozlu bir sınıf dösemesinde yattıgını anlayana kadar aradan bir dakika geçti. "Babamı duydum," diye mırıldandı Harry. "Onun sesini ilk kez duyuyorum - Voldemort'u oyalamaya çalıstı, annem kaçacak vakit bulsun diye..." Harry birden yüzünde yaslar oldugunu fark etti, tere karısmıslardı. Lupin görmesin diye yüzünü mümkün oldugunca egip, ayakkabısının bagını baglama bahanesiyle, yasları cüppesine sildi. Lupin garip bir sesle, "James'i mi duydun?" dedi. "Evet..." Harry, yüzü kuru, basını kaldırıp baktı. "Niye - babamı tanımıyordunuz, degil mi?" "Ben - ben tanıyordum aslında," dedi Lupin. "Hog-warts'ta arkadastık. Dinle, Harry - belki de bu gecelik burada bırakmalıyız. Bu büyü, saçmalık derecesinde ileri bir büyü... Sana bütün bunları yasatabilecek bir seyi hiç önermemeliydim -" "Hayır!" dedi Harry. Yeniden ayaga kalktı. "Bir kez daha deneyecegim! Yeterince mutluluk verici seyler düsünmüyorum, mesele bu... bir dakika bekleyin..." Beynini zorladı. Sahiden, sahiden mutlu bir anı... iyi, güçlü bir Patronus'a dönüstürebilecegi bir anı... Büyücü oldugunu, Dursley'lerden ayrılıp Hog-warts'a gidecegini ilk ögrendigi an! Artık bu da mutlu bir anı degilse, ne mutlu anı sayılırdı, bilmiyordu... Pri-vet Drive'dan ayrılacagını anladıgında hissettiklerine var gücüyle konsantre olarak ayaga kalktı ve bir kez daha sandıgın karsısına geçti. "Hazır mısın?" dedi Lupin, bunu, dogru olmadıgını 286 bile bile yapıyor gibiydi. "yice konsantre oldun mu? Peki - haydi!" Sandıgın kapagını üçüncü kez kaldırdı ve Ruh Emici içinden yükseldi; oda soguk ve karanlıga büründü - "DCPECTO PATRONUM!" diye haykırdı Harry. "EXPECTO PATRONUM! EXPECTO PATRONUM!" Harry'nin basının içindeki çıglık yeniden baslamıstı - ama bu kez ayarı iyi yapılmamıs bir radyodan gelir gibiydi. Daha alçak, daha yüksek, sonra yine daha ai-çak... Ve hâlâ Ruh Ernici'yi görebiliyordu... duraklamıstı... Sonra Harry'nin asasının ucundan muazzam, gümüs rengi bir gölge fıskırdı. Onunla Ruh Emici arasında havada durdu. Harry'nin bacakları su gibi olsa da, hâlâ ayaklarının üstünde duruyordu... ancak, daha ne kadar duracagım bilemiyordu... Lupin öne fırlayarak, "Riddikulus!" diye kükredi. Gürültülü bir çatırtı duyuldu ve Harry'nin bulutlu Patronus'u, Ruh Emici'yle birlikte yok oldu. Harry bir iskemleye çöktü, kendini sanki bir mil kosmus kadar bitkin hissediyordu, bacakları titriyordu. Gözünün ucuyla Profesör Lupin'in asasıyla Böcürt'ü sandıga dönmeye zorladıgını gördü. Böcürt yine gümüsi bir küreye dönüsmüstü. Lupin hızlı adımlarla Harry'nin oturdugu yere gelerek, "Mükemmel!" dedi. "Mükemmel, Harry! Bu kesinlikle bir baslangıçtı!" Page 98 Harry Potter Azkaban Tutsagı "Bir kez daha deneyebilir miyiz? Bir kerecik daha?" "Simdi degil," dedi Lupin kararlı bir sekilde. "Bir gece için yeterince denedin. Al -" 287 Ona Balyumruk'un en iyi çikolatalarının birinden koca bir parça uzattı. "Hepsini ye, yoksa Madam Pomfrey kanımı içer. Önümüzdeki hafta aynı saat, tamam mı?" "Tamam," dedi Harry. Çikolatadan bir lokma ısırdı ve Lupin'in, Ruh Emici ortadan kaybolunca yeniden yanmıs lambaları söndürmesini izledi. Birden aklına bir sey geldi. "Profesör Lupin?" dedi. "Madem babamı tanıyordunuz, Sirius Black'i de tanıyor olmalısınız." Lupin hızla döndü. Hasin bir sesle, "Bunu da nerden çıkardın?" dedi. "Hiç - yani, Hogwarts'ta arkadas olduklarını biliyordum da..." Lupin'in yüzü gevsedi. "Evet, tanıyordum," dedi. "Ya da tanıdıgımı sanıyordum. Artık gitsen iyi olur, Harry, saat geç oldu." Harry sınıftan çıktı, bir koridor boyunca yürüdü, bir köseyi döndü. Sonra bir zırhın arkasından dolanarak kaidesine__oturup çikolatasını bitirdi. Keske Black'in sözünü etmeseydim diye düsünüyordu, çünkü belli ki Lupin bu konuda hiç hevesli degildi. Sonra Harry'nin düsünceleri yeniden annesiyle babasına gitti... Bogazına kadar çikolatayla dolu oldugu halde kendini güçsüz ve garip bir sekilde bos hissediyordu. Annesiyle babasının son anlarının kafasının içinde yeniden canlandıgını duymak korkunç olsa da, Harry küçücük bir çocuk oldugundan bu yana onlann sesini ilk defa duyuyordu. Ama bir taraftan annesiyle babasının se- 288 sini duymayı istedigi müddetçe, asla dogru dürüst bir Patronus yapamazdı... Kendi kendine sertçe, "Onlar öldü," dedi. "Öldüler ve yankılarını dinlemek de onları geri getirmez. O Qu-idditch Kupasını istiyorsan, kendine hâkim olman gerek." Ayaga kalktı, son çikolata parçasını agzına tıktı ve Gryffindor Kulesi'nin yolunu tuttu. Ravenrlavv sömestrin ilk haftasında Slytherin'le oynadı. Slytherin çok az farkla kazandı. VVbod'a göre, bu sonuç Gryffindor açısından hayırlıydı, onlar da Ra enc-law'u venerlerse ikinci olurlardı. Harry bu yüzden antrenman sayısını haftada bese çıkardı. Lupin'in altı Qu-idditch antrenmanından daha yorucu olan Ruh Emici- ./ Savusturma derslerini de katınca, Harry'ye ev ödevlerini yapmak için haftada sadece bir gece kalıyordu. Yine de bu zorlamanın izlerim, omuzlarındaki muazzam yükün nihayet etkiliyor gibi göründügü Hermione kadar göstermiyordu. Hermione'y i hiç sektirmeden her gece ortak salonun bir kösesinde görmek mümkündü Birkaç masaya kitaplarını, Aritmansi çizelgelerini E^ki isaretler sözlüklerini, agır seyler kaldırmıs Mu^gle'îan gösteren semaları ve dosyalar dolusu ayrıntılı notlarını yayıyordu. Hemen hemen hiç kimseyle konusmuyordu, biri çalısmasını yarıda bölünce de tepesi atıyoıdu. Bir aksnm Harry oturmus, Snape için Fark Edilme- Ona Balyumruk'un en iyi çikolatalarının birinden koca bir parça uzattı. "Hepsini ye, yoksa Madam Pomfrey kanımı içer. Önümüzdeki hafta aynı saat, tamam mı?" "Tamam," dedi Harry. Çikolatadan bir lokma ısırdı ve Lupin'in, Ruh Emici ortadan kaybolunca yeniden yanmıs lambaları söndürmesini izledi. Birden aklına bir sey geldi. "Profesör Lupin?" dedi. "Madem babamı tanıyordunuz, Sirius Black'i de tanıyor olmalısınız." Lupin hızla döndü. Hasin bir sesle, "Bunu da nerden çıkardın?" dedi. "Hiç - yani, Hogvvarts'ta arkadas olduklarını biliyordum da..." Lupin'in yüzü gevsedi. "Evet, tanıyordum," dedi. "Ya da tanıdıgımı sanıyordum. Artık gitsen iyi olur, Harry, saat geç oldu." Harry sınıftan çıktı, bir koridor boyunca yürüdü, bir köseyi döndü. Sonra bir zırhın arkasından Page 99 Harry Potter Azkaban Tutsagı dolanarak kaidesinejoturup çikolatasını bitirdi. Keske Black'in sözünü etmeseydim diye düsünüyordu, çünkü belli ki Lupin bu konuda hiç hevesli degildi. Sonra Harr/nin düsünceleri yeniden annesiyle babasına gitti... Bogazına kadar çikolatayla dolu oldugu halde kendini güçsüz ve garip bir sekilde bos hissediyordu. Annesiyle babasının son anlarının kafasının içinde yeniden canlandıgını duymak korkunç olsa da, Harry küçücük bir çocuk oldugundan bu yana onların sesini ilk defa duyuyordu. Ama bir taraftan annesiyle babasının se- 288 sini duymayı istedigi müddetçe, asla dogru dürüst bir Patronus yapamazdı... Kendi kendine sertçe, "Onlar öldü," dedi. "Öldüler ve yankılarını dinlemek de onları geri getirmez. O Qu-idditch Kupasını istiyorsan, kendine hâkim olman gerek." Ayaga kalktı, son çikolata parçacım agzına tıktı ve Gryffindor Kulesi'nin yolunu tuttu. Ravenrlaw sömestrin ilk haftasında Slytherin'le oynadı. Slytherin çok az farkla kabandı. Wood'a göre, bu sonuç Gryffındor açısından hayırlıydı, onlar da Ra enc-law'u yenerlerse ikinci olurlardı. Harry bu yüzden antrenman sayısını haftada bese çıkardı. Lupin'in altı Qu-idditch antrenmanından daha yorucu olan Ruh Emici-Savusturma derslerini de katmca, Harry'ye ev ödevlerini yapmak için haftada sadece bir gece kalıyordu. Yine de bu zorlamanın izlerini, omuzlarındaki muazzam yükün nihayet etkiliyor gibi göründügü Hermione kadar göstermiyordu. Hermione'y i hiç sektirmeden her gece ortak salonun bir kösesinde görmek mümkündü Birkaç masaya kitaplarını, Aritrnansi çizelgelerini E?ki isaretler sözlüklerini, agır seyler kaldırmıs Muggle'ları gösteren semaları ve dosyalar dolusu ayrıntılı notlarını yayıyordu. Hemen hemen hiç kimseyle konusmuyordu, biri çalısmasını yarıda bölünce de tepesi atıyoıdu. Bir aksam Harry oturmus, Snape için Fark Edilmeyen Zehirler hakkında belalı bir ödevi bitirirken, Ron, "Bunu nasıl yapıyor?" diye sordu. Harry basını kaldıı-dı. Hermione yıkılacakmıs gibi duran bir kitap yıgınının ardında neredeyse gözden kaybolmustu. "Neyi nasıl yapıyor?" "Bütün derslerine nasıl girebiliyor?" dedi Ron. "Bu saoah onu Aritmansi cadısı Profesör Vector'la konusurken duydum. Dünkü dersten söz ediyorlardı, ama Hermione o derste olamaz, çünkü Sihirli Yaratıkların Bakımı'nda bizimle birlikteydi! Ve Ernie McMillan bana onun bir tek Muggle Arastırmaları dersini bile kaçırma-dıgını söyledi. Oysa bu derslerin yarısı Kehanet'le aynı saatte. Kehanet derslerinin de hiçbirini kaçırmadı." Harry'nin o an Hermione'nin imkânsız ders programının esrarını çözecek vakti yoktu. Snape'in ödevini yazmaya gerçekten devam etmesi gerekiyordu. Ne var ki, iki saniye sonra yeniden çalısması bölündü. Bu seferki, Wood'du. "KöKfhaber, Harry. Az önce Atesoku için Profesör McGonagall'ı görmeye gittim. O - sey - bana biraz kötü davrandı. Bana önceliklerimin yanlıs oldugunu söyledi. Senin hayatta kalmandan çok Kupa'yı kazanmaya önem verdigimi düsündü sanırım. Üstelik de sırf, önce Snitch'i yakalayacak olduktan sonra Atesoku'nün seni sırtından atmasına aldırmadıgımı söyledim diye." Wo-od inanmazlıkla basını salladı. "Gerçekten, ne biçim bagırdı bana... Korkunç bir sey söylemisim sanırsın. Sonra ona süpürgeyi daha ne kadar tutacagını sordum..." Yüzünü burusturup Profesör McGonagall'ın sert sesini 290 taklit etti: " 'Gerektigi kadar, Wood'... Sanırım yeni bir süpürge siparis etme vaktin geldi, Harry. Hangi Süpür-ge'nin arkasında bir siparis formu var... Malfoy gibi sen de bir Nimbus ki Bin Bir akabilirsin." "Malfoy'un iyi oldugunu düsündügü hiçbir seyi alacak degilim," dedi Harry, kararlı bir sekilde. Ocak çaktırmadan subata dönüstü, dondurucu soguk havada degisiklik olmadı. Ravenclaw maçı gittikçe yaklasıyordu, ama Harry hâlâ yeni bir süpürge ısmarlamamıs ti. Artık, her Biçim Dsgistirme dersinin arkasından, Hermione yüzünü kaçılarak hızla yanlarından geçer, Ron da umutla yanı basında dikilirken, Profesör McGonagall'a Atesoku'nu soruyordu. On ikinci seferde, o daha agzını bile açmadan, Profesör McGonagall, "Hayır, Potter, alamazsın," Page 100